Απόφαση εξομολόγησης

"Όταν αποσιώπησα, τα κόκαλά μου πάλιωσαν από τον ολολυγμό μου όλη την ημέρα [...] Την αμαρτία μου φανέρωσα σε σένα, και την ανομία μου δεν έκρυψα· είπα: Στον Κύριο θα εξομολογηθώ τις παραβάσεις μου· κι εσύ συγχώρησες την ανομία της αμαρτίας μου" . Ψαλμός 32:3, 5.

Πώς αντιδρούμε  μπροστά στην αμαρτία, όταν συνειδητοποιούμε ότι έχουμε σφάλλει; Ο καθένας υιοθετεί διαφορετική στάση μετά τη διάπραξή της. Κάποιος μπορεί να κάνει ότι δεν τρέχει τίποτα. Απλά γυρίζει το "διακόπτη" και "σβήνει" τη φωνή της συνείδησής του που τον ελέγχει. Καμιά αναγνώριση, ούτε μετάνοια μπροστά στον Θεό ή σε εκείνον που έφταιξε. Άλλος μπορεί να καταλάβει ότι είναι ένοχος, αλλά να αργήσει να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον Κύριο και τους άλλους.

Ο Δαβίδ, ως βασιλιάς του Ισραήλ, είχε την εμπειρία κάποιων τραγικών αμαρτιών -μοιχείας και φόνου- τις οποίες προσπάθησε να αποκρύψει. Αντί να μετανοήσει γι' αυτές, τις κουκούλωσε. Και οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Όσο αρνιόταν να τακτοποιήσει το ζήτημα, τόσο υπέφερε ψυχικά και σωματικά. Κάποια στιγμή, έχοντας δεχτεί τον έλεγχο του προφήτη του Θεού, άνοιξε την καρδιά μπροστά Του και είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Και ο Θεός, χάρη στο μεγάλο Του έλεος, συγχώρεσε τις αμαρτίες του.

Αυτή είναι μια αρχή που αφορά όλους μας. Η λύση στην αμαρτία δεν είναι να  την αρνούμαστε. Ούτε να την κρύβουμε και να καθυστερούμε να την ομολογήσουμε. Η λύση είναι να την παραδεχτούμε ειλικρινά μπροστά στον Θεό και, αν εμπλέκεται και άλλος, τον οποίο έχουμε βλάψει ή ταλαιπωρήσει, να του ζητήσουμε συγνώμη. 

Οι αρχές του Θεού ξεπερνούν κατά πολύ τους ανθρώπινους ηθικούς ή ποινικούς νόμους, καθιστώντας μας όλους, σε τελική ανάλυση,  ένοχους μπροστά Του. Γι' αυτό, η τίμια αναγνώριση της αμαρτίας μας και η μεταμέλειά μας αποτελούν, χάρη στη θυσία του Χριστού, το μέσο της συγχώρεσης αλλά και της αποκατάστασης της σχέσης μας μαζί Του

  

Αχρείος ... και χριστιανός;

"Οι  γιοι, όμως, του Ηλεί ήσαν αχρείοι άνθρωποι· δεν γνώριζαν τον Κύριο". Α' Σαμουήλ 2:12.

Γίνεται κανείς να ζει μέσα στο ναό του Θεού, να είναι γιος ιερέα -και μελλοντικός ιερέας ο ίδιος-, να ξέρει τις εντολές και τις αλήθειες του Κυρίου και να είναι αχρείος; Η Αγία Γραφή αυτό μας αναφέρει για τους γιους του Ηλεί, τους διαδόχους  στο ιερατικό αξίωμα σύμφωνα με την εκλογή του Θεού. Και δεν ήταν μόνο αχρείοι άνθρωποι που δεν γνώριζαν τον Κύριο, αλλά από τη  θέση τους και με την προκλητική συμπεριφορά τους έκαναν, αφενός, τους ανθρώπους να "αποστρέφονται τη θυσία τού Κυρίου" και, αφετέρου, με το βέβηλο παράδειγμά τους έκαναν "τον λαό τού Κυρίου να γίνεται παραβάτης" (Α' Σαμουήλ 2: 17, 24).

