Απρόσκλητοι όμως περαστικοί επισκέπτες

"[...] την εσπέρα μπορεί να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωί έρχεται αγαλλίαση". Ψαλμός 30:5

Τα δάκρυα και τα κλάματα μπορούν να έρθουν ως περαστικοί επισκέπτες, απρόσκλητοι σχεδόν πάντοτε, να μείνουν μαζί μας τη νύχτα. Σαν θλιβερά πρόσωπα, έρχονται και χτυπούν την πόρτα μας κατά το σούρουπο. Με τα βρεγμένα τους ρούχα φέρνουν στην ψυχή μας μελαγχολικές ειδήσεις. Όλη τη νύχτα κρατούν τα μάτια μας άυπνα, γεμίζουν το μυαλό μας με θλιβερές σκέψεις, κάνουν προβλέψεις για σκοτεινές συμφορές και δεν μας αφήνουν ούτε λεπτό ελπίδας και ανάπαυλας.

Καθώς η μέρα αχνοφαίνεται, τα δάκρυα είναι ακόμη στο σπίτι. Και τότε, κάτι ξαφνικά αλλάζει. Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, ένα χτύπημα ακούγεται στην πόρτα μας. Είναι η Χαρά στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ευωδιαστή σαν την καλοκαιρινή αυγή, που με το δροσερό πέπλο του πρωινού ουρανού μάς φέρνει ευλογίες και δώρα στη ζωή μας. Είναι ο προάγγελος μιας νέας ελπίδας που διώχνει μακριά την αμφιβολία και τη στενοχώρια της ψυχής μας.

Οι απρόσκλητοι επισκέπτες γλιστρούν αθόρυβα έξω από το σπίτι με ένα απλό νεύμα  του Χριστού. Μια νέα ατμόσφαιρα γεμάτη με όνειρα και ελπίδες γεμίζει τον τόπο. Οι καρδιές μας είναι χαρούμενες. Τα δάκρυά μας στεγνώνουν. Ένα καινούργιο πνεύμα μάς κυριεύει καθώς νέοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας.

"Μετέτρεψες σε μένα τον θρήνο μου σε χαρά· έλυσες τον σάκο μου, και με περιέζωσες ευφροσύνη·" (Ψαλμός 30:11), είπε ο Δαβίδ όταν ο Θεός επενέβη στη ζωή του διώχνοντας μακριά τους απρόσκλητους επισκέπτες του. Η νύχτα του κλάματός του - που δεν ξέρουμε πόσο κράτησε - έδωσε τη θέση της  στο πρωινό της αγαλλίασης. Στο μήνα της χαράς, στο έτος της ευφροσύνης. "΄Οταν αυτός δίνει ησυχία, ποιος θα τη διαταράξει;" (Ιώβ 34:28).

                            

                                                                                                  

Όλα τα αιτήματα

«Ο βασιλιάς τού χάρισε όλα τα αιτήματά του, σύμφωνα με το χέρι τού Κυρίου τού Θεού του, που ήταν επάνω του». Έσδρας 7:6

Δεν ξέρω πώς μπορεί κανείς να πάρει όλες τις απαντήσεις στις προσευχές του για  τα αιτήματα που τον απασχολούν. Είναι θαυμαστό ο Θεός να τσεκάρει τη λίστα με μια ματιά Του και να πει: «Εντάξει σε όλα! Συμφωνώ». Σε κάποια γωνιά του μυαλού μας υπάρχει η εικόνα ενός Θεού που δεν απαντά συχνά στις εκκλήσεις μας, αργεί πολύ και δίνει με το σταγονόμετρο. Φυσικά, υπάρχει  η πλευρά των καθυστερημένων απαντήσεων στις προσευχές μας προκειμένου ν’ αυξηθεί η πίστη μας και να μάθουμε υπομονή. Ή και λόγω εμποδίων του πονηρού.

Εντούτοις, διαβάζοντας τη Γραφή, βρίσκουμε έναν Θεό θαυμάτων και επεμβάσεων. Τι συμβαίνει, λοιπόν, με τις προσευχές μας; Μπορούμε να πούμε ότι ο δικός μας ο Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, μας χάρισε όλα τα αιτήματά μας;

Ο Έσδρας πήρε κάποια στιγμή ό,τι ζήτησε από τον Κύριο. Γιατί άραγε;  Η εξήγηση υπάρχει: «[…] ο Έσδρας είχε ετοιμάσει την καρδιά του στο να εκζητεί τον νόμο τού Κυρίου, και να εκτελεί και να διδάσκει στον Ισραήλ τα διατάγματα και τις κρίσεις». Έσδρας 7:9-10. Ο Έσδρας είχε πάρει την καρδιά του από τα γύρω, τα ωραία πράγματα που απολάμβανε στο παλάτι,

και την είχε στρέψει στον Θεό. Τον ζητούσε μελετώντας τον Λόγο Του. Υπάκουε στις εντολές Του. Ίσως να προβληματιζόταν για τον δρόμο που ο Θεός ήθελε για τη ζωή του. Το σίγουρο είναι ότι είχε αιτήματα, και αυτά δεν ξεπήδησαν από αυθαίρετες επιθυμίες ή προσωπικές επιδιώξεις, αλλά διαμορφώθηκαν καθώς εκζητούσε τον Κύριο. Ο Θεός, που ενεργεί μέσα μας και το να θέλουμε και το να ενεργούμε, κατά την ευδοκία Του (Φιλιππησίους 2:13), έσπειρε το σπόρο των αιτημάτων στην καρδιά του.

Πώς διαμορφώνονται τα αιτήματά μας;  Από πού τρέφονται οι επιθυμίες μας; Είναι η καρδιά μας λευκή σελίδα, ώστε ο Θεός να γράψει επάνω τους δικούς Του πόθους και τα όνειρα; Οι απαντήσεις θα έρθουν αν ποθήσουμε το πρόσωπό Του πρώτα. Αν, διαβάζοντας τον Λόγο Του, Τον αφήσουμε να πλάσει Εκείνος τους πόθους μας. Τέλος, αν πράξουμε όπως μας υποδεικνύει το Άγιο Πνεύμα καθημερινά. Τότε, ο Βασιλιάς δεν θα αρνηθεί να εκπληρώσει τα αιτήματά μας.

Όμορφες διακοπές

"Όλα τα έθνη, που έκανες, θάρθουν και θα προσκυνήσουν μπροστά σου, Κύριε, και θα δοξάσουν το όνομά σου· επειδή, είσαι μεγάλος, και κάνεις θαυμαστά έργα· εσύ είσαι ο μόνος Θεός". Ψαλμός 86:9-10.

"Επιτέλους, έρχονται οι διακοπές!" Πόσες φορές η ιδέα ότι οι υποχρεώσεις μας τελειώνουν και ότι το όμορφο καλοκαιράκι θα μας δώσει την ευκαιρία να χαλαρώσουμε δεν μας έχει γεμίσει χαρά; Ο Θεός ξέρει πόσο ζωογόνες είναι συχνά αυτές οι διακοπές και πόσο τις περιμένουμε έπειτα από τον βαρύ χειμώνα και τις πολλές υποχρεώσεις.

Οι διακοπές, εκτός από μια ευκαιρία να χαρείς και να διασκεδάσεις με τους φίλους ή την οικογένειά σου, είναι και μια ευκαιρία να "αποσυνδεθείς" και βρεθείς πιο κοντά στον Θεό. Η αλήθεια είναι ότι περνάνε γρήγορα, μα για όλους εκείνους που το πρόγραμμά τους τους δίνει λίγο μεγαλύτερη ευελιξία, είναι πραγματικά όμορφο να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στον Κύριο.

Στις διακοπές μας, καθώς γευόμαστε την ειρήνη και την ησυχία στη φύση, το μυαλό μας απολαμβάνει την ομορφιά των δημιουργημάτων του Θεού. Μελετώντας τον Λόγο Του, χωρίς τον χρόνο να μας κυνηγάει και τις υποχρεώσεις να μας αναγκάζουν να τρέχουμε σαν τρελοί, αντλούμε δύναμη και χαρά από τις ήρεμες ώρες που περνάμε μαζί Του και με τους αγαπημένους μας. 

Κάτι τέτοιες στιγμές χαλάρωσης και γαλήνης στεκόμαστε μπροστά στον Κύριο με δέος και ευγνωμοσύνη. Δεν χρειάζεται να Του ζητήσουμε κάτι ή να τρέξουμε να εκτελέσουμε κάποιο πνευματικό μας καθήκον. Αρκεί να μείνουμε ήσυχοι στην παρουσία Του δίνοντάς Του τη δόξα, την τιμή και την δοξολογία, γιατί είναι ο Δωτήρας κάθε αγαθού.

Προσευχήθηκα, αλλά τίποτα δεν άλλαξε

" Ζητάτε, και θα σας δοθεί· ψάχνετε, και θα βρείτε· κρούετε, και θα σας ανοιχτεί· επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί". Ματθαίος 7:6-7.

Κάποιος μαθητής παραπονιόταν ότι πήρε κακούς βαθμούς στο σχολείο και αυτό τον είχε απογοητεύσει. "Μα, γιατί δεν ζήτησες από τον Θεό να σε βοηθήσει;" τον ρώτησε κάποιος. "Το έκανα, αλλά δεν άλλαξε τίποτα". Σε κάποια συζήτηση, η μητέρα του ομολόγησε ότι ο γιος της έβρισκε πάντα ένα πρόσχημα για να μην κάνει τα μαθήματά του και να μην υπακούει στις οδηγίες που του έδιναν.

