Ευχαριστώ σήμερα για όλα όσα θα δω αύριο

"Σας λέω:  Όλα όσα ζητάτε, καθώς προσεύχεστε, πιστεύετε ότι τα παίρνετε, και θα γίνει σε σας". Μάρκος 11:24

Όλοι έχουμε βρεθεί λίγο ως πολύ στη θέση κάποιου που ζητάει. Σαν παιδιά μικρά, ζητούσαμε συχνά πράγματα από τους γονείς μας: από την ικανοποίηση απλών συναισθημάτων και αναγκών έως την κουραστική επανάληψη: "Πότε θα μου το πάρεις επιτέλους αυτό που σου ζήτησα;". Όχι πώς τώρα ως ενήλικες πάψαμε να ζητάμε, ίσως να πειθαρχούμε τα αιτήματά μας και ιεραρχούμε τις ανάγκες μας. Παρ' αυτά, πόσες φορές δεν τρέξαμε γεμάτοι ανάγκες στο φιλικό ή οικογενειακό μας περιβάλλον για συνδρομή και βοήθεια; Άλλες φορές έχοντας επίγνωση ότι σίγουρα θα βρούμε στήριξη, άλλες πάλι με δειλία και αμφιβολία. "Ποιος να ξέρει τι απάντηση θα πάρω; ίσως να είπαμε, αλλά θα πάω. Δεν έχω άλλη επιλογή".

Μήπως όταν ζητάμε κάτι από το Θεό σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο; Μήπως η αμφιβολία μέσα μας λέει: " Ποιος ξέρει τι απάντηση θα πάρω; Τι να κάνω, ας προσευχηθώ μήπως και ο Θεός μ' ακούσει. Δεν έχω άλλη επιλογή".

Αυτή η στάση  χαρακτηρίζει πολλούς χριστιανούς σήμερα και αναγνωρίζω ότι και εγώ, άπειρες φορές, έχω εκφραστεί με τον ίδιο τρόπο. Αποτέλεσμα; Καλύτερα να μην είχα προσευχηθεί! Μια στάση διγνωμίας και απιστίας συνοδεύει μια προσευχή που σέρνεται και στο τέλος δεν παίρνει καμιά απάντηση. Άλλη πηγή πίκρας και απογοήτευσης από εκεί, γεγονός που συσσωρεύει μια αρνητική εικόνα για έναν άκαρδο Θεό, δυσκολόπιστο και κατσούφη. 

Όμως ο Θεός, σαν υπέρτατο ον και σαν Εκείνον που καθορίζει τελικά τους όρους επικοινωνίας και προσέγγισης μάς λέει να ζητάμε με πίστη. "Ας ζητάει, όμως με πίστη, χωρίς να διστάζει καθόλου, επειδή, αυτός που διστάζει μοιάζει με κύμα θάλασσας, που κινείται από τους ανέμους και συνταράζεται. Επειδή, ας μη νομίζει ο άνθρωπος εκείνος ότι θα πάρει κάτι από τον Κύριο. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος σε όλους τούς δρόμους του", Ιάκωβος 1:6-7. 

Ζητάω με πίστη σημαίνει ότι ξέρω, πρώτα απ' όλα σε ποιον απευθύνομαι και ποιες είναι οι δυνατότητες που έχει ο Θεός. Σημαίνει επίσης ότι έχω γνώση του τι ζητάω. Υπάρχουν ανάγκες και ανάγκες, άλλες πρέπει να ικανοποιηθούν, άλλες να περιμένουν, άλλες όχι.  Η Αγία Γραφή λέει ότι: "Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει", Α' Ιωάννη 5:14. Συνεπώς, καλό θα ήταν προτού αρχίσουμε να προσευχόμαστε, να ευθυγραμμίζουμε τις ανάγκες και τα αιτήματά μας με το λόγο του Θεού και όχι να ονειροβατούμε. Ο Κύριος είναι ικανός και θέλει να εκπληρώσει κάθε δίκαιη ανάγκη μας κατά τον πλούτο Του. Δεν είναι ένας Θεός που δεν γνωρίζει την ανθρώπινη φύση και πραγματικότητα, αφού Εκείνος που μας έπλασε ξέρει ότι έχουμε ανάγκη από κάποια πράγματα.

Έχοντας λοιπόν όλ' αυτά στο μυαλό μας, ας μην προσβάλλουμε άλλο το Θεό. Ας Τον πλησιάσουμε με μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη και ευχαριστία. Ο Κύριος επιμένει στην πίστη και την εμπιστοσύνη. Τον τιμά, όπως θα τιμούσε και εμάς άλλωστε να ξέρουμε ότι οι φίλοι μας μάς εμπιστεύονται και δεν μας θεωρούν, τσιγκούνηδες, αδιάφορους και σκληρούς. Ποιος θα πήγαινε να ζητήσει ποτέ κάτι από έναν τέτοιο "φίλο;". Και όμως, έτσι πάμε πολλές φορές μπροστά στο θρόνο του Θεού.

 Πήγαινε στο Θεό με μια απλή καρδιά και πες Του: 
"Κύριε,σε ευχαριστώ σήμερα γι' αυτά που θα δω 

 και θα απολαύσω αύριο". 
 Και κατά την πίστη σου, θα γίνει σε σένα.

Πού να κατευθύνω το βλέμμα μου;

"Εμείς δεν ατενίζουμε σ' αυτά που βλέπονται, αλλά σ' αυτά που δεν βλέπονται, επειδή, αυτά που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ αυτά που δεν βλέπονται είναι αιώνια".

 Β' Κορινθίους 4:18

Αν κοιτάξω πίσω, είναι για να θαυμάσω την υπομονή και την αγάπη του Θεού μου σε μένα, παρά τα λάθη και τις ανυπακοές μου. "Μέχρι τώρα μας βοήθησε ο Κύριος", 

Α' Σαμουήλ 7:12.

Αν κοιτάξω μπροστά, γνωρίζω ότι ο Θεός ξέρει το μέλλον μου, θα με οδηγήσει με ασφάλεια και θα είναι μαζί μου μέχρι τη μέρα που θα πάρει στον ουρανό. "Εγώ θα σε συνετίσω, και θα σε διδάξω τον δρόμο στον οποίο πρέπει να περπατάς, θα σε συμβουλεύω, επάνω σου θα είναι το μάτι μου", Ψαλμός 32:8.

Αν κοιτάξω γύρω μου, ξέρω ότι παρά την ταραχή και τις δυσκολίες που συναντά κανείς σ' αυτόν τον κόσμο, ο Θεός θα μου δώσει μια τέλεια ειρήνη και θα με βοηθήσει να μη χάσω το θάρρος και την πίστη μου, " Αναπαύου στον Κύριο, και πρόσμενε τον", Ψαλμός 37:7.

Και...δεν κοιτάζω κυρίως μέσα μου για να βρω δυνάμεις διότι δεν έχω στην πραγματικότητα καμία. "Δεν υπάρχει σ' εμάς δύναμη..., και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, αλλ' επάνω σε σένα είναι τα μάτια μας", Β' Χρονικών 20:12.

Μόνο όταν κοιτάζω επάνω, στον Ιησού Χριστό, όλοι μου οι φόβοι καταλαγιάζουν. Σ' Αυτόν βρίσκω την πηγή της αγάπης, της χαράς, της ειρήνης καθώς και τη δύναμη να συνεχίσω μέχρι το τέλος την πορεία του δρόμου μου που θα με οδηγήσει σ' Εκείνον.

Δεν έχω κανέναν

"Στέκομαι στη θύρα και κρούω, αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, και ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ' αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί μου".
 Αποκάλυψη 3:20

" Κύριε, δεν έχω άνθρωπο..." είναι η απάντηση που δίνει ένας κατάκοιτος, παράλυτος άντρας στο Ιησού όταν τον ρωτάει αν θέλει να γίνει υγιής. Να ένας άνθρωπος μόνος, που  δεν έχει κανέναν να τον βοηθήσει. Ένας άνθρωπος απογοητευμένος και καταβεβλημένος. 

Συμβαίνει κάποιες φορές και σε μας καθώς αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία, μια απογοήτευση, μια δοκιμασία,  να μονολογήσουμε ή να σκεφτούμε: "Δεν έχω κανέναν, κανέναν να με βοηθήσει, να με καταλάβει ή ακόμη... να με αγαπήσει". Μ' αυτόν τον τρόπο εκφράζουμε έτσι είτε τη μοναξιά μας ή τη μνησικακία μας απέναντι στους άλλους. Ουσιαστικά όμως ομολογούμε την αδυναμία μας: χρειαζόμαστε βοήθεια.

Αυτός ο ανάπηρος άντρας δεν ήξερε καν ότι είχε μπροστά του κάποιον που ήθελε και μπορούσε πραγματικά να τον βοηθήσει. Όπως ακριβώς έγινε μ' αυτόν, ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται μπροστά σε εκείνους που δεν έχουν κανένα στήριγμα. Κάθε φορά που κοιτάζουμε σ' Αυτόν, κάθε φορά που Του δείχνουμε εμπιστοσύνη, βλέπουμε τη δύναμη της παρουσίας Του να μας ενισχύει, δεν είμαστε πλέον μόνοι. Μέσα σ' αυτόν τον κόσμο που μας καταβάλλει αναπόφευκτα με την πληθώρα των προβλημάτων του, όπου συχνά δεν υπάρχει κανείς να μας καταλάβει και να μας συμπαρασταθεί, ακόμη και όταν πρόκειται για άτομα που βρίσκονται δίπλα μας, ας θυμηθούμε το Χριστό. Υποσχέθηκε να είναι μαζί μας όλες τις μέρες της ζωής μας. Ο Κύριος διαθέτει απεριόριστη εξουσία, δυνατότητες που μας ξεπερνούν και μας διαφεύγουν. Μόνο Αυτός μπορεί να παρέμβει εκεί όπου κάθε ανθρώπινη προσπάθεια και δράση έχει καταδικαστεί σε αποτυχία.

Αν ψάχνουμε απελευθέρωση και λύτρωση, αν αισθανόμαστε αρκετά αμαρτωλοί και χαμένοι ή αν πάλι περιμένουμε μια απάντηση στις προσευχές μας, ας θυμηθούμε: ο Χριστός έχει τη δύναμη να μας σώσει, να μας βγάλει από τα αδιέξοδά μας, να μας οδηγήσει με ασφάλεια στην πορεία της ζωής μας. Ας εμπιστευτούμε την αγάπη Του και ας δοκιμάσουμε τη σωτηρία Του.

                                                                       

     Μην ξεχνάς ότι δεν είσαι μόνος σου 

     στο σύμπαν. Έχεις Πατέρα που σε ψάχνει

     και σ' αγαπά. Ο Θεός περιμένει στην πόρτα

     της καδιάς σου... αλλά πρέπει εσύ να Του 

     ανοίξεις. Μην αφήνεις το χρόνο να περνάει...   