Σήμερα, μέσα στην εκκλησία, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιερέας για να έχει ευθύνη. Ευθύνη έχουν όλοι εκείνοι που επικαλούνται το όνομα του Χριστού ως Σωτήρα τους. Και  εκείνοι που ομολογούν ότι χρωστούν τα πάντα στον σταυρό και το αίμα του Χριστού που τους δικαίωσε. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι των οποίων η ζωή  φανερώνει ότι αυτά δεν είναι αλήθεια, διότι "ομολογούν ότι γνωρίζουν τον Θεό, με τα έργα όμως τον αρνούνται, καθώς είναι βδελυκτοί και απειθείς, και σε κάθε έργο αγαθό αδόκιμοι" (Τίτος 1:16).

 

Εσύ, "ξέρεις πώς πρέπει να πολιτεύεσαι στον οίκο τού Θεού, που είναι η εκκλησία τού ζωντανού Θεού;" (Α' Τιμόθεον 3:15). Τον τιμάς με τη συμπεριφορά σου, την καθαρότητά σου, την ταπεινοφροσύνη σου, τον σεβασμό και την αγάπη σου;  Αν θέλεις, μπορείς να γίνεις ένα  παράδειγμα προς μίμηση, όπως η Βίβλος υποδεικνύει. Σκέψου την ευθύνη που έχεις και πρόσεξε ώστε με τη στάση σου να μην κάνεις τους άλλους να αποστρέφονται τις αλήθειες του Θεού, ούτε να γίνονται παραβάτες.

Αναζήτησε σωστούς φίλους

"Ο Δανιήλ, όμως, έβαλε στην καρδιά του να μη μολυνθεί από τα φαγητά τού βασιλιά ...  Και ο Δανιήλ είπε στον Αμελσάρ, τον οποίο ο αρχιευνούχος είχε βάλει στον Δανιήλ, τον Ανανία, τον Μισαήλ, και τον Αζαρία:  Δοκίμασε, παρακαλώ, τους δούλους σου για δέκα ημέρες..." Δανιήλ 1:8,11-12.

Η ιστορία του Δανιήλ είναι γεμάτη προφητείες, αλλά και μηνύματα  που αφορούν και εμάς σήμερα. Ο Δανιήλ, όμορφος και έξυπνος νέος,  βρέθηκε σε μια προνομιούχο θέση. Βέβαια ήταν αιχμάλωτος και η διαταγή του βασιλιά  να τρέφεται με τα καλύτερα φαγητά και να εκπαιδευτεί, ώστε να υπηρετήσει σε διάφορα βασιλικά υπουργήματα, θα μπορούσε να είναι γι' αυτόν δίκοπο μαχαίρι.

Καταρχήν, του παρουσιαζόταν μια ευκαιρία για καταξίωση σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον. Στο κάτω κάτω δεν ευθυνόταν αυτός που επιλέχθηκε μαζί με άλλους νέους να επανδρώσουν μελλοντικά διάφορα πόστα ευθύνης. Κάθε απόκρυψη των πιστεύω του θα ήταν κατανοητή και δικαιολογημένη μέσα σ' ένα εχθρικό περιβάλλον. Ωστόσο,  οι  συνθήκες μέσα στις οποίες βρέθηκε ο Δανιήλ ήταν μια ευκαιρία να επιβεβαιώσει την πίστη του στον Θεό και τη δέσμευσή του στις εντολές Του.

Το ότι αποφάσισε να μη μολυνθεί από τα φαγητά που σερβίρονταν στο βασιλικό παλάτι, το μοιράστηκε με τους φίλους του. Kαι  άλλοι τρεις Ισραηλίτες νέοι είχαν παρόμοιους πόθους και η κουβέντα τους με τον Δανιήλ τούς έκανε να ενισχυθούν αμοιβαία στην πίστη τους και να πάρουν όλοι μαζί μια κοινή απόφαση.