Ε, δεν αποτελεί και πολλή έκπληξη ότι, παρά τις προσευχές του, τα αποτελέσματά του δεν είχαν βελτιωθεί. Το να ζητά κανείς βοήθεια από τον Θεό και έπειτα να κάνει του κεφαλιού του, αυτό δεν πάει μαζί.

Κι όμως, πολύ συχνά κάνουμε και εμείς το ίδιο. Προσευχόμαστε και ζητάμε από τον Κύριο, χωρίς όμως πολύ ενθουσιασμό. Ούτε με την ανάλογη υπακοή. Έπειτα περιμένουμε παθητικά και βλέπουμε ότι τίποτα δεν έγινε. Και τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν ωφελεί  να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε. Όμως, η προσευχή δεν είναι ένα μέσο για να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή. Να αποφύγουμε κάποιον κόπο και να μας έρθουν όλα βολικά, χωρίς εμείς να χρειαστεί κάποιες φορές να κάνουμε κάτι. Ούτε είναι μια συνταγή μαγειρικής, που πέτυχε ή απέτυχε χωρίς να πολυξέρουμε το γιατί.

Πρέπει να προσευχόμαστε αλλά ταυτόχρονα να κάνουμε το μέρος που μας αναλογεί. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τη βοήθειά μας για να κάνει θαύματα. Εντούτοις, περιμένει,  με τη στάση μας να αναζητούμε με ειλικρίνεια αυτά που Του ζητήσαμε κάνοντας παράλληλα και τα πράγματα που οφείλουμε να κάνουμε.

Ένας διαφορετικός φόβος

"Ο φόβος τού Κυρίου είναι πηγή ζωής, που απομακρύνει από παγίδες θανάτου". Παροιμίες 14:27.

Είναι δυνατόν να αγαπάς κάποιον που τον φοβάσαι; Είναι εξίσου δυνατόν να χαίρεσαι με την παρουσία κάποιου που σου προκαλεί φόβο; Μάλλον όχι, θα σκεφτεί κανείς. Τότε, πώς γίνεται ο φόβος του Θεού να προκαλεί χαρά στην καρδιά ενός ανθρώπου και η αγάπη του να είναι σταθερή και συνεχής στο πρόσωπό Του;

Αν με τη λέξη φόβος, εννοεί κανείς μια πειθήνια, αδιαμφισβήτητη υπακοή και υποταγή σε μια υπέρτατη εξουσία μπροστά στην οποία το άτομο ούτε αξία έχει ούτε λόγο, τότε ναι, δεν νοείται αγάπη. Αλλά ο Θεός δεν ζητά αυτού του είδους τον φόβο από τα πλάσματά Του. Ο φόβος του Θεού είναι ο σεβασμός μας, η απλή συνειδητοποίηση της μεγαλειότητας, της αγιότητας, της παντοδυναμίας και της παντογνωσίας Του, που μας κάνει να είμαστε προσεκτικοί σε ό,τι λέμε και ό,τι κάνουμε μπροστά  Του.

Ο φόβος του Κυρίου συνδυάζει την αίσθηση της αναγνώρισης της αμαρτίας μας και της αδυναμίας μας μπροστά σε έναν Θεό άγιο και δίκαιο. Ταυτόχρονα μας θυμίζει ότι δεν είμαστε εμείς οι κυρίαρχοι του σύμπαντος. Ούτε αυτοί που μπορούν να κρίνουν, να αδικούν και να γελοιοποιούν κάθε δικό του πλάσμα. 

Αν φοβάσαι και σέβεσαι τον Θεό, δεν θα φοβάσαι τους ανθρώπους. Θα απέχεις από το κακό, από  πράξεις άδικες και από συμπεριφορές που φανερώνουν περιφρόνηση, ασπλαχνία, αχαριστία, ασέβεια. "Δεν θα αδικήσεις τον πλησίον σου ούτε θα αρπάξεις· δεν θα διανυχτερεύσει ο μισθός τού μισθωτού σου μαζί σου μέχρι το πρωί. Δεν θα κακολογήσεις τον κουφό, και μπροστά στον τυφλό δεν θα βάλεις πρόσκομμα, αλλά θα φοβηθείς τον Θεό σου. Εγώ είμαι ο Κύριος"( Λευιτικό 19:13-14) Όταν έχεις φόβο Θεού, το δείχνεις με πράξεις που τιμούν και ευχαριστούν τον Θεό.

Το τεστ της εξουσίας

"Και οι άνδρες που κρατούσαν τον Ιησού, τον ενέπαιζαν δέρνοντάς τον· και αφού τον σκέπασαν ολόγυρα με ένα κάλυμμα, τον χαστούκιζαν στο πρόσωπό του, και τον ρωτούσαν, λέγοντας: Προφήτευσε, ποιος είναι αυτός που σε χτύπησε;" Λουκάς 22:63-64.

"Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν την αντιξοότητα, αλλά αν θέλετε να δοκιμάσετε την ικανότητα κάποιου, δώστε του εξουσία". Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Αβραάμ Λίνκολν, και θα συμφωνούσα ότι το τεστ της εξουσίας, τόσο για τις ικανότητες όσο και για το χαρακτήρα κάποιου, είναι καθοριστικό. 

Ο Χριστός είναι το πρόσωπο εκείνο που πέρασε αυτό το τεστ με άριστα, όπως και κάθε δοκιμασία στην επίγεια ζωή του. Σε κάθε φάση, κινήθηκε με θάρρος, σοφία και αλήθεια. Αλλά εξίσου και με ταπείνωση, αγάπη και συγχωρητικότητα. Η στιγμή της γελοιοποίησης και των παθών Του δείχνει κάποιον που, ενώ έχει πλήρη εξουσία και δύναμη, προτιμά να σιωπήσει και να γίνει περίγελος. Να γίνει μικρός, να γίνει αδύναμος. Σύμφωνα με τα λόγια της Γραφής: "καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα" (Ησαΐας 53:3).

Εμείς, από τη θέση που είμαστε, ίσως να  διαχειριζόμαστε κάποια μορφή εξουσίας. Στο σπίτι, στη δουλειά, στο περιβάλλον μας, στην εκκλησία. Τι κάνουμε μ' αυτήν; Είναι ένα μέσο για την αυτοεπιβεβαίωσή μας; Είναι ένα σκαλοπάτι για να ξεχωρίσουμε και να αποδείξουμε τι αξίζουμε;  Για να δείξουμε ίσως "ποιος έχει τελικά τον πρώτο λόγο"; Η εξουσία δεν είναι κακιά από μόνη της, κακός μπορεί να είναι ο τρόπος που την χρησιμοποιούμε. 

 Κοίταξε την εξουσία που ο Θεός σού έχει δώσει στους διάφορους τομείς και σκέψου πώς τη χρησιμοποιείς. Να είναι με απλότητα και σοφία, με πνεύμα υπηρεσίας και αγάπης, που θα ωφελεί τους άλλους, και όχι με αυτάρκεια και αυτάρεσκη ικανότητα.

Δεν ήταν η ομορφιά της

"Και ο βασιλιάς αγάπησε την Εσθήρ περισσότερο από όλες τις γυναίκες, και βρήκε χάρη και έλεος μπροστά του..." Εσθήρ 2:17.

Θα ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα η Εσθήρ, διαφορετικά δεν θα την είχαν επιλέξει ανάμεσα σε τόσες άλλες γυναίκες προκειμένου ο βασιλιάς Ασσουήρης να διαλέξει τη μέλλουσα βασίλισσα. Μα δεν ήταν και η μόνη! Στον γυναικείο κοιτώνα είχαν μαζευτεί όλες οι καλλονές της μηδοπερσικής αυτοκρατορίας και ο συναγωνισμός ήταν φοβερός δημιουργώντας πολλή αναστάτωση και αγωνία. Ποια θα ήταν αυτή που θα κέρδιζε την καρδιά του βασιλιά και θα γινόταν βασίλισσα;

Μην πείτε η πιο όμορφη, η πιο έξυπνη και η πιο ικανή. Υπήρχαν πολλές τέτοιες στο παλάτι. Χρειαζόταν κάτι παραπάνω από απλή ομορφιά ή εξυπνάδα, κάτι που ξεχνάμε στις μέρες μας. Χρειαζόταν μια ιδιαίτερη χάρη, "μια αύρα" αν θέλετε, που θα έκανε την καρδιά του βασιλιά να αγαπήσει μία από όλες αυτές. Και αυτήν τη χάρη δεν την κρατούσε η Εσθήρ στο χέρι της, αλλά βρισκόταν απόλυτα στο χέρι του Θεού. Ήταν Αυτός που, πέρα από τα φυσικά και πνευματικά χαρίσματα που της είχε δώσει, την σκέπασε με μια διαφορετική ομορφιά που έκανε τον βασιλιά να την αγαπήσει και να την επιλέξει.

Ωραία σκέψη αυτή για τον γάμο, γιατί λέγεται συχνά ότι "αν δεν κουνήσεις τα χέρια σου, τίποτα δεν γίνεται". Αλλά όχι απόλυτα. Ο Κύριος έχει πάντα λόγο στις εξελίξεις που τρέχουν στη γη και μερικές φορές πολύ ηχηρό λόγο. "Μη πλανιέστε, αδελφοί μου αγαπητοί· κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής" (Ιάκωβος 1:17). Ο Κύριος δίνει κάθε χαρά, κάθε ευλογία, κάθε απάντηση, ας το θυμόμαστε για κάθε τι που παίρνουμε.

Ας βάλουμε στην άκρη την αξία μας, την όποια ομορφιά μας, την ικανότητά μας. Ας βάλουμε στην άκρη ακόμη και κάθε πνευματική μας διαπίστευση. Ας βάλουμε στo κέντρο τη χάρη Του, την ευδοκία Του και το θέλημά Του. Από εκεί έχουμε ό,τι απολαμβάνουμε στη ζωή μας.