                                                                                                                            

Μια μεγάλη πίστη

"Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπεις κάτω από τη στέγη μου, αλλά, μονάχα πες ένα λόγο, και ο δούλος μου θα γιατρευτεί... Και ο Ιησούς είπε στον εκατόνταρχο: Πήγαινε, και όπως πίστεψες ας γίνει σε σένα. Και ο δούλος του γιατρεύτηκε την ίδια εκείνη ώρα". 

Ματθαίος 8: 8,13

Ο Ιησούς μπαίνει στην Καπερναούμ, ένα χωριό όπου είχε ήδη κάνει πολλά θαύματα. Παρ' όλα αυτά οι κάτοικοι παρέμειναν αδιάφοροι στην αγάπη και το μεγαλείο του Χριστού. Ένας ξένος που μένει σ' αυτό το χωριό, ρωμαίος εκατόνταρχος, φαίνεται ότι είχε ακούσει για το Χριστό και αναγνώρισε στο πρόσωπο Του τον απεσταλμένο του Θεού. Αν και είναι ανώτερος στρατιωτικός, το επάγγελμά του δεν τον έχει σκληρύνει διότι δείχνει ευαισθησία στην αρρώστια και τον πόνο του υπηρέτη του. Αυτός είναι και ο λόγος που απευθύνεται στον Ιησού Χριστό ζητώντας με εμπιστοσύνη και ταπείνωση τη βοήθειά Του.

Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι τόσο ότι ζητά την επέμβαση του Χριστού ώστε να θεραπευτεί ο δούλος του. Θα μπορούσαμε να πούμε ίσως ότι δεν είχε τίποτα να χάσει με το κάλεσμα αυτό. Μα δεν είναι έτσι! Ο εκατόνταρχος έχει πλήρη επίγνωση της δύναμης και της εξουσίας που έχει το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται. Είναι πεπεισμένος, αν κρίνουμε απ' τα λόγια του, ότι ο Χριστός έχει την εξουσία με έναν απλό λόγο Του να κινητοποιήσει όλη τη θεϊκή δύναμη προκειμένου να γιατρέψει το δούλο του. Και αυτός ο άνθρωπος της πίστης εισακούεται και εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο δούλος του γίνεται καλά. " Πήγαινε, και όπως πίστεψες ας γίνει σε σένα". Πράγματι, η θεϊκή απάντηση ανταποκρίνεται στο μέτρο της πίστης του εκατόνταρχου.

Άραγε εμείς, όταν καλούμε το Χριστό να απαντήσει στις δικές μας τις ανάγκες, πώς Τον πλησιάζουμε; Μήπως δειλιάζουμε σκεπτόμενοι ότι δεν θα ενδιαφερθεί για το αίτημά μας; Μήπως αμφιβάλουμε για την εξουσία και τη δύναμή Του να επεμβαίνει και να δίνει λύσεις στα θέματά μας; Μήπως άλλες φορές είμαστε δίγνωμοι και με την ίδια μας την προσευχή εκφράζουμε απιστία, έλλειψη εμπιστοσύνης, παραίτηση και απογοήτευση; 

Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν πραγματικά τιμούσαμε το Θεό με την πίστη μας και, όπως αυτός ο εκατόνταρχος, είχαμε τη βεβαιότητα να πούμε: " Πες ένα λόγο μονάχα...". Αν αποτυγχάνουμε πολλές φορές να δούμε τα αποτελέσματα των επικλήσεων και των προσευχών μας στο Θεό, δεν είναι γιατί ο Θεός έχει αλλάξει. Φταίει η απιστία μας και η έλλειψη βεβαιότητας ότι Εκείνος όχι μόνο ακούει αλλά "θα κάνει παραπάνω από όλα όσα ζητάμε ή αντιλαμβανόμαστε με το νου", Εφεσίους 3: 20.

                                  Μη ξεχνάς ότι ο Θεός έχει ανάγκη την πίστη σου γιατί 

                                  μ' αυτήν φανερώνεις την εντύπωση που έχεις σχηματίσει

                                  για το χαρακτήρα Του.

                                       

Οι πρωτοβουλίες του Θεού

"Στην αρχή δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη γη". Γένεση 1:1

"Σ' αυτές τις έσχατες μέρες  μίλησε σε μας διαμέσου του Υιού". Εβραίους 1:1

"Ο Πατέρας απέστειλε τον Υιό Σωτήρα του κόσμου". Α' Ιωάννου 4:14

"Στην αρχή ο Θεός...", αυτές οι πρώτες λέξεις της Βίβλου μιλούν για τη στιγμή όπου ο Θεός πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει τον κόσμο. Ο Θεός είναι αιώνιος, άχρονος, προηγείται του χρόνου και δεν εξαρτάται απ' αυτόν. Αυτός γνωρίζει τα πάντα από πριν, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να Τον εκπλήξει. Πριν ακόμη ο άνθρωπος υπάρξει, ο Θεός είχε ενεργήσει. Πριν ο άνθρωπος στραφεί να Τον ψάξει, Εκείνος πρώτος ήρθε προς αυτόν.

Με τη δημιουργία, ο Θεός πήρε την πρωτοβουλία  επίσης να αποκαλύψει τον εαυτό Του. Η φύση γύρω μας είναι ένα αντικείμενο θαυμασμού για μας. Μαρτυρεί από μόνη της, χωρίς λόγια, το μεγαλείο και τη σοφία του Δημιουργού.

Μέσα στην αγάπη Του, ο Θεός θέλησε όμως να αποκαλυφθεί στον άνθρωπο με ακόμη πιο συγκεκριμένο τρόπο. Μίλησε στην ανθρωπότητα με τους προφήτες οι οποίοι έγραψαν τα διάφορα βιβλία της Αγίας Γραφής. Διαμέσου αυτής αποκαλύπτει στο πνεύμα μας  ό,τι ήταν εντελώς κρυμμένο και άγνωστο σε εμάς. Μέσα από το Λόγο Του μας δίνει υποσχέσεις.

Τέλος, ο Θεός πήρε την πρωτοβουλία να μας σώσει. Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, ήρθε στη γη για να μας αποκαλύψει την αγάπη, τη δικαιοσύνη και την αγιότητα του Θεού. Γι' αυτό το λόγο υπέφερε και πέθανε πάνω στο σταυρό, με αυτόν τον τρόπο πλήρωσε το χρέος των αμαρτιών μας. Ο Θεός Τον ανάστησε και δέχτηκε απόλυτα τη θυσία Του. Είμαστε ουσιαστικά δικαιωμένοι μπροστά τα μάτια του Θεού.

Όμως λείπει κάτι ακόμη, τελευταίο μα απολύτως σημαντικό: η δική μας πρωτοβουλία και απάντηση στη δική Του αγάπη. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο Θεός για μας! Πρέπει εμείς ελεύθερα, με πλήρη συναίσθηση της αμαρτίας και της αχρειότητάς μας αλλά και με πλήρη εμπιστοσύνη στη αγάπη και τη συγχώρεσή Του, να πάμε σ' Αυτόν. Αν δεχτούμε τον Ιησού σαν Σωτήρα μας, ο Θεός θα καθαρίσει τη ζωή μας από κάθε κακό και αμαρτία. Θα μας γεμίσει με το Άγιο Πνεύμα Του, θα μας δώσει ειρήνη. Ο Θεός προσφέρει αιώνια ζωή σε κάθε άνθρωπο που με μετάνοια πιστεύει στο Χριστό και δέχεται τη θυσία Του.

                                   

                           

                              Σκέψη: Κύριε, έχεις κάνει τόσα πολλά πράγματα για μένα.

                                           Βοήθησέ με να καταλάβω το λυτρωτικό έργο του Χριστού

                                           και να μην περάσω αδιάφορα μπροστά από μια 

                                          τέτοια μεγάλη αγάπη. Θα είμαι αναπολόγητος μια μέρα.

                                                 

Πίστεψε και υπάκουσε

"Φέρε ξανά το πλοίο στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα σας για να ψαρέψετε. Και ο Σίμωνας, απαντώντας, του είπε: Κύριε, ολόκληρη τη νύχτα, παρόλο που κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτε, αλλ' όμως, στηριζόμενος στο λόγο σου, θα ρίξω το δίχτυ. Και όταν το έκαναν αυτό συνέκλεισαν ένα μεγάλο πλήθος απ΄ψάρια, και το δίχτυ τους σχιζόταν". Λουκάς 5: 5-6.

Η δύναμη του Θεού και η εξουσία Του είναι απόλυτες. Όταν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, με μια σοφία που η επιστήμη των ανθρώπων δεν μπορεί ακόμη να κατανοήσει και να εξιχνιάσει ακριβώς, όλα έγιναν σύμφωνα το λόγο Του. Στο ψαλμό 33 διαβάζουμε: "Με το λόγο του Κυρίου έγιναν οι ουρανοί, και με την πνοή του στόματος του ολόκληρη η στρατιά τους...Αυτός είπε, και έγινε, αυτός προσέταξε, και στερεώθηκε".  Ο Κύριος προστάζει και το σύμπαν ολόκληρο υπακούει στη θέληση Του, αλλά τι γίνεται με εμάς; Πολλές φορές οι πράξεις υπακοής που ο Θεός μάς καλεί να κάνουμε δεν συμφωνούν με τη λογική και τη θέλησή μας. Τι γίνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση; Πόσο εύκολο είναι να παραμερίσουμε τα πιστεύω μας, τις αποφάσεις μας, τον ίδιο μας τον εγωισμό προκειμένου να υποταχθούμε στις εντολές ή την οδηγία που με αγάπη ο Θεός μας δίνει;

Ο Σίμωνας Πέτρος και οι φίλοι του έχουν μόλις γυρίσει από μια νύχτα ψαρέματος και πλένουν τα δίχτυα, κουρασμένοι και απογοητευμένοι φαντάζομαι, αφού τίποτα δεν κατάφεραν να πιάσουν εκείνο το βράδυ. Ο Χριστός, αφού δίδαξε τα πλήθη, του λέει να ξαναφέρει το πλοίο στη θάλασσα και να ξαναρίξει τα δίχτυα του για να ψαρέψει. Νομίζω ότι όχι μόνο ο Πέτρος αλλά και όλοι εμείς θα βρίσκαμε το λόγο του Χριστού παράλογο και θα κάναμε τις ακόλουθες σκέψεις: "Γιατί να ξαναρίξω τα δίχτυα; Γιατί να ξαναμπώ στον κόπο, ειδικά τώρα που είναι μέρα και δεν είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να πάει κανείς για ψάρεμα; Τι μπορεί να έχει αλλάξει από χθες έως σήμερα το πρωί; Υπάρχει λόγος να ξαναμπώ σε μια τέτοια ταλαιπωρία;"

Ο Πέτρος είναι εξαιρετικός στο βαθμό που λέει τα πράγματα όπως είναι, και απ' την άλλη, στη διάθεση της καρδιάς του να παραμερίσει τη λογική και την προηγούμενη εμπειρία του για να κάνει αυτό που ο Χριστός τού είπε. Στηρίχτηκε μόνο στο λόγο του Χριστού, έχοντας ίσως μια δειλή πίστη και μη γνωρίζοντας εκ των προτέρων τα αποτελέσματα της υπακοής του στην εντολή Του. 