Επειδή στις μέρες μας το περιβάλλον είναι αρκετά εχθρικό για να μείνεις  πιστός στον Θεό, είναι καλό και ενθαρρυντικό να βρεις σωστούς χριστιανούς φίλους που έχουν τις ίδιες επιθυμίες και τους ίδιους στόχους με σένα. Ψάξε να βρεις ανθρώπους που δίνουν προτεραιότητα στη σχέση τους με τον Θεό και κάνε παρέα μαζί τους. Θα ενθαρρυνθείς και θα αντιμετωπίσεις καλύτερα τις δυσκολίες που θα συναντήσεις.

Εύγλωττος και ταπεινός

"Θα οδηγήσει τούς πράους με κρίση, και θα διδάξει στους πράους τον δρόμο του". Ψαλμός 25:9.

Τις περισσότερες φορές θαυμάζουμε τους ανθρώπους που πείθουν για την πίστη τους. Και ιδιαίτερα όταν διαθέτουν γνώση και ευγλωττία. Ο Απολλώς είχε ένα τέτοιο χάρισμα. 'Ηταν  ένας "άνδρας λόγιος" και "ήταν δυνατός στις γραφές" (Πράξεις 18:24). Ωστόσο, αν και είχε ζήλο για τον λόγο του Θεού και δίδασκε με ακρίβεια αυτά που είχαν σχέση  με τον Κύριο, ήξερε μόνο το βάπτισμα του Ιωάννη, εκείνο που γινόταν προς μετάνοια με εξομολόγηση της αμαρτίας (Πράξεις 18:26). Γνώριζε τον Λόγο του Θεού,  αλλά δεν ήξερε ίσως τις αλήθειες που αφορούσαν τον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. 

Η  διδαχή του Απολλώ ήταν ελλιπής και χρειάστηκε ο Θεός να βάλει στον δρόμο του ένα ζευγάρι, τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, οι οποίοι "τον πήραν, και του εξέθεσαν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον δρόμο τού Θεού" (Πράξεις 18:26). Ο Απολλώς δέχτηκε ταπεινά να ακούσει τη διδασκαλία τους και  εξέτασε αυτά που του μετέδωσαν οι αδελφοί. Το αποτέλεσμα ήταν  να συνεχίσει τη διακονία του έχοντας μια νέα κατανόηση των πραγμάτων του Θεού. Μάλιστα όταν βρέθηκε στην Αχαΐα "ωφέλησε πολύ εκείνους που με τη χάρη είχαν πιστέψει. Επειδή, έλεγχε δημόσια τους Ιουδαίους με έντονο τρόπο, αποδεικνύοντας διαμέσου των γραφών ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός". (Πράξεις 18: 27-28).

Ο Απολλώς είχε κάτι που σε μας συχνά λείπει, γιατί είμαστε σίγουροι ότι τα ξέρουμε όλα. Ο Απολλώς είχε αυτιά για να ακούσει. Το να ακούς δεν σημαίνει ότι πρέπει και να συμφωνήσεις. Μπορεί αυτό που σου λέει ο άλλος να είναι εντελώς λάθος και να πρέπει να το απορρίψεις. Μπορεί, όμως, εσύ να έχεις κάτι λάθος κατανοήσει ή να μην τα ξέρεις τόσο καλά όσο πιστεύεις. Άκουσε τον άλλον και δώσε χρόνο για να εξετάσεις αυτό που σου λέει μέσα από το φως της Γραφής. Ο Ψαλμός 25:9 λέει: "Θα οδηγήσει τούς πράους με κρίση, και θα διδάξει στους πράους τον δρόμο του". Στην κυριολεξία, η λέξη πράος αναλογεί στη λέξη ταπεινός. Αν είμαστε ταπεινοί στο πνεύμα, ο Θεός θα μπορέσει να μας διδάξει και να μας χρησιμοποιήσει, ώστε να αγγίξουμε πολύ περισσότερους ανθρώπους και με σωστότερο τρόπο.

Σωστή οδηγία

"Όταν τα βήματα του ανθρώπου κατευθύνονται από τον Κύριο, ο δρόμος του είναι σ' αυτόν αρεστός". Ψαλμός 37:22.