Πόσο σωστά τρέφεσαι;

"Θα περπατάτε σε όλους τους δρόμους, που ο Κύριος ο Θεός σας πρόσταξε σε σας· για να ζείτε, και να ευημερείτε, και να μακροημερεύετε, στη γη που θα κληρονομήσετε". Δευτερονόμιο 5:33.

Η πλειοψηφία των δυτικών ανθρώπων σήμερα δίνουν σημασία στην ισορροπημένη και καλή διατροφή όπως επίσης και στην τακτική άσκηση. Αυτές αποτελούν δύο από τις συνήθειες που χαρίζουν, στις περισσότερες των περιπτώσεων, καλή σωματική και διανοητική υγεία καθώς και όμορφη σιλουέτα.

Κάπου διάβαζα πόσο πολύτιμα στοιχεία προσφέρει μια χούφτα αμύγδαλα στην καθημερινή μας διατροφή: 12% ασβέστιο, 35% της ημερήσιας ανάγκης σε βιταμίνη Ε, είναι πηγή μαγνησίου, φυτικών ινών, πρωτεΐνης και φολικού οξέως. Επιπλέον, είναι νόστιμα και δεν χρειάζεται καμιά απολύτως προετοιμασία για να τα απολαύσεις. Γιατί να μην τα προτιμήσει κανείς εφόσον προσφέρουν τόσα διατροφικά οφέλη;

Θα σας έπειθα το ίδιο αν σας ανέλυα τι προσφέρει στο σώμα και στο πνεύμα σας ένα εικοσάλεπτο μελέτη από την Αγία Γραφή; Είναι μια "προτεινόμενη ποσότητα" που ο καθένας μπορεί να την προσαρμόσει ανάλογα στις πνευματικές του ανάγκες. 

Πόση δύναμη και σοφία θα κερδίζατε από την επαφή σας με τις αλήθειες του Θεού; Πόση ελπίδα και χαρά θα αντλούσατε από τις αληθινές υποσχέσεις Του; Πόση ξεκούραση και ειρήνη από τις ποικίλες διαβεβαιώσεις Του; 

Το καλύτερο ψυχικό, πνευματικό και σωματικό "λίφτινγκ" δεν μου του έδωσε ούτε η άσκηση ούτε η σωστή διατροφή ούτε η ξεκούραση. Γιατί μπορεί να τα κάνει κανείς όλα αυτά και η καρδιά του να παραμείνει βαριά, τα συναισθήματά του θλιμμένα, τα προβλήματά του συσσωρευμένα. Την καλύτερη "ανανέωση" τη βρήκα αφιερώνοντας χρόνο στον Λόγο του Θεού. Από εκεί άντλησα ψυχική υγεία, σωματική δύναμη, ασφάλεια, παρηγοριά, σοφές επιλογές, λύσεις στα προβλήματά μου.

Κρατήστε τη Βίβλο ανοιχτή σε κάθε περίσταση. Σε στιγμές χαράς και σε λύπη. Δώστε της τη θέση που της αξίζει. Θα ανταμειφθείτε σε όλους τους τομείς.

Ακολουθώντας εντελώς τον Κύριο

"[...] οι αδελφοί μου, όμως, που ανέβηκαν μαζί μου, νέκρωσαν την καρδιά τού λαού· εγώ, όμως, ακολούθησα τον Κύριο τον Θεό μου ολοκληρωτικά". Ιησούς του Ναυή 14:8.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ακολουθήσει κανείς τον Κύριο και όλοι αποκαλύπτουν τον πνευματικό χαρακτήρα του ατόμου και την άποψη που έχει σχηματίσει για τον Θεό. Οι πράξεις μας αποτελούν επιβεβαίωση των αντιλήψεών μας και σ' αυτές συμπυκνώνεται όλη η χριστιανική μας υπόσταση .

Τις περισσότερες φορές οι πράξεις μας είναι μια απλή συνέχεια  των λόγων μας και κυρίως των σκέψεών μας. Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, όταν κατασκόπευσαν τη γη, έκαναν μια ακριβή αναφορά για το τι συνάντησαν εκεί, σε αντίθεση με τη δυσφημιστική περιγραφή των υπολοίπων. Πάνω απ' όλα όσα είδαν, γιατί είναι σίγουρο ότι είδαν γίγαντες και περιτειχισμένες πόλεις, εμπιστεύτηκαν ότι ο Κύριος θα τους χάριζε τη γη που τους υποσχέθηκε.

Όταν ο Χάλεβ ζήτησε από τον Ιησού του Ναυή  τη γη που πάτησαν τα πόδια του ως κληρονομιά τού θύμισε ότι ακολούθησε τον Κύριο ολοκληρωτικά. Πού και πώς; Ο Χάλεβ δεν έδωσε καμιά μάχη. Ο Χάλεβ δεν αναμετρήθηκε με κανέναν γίγαντα. Κι όμως! Παρ' όλο που τίποτα απ' αυτά δεν πραγματοποιήθηκε, είχε εντελώς ακολουθήσει τον Κύριο και είχε μοιραστεί με απλότητα πίστης το σχέδιό Του. Την κρίσιμη στιγμή, δεν δίστασε, δεν δείλιασε, δεν συλλογίστηκε. Και μόνο γι' αυτή του τη θέση, ο Θεός τον αξίωσε να την κατακτήσει.

Νομίζεις ότι δεν έχουν αξία τα λόγια που λες; Φυσικά και έχουν! Όταν συστρατεύεσαι στο πλευρό του Θεού και μοιράζεσαι μαζί Του τα σχέδιά Του για σένα, για τους δικούς σου, για την εκκλησία σου, Τον τιμάς. Τα λόγια σου δείχνουν τις αντιλήψεις σου γι' Αυτόν. Πόσο δίκαιος είναι, πόσο σε νοιάζεται και σε ακούει, πόσο μπορεί να δίνει λύσεις και να σώζει. Τα λόγια σου θα σε οδηγήσουν αύριο σε αντίστοιχες ενέργειες: πίστης ή απιστίας. Ο Θεός θα γίνει τότε "κατά την πίστη σου". Μικρός ή μεγάλος!

Πώς αισθάνεσθε σήμερα;

"Μετέτρεψες σε μένα τον θρήνο μου σε χαρά· έλυσες τον σάκο μου, και με περιέζωσες ευφροσύνη". Ψαλμός 30:11.

Πώς αισθάνεσθε σήμερα; Τα συναισθήματά μας, απόρροια των συνθηκών που βιώνουμε συχνά στη ζωή μας, είναι ένα βαρόμετρο που αλλάζει πολύ εύκολα και επηρεάζει όλη τη συμπεριφορά και τη στάση μας. Συχνά διαβάζω στο διαδίκτυο συμβουλές για να βελτιώσεις την ψυχολογία σου, να αποβάλλεις το άγχος σου, να αισθανείς αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Τις βρίσκω χρήσιμες και έξυπνες, αλλά όχι πάντα αποδοτικές. Γιατί όταν περνάς δυσκολίες, όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα και είσαι απογοητευμένος ή παγιδευμένος, η εφαρμογή μιας τεχνικής από πέντε ή δέκα απλά κλειδιά δεν είναι η λύση για να βρεις ανακούφιση.

Σας προτείνω μια πολύ καλύτερη λύση: αποδοχή της κατάστασης από τη μία πλευρά και ανάθεσή της στα χέρια του Θεού. Ίσως γελάσετε και σκεφτείτε ότι τίποτα απολύτως δεν θα αλλάξει με αυτό. Αλλά δεν είναι έτσι. Περνώντας μέσα από ταλαιπωρίες και διαψεύσεις κατάλαβα ότι και αυτές είναι μέρος της πραγματικής ζωής! Οι κλειστές πόρτες, τα προβλήματα, η φτώχεια, η αρρώστια, οι αποχωρισμοί είναι και για εμάς, όχι μόνο για τους άλλους. Η αποδοχή τους είναι το πρώτο βήμα που λυτρώνει.

Αλλά δεν είναι το μόνο. Γιατί ο Κύριος είναι πάντα πάνω απ' αυτά! Ένα τραγικό σήμερα ή ένα επώδυνο χθες δεν σημαίνει αναγκαστικά και ένα απελπιστικό αύριο. Όταν αναθέτεις στον Κύριο τα αδιέξοδά σου με πίστη περιμένεις πάντα κάποιες λύσεις!

Αν αισθάνεσαι αδύνατος, σου θυμίζω ότι "οι αδύνατοι περιζώστηκαν με δύναμη".(Α' Σαμουήλ 2:4)

Αν αισθάνεσαι πεινασμένος, σου θυμίζω ότι "όσοι πεινούσαν σταμάτησαν". (εδ. 5)

Αν αισθάνεσαι στείρα, σου θυμίζω ότι : "μέχρι  και η στείρα γέννησε επτά". (εδ. 5)

Αν αισθάνεσαι ταπεινωμένος μέχρι το χώμα, σου θυμίζω ότι Εκείνος "ανεγείρει τον πένητα από το χώμα". (εδ. 8)

Όπως και αν αισθάνεσαι σήμερα, υπάρχει Κύριος. Για τον φτωχό, τον αδύνατο, τον ταλαιπωρημένο, τον συντριμμένο, τον μόνο. Για εσένα και τις ανάγκες σου.

Στα μικρά και στα μεγάλα

" Όπως σας είπα, τα δικά μου πρόβατα ακούν τη φωνή μου, και εγώ τα γνωρίζω· και με ακολουθούν". Ιωάννης 10:27.