Όταν  ο Θεός μάς καλεί να κάνουμε κάτι, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας, θα ήταν σοφό να μιμηθούμε τη στάση του Πέτρου. Δεν χρειάζεται να προτάσσουμε τα δικά μας επιχειρήματα, ούτε να λειτουργούμε με μια εγωιστική στάση του τύπου: " Εγώ ξέρω καλύτερα". Η υπακοή στο Θεό δεν είναι μια υπακοή που βασίζεται στο πώς αισθανόμαστε. Δεν βασίζεται πολύ περισσότερο στην εμπειρία μας ή στις διαμορφωμένες συνθήκες. Η υπακοή στο Θεό είναι μια υπακοή που στηρίζεται απόλυτα στο Λόγο του Θεού και λαμβάνει μόνο υπόψη ποιος είναι εκείνος που μιλά, ποια είναι η δύναμη και η εξουσία Του. Εκείνος ας μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε το θέλημα Του στη ζωή μας κάθε μέρα και εμείς, από την πλευρά μας, ας δείξουμε μια ταπεινή καρδιά που επιθυμεί να υπακούσει στο λόγο του Θεού, ακόμη και αν δεν συμφωνεί.

Μη φοβάσαι, ο Κύριος είναι.

"Είχε γίνει ήδη σκοτάδι, και ο Ιησούς δεν είχε έρθει σ' αυτούς, και η θάλασσα υψωνόταν, επειδή έπνεε δυνατός άνεμος... και βλέπουν τον Ιησού να περπατάει επάνω στη θάλασσα, και να πλησιάζει στο πλοίο, και φοβήθηκαν. Και εκείνος τούς λέει: Εγώ είμαι, μη φοβάστε". Ιωάννης 6:16-21.

Ποιος δεν έχει φόβους στη ζωή, όσο θαρραλέος, αισιόδοξος και ακατάβλητος χαρακτήρας και αν είναι; Ο φόβος είναι συνυφασμένος με την ανθρώπινη ύπαρξη, κληρονομιά της αμαρτίας και της παρακοής του ανθρώπου στην Εδέμ. Διακατεχόμαστε από φόβους πραγματικούς, επικείμενους αλλά και φόβους φανταστικούς, εικονικούς θα έλεγα. Δεν είναι πάντοτε αδικαιολόγητοι αυτοί οι φόβοι. Κάποιες φορές η διαίσθησή μας και τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε έρχονται να επιβεβαιώσουν τα κακά μας προαισθήματα. Άλλες  φορές πάλι, τίποτα από όσα υποθέσαμε ότι θα συμβούν δεν πραγματοποιήθηκε και καταλήξαμε βασανισμένοι και εξαντλημένοι από ενδεχόμενα που διαψεύσθηκαν.

Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να αντιδρά μπροστά στο φόβο. Το θέμα που τίθεται συνεπώς δεν είναι  πώς να μην φοβόμαστε, γιατί οι συνθήκες της ζωής μάς αναγκάζουν να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις. Το ζήτημα είναι πώς όταν  προβλήματα κατακλύζουν την καθημερινότητά  μας και φόβοι πιέζουν το μυαλό μας να μπορούμε να βρούμε ένα σταθερό έδαφος να πατήσουμε. Και αυτό είναι ο Χριστός. Υπάρχει πρόσωπο στο σύμπαν που μπορεί να μας καταλάβει, να μας συμπαρασταθεί, να μας οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι. Επειδή μας έπλασε και μας αγαπά, ενδιαφέρεται για κάθε μας πρόβλημα και ανησυχία. Όσο αμαρτωλοί και αν αισθανόμαστε, ακόμη και αν νομίζουμε ότι ο Θεός μάς έχει απορρίψει και δεν ασχολείται πλέον μαζί μας, Εκείνος είναι δίπλα μας. Αν Τον καλέσουμε ταπεινά σε βοήθεια, θα δούμε ότι είναι ζωντανός και αληθινός, ικανός να επεμβαίνει στα αδιέξοδα της ζωής μας.

Προσωπικά, χαίρομαι ακόμη περισσότερο όταν διαβάζω την παραπάνω περικοπή του ευαγγελίου. Ο Κύριος έβλεπε ότι οι μαθητές Του κωπηλατούσαν μέσα στη νύχτα, στο μέσο μιας μανιασμένης θάλασσας, με κόντρα το φοβερό άνεμο. Πόσες πιθανότητες έχει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις να τα καταφέρει; Πόσες δυνάμεις να συνεχίσει; Ο Χριστός  είδε ότι οι αγαπημένοι Του μαθητές βασανίζονταν να κωπηλατούν και τους προσέγγισε ο ίδιος, περπατώντας πάνω στη θάλασσα. Αθόρυβα, χωρίς να το περιμένουν, χωρίς καν να Τον φωνάξουν. Αν ανήκουμε στον Ιησού Χριστό και αυτός έχει γίνει Σωτήρας μας, έχουμε ακόμη περισσότερους λόγους να αισθανόμαστε ασφαλείς. Ο Κύριος μας δεν θα μας αφήσει. Μέσα στη θύελλα της ζωής, μέσα σε θλιβερές νυχτιές που οι δυνάμεις μας μάς εγκαταλείπουν θα Τον δούμε να πλησιάζει και να μας λέει: "Έχετε θάρρος, εγώ είμαι, μη φοβάστε". Μάρκος 6:50.

                                                                    

                                                

                                             

Ο Θεός δεν είναι νεκρός

"Είδα την ταλαιπωρία του λαού μου, που είναι στην Αίγυπτο, και άκουσα τον στεναγμό τους, και κατέβηκα για να τους ελευθερώσω". Πράξεις των Αποστόλων 7: 34

Ο διάσημος αμερικανός μαύρος ηγέτης Φρέντερικ Ντούγκλας, παλιός σκλάβος που έζησε την περίοδο 1818- 1895, απάγγειλε έναν συγκινητικό λόγο στη Βοστόνη ενώ η κατάσταση των έγχρωμων κατοίκων ήταν ιδιαίτερα δύσκολη εκείνη την περίοδο. "Δεν μπορούμε να πάμε στην Αφρική, αυτό άλλωστε δεν θα έλυνε το πρόβλημά μας. Δεν μπορούμε επίσης να πάμε στον Καναδά, το κλίμα δεν μας ταιριάζει. Και εδώ που βρισκόμαστε, στερημένοι από κάθε δικαίωμα, μας απειλούν και μας κακομεταχειρίζονται..."

Όταν κάθισε κάτω, μια πνιγηρή ησυχία βασίλευε παντού. Τότε μια γυναίκα ηλικιωμένη, καταβεβλημένη και ταλαιπωρημένη από τη δουλειά, σηκώθηκε και ρώτησε με δυνατή φωνή: " Φρεντερίκ, ο Θεός λοιπόν πέθανε;" Ψίθυροι ελπίδας γέμισαν την αίθουσα. Ένα φως είχε ξαφνικά λάμψει και η θλιβερή εικόνα που μόλις είχε περιγράψει ο Ντούγκλας  θρυμματίστηκε. Με την ερώτηση αυτής της γυναίκας, η προσοχή του καθενός στράφηκε στην εξουσία και τη δύναμη του υπέρτατου Θεού που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατρέψει οποιαδήποτε κατάσταση και να απαντήσει στις πιο δύσκολες ερωτήσεις.

Δεν συμβαίνει το ίδιο με τις ζωές μας όταν βλέπουμε πόσα προβλήματα και αδιέξοδα μαζεύονται  σαν σύννεφα λίγο πριν ξεσπάσει η μπόρα; Βρισκόμαστε μπερδεμένοι μέσα σε μια αδιέξοδη κατάσταση και μας έχει πλημμυρίσει η απογοήτευση και η αποθάρρυνση; Ας υψώσουμε τις σκέψεις και τις καρδιές μας στο Θεό μας που είναι πιστός. Ας θυμηθούμε ότι μας αγαπάει και ότι Εκείνος έχει κάθε εξουσία. Στο βιβλίο του Δανιήλ λέει: "Η εξουσία του είναι εξουσία αιώνια, και η βασιλεία του σε γενεά και γενεά. Και όλοι οι κάτοικοι της γης λογίζονται μπροστά του ως ένα τίποτε και σύμφωνα με τη θέλησή του πράττει στο στράτευμα του ουρανού και στους κατοίκους της γης, και δεν υπάρχει κάποιος που να εμποδίζει το χέρι του ή που να του λέει: Τι έκανες;", κεφ. 4:34-35.

Ναι, ο Θεός μας έχει για κάθε πρόβλημα που μας ξεπερνά και μας καταβάλλει λύσεις απρόσμενες και θαυμαστές. Ας μην χάνουμε την ειρήνη και την εμπιστοσύνη μας σ' Αυτόν. Ας περιμένουμε με πίστη και ευχαριστία γιατί παρά τα απογοητευτικά ερεθίσματα και τις ανατροπές που μπορεί να συναντήσουμε, ο Θεός ξέρει με ποιον τρόπο θα λύσει το πρόβλημα μας.

                        Μη φοβάσαι, ο Θεός μπορεί να κάνει αυτά που

                        εσύ και εγώ αδυνατούμε να κάνουμε.

                        Ας Τον εμπιστευτούμε, το αξίζει.

                      

Πώς μπορεί κανείς να είναι δίκαιος μπροστά στο Θεό;

"Πώς θα δικαιωθεί ο άνθρωπος μπροστά στο Θεό;" Ιώβ 9:2  (www.theword.gr)

Ο Ιώβ, μέσα από τις δοκιμασίες και τις μεγάλες θλίψεις που αντιμετωπίζει, είναι καταθλιμμένος: έχασε όλα του τα υπάρχοντα, τα παιδιά του και τώρα βασανίζεται και υποφέρει από μια δερματική αρρώστια. Οι φίλοι του που ήρθαν να τον παρηγορήσουν τον πνίγουν με ατελείωτους μονολόγους, προσπαθώντας να του δείξουν ότι ο λόγος που υποφέρει είναι ότι έχει διαπράξει κάποια αμαρτία. Στην πραγματικότητα,  η όλη συμπεριφορά του δεν ήταν παρά παραδειγματική και σωστή.