Πολλοί χριστιανοί, ιδιαίτερα οι νέοι, που θέλουν να πάρουν σωστές αποφάσεις στα σταυροδρόμια της ζωής τους, ζητούν οδηγία από τον Θεό. Ποια σχολή να δηλώσω; Πώς να επιλέξω τον σωστό ή τη σωστή σύντροφο; Τι αποφάσεις να πάρω για κάποιο εργασιακό θέμα που με απασχολεί; Ποιο είναι το θέλημα του Θεού στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου;

Πολλές φορές χανόμαστε σε ατελείωτες προσευχές και σκέψεις. Άλλες πάλι, μπερδευόμαστε σε ένα λαβύρινθο συμβουλών που παίρνουμε από φίλους ή δικούς μας. Και ενώ ζητούμε το θέλημα του Θεού, αισθανόμαστε μπερδεμένοι. Μας οδηγεί, τελικά, ο Θεός και πώς θα είμαστε σίγουροι γι' αυτό;

Αν θέλεις να ξέρεις αν τα βήματά σου κατευθύνονται από τον Κύριο, σκέψου τι λες στις προσευχές σου, πώς μελετάς τη Βίβλο σου  και τι ρωτάς τους φίλους σου. Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα, συλλογίσου τι έχεις παραχωρήσει και τι είσαι ακόμη πρόθυμος να παραχωρήσεις στον Θεό. 

Μπορεί να προσεύχεσαι από το πρωί έως το βράδυ για οδηγία, για να πάρεις τις σωστές αποφάσεις, αλλά μέσα σου να μην έχεις παραχωρήσει τον εαυτό σου εν λευκώ. Ούτε να είσαι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα. Μπορεί να κρατάς κάτι δυνατά στα χέρια σου και να ρωτάς: "Είναι αυτό το θέλημά σου Κύριε;" Δεν είναι κακό που ρωτάς αν είναι αυτό το θέλημα του Θεού για τη ζωή σου, αλλά γιατί δεν Του λες καλύτερα: "Κύριε, Σου αφήνω την καρδιά μου και τα χέρια μου  άδεια μπροστά Σου. Βάλε με στο δικό Σου το σχέδιο". 

Πες Του το προτού κάνεις όνειρα μέσα στην καρδιά σου. Πες το, επίσης, ακόμη κι αν μέσα σου έχεις συλλάβει κάποια σχέδια. Είναι μια πράξη παραχώρησης που πρέπει να την εννοείς κάθε στιγμή. Και όταν την εννοείς απόλυτα, θα είσαι σίγουρος ότι οδηγείσαι σωστά.

Με τα μάτια της αγάπης

"Εγώ είμαι ο Κύριος, και δεν υπάρχει άλλος· Θεός εκτός από μένα δεν υπάρχει· εγώ σε περίζωσα, αν και δεν με γνώρισες". Ησαΐας 45:5.

Ήταν μεγάλη η χαρά μου να μάθω ότι, 25 χρόνια μετά την αποφοίτησή μας από το λύκειο, οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριες θα μαζευόμασταν για μια επετειακή συνάντηση. Με τις αναμνήσεις ακόμη ζωντανές και όλο λαχτάρα να δω τους παλιούς μου φίλους, πήγα.

Δεν θα μπω στον κόπο να σας περιγράψω τα συναισθήματα και τις κουβέντες μας. Ούτε έχει νόημα να πω ότι για τον καθένα η ζωή είχε αλλάξει. Για μένα, το παρελθόν και το παρόν μπερδεύτηκαν τόσο αυτή τη μέρα, γιατί ο χώρος που έγινε η συνάντηση ήταν η ντισκοτέκ που κάναμε τα πάρτι του λυκείου μας σαν έφηβοι. Ακόμη και η μουσική ήταν η ίδια, και αν έκλεινε κανείς τα μάτια του, θα ζούσε κάτι απ' αυτό το παρελθόν.