 Ο Ιησούς  είπε ότι Αυτός είναι ο καλός ποιμένας. Αυτός που πάει μπροστά και  οδηγεί πάντα ο ίδιος τα πρόβατά του. Είπε, επίσης, ότι τα πρόβατά Του ακούν τη φωνή Του και Τον ακολουθούν. Πάντα είχα ένα πρόβλημα με αυτήν την αλήθεια. Γιατί πίστευα ότι εμείς που πιστεύουμε σ' Αυτόν, είμαστε συχνά λίγο "προβληματικά" και "ατίθασα" πρόβατα και πώς δύσκολα καταφέρνουμε να ακούσουμε τη φωνή του Ποιμένα. Με εκπλήσει το γεγονός ότι ο  Θεός βρίσκει τρόπους για να μου δείξει ότι δεν είναι έτσι ακριβώς. Εκείνος έχει την πρόθεση να μας κάνει γνωστή τη φωνή Του σε κάθε περίσταση.

Πριν κάποιες μέρες, είχα να δώσω κάποιες εξετάσεις και η ύλη ήταν τραγικά μεγάλη. Διάβαζα ακατάπαυστα ώσπου στο τέλος αναγκάστηκα να "βγάλω εκτός ύλης" ένα  μέρος των βιβλίων γιατί δεν γινόταν αλλιώς. "Τι θα βάλουν, Κύριε, μέσα από αυτό το χάος; Εσύ που ξέρεις, δείξε μου τι να διαβάσω", προσευχήθηκα πολύ σύντομα. Την παραμονή των εξετάσεων δεν κοιμήθηκα καλά από την κούραση και το άγχος, ενώ στο μυλαό μου γύριζαν δύο θέματα. Το επόμενο πρωί το ίδιο. Και ενώ έριχνα γρήγορες ματιές επανάληψης εδώ και εκεί μια φωνή μέσα μου μου έλεγε: "Δεν θα πέσουν αυτά, τζάμπα τα διαβάζεις. Κοίταξε το τάδε κεφάλαιο σε συνδυασμό με το τάδε". Τα είχα διαβάσει πριν μέρες και τα έκανα μια επανάληψη μισή ώρα πριν δώσω τις εξετάσεις.

Όταν μοιράστηκαν τα θέματα γέλασα. Το ένα από τα δύο ήταν αυτός  ακριβώς ο συνδυασμός που είχε "κολλήσει" στο μυαλό μου. Το έγραψα και βγήκα. Η υπόδειξη του Θεού  ήταν καθαρά πνευματικού περιεχομένου και τίποτα περισσότερο. Είχε σκοπό κάτι να μου μάθει. "Αν μπορώ να σου ψιθυρίσω στο μυαλό σου τα σωστά θέματα, δεν μπορώ να το κάνω για τα ποιο σοβαρά σου ζητήματα; Μπορείς να με εμπιστευτείς, είμαι ο Καλός Ποιμένας . Για τα μικρά και τα μεγάλα".

Μπορείς να Τον εμπιστευτείς, θα σε οδηγήσει. Δεν χρειάζεται να αγωνιάς και να παλεύεις. Απλά αφέσου στα χέρια Του. Είναι και θα είναι πάντα ο Καλός Ποιμένας.

Κάνε ό,τι υποσχέθηκες

"Εγώ, όμως, θα θυσιάσω σε σένα με φωνή αίνεσης· θα αποδώσω όσα ευχήθηκα·
 η σωτηρία προέρχεται από τον Κύριο". Ιωνάς 2:9.

Ο Ιωνάς βρέθηκε μέσα στην κοιλιά του κήτους και υπέστη μεγάλη ταλαιπωρία διότι δεν είχε υπακούσει στην εντολή του Κυρίου. Αν και ο Θεός τον έστελνε με συγκεκριμένη αποστολή στην πόλη Νινευή, εκείνος προτίμησε να κάνει τη δική του διαδρομή και βρέθηκε να πλέει προς Θαρσείς.
Είχε τους λόγους του γι' αυτήν του την παρακοή. Το ίδιο και εμείς. Όταν αποφασίζουμε να μην υπακούσουμε στις εντολές του Θεού, σχεδόν πάντα έχουμε κάποιες δικαιολογίες γι' αυτό.

Παρ' όλα αυτά, μέσα από την κοιλιά του κήτους,  ο προφήτης βρήκε τη δύναμη να κράξει στον Θεό και να ζητήσει έλεος και απελευθέρωση. Ταυτόχρονα, μέσα από την άβυσσο που βρέθηκε υποσχέθηκε  πράγματα στον Κύριο. Στο τέλος της προσευχής του λέει: "Θα αποδώσω όσα ευχήθηκα" (εδ. 10). Και πράγματι, όταν ο Θεός τού μίλησε για δεύτερη φορά αναθέτοντάς του πάλι την ίδια αποστολή, ο Ιωνάς υπάκουσε.

Τι γίνεται με τις δικές μας υποσχέσεις στον Θεό; Προσευχόμαστε, ζητάμε, και ταυτόχρονα Του υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα αν μας απαντήσει.  Τα κάνουμε άραγε; Ο Κύριος είναι πιστός και τηρεί τις δεσμεύσεις Του, εμείς; 

Άλλοτε πάλι, μέσα στην προσευχή μας λέμε: "Να μάθω να σε εμπιστεύομαι Κύριε. Να σε υπακούω. Να σε βάζω στην πρώτη θέση. Να νεκρώνω τον εγωιστή εαυτό μου". Τι γίνεται μ' αυτές τις "ευχές" όταν έρθει η ώρα; "Όταν ευχηθείς κάποια ευχή στον Θεό, μη καθυστερήσεις να την αποδώσεις· επειδή, δεν αρέσκεται στους άφρονες· απόδωσε ό,τι έχεις ευχηθεί" (Εκκλησιαστής 5:4). Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο και χρειάζεται χάρη από Εκείνον για να αποδώσουμε αυτά που Του υποσχεθήκαμε. Ο Κύριος μάς την παρέχει πάντα. Εμείς, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ό,τι υποσχεθήκαμε;

(Φωτογραφία: Ο προφήτης Ιωνάς, James Tissot, 1888)

Σωστή προσευχή

"Και αποκρινόμενος ο Αβραάμ είπε: Δες, τώρα τόλμησα να μιλήσω στον Κύριό μου, ενώ είμαι χώμα και στάχτη...". Γένεση 18:31.

Η προσευχή είναι το κλειδί για πάρα πολλά πράγματα και μαζί με την πίστη ανοίγουν τις πόρτες του ουρανού και "κατεβάζουν" τον Θεό στη γη. Όμως, προσευχόμαστε σωστά; Πολλές από τις προσευχές μας γίνονται με εντελώς σαρκικό τρόπο. Κάτι ήξεραν οι μαθητές που ζήτησαν από τον  Χριστό να τους μάθει πώς να προσεύχονται. Η προσευχή του Αβραάμ, που αφορούσε το θέμα των Σοδόμων, έχει τόσα πολλά να μας διδάξει. 

Ο Αβραάμ προσευχόταν στηριζόμενος στον δίκαιο χαρακτήρα του Θεού. Επαναλάμβανε το αίτημά του με μια τολμηρή πίστη: έξι φορές μιλά και "διαπραγματεύεται" τον αριθμό των δίκαιων που θα μπορούσαν να υπάρχουν στην πόλη. Ο Ιησούς δίδαξε για την επιμονή στην προσευχή και για το ότι δεν πρέπει κανείς να αποκάμνει μέσα σ' αυτόν τον αγώνα.

Ο Αβραάμ προσευχόταν, επίσης, από τη θέση ενός ταπεινού ανθρώπου. Ούτε έπεσε στην παγίδα της πολλής "οικειότητας" με τον Θεό από την μία πλευρά ούτε κατάντησε ένας δουλικός επαίτης από την άλλη. Πολλές φορές, προσεγγίζουμε τον Κύριο με έναν ανυπόφορο και αναιδή τρόπο. Με μια τόλμη που δείχνει όχι πίστη αλλά αυθάδεια και εγγύτητα που δεν ταιριάζει στον άγιο Θεό. Άλλοτε, "κλαιγόμαστε" και παίρνουμε ένα "κακόμοιρο" ύφος σαν να επικαλούμαστε τον οίκτο ενός σκληρού δυνάστη.

Ο Αβραάμ προσευχήθηκε σωστά, έχοντας επίγνωση για το πώς προσεγγίζει κανείς τον Θεό. Προσευχήθηκε με συμπόνια, με ταπείνωση και ζήλο για το όνομα του Κυρίου. Προσευχήθηκε με επιμονή και ευλάβεια. Προσευχήθηκε με επιτυχία. Ο Θεός να μας μάθει να προσευχόμαστε έτσι.

Κύριε, βοήθησέ με!

"Και ξάφνου, μια γυναίκα Χαναναία, που βγήκε από εκείνα τα όρια του τόπου, κραύγασε σ' αυτόν, λέγοντας: Ελέησέ με, Κύριε, γιε τού Δαβίδ· η θυγατέρα μου δαιμονίζεται σκληρά". Ματθαίος 15:22.

Αυτή η Χαναναία γυναίκα ήξερε το δαιμόνιο που ταλαιπωρούσε την κόρη της καθώς έβλεπε τις αντιδράσεις της. Εντούτοις, δεν δικαιολόγησε την κατάσταση, ούτε παρηγόρησε τον εαυτό της με τη σκέψη: "Οι νέοι είναι τόσο διαφορετικοί σήμερα". Ούτε κοίταξε να λύσει το θέμα κλίνοντας ένα ραντεβού με κάποιον ειδικό. Αυτό που έκανε ήταν να πάει να βρει τον Χριστό.

Αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο πράγμα, εκτός από όλα τα άλλα που πιθανόν βοηθούν, για κάποιον χριστιανό που αντιμετωπίζει προβλήματα στο σπίτι του. Είναι τόσο εύκολο κανείς να έχει κακή διάθεση για προσευχή και να καταλήξει να κοιτάζει τη γρήγορη καταστροφή των οικογενειακών σχέσεων μέσα από συνεχείς εντάσεις. Η ρίζα του κακού είναι εξάλλου γνωστή: είναι ο σατανάς.

Το σχέδιό του είναι ξεκάθαρο και στις μέρες μας το εργάζεται με μεγάλη επιτυχία. Προσπαθεί να διαταράσσει το χριστιανικό, και όχι μόνο, σπίτι οριζόντια με καυγάδες ανάμεσα στους συζύγους και κάθετα με καυγάδες ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, προστίθεται συχνά η καθυστέρηση του Χριστού να επέμβει στα θέματά μας, ενώ εμείς ζητάμε τη βοήθειά Του. Επίσης, οι καλοί χριστιανοί φίλοι μας δεν καταλαβαίνουν την αγωνία μας και μας αποπαίρνουν. Η Χαναναία τα δοκίμασε και τα δύο. Ο Χριστός δεν της απαντούσε, οι μαθητές Τον παρακαλούσαν να τη διώξει.

Πιστεύετε ότι αυτοί είναι λόγοι ώστε να παραιτηθούμε από την αποστολή μας που δεν είναι άλλη από το να πηγαίνουμε στο θρόνο της χάρης του Θεού ζητώντας έλεος; Η Χαναναία δεν σταμάτησε μέχρι που πήρε αυτό που ήθελε. Το αίτημά της έγινε ο μοναδικός στόχος της και, τελικά, στόχος Του, ώστε  ο Ιησούς ομολόγησε: "Ω, γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου· ας γίνει σε σένα, όπως θέλεις." (Ματθαίος 15:28).

Ο Θεός θυμήθηκε

"Και ο Θεός θυμήθηκε τον Νώε..." Γένεση 8:1.

Ο Θεός θυμήθηκε! Ναι, πάντα το κάνει, ακόμη και όταν εμείς νομίζουμε ότι μας έχει εντελώς ξεχάσει. Το προηγούμενο κεφάλαιο τελειώνει με τα νερά του κατακλυσμού να σκεπάζουν τα πάντα και να δυναμώνουν "επάνω στη γη για 150 ημέρες" (Γένεση 7:24). Ένας μικροσκοπικός κόκκος επέπλεε πάνω στα απέραντα ταραγμένα κύματα, χωρίς πηδάλιο και πανί. Μέσα σ' αυτό βρίσκονταν οκτώ ψυχές. Δεν είχαν ούτε χάρτη ούτε πυξίδα ούτε ορατότητα ούτε γνώση για το τι έπρεπε να κάνουν μετά. Ούτε για πόσο καιρό θα συνέχιζαν μέσα στο παράξενο "σπίτι τους".

Ο Θεός τούς είχε ξεχάσει; Η κιβωτός θα σάπιζε μέσα στην αγκαλιά ενός κόσμου που πέθαινε βυθισμένος στο νερό; Ο Νώε δεν έκανε δικές του κινήσεις. Απλώς περίμενε παρά τις αμφιβολίες του. Γιατί αμφιβολίες υπάρχουν πάντα μέσα στην καρδιά του κάθε παιδιού του Θεού και γεννούν παρόμοιες σκέψεις ακόμη και σε καιρούς τέλειας υπακοής στις εντολές Του. Σε τέτοιες ώρες, η ελπίδα μας ακουμπάει μόνο στη σταθερότητα και την πιστότητα του Θεού. Στο ότι Αυτός έχει σχέδιο και ξέρει το τέλος.

Το περιστέρι που γύρισε με το φύλλο της ελιάς στο στόμα του στήριξε την πίστη του Νώε. Τα νερά είχαν υποχωρήσει, η στεριά είχε φανεί. Όταν ο Νώε σήκωσε τη στέγη της κιβωτού κατάλαβε ότι ο Θεός δεν τον είχε ξεχάσει. Και πράγματι σύντομα Εκείνος τον πρόσταξε να βγει έξω. Μια καινούργια ζωή άρχιζε, η υπακοή του είχε ανταμειφθεί. Και ακόμη περισσότερο: Ο Θεός είχε αποδεχτεί για άλλη μια φορά πιστός και αληθινός.

Το να υπακούς τον Θεό και να κάνεις αυτό που σου ζητά είναι πάντα προς το συμφέρον σου. Μην αμφιβάλλεις για τις προθέσεις Του.

Προχώρησε

"[...] αφού σηκωθείς, διάβα αυτόν τον Ιορδάνη, εσύ και ολόκληρος αυτός ο λαός, προς τη γη που εγώ δίνω σ' αυτούς, στους γιους Ισραήλ". Ιησούς του Ναυή 1:2

Ο Θεός δεν είναι ένας Κύριος της σιωπής και της αναμονής μόνο. Είναι εξίσου ένας Θεός της δράσης .  Ο Μωυσής έχει πεθάνει πια, και ο λαός, μετά από μια περιπλάνηση πολλών ετών μέσα στην έρημο, βρίσκεται στις όχθες του Ιορδάνη. Ήρθε η στιγμή να μπουν στη γη της επαγγελίας, και ο άνθρωπος που έχει αναλάβει την αποστολή να τους οδηγήσει εκεί, ο Ιησούς του Ναυή, δεν ξέρει πώς ακριβώς αυτό θα γίνει. Δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο και χρειάζεται θάρρος για μια τόσο δύσκολη αποστολή.

Ο Θεός, όμως, τον έχει προστάξει ξεκάθαρα : "διάβα αυτόν τον Ιορδάνη" (Ιησούς του Ναυή 1:2). Ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνουν το μεγάλο βήμα. Αυτό που δεν είχαν κάνει πριν 40 χρόνια και που τους είχε κοστίσει τόση ταλαιπωρία και δυστυχία. Αλλά αυτό δεν είναι τόσο απλό όπως φαίνεται. Εκεί, στην ευλογημένη γη που τους περιμένει, υπάρχουν γίγαντες, υπάρχουν δυνατοί πολεμιστές και περιτειχισμένες πόλεις. Ο Ιησούς του Ναυή το γνωρίζει και χρειάζεται ενθάρρυνση. Και ο Κύριος τού τη δίνει άφθονη.

"Μόνον γίνε ισχυρός και υπερβολικά ανδρείος" (εδ. 7), είναι μια ενθάρρυνση που επαναλαμβάνεται τρεις φορές. Είναι αυτό που χρειάζεται ο ίδιος αλλά και εμείς για το συγκεκριμένο έργο ή την αποστολή που ο Θεός μάς δίνει. Ναι, δεν είμαστε πάντα θαρραλέοι και συχνά είμαστε αναποφάσιστοι και δισταχτικοί. Δεν ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε στην "αντίπερα" από τον Ιορδάνη όχθη. Δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα καταφέρουμε να νικήσουμε όλα αυτά που υψώνονται ως εμπόδια μπροστά μας. Ακόμη και τους απλούς φόβους και δισταγμούς μας. 

Όλα αυτά ο Θεός τα γνωρίζει, γι' αυτό λέει: "Δεν σε προστάζω εγώ; Γίνε ισχυρός και ανδρείος· μη φοβηθείς ούτε να δειλιάσεις· επειδή, μαζί είναι σου ο Κύριος ο Θεός σου, όπου κι αν πας" (εδ.9). Ο Θεός είναι πάντα μαζί μας όταν μας προστάζει να κάνουμε πράγματα. Η "αντίπερα όχθη" δεν πρέπει να μας φοβίζει. Ναι, θα είμαστε ισχυροί και ανδρείοι, γιατί Αυτός έχει τα  πάντα σχεδιάσει όταν μας ζητά να "διαβούμε τον Ιορδάνη".

Σωστή στρατοπέδευση

"Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Πες στους γιους Ισραήλ, να στραφούν και να στρατοπεδεύσουν απέναντι από την Πι-αϊρώθ, ανάμεσα στη Μιγδώλ και τη θάλασσα...". Έξοδος 14:1.

Οι ειδήμονες στρατιωτικοί στα σχέδια εκστρατείας και τακτικής πολέμου θεωρούνται πολύτιμοι για την έκβαση μιας μάχης. Γιατί μπορεί να έχεις έναν εξαίρετο στρατό, αλλά έναν ανίδεο διοικητή στην οργάνωση της τακτικής που πρέπει ν΄ακολουθηθεί. 

Μήπως έχουμε την αίσθηση ότι ο Κύριος είναι ένας τέτοιος "ανίδεος" διοικητής της ζωής μας; Πού μας πάει, τι κάνει, τι μας προστάζει να κάνουμε, όλα αυτά μας φαίνονται "κακά επιχειρησιακά σχέδια" που δεν βγάζουν πουθενά.

Ο Κύριος είχε δώσει σαφείς οδηγίες στο Μωυσή για το πού θα στρατοπέδευε ο λαός Του μετά την έξοδό του από την Αίγυπτο. Όταν οι Αιγύπτιοι βγήκαν σε καταδίωξη του λαού Ισραήλ, η οδηγία για την στρατοπέδευση έμοιζε αδιέξοδη και τους έκανε να φωνάξουν από φόβο και οργή. "Και είπαν στον Μωυσή: Επειδή δεν υπήρχαν μνήματα στην Αίγυπτο, μας έβγαλες για να πεθάνουμε στην έρημο;" (Έξοδος 14:11).