Όταν υποφέρω, όταν το μέλλον μου είναι σκοτεινό και δύσβατο, όταν φτάνω κάποια στιγμή να αντιμετωπίσω το δικό μου θάνατο, τότε ένα πλήθος ερωτηματικών κατακλύζουν τον εσωτερικό μου κόσμο. Φυσικά συλλογίζομαι τη θλίψη και τον πόνο, και ίσως πολύ περισσότερο την αιτία αυτής της θλίψης. 

                                                                            

Ένας από τους φίλους του τού είπε: "Αν εσύ ζητούσες τον Θεό... αν ήσουν καθαρός και ευθύς, βέβαια, τώρα θα σηκωνόταν για σένα, και η κατοικία της δικαιοσύνης σου θα ευτυχούσε...Ο Θεός δεν θα απορρίψει τον άμεμπτο". Ιώβ 8: 5-6,20. Όμως, ο Ιώβ ξέρει ότι δεν είναι εκεί ακριβώς το πρόβλημα και απαντά: "Αληθινά, ξέρω ότι έτσι έχει το πράγμα, αλλά, πώς θα δικαιωθεί ο άνθρωπος μπροστά στο Θεό;"

Εδώ τίθεται και το ουσιαστικό ερώτημα. Πώς είναι δυνατόν να μην έχει κάποιος βάρος στη συνείδησή του; Πώς γίνεται να μην αισθάνεται ενοχή και ντροπή; Το ερώτημα αυτό έμελλε να απαντηθεί μετά τον ερχομό του Ιησού Χριστού: η δικαιοσύνη, ο καθαρισμός της συνείδησης από την αμαρτία, η ηθική αποκατάσταση που ψάχνω, προσφέρεται μόνο από το Θεό. Είναι Εκείνος που τη δίνει δωρεάν σε καθέναν που αναγνωρίζει την αμαρτωλότητά του, μετανοεί για το παρελθόν και με πίστη στρέφεται στο Θεό να βρει δικαίωση. "Κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης, και αυτό δεν είναι από σας, είναι δώρο του Θεού..." Εφεσίους 2: 8.

Είναι επειδή ο Ιησούς Χριστός πέθανε και αναστήθηκε για χάρη μου που ο Θεός με ανακηρύσσει δίκαιο και μου ανοίγει τις πόρτες του ουρανού! Όχι γιατί εγώ είμαι δίκαιος, ποιος θα μπορούσε άλλωστε, αλλά γιατί ο Σωτήρας Χριστός έφερε επάνω Του την τιμωρία για όλα μου τα λάθη και τις αμαρτίες.

                                                                  

Σκέψη: Κύριε, σου ζητώ να σηκώσεις από πάνω μου   

            κάθε βάρος ενοχής που μάταια προσπαθώ να

           αποδιώξω από τη σκέψη και την καρδιά μου.

           Εσύ ήδη με έχεις συγχωρήσει όταν ο Χριστός 

           πέθαινε στη θέση μου. Σ ' ευχαριστώ.

          

Ο Θεός  ακούει και απαντά

"Η φωνή μου στρέφεται προς το Θεό και βόησα, η φωνή μου στρέφεται προς τον Θεό, και μου έδωσε ακρόαση". Ψαλμός 77:1 

Πόσες φορές μας έχει τύχει να φωνάζουμε κάποιον στο σπίτι ή στο γραφείο να μας βοηθήσει και να είναι απασχολημένος ή να μην έχει διάθεση να μας δώσει ένα χεράκι βοήθειας; Αν το πρόβλημα είναι εύκολο, ανασκουμπωνόμαστε και βρίσκουμε λύση: για άλλη μια φορά πρέπει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας! Αν όμως η ανάγκη για βοήθεια είναι επιτακτική, τότε η έλλειψη απάντησης και συνδρομής μάς σπρώχνει στην απογοήτευση ή στο θυμό. Μα καλά, κανείς δεν καταλαβαίνει τέλος πάντων;

Δεν ισχύει όμως το ίδιο όταν επικαλούμαστε το Θεό. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί λόγοι, μικροί ή μεγάλοι, που μας σπρώχνουν να ζητήσουμε βοήθεια από Εκείνον. Ας μην έχουμε την εντύπωση ότι ο Κύριος μοιάζει με εμάς τους ανθρώπους, που ανάλογα με τα κέφια και τη διάθεσή μας είμαστε πρόθυμοι ή όχι να βοηθήσουμε τους γύρω μας. Ο Θεός είναι ζωντανός και είναι κοντά σε όσους Τον επικαλούνται με αλήθεια. Όταν στρεφόμαστε σ' Αυτόν για τα θέματα που μας απασχολούν, όταν η φωνή και η καρδιά μας μαζί ζητάει τη βοήθεια Του, ας έχουμε τη βεβαιότητα ότι Εκείνος θα δώσει ακρόαση στα αιτήματά μας και δεν θα αδιαφορήσει στην προσευχή μας.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν Τον επικαλούμαστε! Προτιμούμε να βρίσκουμε μόνοι μας τις λύσεις, βασιζόμενοι στη λογική μας, στις εμπειρίες μας, στις συμβουλές των φίλων μας. Δεν είναι λάθος αυτό γιατί ο Θεός χρησιμοποιεί πολλές φορές αυτούς τους τρόπους για να μας βοηθήσει. Είναι λάθος να μην προσευχόμαστε και να μην εκζητούμε πρώτα τη δική Του συμβουλή και σοφία αλλά να τρέχουμε δεξιά και αριστερά αναζητώντας λύσεις και βοήθεια. Είναι λάθος να μην αναθέτουμε σε Αυτόν τα ζητήματά μας με προσευχή και εμπιστοσύνη αλλά να ιδρωκοπούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Και είναι εξίσου λάθος, αν έχουμε αναθέσει τις υποθέσεις μας στο Θεό, να μην περιμένουμε την απάντησή Του. Εκείνος θα μας δώσει ακρόαση και θα βρει τρόπους να μας μιλήσει και να μας συμβουλέψει τι πρέπει να κάνουμε.

 Με ποιον τρόπο θα μας απαντήσει ή ποιους μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μας βοηθήσουν δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει να έχουμε φωνάξει τον Κύριο πρώτο και πάνω από όλους, έχοντας επίγνωση ότι τα αιτήματα που αναθέτουμε σ' Αυτόν είναι σοφά λυμένα από κάποιον που πράγματι νοιάζεται για μας και μας αγαπά.

                                             

Περιμένεις τον Κύριο;

"Δέστε, αυτός είναι ο Θεός μας, τον περιμείναμε και θα μας σώσει. Αυτός είναι ο Κύριος, τον περιμείναμε, θα χαρούμε και θα ευφρανθούμε  στη σωτηρία του. Ησαΐας 25: 9 

Αναμονή! Σε ποιον αρέσει άραγε αυτή η κατάσταση; Νομίζω ότι όλοι μας, λίγο ως πολύ, δυσφορούμε όταν πρέπει να περιμένουμε. Στα ραντεβού μας, στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου, στο αεροδρόμιο, στα μποτιλιαρίσματα... Βέβαια υπάρχουν πολύ χειρότερες αναμονές: αναμονή μιας απάντησης, μιας θέσης που επιδιώκουμε, μιας εξέλιξης στην πορεία της ζωής μας, αλλαγή μιας κατάστασης μέσα στην οποία ασφυκτιούμε.

Πώς είναι όμως όταν κανείς περιμένει τον Κύριο; Να περιμένει δηλαδή ο Θεός να του δώσει τις λύσεις στα προβλήματα και τα αδιέξοδα της ζωής του. Γιατί, αν είναι κάποιος χριστιανός και έχει αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό, καλείται στην καθημερινή του πορεία να εμπιστευτεί αυτό το πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν βλέπει, αλλά που γνωρίζει γιατί έχει μια προσωπική σχέση μαζί Του και ο Θεός τού αποκαλύπτεται μέσα από το Λόγο Του, με το Άγιο Του πνεύμα. Μήπως η αναμονή αυτή θεωρείται μάταιη; Μήπως ο Θεός είναι κάπου μακριά για να ακούσει ή να επέμβει όταν Τον έχουμε ανάγκη; Μήπως είναι λίγο "σφιχτοχέρης" και "δύσκολος" στο να κατανοήσει και να δώσει απαντήσεις στα αιτήματά μας;

Πολλοί χριστιανοί έχουν σχηματίσει μια τέτοια εικόνα για το Θεό και δυστυχώς ο Θεός τούς αντιμετωπίζει σύμφωνα με το τι σκέφτονται γι' Αυτόν. Αν θεωρείς ότι ο Θεός είναι μια θρησκεία, ή στην καλύτερη περίπτωση ένα πρόσωπο που όμως δεν συγκινείται εύκολα από τα ανθρώπινα  προβλήματα, τότε χάνεις την ευκαιρία να Τον πλησιάσεις. Συνεπώς, πώς να Του ζητήσεις βοήθεια και να περιμένεις την απάντησή Του;

Άλλες φορές πάλι, ενώ προσευχόμαστε και ζητάμε από το Θεό να επέμβει στο πρόβλημά μας, απιστούμε και μηχανικά επαναλαμβάνουμε λόγια κενά πίστης και εμπιστοσύνης. Προσευχόμαστε για να "εκτονωθούμε" θα έλεγα, και όχι γιατί πραγματικά πιστεύουμε ότι υπάρχει η περίπτωση ο Θεός να ασχοληθεί μαζί μας και να μας απαντήσει.

Όμως ο Θεός απαντά. Απαντά σε αυτούς που Τον πιστεύουν και που με τα λόγια, τη στάση της υπομονής και της εμπιστοσύνης τους σ' Αυτόν δηλώνουν ότι είναι αξιόπιστος και αληθινός. Περιμένοντας το Θεό θεωρούμε όχι μόνο ότι είναι δυνατός να κάνει πράγματα που εμείς αδυνατούμε, αλλά ταυτόχρονα ότι έχει τη θέληση να μας βοηθήσει γιατί έχει πάντα αγαθές προθέσεις για εκείνους που Τον αγαπούν. Η αναμονή μας, όταν γίνεται με πίστη, δεν είναι χάσιμο χρόνου, ένα πήδημα στο κενό ή μια αδιέξοδη στάση: η αναμονή που στηρίζεται στην πιστότητα και στην αξιοπιστία του Θεού έχει πάντα κατάληξη  απτές απαντήσεις. Ο Θεός τιμά αυτούς που με  τη στάση τους δείχνουν ότι Τον εμπιστεύονται. '' Χωρίς, μάλιστα πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει, επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν". Εβραίους 11:6.

                               Η πίστη τιμά τον Θεό και ο Θεός τιμά την πίστη. 

                               Δοκίμασε και θα δεις ότι αξίζει να Τον εμπιστεύεται κανείς.