Αν και η χαρά μου ήταν μεγάλη, η ευχαριστία μου στον Θεό ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Και αυτό γιατί θυμήθηκα πόσες φορές είχα πάει σαν έφηβη σ' αυτή την περίφημη ντισκοτέκ, ομορφοστολισμένη, γεμάτη κέφι και όνειρα, πόσο είχα ξεβιδωθεί από το χορό και  πόσο συχνά είχα φύγει σαν ένα άδειο σακί. Με το χαμόγελο της ευτυχίας και της υποκρισίας στα χείλη μου να πείθει εμένα και τους άλλους ότι είχαμε περάσει καλά! Και με τη βεβαιότητα ότι αυτή ήταν η ζωή (λίγο πικρή πού και πού, αλλά δεν ήταν δυνατό να υπάρχει και τίποτα καλύτερο).

Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, ξέρω ότι τα μάτια της αγάπης -όχι κάποιου συμμαθητή μου- αλλά του Θεού μου, με παρακολουθούσαν. Εκείνος ήταν πάντα δίπλα μου όλα τα χρόνια που εγώ χαζολογούσα, αδιαφορούσα και διασκέδαζα. Όλα, επίσης, τα χρόνια που έψαχνα, συχνά μέσα από δάκρυα, αν υπήρχε τίποτα καλύτερο απ' αυτό που ζούσα. Και δόξα στον Θεό, ήρθε η ώρα που μου έδειξε ότι αυτό που ζούσα ήταν μια ανούσια ζωή. Ήταν μια χρυσή φυλακή που κανείς δεν μπορούσε να ανασάνει ελεύθερα. Ωστόσο, η μεγάλη απάτη ήταν ότι πιστεύαμε ότι ήμασταν ελεύθεροι.

Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι σήμερα. Μπορεί να είσαι σε μια παρόμοια κατάσταση. Να νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος και "απολαμβάνεις" την κάθε σου μέρα με αφεντικό εσένα στο κεφάλι σου. Θα σου πω, ωστόσο, ότι δεν είσαι ελεύθερος, αν δεν έχεις τον Χριστό στη ζωή σου. Πολύ χειρότερο, έχεις λάθος αφεντικό που σε κυβερνάει. Σκέψου μήπως αυτό που νομίζεις ότι είναι ζωή, είναι αθέατα δεσμά που σε οδηγούν "γλυκά" στην άβυσσο.

Σε ποιες αξίες να επενδύσω;

 "Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας". Ματθαίος 6:21

Τα τελευταία χρόνια, με τις αξίες στο χρηματιστήριο να ανεβοκατεβαίνουν και την αβεβαιότητα να επηρεάζει τους επενδυτές, πολλοί οικονομολόγοι συμβουλεύουν να επενδύει κάποιος σε χρυσό αντί  σε μετοχές.

Μπορεί ο χρυσός να είναι μια επένδυση που δεν επηρεάζεται εύκολα από τις μεγάλες διακυμάνσεις της αγοράς σε σχέση με την υποτίμηση των νομισμάτων ή την πτώση των μετοχών. Αλλά αυτό αφορά στα υλικά μέσα επιβίωσης, διότι μετοχές, χρυσός και χρήματα δεν έχουν καμιά ανταλλακτική αξία στον ουρανό.

Ο Χριστός συμβούλεψε τους ανθρώπους της εποχής του, πράγμα που αφορά και εμάς σήμερα, να μη θησαυρίζουν πάνω στη γη θησαυρούς που χάνουν πολύ εύκολα την αξία τους, αλλά  να θησαυρίζουν "θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σκουλήκι ούτε σκουριά τούς αφανίζουν, και όπου κλέφτες δεν κάνουν διάρρηξη ούτε κλέβουν" (Ματθαίος 6:20).

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές επίγειες αξίες στις οποίες ο άνθρωπος επενδύει, πολύ περισσότερες από τον απλό πλούτο. Με τόσο έντονα μηνύματα να κατακλύζουν το μυαλό του ανθρώπου και με τόση πίεση για να υιοθετήσει τα "σωστά" πρότυπα, έχει πάψε πια να αναρωτιέται αν αξίζει να κυνηγήσει τέτοιου είδους αξίες. 