Έχεις βρεθεί στη θέση να σκεφτείς με τον ίδιο τρόπο; Να έχεις ακολουθήσει τον Κύριο με εμπιστοσύνη και να βρεθείς στη δυσάρεστη θέση να έχεις μπροστά σου "τη θάλασσα" και πίσω "τους Αιγύπτιους"; Δηλαδή να έχεις ν' αντιμετωπίσεις δυσάρεστες καταστάσεις, αδιέξοδο, κίνδυνο, εγκλωβισμό. Τότε, το πιο πιθανό είναι να πεις λόγια σκληρά και να θεωρήσεις ότι ο Θεός παίζει μαζί σου, όπως παίζουν τα παιδιά με τα μυρμήγκια που βασανίζουν...

Είναι μια στάση που δείχνει πόσο λίγο γνωρίζουμε και εμπιστευόμαστε τον Κύριο. Ο Μωυσής δεν έβλεπε ούτε θάλασσα ούτε στρατό να τους απειλεί, έβλεπε μόνο "τη σωτηρία του Κυρίου" (΄Εξοδος 14:13). Ζήτησε από τον Θεό να σε βοηθήσει ν' αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα. Αν είσαι εκεί που σε έβαλε ο Κύριος, είσαι σωστά "στρατοπεδευμένος" όσο κι αν απειλείσαι ή βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Εξάλλου, η οδηγία αποδείχθηκε σωστή: ο Κύριος είχε σκοπό να τους ελευθερώσει με έναν τρόπο που δεν μπορούσαν να διανοηθούν. Το ίδιο μπορεί να κάνει και σε σένα.

(Photo via Hannah Looper)

Είσαι έτοιμος για όλα;

"Και εκείνος είπε σ' αυτόν: Κύριε, είμαι έτοιμος να πάω μαζί σου και στη φυλακή και στον θάνατο. Και εκείνος είπε: Σε σένα λέω, Πέτρο, σήμερα ο πετεινός δεν θα λαλήσει, πριν με απαρνηθείς τρεις φορές ότι δεν με γνωρίζεις". Λουκάς 22:33-34.

Τα λόγια μας δεν κοστίζουν τίποτα και συχνά νομίζουμε ότι δεν έχει σημασία το τι λέμε. Ανοίγουμε το στόμα μας, λοιπόν, και εκφράζουμε λόγια με άνεση, μη γνωρίζοντας τι λέμε και σε ποιον τα λέμε.

Ο Πέτρος είναι ένας απ' αυτούς που μιλούσε και ενεργούσε με πάθος και συναίσθημα. Ο ψυχισμός του τον έσπρωχνε συχνά σε λάθος κινήσεις και εκτιμήσεις. Ο Χριστός χρειάστηκε να τον "επαναφέρει στην τάξη" πολλές φορές, αλλά και να τον ενισχύσει ώστε να μην απογοητευτεί από τον παρορμητικό χαρακτήρα του.

Ο Πέτρος μάς θυμίζει ότι στη σχέση μας με τον Κύριο δίνουμε υποσχέσεις και λέμε πράγματα που δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε. "Μη βιάζεσαι με το στόμα σου, και η καρδιά σου ας μη επιταχύνει να προφέρει κάποιον λόγο μπροστά στον Θεό· επειδή, ο Θεός είναι στον ουρανό, ενώ εσύ είσαι στη γη· γι' αυτό, τα λόγια σου ας είναι λίγα" (Εκκλησιαστής 5:2).

Πολλές φορές λέμε: "Εγώ δεν θα το κάνω ποτέ αυτό", "Εγώ είμαι έτοιμος να τα αφήσω όλα για τον Κύριο", "Θα υπακούσω στις εντολές Του όσο κι αν κοστίζει". Και τα πιστεύουμε και νομίζουμε ότι μπορούμε να τα εκτελέσουμε. Αλλά, δυστυχώς, αγνοούμε ότι δεν μπορούμε από μόνοι μας. Το βλέπουμε στην πορεία όταν ο Θεός μάς φέρνει μπροστά σε συνθήκες στις οποίες καλούμαστε να αποδείξουμε όλα εκείνα που υποσχεθήκαμε. Τότε αναγνωρίζουμε την πραγματική φύση μας και την αδυναμία μας να εκπληρώσουμε αυτά τα οποία είπαμε.

Μην πηγαίνεις μπροστά στον Θεό λέγοντας τι θα κάνεις γι' Αυτόν ή τι θα αφήσεις για το όνομά Του. Πήγαινε αντίθετα και ζήτησέ Του ταπεινά να σε βοηθήσει να κάνεις όλα αυτά τα οποία θέλεις, τα οποία είπες και που οφείλεις να κάνεις. Πες Του : "Κύριε, βοήθησέ με να Σε εμπιστευτώ, βοήθησέ με να αφήσω πράγματα που αγαπώ".  Μην υποσχεθείς λέγοντας: "Κύριε, θα Σε εμπιστευτώ και θα κάνω ό,τι μου πεις", γιατί δεν θα τα καταφέρεις με τις δικές σου δυνάμεις.

Απλή εμπιστοσύνη

"Και ο Δαβίδ είπε στον Σαούλ: Ας μη ταπεινώνεται η καρδιά κανενός ανθρώπου εξαιτίας του· ο δούλος σου θα πάει και θα πολεμήσει με τούτον τον Φιλισταίο". Α' Σαμουήλ 17:45.

Η ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ είναι μία απ' αυτές που ούτε μπορώ να καταλάβω ούτε να διανοηθώ ότι θα μπορούσα ποτέ να ζήσω. Παρ' όλα αυτά, στέκει εκεί σαν ένα μνημείο εμπιστοσύνης και πίστης ενός νεαρού  μπροστά σ' έναν γίγαντα.

Ένας νέος που βρέθηκε στο πεδίο της μάχης "κατά τύχη" και ένας γίγαντας που εκείνη τη στιγμή, πάλι "κατά τύχη", βρέθηκε να προκαλεί με τη δύναμη και τις διαστάσεις του τον λαό Ισραήλ. Ποιος θα τολμούσε να αναμετρηθεί μαζί του; Μόνο ένας τρελός ή ένας άνθρωπος που είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό του. Και αυτός ήταν ο Δαβίδ. Οι προηγούμενες εμπειρίες του του είχαν δείξει ότι ο Κύριος ήταν δυνατός, τον είχε πάντα διαφυλάξει. Γιατί να μην το κάνει ξανά; Στο κάτω κάτω, σ' αυτήν τη μάχη, ο Δαβίδ νοιαζόταν περισσότερο για την τιμή του ονόματος του Θεού και όχι για τη δική του δόξα ή ανταμοιβή.

Η αυθόρμητη πρόθεσή του να αντιπαραταχθεί στον Γολιάθ είναι ανατριχιαστική. Ο Δαβίδ δεν είναι πολεμιστής και δεν έχει πείρα.  Ο Δαβίδ δεν έχει κανένα σχέδιο επίθεσης. Εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ σε μια τέτοια μάχη χωρίς να έχω πρώτα επεξεργαστεί πλάνο Α, πλάνο Β, και όλα τα υπόλοιπα που θα αποτελούσαν "το μέρος μου", ώστε να εξασφαλίσω μια αξιοπρεπή και σωστά οργανωμένη επίθεση. Ή ίσως και να μην παρουσιαζόμουν καθόλου. Δεν χρειάζονται ηρωισμοί πίστης, θα σκεφτόμουν.

Θαυμάζω απόλυτα την απλότητα της πίστης του Δαβίδ και την απόλυτη εμπιστοσύνη του στη δύναμη του Θεού. Γιατί αυτό που τον έκανε να αναλάβει αυτήν την πρόκληση ήταν η βεβαιότητα ότι ο Κύριος θα ενεργήσει για να δοξάσει το όνομά Του και να κάνει γνωστό τον χαρακτήρα Του.

Στις μάχες μας, αποτυγχάνουμε από τον φόβο, την έλλειψη εμπιστοσύνης σ' Εκείνον και τον πολύ καλό σχεδιασμό μας.  Αν αντικαταστήσουμε όλα αυτά με τη λέξη"απόλυτη εμπιστοσύνη" ο Κύριος  θα μας αξιώσει να δούμε τα ίδια θαύματα.

Χριστιανική διπλωματία

"Και στέλνουν σ' αυτόν τους μαθητές τους, μαζί με τους Ηρωδιανούς, λέγοντας: Δάσκαλε, ξέρουμε ότι λες την αλήθεια, και διδάσκεις αληθινά τον δρόμο τού Θεού, και δεν σε μέλει για κανέναν· επειδή, δεν κοιτάζεις σε πρόσωπο ανθρώπων". Ματθαίος 22:16.

Η διπλωματία αποτελεί έναν από τους πυλώνες της πολιτικής και προϋποθέτει σοβαρές γνώσεις και ταλέντο ώστε να μπορεί κανείς να είναι πετυχημένος διπλωμάτης και μεσολαβητής. Στις μέρες μας, θεωρείται απαραίτητο "προσόν" σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής, και τυχεροί είναι αυτοί που από τη φύση τους έχουν τέτοιο χάρισμα.

