Προς Εμμαούς

24 Σεπτεμβρίου 2023

Δεν αρκεί μόνο να σε αγαπούν

 


Και ποιος από εμάς δεν θέλει ν’ αγαπιέται; Η αγάπη είναι ένα μοναδικό συναίσθημα! Είναι φοβερό να νιώθεις ότι θέλεις να δώσεις όλον σου τον εαυτό σε κάποιον/α, ότι θα έκανες τα πάντα για αυτό το άτομο! Και πόσο δύσκολο πραγματικά είναι όταν η αγάπη ψάχνει απεγνωσμένα να βρει δρόμο ανταπόκρισης στον άλλο και ο δρόμος δεν είναι πάντα ανοικτός.

Φέρνω στο νου μου την περίπτωση ενός άντρα που προσπάθησε με κάθε τρόπο να φέρει κοντά του μια αξιόλογη κοπέλα που αγάπησε βαθιά! Ενός σπάνιου ανθρώπου με τόσες χάρες και ικανότητες, τέτοια διάθεση θυσίας,  προσφοράς απλόχερης ευτυχίας που αναρωτιόσουν : Μα, καλά δεν θα κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του; Δεν έχει απαιτήσεις αυτός; Δεν έχει θέλω; Και η αξιόλογη κοπέλα; Ε, ζύγιζε και ξαναζύγιζε την περίπτωση και αναρωτιόταν γιατί δεν μπορούσε να πετάξει από χαρά σε ένα τέτοιο δόσιμο ανθρώπου.

Αλήθεια, τι είναι αυτό που κρατά τον άνθρωπο από το να δοθεί στην ασάλευτη και γεμάτη θυσία αγάπη του Χριστού που κέντρο της έχει την ευτυχία του ανθρώπου; Αρκετές φορές προσπάθησα να απαντήσω στην ερώτηση καθώς έκανα παραλληλισμούς με την παραπάνω ιστορία αγάπης. Βέβαια, όταν ανθρωπίνως δεν ανταποκρινόμαστε σε μια αγάπη, οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πιο βασικός είναι ότι δεν μας αρέσει αυτή η αγάπη, δεν μας ελκύει ιδιαίτερα το πρόσωπο που μας την προσφέρει… Μάλλον θα προτιμούσαμε μια άλλη στη θέση της. Ωστόσο, μοιάζει ίσως αστοχία του ανθρώπου να έχει απέναντί του ένα άτομο που εγγυάται την ευτυχία του άλλου με όποιο κόστος, ένα άτομο που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να είναι ο άλλος στο κέντρο και η άλλη πλευρά να κοιτάζει τριγύρω για κάτι άλλο.

Είναι αλήθεια αστοχία της ανθρώπινης πνευματικής κρίσης και διαστρέβλωση της ανθρώπινης καρδιάς να έλκεται σ’ αυτή τη γη από τόσους ψεύτικους σωτήρες και υποσχεμένους δρόμους ευτυχίας και να αρνείται να αφεθεί ν’ αγγιχτεί από την αγάπη του Χριστού. Βλέπετε, δεν είναι αρκετό μόνο να αγαπιέται κανείς …

« Εγώ δίδαξα ακόμα τον Εφραϊμ να περπατάει, πιάνοντάς τον από τους βραχίονες· αλλά, δεν γνώριζαν ότι τους γιάτρευα. Τους έσυρα με σχοινιά ανθρώπου, με δεσμούς αγάπης· και ήμουν σ' αυτούς σαν εκείνους που αφαιρούν τον ζυγό πάνω από τα σαγόνια τους, και έβαλα μπροστά τους τροφή… ». Ωσηέ 11:3-4.