Ποιος είναι το καύχημα σου;

"Εκείνος που καυχάται, στον Κύριο ας καυχάται". Α Κορινθίους 1: 31

Σε μας τους ανθρώπους αρέσει πολύ να καυχιόμαστε για πράγματα ή πρόσωπα, κυρίως που σχετίζονται μαζί μας ή μας ανήκουν. Εκφραζόμαστε με καμάρι και θαυμασμό, άλλες φορές συνειδητά άλλοτε ασυνείδητα, για την οικογένειά μας, τα  παιδιά μας, τη μόρφωση , το γάμο μας ή την κοινωνική και οικονομική μας καταξίωση. Φαίνεται ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά την αναγνώριση, τη δόξα, την τιμή και είναι σίγουρα αποτύπωμα του Θεού που μας έπλασε σύμφωνα με τη δική Του εικόνα.

Το θέμα είναι ότι όλα αυτά για τα οποία είμαστε δικαίως περήφανοι, και ίσως να έχουμε κουραστεί να τα αποκτήσουμε, εκλαμβάνονται συχνά ως δείγματα εξυπνάδας, ικανότητας, μεθοδικού προγραμματισμού της ζωής μας και σπανίως ως δώρα του Θεού που επιφορτίζει τους ανθρώπους με αγαθά και ευλογίες . Η εποχή μας ιδιαίτερα θαυμάζει τη δύναμη, την επιτυχία, την ομορφιά.

Τι γίνεται όμως όταν κάποιος δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία; Ή ακόμη και αν έχει πολλά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αισθάνεται αδύναμος, αποκαμωμένος και αποτυχημένος; Τα εξωτερικά δείγματα της επιτυχία μας δεν αντιστοιχούν πάντοτε σε μια εσωτερική ψυχική γαλήνη και ικανοποίηση. 

Το θαυμαστό είναι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται προσωπικά για όλους τους ανθρώπους και ιδιαίτερα για τις κατηγορίες εκείνες που οι άνθρωποι περιφρονούν και δεν αξιολογούν σωστά με βάση τα κριτήρια που θέτουν. Ο Θεός νοιάζεται για τον ταλαιπωρημένο, τον κουρασμένο της ζωής. Εκείνον που η αμαρτία και ο σατανάς κρατούν δέσμιο και βασανίζουν κάτω από την εξουσία τους. Τα μάτια Του ψάχνουν τον συντριμμένο, που αναζητά σωτηρία και διέξοδο στο αδιέξοδο της ζωής. Η δύναμή Του διοχετεύεται πλούσια σε όλους εκείνους που ζητούν να ζήσουν ελεύθεροι από το ζυγό του κακού, του ψέματος, της αδικίας.

Ο Θεός δεν ψάχνει τους δυνατούς και άξιους. Ούτε τους δίκαιους και ηθικούς μπροστά στα μάτια τους . Ο Κύριος δείχνει τη χάρη και το έλεος Του σε ανθρώπους που αναγνωρίζουν την αναξιότητά τους και  επιθυμούν να γιατρευτούν από τις πληγές τους με το αίμα του Ιησού Χριστού. Ο Κύριος πλουτίζει με επίγεια και ουράνια δώρα όλους εκείνους που με ταπείνωση και αλήθεια στρέφονται σ'  Αυτόν.  Ο Αγία Γραφή λέει: " Ο Θεός διάλεξε τα μωρά του κόσμου για να καταντροπιάσει τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι. Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του".

Α Κορινθίους 1: 27-29.

                                                      Εσύ σε ποια κατηγορία ανήκεις;

Τι πρέπει άραγε να κάνω;

"Γίνεστε δε εκτελεστές του λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας" (www.theword.gr)

Ο Όσβαλτ Τσάμπερς είχε πει κάποτε: " Τα παιδιά του Θεού διατρέχουν τον κίνδυνο να υποβιβάσουν σε κοινοτοπίες έξοχες αλήθειες". Πολλές φορές μιλάμε τόσο πολύ για τις αλήθειες του Θεού, τις εντολές και τις υποσχέσεις Του  που καταλήγουν λόγια συνηθισμένα, αποστερημένα από κάθε βαρύτητα και αξία. Επαναλαμβάνοντας και συζητώντας επάνω στο Λόγο του Θεού, συχνά μηχανικά ως μαθητές που παπαγαλίζουν το μάθημα ή ως ειδήμονες των θεϊκών αληθειών, απογυμνώνουμε από κάθε νόημα και σημασία τη σπουδαιότητα των λόγων Του. 

Το χειρότερο δεν είναι αυτό αλλά το ότι ξεχνάμε να φανερώσουμε και να ζήσουμε αυτές τις αλήθειες στην καθημερινή μας ζωή. Διατρέχουμε συνεπώς τον κίνδυνο να θεωρήσουμε ότι η γνώση και η έκθεση της αλήθειας, για χάρη της αλήθειας και μόνο, χωρίς ανάλογη συμπεριφορά και χωρίς καμιά πρακτική εφαρμογή στη ζωή μας είναι αρκετή.

Για το Θεό δεν είναι αρκετό το ότι είμαστε ικανοί να εκθέσουμε τη βιβλική αλήθεια, να απαντήσουμε σε ερωτήματα υποδεικνύοντας τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Όπως εμείς οι άνθρωποι δεν αρκούμαστε σε λόγια αλλά συχνά απαιτούμε από τους γύρω μας να αποδείξουν αυτά που λένε με τις ενέργειες τους, έτσι και ο Θεός περιμένει να δει όχι τον καρπό του στόματός μας, την πνευματική μας ευφράδεια και γνώση, αλλά τις καθημερινές μας πράξεις. Αυτά τα οποία λέμε πρέπει να συμφωνούν με αυτά τα οποία πράττουμε. 

Η συνέπεια λόγων και έργων δεν είναι κάτι το ασύμβατο ή περιστασιακό  στη ζωή των ανθρώπων που πιστεύουν στο Θεό αλλά είναι η μόνη αληθινή απόδειξη ότι κάποιος πιστεύει σε Αυτόν και εφαρμόζει τα λόγια Του. Το ουσιώδες δεν είναι αυτό που κηρύττουμε, γράφουμε ή ξέρουμε σχετικά με το Θεό αλλά αυτό που ζούμε στην κάθε μας μέρα. Ο Χριστός είπε: " Αν εσείς μείνετε στον δικό μου λόγο, είστε αληθινά μαθητές μου". Ιωάννης 8: 31.

  

 

        Σκέψη:  Θα ήταν σωστότερο όταν μελετώ 

                     την Αγία Γραφή να μη σκέφτομαι: 

                    "Τι έχω να πω πάνω σε αυτό το θέμα;"  

                    αλλά: "Τι θα πρέπει να κάνω 

                    σχετικά με αυτό το θέμα;".

Σκλάβος ή ελεύθερος;

"Από όποιον κάποιος πέφτει νικημένος, γίνεται και δούλος του". Β' Πέτρου 2:19 (www.theword.gr)

Ο Φένελων, γάλλος συγγραφέας του τέλους του 17ου αιώνα, έγραψε: " Ο Θεός έκανε την ελευθερία, ο άνθρωπος έκανε τη δουλεία". Η σκέψη αυτή είναι σωστή, ιδιαίτερα αν θυμηθούμε την ανυπακοή του Αδάμ και της Εύας στον κήπο της Εδέμ. Υποκύπτοντας στον πειρασμό του Σατανά, ο άνθρωπος έπεσε στη δουλεία της αμαρτίας. Από τότε και στο εξής, η αμαρτία αποτελεί τη χειρότερη μορφή σκλαβιάς που το ανθρώπινο ον μπορεί να βιώσει. Γεγονότα οδυνηρά, πράξεις ανεξήγητες, εγωιστικές και απατηλές επιθυμίες, υπαγορευμένες  από τις σκέψεις του νου και τις προθέσεις τις καρδιάς που είναι δουλωμένη στην αμαρτία. Η Βίβλος αναφέρει πολλές αιτίες δουλείας: τα χρήματα, η περηφάνια, η ματαιοδοξία, το σεξ, το ποτό και άλλα πολλά είδωλα και πάθη που κυβερνούν τη ζωή μας.

Μόνο ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος και ίδιος πειράχθηκε από το διάβολο, απέδειξε την απόλυτη τελειότητά Του αντικρούοντας τον με το λόγο του Θεού. Τα ευαγγέλια μαρτυρούν ότι Αυτός, ο μόνος τέλειος άνθρωπος, ανακούφισε από τον πόνο τόσους αιχμάλωτους από την αμαρτία ανθρώπους. Αλλά για να μπορέσουν όλοι αυτοί, όπως και εμείς, να απελευθερωθούν από τη σκλαβιά της έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο Του με τη θυσία Του στο σταυρό. Πρόκειται για λύτρωση, για εξαγορά από την εξουσία του διαβόλου.

Όταν εξαγόραζαν σκλάβους στην παλιά εποχή,  ο κύριος τους είχε τη δυνατότητα να τους απελευθερώσει. Το ίδιο ισχύει και για μας σήμερα, για μας που εκ φύσεως είμαστε δουλωμένοι στην αμαρτία. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μπορεί να μας ελευθερώσει, αρκεί να το θελήσουμε και να Του το ζητήσουμε. Ο χριστιανός είναι ένας νέος άνθρωπος, ελεύθερος από την εξουσία της αμαρτίας και των συνεπειών της που ανήκει πλέον στο Χριστό, το Γιο του Θεού που πλήρωσε με το αίμα Του την τιμή της εξαγοράς. Η Αγία Γραφή λέει: "Αν, λοιπόν, ο Υιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι". Ιωάννης 8:36

                         Σκέψη: Κύριε, Σε ευχαριστώ που είδες την ταλαιπωρία μου στη δουλεία 

                                     της αμαρτίας, άπλωσες το χέρι Σου και μου έλυσες τις αλυσίες . 

                                     Κανένας δεν θα μπορούσε να με είχε εξαγοράσει με τη ζωή του,

                                     Εσύ όμως το έκανες.

Κάποιος αϊτός

Αϊτέ μου

 πόσο γυαλίζουν τα φτερά σου!

Στο χρυσοπράσινο, στο γαλάζιο,

στο βυσσινί,

στου ήλιου τις ανταύγειες!

Εκεί στην αετοράχη,

που εγώ λαχανιάζω

και να φθάσω δεν μπορώ.

Σαν ήσουνα μικρό, 

χαιρέτησα και ορκίστηκα

για σένα να προσεύχομαι.

Και το έκανα μέχρι τώρα.

Έβρεχε ή χιόνιζε.

Γιατί έπρεπε να μεγαλώσεις.

Κι όταν άρχισες τα πρώτα σου,

δειλά πετάγματα,

από δίπλα σου πετούσα.

Μη σκιαχτείς

και στα βάραθρα κυλήσεις.