Και εμείς οι χριστιανοί, φαίνεται ότι έχουμε επηρεαστεί από τις νέες νοοτροπίες και αξίες της ζωής και έχουμε υιοθετήσει στάσεις που αντιβαίνουν στις αλήθειες του Θεού. Συχνά, ακολουθούμε μια ανθρώπινης έμπνευσης διπλωματία. Δεν παίρνουμε ξεκάθαρες θέσεις. Συμβιβάζουμε εξίσου όλες τις πλευρές, χωρίς να αποδίδουμε δίκιο σε κανέναν. Γλιστρούμε στις απαντήσεις μας και ελισσόμαστε, ενώ ο λόγος μας θα έπρεπε να ήταν "ναι, ναι. Όχι, όχι" διότι "το περισσότερο απ' αυτά, είναι από τον πονηρό" (Ματθαίος 5:37).

Είναι σπουδαίο να είμαστε άνθρωποι συνδιαλλαγής και ειρήνης. Ο Χριστός ήταν τέτοιος, αλλά ποτέ εις βάρος της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Έλεγχε τους Φαρισαίους και τους νομοδιδάσκαλους,  επέπληττε τους μαθητές Του όποτε χρειαζόταν, ενοχλούσε συχνά τον όχλο με τις διαπεραστικές αλήθειες Του.

Βρίσκετε ότι δυσκολεύεστε να ακολουθήσετε το παράδειγμα του Χριστού; Κάνετε παραχωρήσεις, συμβιβασμούς και ελιγμούς από φόβο μήπως...; Αδυνατείτε να αποδώσετε το δίκιο σ' αυτόν που το έχει, γιατί πρέπει να κρατήσετε ίσες αποστάσεις από όλους; Σ' αυτήν την περίπτωση, ζητήστε από τον Θεό να σας βοηθήσει να μην είστε "ανθρωπάρεσκοι", διότι ο Ιησούς ανθρωπάρεσκος και διπλωμάτης δεν ήταν.

Η ιστορία της ζωής σου

"Ο Κύριος έσκυψε από τον ουρανό· είδε όλους τούς γιους των ανθρώπων. Από τον τόπο τής κατοίκησής του θωρεί όλους τούς κατοίκους τής γης". Ψαλμός 33:13-14.

Τα βίντεο μάς κάνουν να θυμόμαστε τις χαρούμενες στιγμές της ζωής μας. Άλλοτε πάλι, είναι μάρτυρες σκηνών που δεν είναι και τόσο κολακευτικές για εμάς ή αποδεικνύουν κάποια "ενοχή" μας. 

Φανταστείτε ότι για ένα διάστημα της ζωής σας, χωρίς να το ξέρετε, βιντεοσκοπείστε 24 ώρες το 24, και το υλικό αυτό θα προβληθεί δημόσια κάποια στιγμή. Ανυπόφορη ιδέα και μόνο που το σκέφτεται κανείς. Κι όμως, παρά πολλοί από εμάς ξέρουμε ότι η σύντομη ζωή μας πάνω στη γη καταγράφεται ολόκληρη μπροστά στα μάτια του Θεού και κάποια μέρα, όταν δρασκελίσουμε την αιωνιότητα, θα προβληθεί ξανά.

Ο Bossuet, Γάλλος επίσκοπος και θεολόγος του 17ου αι., έλεγε: "΄Ενα αόρατο χέρι γράφει την ιστορία μας. Ας προσπαθήσουμε να την κάνουμε όμορφη". Σωστή συμβουλή, γιατί η ζωή μας μπορεί να είναι στ' αλήθεια όμορφη, αν αφήσουμε τον Θεό να την κατευθύνει σε όλη τη διάρκειά της. 

Δεν έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε δύο ζωές, ούτε ν' αλλάξουμε πράγματα που έχουν γίνει. Σίγουρα, ο Κύριος μπορεί να συγχωρήσει και να ξεχάσει το παρελθόν μας. Να καλύπτει τα σφάλματά μας όταν μετανοούμε. Αυτός μπορεί να μας βοηθήσει να ξαναξεκινήσουμε όταν σταματάμε ή πέφτουμε.  Όμως, δεν μπορεί να αλλάξει το περιεχόμενο της ζωής μας. Αυτό το διαμορφώνουμε εμείς κάθε μέρα με τις αποφάσεις και τις επιλογές μας. Ας γράψουμε με όμορφο τρόπο "την ταινία" της επίγειας πορείας μας. Ο Θεός μάς παρέχει όλη τη δύναμη και τη χάρη, από εμάς εξαρτάται το "υλικό" που θα προβληθεί μια μέρα στον ουρανό.

Αυτάρκεια

"[...] εγώ έμαθα να είμαι αυτάρκης σε όσα έχω". Φιλιππησίους 4:11.

Κάποιος ποιητής είχε γράψει: "Κατά γενικό κανόνα, ο άνθρωπος είναι ανόητος. Όταν κάνει ζέστη, θα ήθελε να κάνει κρύο. Και όταν κάνει κρύο, θα ήθελε να κάνει ζέστη. Θέλει πάντα αυτό που δεν είναι".

Πολύ σωστή παρατήρηση. Για παράδειγμα, βλέπω ότι παραπονιέμαι όταν υπάρχουν μέρες που είμαι πνιγμένη, αλλά το ίδιο παραπονιέμαι όταν κυλούν οι μέρες χωρίς να κάνω τίποτα και πλήττω. Όταν μου τηλεφωνούν συνέχεια και δεν προλαβαίνω να απαντώ, αλλά όταν επίσης δεν με θυμούνται και στενοχωριέμαι... Μπορείτε να προσθέσετε εδώ και τις δικές σας διαπιστώσεις.

Ο Απ. Παύλος λέει: "Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι. Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού που με ενδυναμώνει" (Φιλιππησίους 4:12-13). Πρόκειται για μια πνευματικού είδους σπουδαία εξάσκηση,  που με τη χάρη του Θεού και τη δύναμή Του έθετε σε εφαρμογή.  Αυτή η αυτάρκεια, αυτή η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία του δεν ήταν καρπός που ωρίμασε από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Παύλος έμαθε από τη ζωή καθώς οι συνθήκες εναλλάσσονταν, μα κυρίως καθώς ο Κύριος τον δίδασκε και τον δυνάμωνε ώστε να μπορεί να είναι ικανοποιημένος όχι απ' αυτό που δεν είχε, αλλά απ' αυτό που είχε.

 Θα είμαστε και εμείς πολύ πιο χαρούμενοι αν μάθουμε το ίδιο μάθημα. Κάθε μέρα, να εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο τον Θεό. Καθώς η σχέση μας θα βαθαίνει, θα συνειδητοποιούμε ότι Αυτός κρύβεται πίσω από κάθε γεγονός και περίσταση της ζωής μας. Στη χαρά και στη λύπη, στη στέρηση και στην άνεση.  Ας Του ζητάμε τη δύναμη να υπομένουμε, ώστε να νιώθουμε ήρεμοι και αναπαυμένοι μέσα στις συνθήκες που βρισκόμαστε.

Είναι πολύ καλά!

 "Η γη ήταν άμορφη και έρημη· και σκοτάδι υπήρχε επάνω στο πρόσωπο της αβύσσου". Γένεση 1:2.

Όταν βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, όλη αυτήν την ομορφιά, τη σοφία, την τάξη, αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς ο Θεός τα έφτιαξε. Πόσο χρόνο, άραγε,  χρειάστηκε ο Δημιουργός για να ολοκληρώσει τα έργα Του; Μέσα στη Βίβλο, ολόκληρη η δημιουργία φαίνεται να έχει συντελεστεί μέσα σε έξι ημέρες. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι αυτός ο χρόνος είναι σχετικός και ότι ο Θεός, όντας στο άχρονο, έχει άλλο "ρολόι" από το δικό μας. 

Ο Κύριος, έχοντας ένα τέλειο σχέδιο στο μυαλό Του, άρχισε να το επεξεργάζεται βήμα βήμα. Δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες, έδωσε μορφή στη γη, χώρισε την ξηρά από τη θάλασσα, έφτιαξε το πλανητικό σύστημα, τα φυτά, τα ζώα, τον άνθρωπο. Και για όλα αυτά χρειάστηκε χρόνος. Πολύς χρόνος, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις των επιστημόνων.

Ωστόσο, στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Η γη ήταν χωρίς μορφή, έρημη, και σκοτάδι βασίλευε παντού. Ωραίο σχέδιο, θα σκεφτεί κανείς! Μιζέρια και ερημιά. Παρ' όλα αυτά, ο Θεός συνέχισε τη δημιουργική πράξη Του για να φτάσει, στο τέλος, στην κορύφωση της δημιουργίας: τον άνθρωπο.

Είναι άδικο να κρίνουμε τον Θεό στη ζωή μας από τις "πρώτες" δημιουργικές ώρες Του, δηλαδή από τη στιγμή που αρχίζει να επεξεργάζεται κάποιο σχέδιο στη ζωή μας και εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι μια ασχημάτιστη μάζα. Ένα άχαρο πράγμα που θεωρούμε ότι δεν έχει κανένα νόημα, ούτε ομορφιά. Το ίδιο κάνουμε και στη συνέχεια. Κρίνουμε το σχέδιο Του χωρίς να κατανοούμε ότι κάθε "μέρα" που κλείνει, ένας όμορφος κύκλος της θεϊκής σύλληψης έχει ολοκληρωθεί. 

Στο τέλος της δημιουργίας, "είδε ο Θεός όλα όσα δημιούργησε· και να, ήσαν πολύ καλά" (Γένεση 1:30). Δεν υπήρχε αμφιβολία, όπως δεν θα υπάρχει και στη δική σου τη ζωή αν έχεις την υπομονή  και αφήσεις τον Θεό να ολοκληρώσει το σχέδιό Του στη ζωή σου.

Τα επειδή

"Επειδή, έβαλε την αγάπη του σε μένα, γι' αυτό θα τον λυτρώσω· θα τον υψώσω, επειδή γνώρισε το όνομά μου [...] θα δείξω σ' αυτόν τη σωτηρία μου". Ψαλμός 91:14,16.