Μα τώρα, άνοιξες τα φτερούγια σου

και είναι τόσο μεγάλα,

τόσο δυνατά,

και το ράμφος σου,

και τα νύχια σου,

εγώ τι να προσφέρω;

Ήρθαν και μου 'πανε,

με συμπόνια με ειρωνεία.

"Κούρνιασε στην άκρη,

δεν βλέπεις που πετά ο αϊτός;"

Και γω σούρθηκα στην τρύπα μου,

τι μπορούσα να πω;

Τι μπόραγα να κάνω;

Τώρα πια δεν προσεύχομαι,

ούτε τολμώ να πετάξω δίπλα σου,

γιατί δεν μπορώ να σε φθάσω,

αν και το 'θελα τόσο πολύ.

Και τι παράξενο.

Πόσο ξεχνιέμαι, παραλογιάζω,

σαν σε βλέπω να στραφταλίζεις 

στου ήλιου τη σύγκρουση,

στα μεγάλα ύψη.

Νομίζω πως είμαι εγώ.

Και χαίρομαι και γελάω,

για μια στιγμή μονάχα.

Και μετά συνέρχομαι

και μαζεύομαι στη γωνιά μου

και νιώθω πάνω μου μια ταφόπετρα

που μου θυμίζει

"η αποστολή σου τελείωσε". 

                                                  

Κάλεσε τον Κύριο και μείνε σταθερός

"Επικαλέστηκα το όνομά σου, Κύριε από κατώτατο λάκκο... Πλησίασες κατά την ημέρα που σε επικαλέστηκα, είπες: Μη φοβάσαι". Θρήνοι Ιερεμία 3: 55,57 

Ο Ιάειρος, ένας θρησκευτικός άρχοντας, έρχεται να ικετεύσει τον Ιησού να σώσει την κόρη του που από στιγμή σε στιγμή πεθαίνει. Ο άνθρωπος αυτός πιστεύει στην παντοδυναμία του Ιησού όμως φοβάται μήπως ο θάνατος τον προλάβει, οπότε θα είναι σίγουρα πολύ αργά για να κάνει κάτι.Ο Χριστός τον ακολουθεί αμέσως, αλλά στη διαδρομή καθυστερεί γιατί συναντά μια άρρωστη γυναίκα, την οποία και θεραπεύει.

Οι μηνυτές που ήρθαν από το σπίτι του τού αναγγέλλουν το θάνατο της κόρης του και μάλιστα το κάνουν χωρίς λεπτότητα, με έναν τόνο επίπληξης μάλιστα: "Η θυγατέρα σου πέθανε, γιατί ενοχλείς ακόμα τον δάσκαλο;" Μάρκος 5:35. Ο Ιησούς που έχει ακούσει τα λόγια τον ενθαρρύνει αμέσως λέγοντας του : "Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε". Η απάντηση ενισχύει και καθησυχάζει τον άρχοντα της συναγωγής ο οποίος βλέπει τον Ιησού να ξαναδίνει ζωή στο πεθαμένο παιδί του.

Πόσο παρηγορητικός και ενθαρρυντικός αυτός ο λόγος του Χριστού που απευθύνει και σε εμάς σήμερα, καθώς περνάμε μέσα από μια πληθώρα προβλημάτων, αδιεξόδων και απογοητεύσεων. "Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε" δεν είναι ένας λόγος που βγαίνει από το στόμα ενός θνητού και πεπερασμένου ανθρώπου. Ο λόγος αυτός, γεμάτος εξουσία, αναγγέλλεται από το στόμα του  αιώνιου Θεού της αγάπης. Πράγματι η αγάπη Του είναι πολύ μεγαλύτερη από τις χειρότερες δοκιμασίες μας. Ο Κύριος πάντα μας ενθαρρύνει γιατί γνωρίζει τη φύση μας και κατανοεί τους φόβους και τις αδυναμίες μας. Ζητάει όμως παράλληλα να Τον πιστέψουμε. Δεν θέλει να αφήνουμε τις όποιες αμφιβολίες να μας κρύβουν την αγάπη και τη δύναμή Του.

Πολλές φορές η πίστη μας δοκιμάζεται από αντιξοότητες και απρόσμενες εκβάσεις. Εντούτοις, ας μην ξεχνάμε ότι αν καλέσαμε το Χριστό να μας βοηθήσει, Εκείνος θα το κάνει. Ας παραμείνουμε σταθεροί και ας Τον περιμένουμε με εμπιστοσύνη και υπομονή. Όποια και αν είναι η έκβαση της υπόθεσης μας ή η λύση που θα δώσει στο πρόβλημά μας, θα στηρίζεται απόλυτα στην αναλλοίωτη αγάπη Του για εμάς και στη σοφία Του. Ο Θεός έχει πάντα καλούς σκοπούς για τη ζωή μας. 

       

                       Σκέψη : Κύριε, η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι μπροστά σε τόσες δυσκολίες

                                   και ανατροπές που φέρνει η ζωή. Βοήθησε με να ακούω πάντοτε

                                   τη φωνή Σου που με ενισχύει και μου θυμίζει ότι Εσύ είσαι πιο 

                                   δυνατός από όλα μου τα προβλήματα

          

Ποια ζωή;

" Ποια είναι η ζωή σας; Είναι πραγματικά ατμός που φαίνεται για λίγο, 
και έπειτα εξαφανίζεται ".   Ιάκωβος 4: 14 

Καθένας σχηματίζει τη δική του ιδέα για την υφή των πραγμάτων, σε σχέση με τις εμπειρίες, τις συναντήσεις, την προσωπικότητά του. Πράγματι, κάθε μέρα πρέπει να πάρουμε πολυάριθμες αποφάσεις, μικρές ή μεγάλες. Πρέπει να διακρίνουμε ανάμεσα στο καλό και στο κακό, αν κάτι επιτρέπεται ή απαγορεύεται. Πάνω απ' όλα επιλέγουμε, είτε συνειδητά είτε όχι, να ζήσουμε χωρίς το Θεό ή σε σχέση μαζί Του. Συνεπώς, είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας.

Αν η ζωή ήταν παράλογη, αν οι ενέργειες μας δεν είχαν κανένα βαθύτερο νόημα, ή αν όλα ήταν αποφασισμένα εκ των προτέρων, θα ήταν καθαρή αυταπάτη να θέλει κανείς να διευθύνει σωστά τη ζωή του. Αν η ζωή περιορίζεται μόνο στην υλική και φυσική υπόσταση γιατί να σκεφτόμαστε τις άυλες και πνευματικές αξίες; Η ζωή είναι όμως πολύ περισσότερα από αυτά: αν και παραμένει εύθραυστη μας οδηγεί αναπόφευκτα στο κατώφλι της αιωνιότητας. Ζυμωμένη από χαρές και λύπες, η ζωή μας είναι μυστηριώδης και περίπλοκη. Υπό μία έννοια είναι δύσκολο να εισχωρήσουμε  και να κατανοήσουμε το μυστήριο της. Για το λόγο αυτό έχουμε ανάγκη από έναν οδηγό που θα μας βοηθήσει ώστε να γίνει γόνιμη, πλούσια και χρήσιμη και ο οποίος θα μας προφυλάξει από μια τελική ή αιώνια αποτυχία.

Ας αναγνωρίσουμε ότι η ζωή είναι φτιαγμένη για κάτι το σπουδαίο, το όμορφο και το αιώνιο και δεν μπορεί  να έγινε στην τύχη. Η ουσία και το νόημα της έχουν χαραχτεί στις καρδιές μας από το Θεό, το δημιουργό. Αν Αυτός μας έδωσε τη ζωή, είναι φυσικό να μας έκανε επίσης γνωστούς τους νόμους Του, το θέλημά Του, την αγάπη Του. Όλα αυτά τα φανέρωσε μέσα στην Αγία Γραφή, δια μέσου των προφητών και τέλος με τον ερχομό του Ιησού Χριστού. Εκείνος μόνο μπορεί να μας διδάξει ποιο είναι το νόημα της ζωής του ανθρώπου, γιατί υπάρχει στη γη, τι σημαίνει θάνατος και τι υπάρχει πέρα από αυτόν. Ο Θεός απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που με απλότητα και ταπεινοφροσύνη αναζητά την αλήθεια για να τη ζήσει.

                      Σκέψη: Κύριε, δεν γνωρίζω ποιο είναι το πραγματικό νόημα

                                  και η αξία της ζωής. Γιατί υπάρχω και πού πηγαίνω.
                                 Δίδαξε με εσύ και βοήθησε με να καταλάβω 
                                γιατί με έφρες στην ύπαρξη.

Ο Θεός μας αναζητά

"Εξάλειψα τις παραβάσεις σου, σαν πυκνή ομίχλη, και τις αμαρτίες σου, σαν σύννεφο, γύρνα σε μένα επειδή εγώ σε λύτρωσα". Ησαΐας 44:22 

Μετά την παρακοή του Αδάμ, ο Θεός θα μπορούσε να τον είχε απορρίψει. Όχι όμως, δεν το έκανε. Τον καλεί ξανά με το όνομα του και του λέει: "Αδάμ, που είσαι;" Αυτά τα λόγια μοιάζουν σαν κάλεσμα σε συνάντηση και διάλογο. Ο Θεός, βλέπουμε, δεν λέει αρχικά στον Αδάμ: "Τι έκανες;" αλλά: "Πού είσαι;" Για το Θεό, το να ξέρει πού και σε τι κατάσταση βρισκόμαστε είναι πιο σημαντικό από αυτό που έχουμε κάνει. Ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά πού είναι ο Αδάμ, το κάλεσμά αυτό όμως έχει σκοπό να υπογραμμίσει το γεγονός ότι ο Αδάμ για κάποιο λόγο αποφεύγει το Δημιουργό του.

Έχασε την εμπιστοσύνη που είχε στο Θεό και η ανυπακοή δημιούργησε μια άβυσσο ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό. Δεν μπορούσε πλέον να ζήσει στην παρουσία του Δημιουργού του και να έχει μια πραγματική σχέση εμπιστοσύνης μαζί Του. Η ερώτηση του Θεού στον Αδάμ δεν είναι μια καταδίκη, μοιάζει μάλλον με ένα κάλεσμα που ανοίγει το δρόμο για να μετανοήσει και να επιστρέψει.

Ο Θεός απευθύνει στον καθένα μας αυτήν την ερώτηση, μας καλεί και εμάς επίσης με το όνομα μας. Πού είσαι; Τι υπάρχει μέσα στην καρδιά σου; Πού έχεις καταλήξει ακολουθώντας με τη θέλησή σου το δρόμο που περπατάς; Είσαι πολύ μακριά; Λοιπόν γύρισε. Έχεις πάρει το μονοπάτι της επιστροφής; Μη σταματήσεις στα μισά του δρόμου, έλα σε εμένα.

Το κάλεσμα του Θεού της αγάπης, το έχουμε άραγε ακούσει; Σε όποια κατάσταση και αν βρισκόμαστε, μέσα στην πικρία, τον πόνο, την ενοχή, όποιες και αν είναι οι αποτυχίες που έχουμε γευτεί, μπορούμε να ακούσουμε τη ζεστή φωνή του Θεού που μας καλεί: Πού είσαι; Έλα... Επέστρεψε.

Ο Θεός δεν επιβάλλεται με το ζόρι. Θέλει να έχει με τον καθένα μας μια αληθινά φιλική και στενή σχέση και το έλεος Του μας περιμένει αλλά και μας σπρώχνει στη μετάνοια.

Ας πάμε σ' Αυτόν με εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Θα μας δεχτεί. Εξάλλου μας περιμένει γιατί μας αγαπάει.

                 Σκέψη:  Κύριε, Σε ευχαριστώ που με καλείς

                              ενώ εγώ είμαι τόσο μακριά και ξένος σε Εσένα. 

                              Σε ευχαριστώ που με περιμένεις 

                             παρ' όλο που έχω αμαρτήσει. Δεν με απορρίπτεις

                             όπως συχνά κάνουν οι γύρω μου αλλά θέλεις να με 

                             σώσεις.

Η ασκήμια μας φαίνεται

«Κανένα κτίσμα δεν είναι αφανές μπροστά του, αλλά όλα είναι γυμνά και εκτεθειμένα στα μάτια του, προς τον οποίο έχουμε να δώσουμε λόγο». Εβραίους 4:13
(www.theword.gr)

Χαζεύοντας καμιά φορά περιοδικά δεν μπορώ να μη θαυμάσω. Τόσοι όμορφοι, διάσημοι ή ελκυστικοί με τον τρόπο τους άνθρωποι ποζάρουν στις σελίδες τους. Θέλουν να τους δουν,  να μιλούν γι’ αυτούς. Οι φωτογράφοι λαχανιασμένοι τρέχουν πίσω από τους σταρς, οι οποίοι φιγουράρουν, όχι πάντα με ευχαρίστηση για να είμαστε ειλικρινείς, στις πλούσιες σελίδες τους. Και εμείς τους θαυμάζουμε και  συχνά τους ζηλεύουμε.

Εμείς, από την πλευρά μας, θα τρέξουμε στο Facebook για να μοιραστούμε τις δικές μας στιγμές. Να κοινοποιήσουμε τις φωτογραφίες μας , να διαβάσουμε, να θαυμάσουμε ή να σχολιάσουμε των άλλων.  Και όταν μας κάνουν θετικά σχόλια …τι χαρά! Σχεδόν όλες είναι ωραίες. Δεν νομίζω να ανεβάζει κανείς άσκημες ή γελοίες φωτογραφίες , εκτός αν θέλει να αστειευτεί με τους φίλους του.  Πάντως όχι για να γελοιοποιηθεί δημοσίως.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να τολμούσαν οι άνθρωποι να δείξουν και άλλες όψεις της ζωής τους, αυτές που κρύβονται κάτω από το αψεγάδιαστο μακιγιάζ ή τα ζεστά χαμόγελα. Αυτές  που όλοι μας κρύβουμε με τόση προσοχή: κακίες, θυμοί, πικρά λόγια, σκληρότητα, περηφάνια, αδιαφορία… Πώς θα μας φαινόταν αν όλοι μπορούσαν να δουν αυτές τις «φωτογραφίες»;  Μήπως θα αισθανόμασταν αρκετά άβολα;

Υπάρχει όμως ένα πρόσωπο που βλέπει και παρατηρεί τα πάντα. Ξέρει το κάθε μας βήμα, ακούει την κάθε λέξη, βλέπει τις διαθέσεις της καρδιάς μας. Από Αυτόν τίποτα δεν μπορούμε να κρύψουμε, όπως το κάνουμε τόσο εύκολα με τους γύρω μας. Η καλή μας εικόνα στα δίκαια μάτια Του έχει πολλά ψεγάδια και ασκήμιες: πρόκειται για όλες αυτές τις αμαρτίες που εμείς τις  μετονομάσαμε εξυπνάδα, ικανότητα, θάρρος, ελευθερία, προσωπική ικανοποίηση, αυτοεκπλήρωση. Και έτσι πορευόμαστε ήσυχοι. Όσο για τις άλλες ψυχικές δυσμορφίες και αδυναμίες, αυτές που  επιμελώς θέλουμε να κρύψουμε γιατί είναι ενοχλητικές  για μας και για τους γύρω, με αυτές δεν κάνουμε τίποτα. Απλώς τις θάβουμε, είμαστε καλοί άνθρωποι, τουλάχιστον τόσο καλοί όσο και οι γύρω μας.

Μήπως είναι ώρα να βγάλουμε τις μάσκες και να ασχοληθούμε με την ίδια επιμέλεια που ασχολούμαστε με την εξωτερική εμφάνιση με το χαρακτήρα μας;  Μήπως αξίζει πολύ περισσότερο τον κόπο,  γιατί αυτό θα έκανε  εμάς ευτυχισμένους , τους γύρω μας και το Θεό; Μήπως  πρέπει να πάμε στο Χριστό , να Του δείξουμε την πνευματική και ψυχική μας ασκήμια και να Του ζητήσουμε να κάνει ένα πραγματικό «λίφτινγκ» στη ψυχή μας; 

Ας  μην ξεγελιόμαστε και ας πάψουμε να κοροϊδεύουμε και τους άλλους:  οι «ατέλειες» της αμαρτίας δεν κρύβονται όσο και αν προσπαθήσουμε. Όπως κάτι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε όμορφοι εξωτερικά  άλλο τόσο και πολύ περισσότερο προκειμένου να αλλάξουμε εσωτερικά.  Η  ασκήμια της αμαρτίας θεραπεύεται μόνο με αναγνώριση  της κατάστασης  μας και μετάνοια μπροστά στο Θεό.  Αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε με αυτά που θα μείνουν στην αιωνιότητα.

Σκέψη: Κύριε, αρκετά ασχολήθηκα με το παρουσιαστικό μου.  Είναι ώρα να καταπιαστώ και με το χαρακτήρα μου.  Αλλά αυτόν αδυνατώ να τον αλλάξω εγώ, πρέπει Εσύ να απλώσεις το γιατρικό Σου χέρι και να κάνεις  όχι απλές μικροεπεμβάσεις, μα μια τέλεια αλλαγή.

Φως μέσα στο σκοτάδι

"Εσύ θα φωτίσεις το λυχνάρι μου, ο Κύριος, ο Θεός μου, θα φωτίσει το σκοτάδι μου"

                                   Ψαλμός 18:28  (www.theword.gr)

Σκοτάδι και φως: όμορφα και τα δύο, χρήσιμα στο βαθμό που επιτελούν σωστά τις λειτουργίες τους. Ο Θεός τα έφτιαξε.  Είπε και έγινε το φως το οποίο διαχώρισε από το σκοτάδι, έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε η νύχτα και η ημέρα. Πόσο ανάγκη έχουμε από το φως της μέρας, πόσο ωραίο είναι όταν ξημερώνει και ο ήλιος απλώνει τις ακτίνες του στο στερέωμα. Και πόσο λαχταρούμε άλλες φορές να τελειώσει η κουραστική μας μέρα, να σβήσουμε το φως και να κοιμηθούμε. Ευεργετική η νύχτα.

Αυτά στο φυσικό κόσμο, αλλά τι γίνεται με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου; Υπάρχουν φορές που το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είμαστε εντελώς μπερδεμένοι. Πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, να κάνουμε  κάποιες ενέργειες, να κάνουμε επιλογές. Πώς θα γίνουν όλα αυτά  αφού δεν ξέρουμε ποιο είναι το σωστό ή το λάθος; Η λογική μας επιχειρηματολογεί και η αλήθεια είναι ότι συχνά έχει ατράνταχτα επιχειρήματα που μας πείθουν να ακολουθήσουμε κάποια κατεύθυνση. Όμως η λογική επιχειρηματολογία μας, όπως και εκείνη των άλλων, δεν είναι πάντα έγκυρη. Δεν γνωρίζει όλα τα δεδομένα, δεν έχει απόλυτη γνώση του τι γίνεται πίσω από όλα τα φαινόμενα και συχνά επηρεάζεται από τις παγιωμένες αντιλήψεις, τα συναισθήματα και το χαρακτήρα μας. Πώς να μην πάρεις γρήγορες και επιπόλαιες αποφάσεις αν ο χαρακτήρας σου ρέπει προς αυτήν την κατεύθυνση και πώς να μην αναστέλλεις διαρκώς κάποιες άλλες από φόβο ή διγνωμία; 

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τέλειας λογικής, ίσως επειδή ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Όμως παρατήρησα ότι με τη βοήθεια της "περίφημης" λογικής μου δεν μπορώ να πάω και πολύ μακριά σε κάποια πράγματα. Μπλέκω σε έναν κύκλο επιχειρημάτων που όλα στέκουν αλλά μπορεί και να μην ευσταθούν ταυτόχρονα. Δεν αποκηρύσσω την ιδιότητα της λογικής γιατί ο ίδιος ο Θεός έδωσε αυτήν την οργανωτική αρχή στο νου του ανθρώπου. Απλά θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν αρκεί πάντα. Πόσες φορές δεν μετανιώσαμε για τις "λογικές" μας αποφάσεις;

Αυτό που τελικά χρειάζεται να κάνουμε όταν δεν ξέρουμε προς τα πού να στραφούμε, όταν το σκοτάδι δυσκολεύει το δρόμο μας, είναι να εμπιστευτούμε το Θεό. Ακούγεται απλό αλλά δεν είναι καθόλου! Χρειάζεται  να υπερβούμε τη λογική με την πίστη. Μια πίστη που δηλώνει ότι εμπιστευόμαστε ότι ο Θεός θα μας οδηγήσει σε σωστές αποφάσεις και ενέργειες. Αν αφήσουμε τους εαυτούς μας ολοκληρωτικά σ' Αυτόν και εξομολογηθούμε την αδυναμία μας να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος, Εκείνος θα μας στηρίξει. Θα μας δώσει το φως που χρειαζόμαστε για να επιλέξουμε την πορεία μας . Θα διαμορφώσει συνθήκες, θα κλείσει ή θα ανοίξει δρόμους. Θα μας δώσει την ειρήνη Του και τη βεβαιότητα ότι ο δρόμος που επιλέγουμε είναι ο σωστός. Αυτό όμως δεν γίνεται όσο κρατάμε το σκοινί της λογικής και ενδόμυχα εξακολουθούμε να επιχειρηματολογούμε. Πρέπει κάποια στιγμή να το αφήσουμε ή μάλλον να αφεθούμε με πίστη στα αγαθά χέρια και σχέδια του Κυρίου. Αυτός που ξέρει καλύτερα θα μας οδηγήσει σε ασφαλή προορισμό για τον οποίον μια μέρα θα Τον ευγνωμονούμε.