Είναι βέβαιο ότι στην πνευματική μας πορεία υπάρχουν γιατί και εξηγήσεις. Όμως, κάποιες φορές ο Θεός μάς καλεί να βαδίσουμε χωρίς να μας κάνει γνωστά τα σχέδιά Του εξ αρχής. Υπακούμε και προχωρούμε, ακόμη και όταν δεν καταλαβαίνουμε. Οι φόβοι και οι ανασφάλειές μας, η ανυπακοή  και τα λάθη μας, μπορεί να μας καθυστερήσουν και να μας ταλαιπωρήσουν. Όμως, αν είμαστε χριστιανοί που αποφάσισαν να εμπιστευτούν τον Κύριο, τότε όλα αυτά θα συντελέσουν στη βαθύτερη γνώση του προσώπου Του και στην αύξησή μας.

Συχνά, στο τέλος μιας διαδρομής μας βλέπουμε ότι υπήρχαν εξηγήσεις. Και για τα καλά πράγματα και για τα τυχόν προβλήματα που συναντήσαμε. Ο Θεός, όταν  το κρίνει σωστό, δένει την αιτία με το αποτέλεσμα.

"Ορκίστηκα στον εαυτό μου, λέει ο Κύριος, ότι, επειδή έπραξες αυτό το πράγμα, και δεν λυπήθηκες τον γιο σου, τον μονογενή σου, ότι εξάπαντος θα σε ευλογήσω..." (Γένεση 22:16-17), είπε στον Αβραάμ.

"Επειδή, όμως, στηρίχθηκες στον Κύριο, τους παρέδωσε στο χέρι σου" (Β' Χρονικών 16:8), είπε στον Ασά.

"Επειδή ζήτησες αυτό το πράγμα, και δεν ζήτησες για τον εαυτό σου πολυζωία, και δεν ζήτησες για τον εαυτό σου πλούτη [...] δες, έκανα σύμφωνα με τα λόγια σου· να, σου έδωσα μια σοφή και συνετή καρδιά [...] σου έδωσα μάλιστα ακόμα και ό,τι δεν ζήτησες, και πλούτο και δόξα..." (Α΄ Βασιλέων 3:11-13), είπε στον Σολομώντα.

"Εσύ έκανες μεγάλο έλεος στον δούλο σου τον Δαβίδ τον πατέρα μου, επειδή περπάτησε μπροστά σου με αλήθεια, και με δικαιοσύνη, και με ευθύτητα καρδιάς μαζί σου". (Α' Βασιλέων 3:6). Ο Σολομώντας ήξερε την αιτία που ο Θεός διάλεξε τον πατέρα του Δαβίδ για βασιλιά.

Αν ανοίξετε τον Λόγο του Θεού, θα βρείτε πολύ περισσότερα "επειδή" τα οποία αποτελούν "κλειδιά" αργοπορημένων μα και ευλογημένων εξηγήσεων που δένουν κάποια αιτία με το αποτέλεσμά της. Θα συνειδητοποιήσετε γιατί ο Κύριος μάς δίνει ευλογίες και  μας χαρίζει πάντα πολύ περισσότερα δώρα απ' αυτά που αξίζουμε.

Και όταν σιωπά

"Επειδή, έβαλε την αγάπη του σε μένα, γι' αυτό θα τον λυτρώσω· θα τον υψώσω, επειδή γνώρισε το όνομά μου. Θα με επικαλείται και θα τον εισακούω· μαζί του θα είμαι στη θλίψη· θα τον λυτρώνω, και θα τον δοξάζω. Θα τον χορτάσω από μακρότητα ημερών, και θα δείξω σ' αυτόν τη σωτηρία μου". Ψαλμός 91:14-16.

Στην παιδική μου ηλικία πρέπει να ήμουν συχνά σπαστικό παιδί για έναν πολύ βασικό λόγο. Ήθελα πάντα να μαθαίνω το γιατί. Θυμάμαι καλά ότι έσπαγα τα νεύρα των γονιών μου ζητώντας συνέχεια εξηγήσεις, είτε με αφορούσαν είτε όχι, για απλά πράγματα αλλά και συχνά για θέματα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Ήθελα να ξέρω. " Γιατί έτσι! Μας έσκασες πια", ηχεί ακόμη στ' αυτιά μου.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισα αργότερα, όταν γνώρισα τον Χριστό ως Σωτήρα μου. Τα γιατί μου πήγαιναν και ερχόντουσαν καθημερινά στην προσευχή και δεν μπορούσα εύκολα να συνεχίσω την πορεία μου χωρίς τις απαραίτητες εξηγήσεις. Καλό, μα και κακό αυτό. Καλό γιατί η αναζήτηση του προσώπου του Κυρίου και η επιθυμία μου να Τον γνωρίσω με πλούτισε στον πνευματικό άνθρωπο. Κακό, γιατί το αίτημα για εξηγήσεις έκρυβε επίσης  έλλειψη εμπιστοσύνης. Κάποια στιγμή, ο Θεός με ανάγκασε με πολύ "άκομψο" τρόπο να συνεχίσω σε σκοτεινές διαδρομές χωρίς καμιά απολύτως εξήγηση.

Στη σχέση μας με τον Κύριο, δεν ζούμε πάντα δια της γνώσεως, αλλά ζούμε σίγουρα δια της πίστεως."Ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με την πίστη του" (Αββακούμ 2:4), είναι ένα μοναδικό μάθημα που καλούμαστε να μάθουμε, καθώς ο Θεός μάς "στερεί" σε κάποια φάση της ζωής μας τις εξηγήσεις ή εκείνη την αποκάλυψη των σχεδίων Του που θεωρούμε απαραίτητα για να συνεχίσουμε. Είναι ένας επώδυνος τρόπος για να μας μάθει να Τον υπακούμε, να Τον εμπιστευόμαστε και να συνεχίζουμε χωρίς όρους και επιφυλάξεις.

Εμπιστεύσου τον Κύριο όταν σιωπά. Εμπιστεύσου Τον όταν σου κρύβει το πρόσωπό Του. Εμπιστεύσου Τον ακόμη και αν δεν καταλαβαίνεις. Μην προδώσεις την αγάπη Του, γιατί θα δεις ότι τελικά αξίζει την εμπιστοσύνη σου.

Το θέλημα του Θεού

"Πάντοτε να χαίρεστε. Αδιάκοπα να προσεύχεστε. Σε όλα να ευχαριστείτε· επειδή, αυτό είναι το θέλημα του Θεού σε σας εν Χριστώ Ιησού". Α' Θεσσαλονικείς 5: 16-18. 

Υπάρχουν φορές που χρειαζόμαστε ιδιαίτερη οδηγία και ψάχνουμε το θέλημα του Θεού μέσα στη ζωή μας. Ποιον δρόμο να πάρουμε; Χρειάζεται να κάνουμε επιλογές τώρα ή πρέπει να περιμένουμε; Είναι αυτός ο σωστός τρόπος ενέργειας ή πρέπει να φερθούμε διαφορετικά; "Γιατί ο Θεός δεν μας δίνει κάποια συγκεκριμένη οδηγία για το πώς να συνεχίσουμε;" αναρωτιόμαστε.

Περνώντας μέσα από τέτοιες συνθήκες κατάλαβα ότι ο Θεός μάς καλεί συχνά να μην κάνουμε απολύτως τίποτα! Αν πραγματικά έχουμε αφιερώσει τη θέλησή μας σ' Αυτόν, χωρίς όρους και επιφυλάξεις, τότε ας είμαστε βέβαιοι ότι αυτό που ζούμε, ακόμη κι αν δεν το κατανοούμε, είναι το θέλημα του Θεού για τη συγκεκριμένη φάση της ζωής μας.

Η μέρα που ξεδιπλώθηκε όπως ήταν, ήσυχη, χωρίς κάποια ιδιαίτερη δραστηριότητα ή διακονία, ίσως χωρίς κάποιο ευκρινή στόχο, ήταν το θέλημα του Θεού. ΄Η ο χρόνος της σιωπής ή και της ταλαιπωρίας και της ταραχής,  τα έτη που βαδίζουμε μέσα σε κάποιο σκοτάδι σκοπών και εκπλήρωσης επιθυμιών, είναι το θέλημα του Θεού.

Μη ρωτάς συνέχεια: "Κύριε, δείξε μου το θέλημά Σου" όταν αφιερώνεις καθημερινά ολόκληρη τη ζωή σου σ' Εκείνον. Όταν όλα Του τα έχεις παραχωρήσει, και η απάντηση που παίρνεις δεν σου είναι ξεκάθαρη ή σε ταράζει, τότε να ξέρεις ότι είσαι ήδη μέσα στο θέλημα του Θεού. Ίσως αυτό που θέλει ο Κύριος να μάθεις απ' αυτήν τη διαδρομή να είναι το τρίπτυχο: "Πάντοτε να χαίρεστε. Αδιάκοπα να προσεύχεστε. Σε όλα να ευχαριστείτε". Άρχισε να το κάνεις δικό σου, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού για σένα, χρήσιμο όχι μόνο τώρα, αλλά για ολόκληρη τη ζωή σου.

Η δραστηριότητα είναι σπουδαία, είτε στην εργασία μας είτε στην οικογένειά μας. Η υπηρεσία μας σε κάποιο χριστιανικό έργο επίσης. Αλλά συχνά ο Κύριος έχει κατά νου να μας μάθει πιο σημαντικά μαθήματα, απαραίτητα για εμάς και τους άλλους στην πορεία μας στη γη.