  Σκέψη: Κύριε, βοηθησέ όταν δεν βλέπω την πορεία μπροστά μου, δειλιάζω 

ή δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό, να Σε εμπιστευτώ. Εσύ θα μου δείξεις  το μονοπάτι.

                               

Μπορείς να ελπίζεις πάντοτε

"Εγώ, όμως , πάντοτε θα ελπίζω και θα προσθέτω σε όλους τους επαίνους σου. Το στόμα μου θα κηρύττει τη δικαιοσύνη σου και τη σωτηρία σου όλη την ημέρα επειδή, δεν μπορώ να τις απαριθμήσω". Ψαλμός 71:14-15  

                                             

                                             

Πώς μπορεί κανείς να έχει μια ακλόνητη ελπίδα σε κάποιον ή σε κάτι; Οι άνθρωποι αλλάζουν και πολλές φορές συμπεριφέρονται με τρόπους που ούτε καν θα μπορούσαμε να  διανοηθούμε. Μας προδίδουν, μας ξεγελούν. Οι συνθήκες της ζωής μας επίσης αλλάζουν. Ο κόσμος μας βρίσκεται σε μια διαρκή ροή και όσο εμείς επιζητούμε  σιγουριά και  ασφάλεια τόσο η ανασφάλεια και οι ανατροπές έρχονται να μας θυμίσουν ότι ζητούμε το ανέφικτο. Η αβεβαιότητα μοιάζει κάποιες φορές πιο σίγουρη από τη βεβαιότητα, τα αδιέξοδα και οι αγωνίες  ροκανίζουν τις ωραίες μέρες της ζωής μας. Η υγεία, τα παιδιά, το μέλλον, η ανεργία, η φτώχεια, η απώλεια των αγαπημένων μας, ματαιώσεις... η λίστα είναι ατελείωτη.

Αν συμβαίνει να μην γνωρίζεις τον Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα σου, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Το μόνο πρόσωπο που θα μπορούσε ουσιαστικά να σε βοηθήσει και να σε ανακουφίσει παραμένει για σένα άγνωστο και απόμακρο. Ίσως να είναι έξω από τη σφαίρα των συνειδητών επιλογών και πιθανών λύσεων σου. Όμως ο Χριστός είναι πράγματι η λύση που ψάχνεις! 

Εκείνος πρόσφερε τη ζωή Του για σένα, πήρε τη φύση σου, μοιράστηκε τους φόβους και τις ανάγκες σου,  σε κατανοεί. Ο Χριστός είναι η απάντηση στις αναζητήσεις σου, στην αβεβαιότητά σου, στην αμαρτία σου. Αυτός  που είπε: " Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή" μπορεί να χαρίσει απελευθέρωση και σωτηρία στις ψυχές που Τον ζητούν και να οδηγήσει τη ζωή του καθενός με ασφάλεια σε έναν αιώνιο προορισμό. Μέσα σ' έναν κόσμο που άλλοτε ψάχνει και άλλοτε συσκοτίζει την αλήθεια, που ο κάθε δρόμος μοιάζει ανοικτός αλλά χωρίς ασφαλή κατάληξη ο Ιησούς Χριστός "ήρθε για να έχουν οι άνθρωποι ζωή και να την έχουν με αφθονία". Τα σχέδια Του για τη ζωή σου θα είναι αγαθά ακόμη και αν μοιάζουν κάποιες φορές ακατανόητα γιατί ο Θεός λειτουργεί με μόνο κίνητρο την αγάπη για τον άνθρωπο. Όταν θλίβεσαι θα θλίβεται μαζί σου, όταν φοβάσαι θα ακούς τη φωνή Του να σε ενθαρρύνει, όταν κουράζεσαι από τη βουή της ζωής θα σκύβει επάνω σου για να σε σηκώνει.

                                                    

 Ναι, μπορείς να ελπίζεις πάντοτε σ' Αυτόν γιατί μέσα στον κόσμο μας που όλα αλλάζουν  ο χαρακτήρας Του παραμένει ο ίδιος: δίκαιος, αληθινός και πιστός. Νομίζω ότι είναι κρίμα να μην έχει κανείς έναν τέτοιο φίλο.

                                Σκέψη: Κύριε, ίσως δεν τολμώ να εμπιστευτώ απόλυτα κανέναν, 

                                             ακόμη και τον ίδιο μου τον εαυτό.  Θέλω όμως να

                                             δοκιμάσω Εσένα και θέλω να δω τι μπορείς αληθινά 

                                             να κάνεις στη ζωή   μου.

                                               

                                               

Ο ζωντανός Θεός μιλάει και σήμερα. 

"Ο Θεός, τον παλιό καιρό, αφού, πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, μίλησε στους πατέρες μας διαμέσου των προφητών, σ' αυτές τις έσχατες ημέρες μίλησε σε μας διαμέσου του Υιού".
                                                                               Εβραίους 1:1 

Είναι αλήθεια ότι συχνά έχουμε την πεποίθηση ότι ο Θεός, ένα ον υπερβατικό και ασύλληπτο στην ανθρώπινη διάνοια, δεν μπορεί να μιλάει . Και αν ίσως μιλάει πώς είναι δυνατόν να Τον ακούσουμε; Μπορούμε να ακούσουμε τον ήχο της θάλασσας, τον αέρα, τα πουλιά, τους ανθρώπους γύρω μας. Μπορούμε να ακούσουμε και να αντιληφθούμε ό,τι ανήκει στον κόσμο των φαινομένων, αυτόν που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις. Αλλά το Θεό πώς μπορούμε να Tον συλλάβουμε; Και πολύ περισσότερο πώς μπορούμε να Τον ακούσουμε και να κατανοήσουμε αυτά που λέει; 

Ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο με τη διάνοια, ένα "εργαλείο" θα μπορούσαμε να πούμε που το χρησιμοποιούμε για πολλές άλλες λειτουργίες που εκτελούμε καθημερινά στον αισθητό κόσμο και το οποίο συμπληρώνει εξαίρετα τις ιδιότητες των αισθητηρίων. Διαθέτουμε το νου συλλογιζόμαστε με αυτόν, κατανοούμε, δεχόμαστε, αρνούμαστε. Εν συντομία, κάνουμε άπειρες ενέργειες έχοντας πρώτα "συμβουλευτεί" τις νοητικές μας ικανότητες. Με αυτό το ίδιο εργαλείο, το πνεύμα που Εκείνος μας έδωσε, μπορούμε να συλλάβουμε την ύπαρξη του Θεού και με αυτό να Τον ακούσουμε κιόλας.

Γιατί ο Θεός μιλάει! Και μιλάει στο νου  μας. Το θαυμαστό είναι ότι ο Θεός είναι ένα ον που ζητά να έχει επικοινωνία με τον άνθρωπο κατά τον ίδιο τρόπο που εμείς λαχταρούμε να επικοινωνήσουμε με τους γύρω μας και κυρίως με αυτούς που αγαπάμε. Μιλάει με τόσους πολλούς τρόπους που θα μας εξέπληττε η προσπάθεια που έχει καταβάλει και συνεχίζει να καταβάλλει για να μας συναντήσει και να μιλήσει μαζί μας. Ο Θεός μίλησε στην αρχή της δημιουργίας όταν είπε: " Ας κάνουμε άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα, σύμφωνα με τη δική μας ομοίωση και ας εξουσιάζει... επάνω σε ολόκληρη τη γη". Γένεση 1: 26. Ο Θεός μίλησε επίσης με τη δημιουργία ολόκληρη φανερώνοντας δια μέσου αυτής τη σοφία Του, τη δύναμή Του, την αγάπη Του.

Ο Θεός μίλησε μέσα στην ιστορία με ποικίλους τρόπους και ενέργειες. Μίλησε με ευκρίνεια και αλήθεια μέσα από τα στόματα των ανθρώπων που χρησιμοποίησε, των προφητών. Μίλησε και εξακολουθεί και σήμερα να μιλάει μέσα από τον αναλλοίωτο γραπτό Λόγο Του, την Αγία Γραφή. Εκεί αποκαλύπτει τον εαυτό Του και αν έχουμε ειλικρινή διάθεση να μάθουμε την αλήθεια, ο Θεός θα μας μιλήσει τόσο καθαρά που δεν θα έχουμε καμιά αμφιβολία για τη βεβαιότητα των λεγομένων Του, παρά  τις διγνωμίες ή τα ερωτηματικά που μπορεί να εγείρονται μέσα μας.

Το πιο συγκινητικό όμως που αποκαλύπτει μια καρδιά που γνωρίζει να αγαπά άνευ όρων είναι ότι μίλησε στον άνθρωπο με τον ίδιο Του τον Υιό. Ο Ιησούς Χριστός που ήρθε στη γη μας συγκεφαλαιώνει όχι μόνο την αγάπη του Πατέρα Θεού αλλά και μια ακλόνητη και αμετάβλητη μαρτυρία της αλήθειας του Θεού. Ο ίδιος διακήρυξε ότι είναι η αλήθεια μέσα σε έναν κόσμο που τον είχε αλλοιώσει ολότελα το ψέμα.

Ο σταυρωμένος και αναστημένος Ιησούς Χριστός εξακολουθεί να μιλάει και σήμερα σε εκατομμύρια καρδιές που Τον έχουν εμπιστευτεί ως Σωτήρα τους. Δεν είναι ένα νεκρό, ιστορικό ίσως πρόσωπο, αλλά ένας ζωντανός Θεός, Κύριος του ουρανού και της γης.  Όσο και αν μοιάζει παράλογο στην ανθρώπινη λογική, ο θάνατος και η ανάσταση Του επιβεβαίωσαν την  πρόθεση του Θεού να έχει μια νέα επικοινωνία με τον άνθρωπο, μια επικοινωνία που διακόπηκε άξαφνα λόγω της ανθρώπινης αμαρτίας μέσα στην Εδέμ. Ο Θεός μιλά, αν πραγματικά ψάχνουμε να Τον βρούμε Εκείνος πρώτος θα κάνει το βήμα να μας συναντήσει. Και τα λόγια Του θα είναι λόγια αλήθειας και ειρήνης, λόγια συγχώρεσης, παρηγοριάς και αγάπης, λόγια που έχει ανάγκη η δική μας η ψυχή να ακούσει.

                                                           

             Σκέψη: Κύριε, ψάχνω να ακούσω λόγια που θα με κάνουν χαρούμενο

                           και κουρασμένος από την αναζήτηση έρχομαι μπροστά Σου.

                           Μίλησε μου με το δικό Σου τρόπο, ανάστησε τη νεκρή ζωή μου

                           με εκείνη τη δύναμη που ανάστησες το Χριστό από τους νεκρούς.