Έχετε αναλογισθεί τι απ' όλα αυτά που απολαμβάνουμε στη γη, ή τι από αυτά για τα οποία δαπανιόμαστε, θα πάρουμε μαζί μας στην αιωνιότητα; Το χρήμα, τη μόρφωση, την ομορφιά, το καλό βιοτικό επίπεδο, τη φήμη; Αυτά που θα πάρουμε μαζί μας, θα είναι αυτά που ο Θεός εργάστηκε στη ζωή μας και, επίσης, αυτά που εργάστηκε μέσα από μας στον κόσμο μας.

Κάνε  σωστές και μόνιμες επενδύσεις στη ζωή σου, τα χρόνια κυλούν γρήγορα.

Το ναι και το όχι

"O λόγος σας ας είναι: Ναι, ναι. Όχι, όχι· μάλιστα, το περισσότερο απ' αυτά, είναι από τον πονηρό". Ματθαίος 5:37.

Σε όλους μας έχει συμβεί να αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στο ναι και το όχι. Στην κάθε μας μέρα προφέρουμε αυτές τις λέξεις, κάποτε χωρίς να τις εννοούμε. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτές οι λέξεις έχουν και συνέπειες, γι' αυτό καλό θα ήταν να ξέρουμε πως να τις χρησιμοποιούμε. Έτσι, θα προστατευθούμε από πολλές πίκρες και παρανοήσεις.

Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουμε πέσει στην παγίδα να πούμε ναι σε κάτι, ενώ μέσα μας θέλαμε να πούμε όχι. Συχνό φαινόμενο όταν κάποιος μας ζητήσει μια εξυπηρέτηση και ενώ είμαστε πνιγμένοι, λέμε ναι. Η αίσθηση ότι άλλος θα δυσαρεστηθεί, θα χάσει την εκτίμησή του ίσως για μας, μας αναγκάζει να πούμε ναι για να τον ευχαριστήσουμε. 

Έπειτα, κουρασμένοι και θυμωμένοι, αρχίζουμε τα παράπονα: "Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Όλοι σε μένα έρχονται, βαρέθηκα πια την εκμετάλλευση". Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, δεν φταίνε οι άλλοι. Το λάθος είναι δικό μας που δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να πούμε όχι όταν πρέπει.

Υπάρχει, ωστόσο, και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Κάποιες φορές θέλουμε να κάνουμε πράγματα. Κάτι μέσα στην καρδιά μας μάς σπρώχνει τόσο έντονα προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως το βλέμμα ή η συμβουλή κάποιου είναι τόσο σημαντικά για μας που προτιμούμε να καταπνίξουμε αυτή τη φωνή, από φόβο μήπως μας παρεξηγήσουν ή μήπως κάνουμε λάθος. Και έτσι το ναι που υπήρχε μες την καρδιά μας έγινε ένα μεγάλο όχι στα χείλη μας.

Σε ποιον τελικά θέλουμε να αρέσουμε; Στον Θεό ή στους ανθρώπους; Ποιος κανονίζει τις αποφάσεις μας; Το ναι που είναι στην καρδιά μας, μήπως πρέπει να γίνει ένα ναι στο στόμα μας; Και το όχι που υπάρχει άλλοτε εκεί, μήπως πρέπει να γίνει ένα λεκτικό όχι; Ας μην πέφτουμε στην παγίδα του πονηρού και ας σκεφτούμε πώς λέμε ναι και πώς λέμε όχι.

Ποιος θα απαντήσει στα ερωτηματικά μου;

"Δεν μίλησα στα κρυφά, ούτε σε σκοτεινόν τόπο τής γης· δεν είπα στο σπέρμα τού Ιακώβ: Ζητήστε με μάταια... " Ησαΐας 45:19.

Σε κάποιο τεστ χαρακτήρα που συμμετείχα στα πλαίσια ενός σεμιναρίου, δεν με εξέπληξε να μάθω ότι ανήκω στον τύπο Π (τους προσεκτικούς, δηλαδή), οι οποίοι είναι αιτιοκράτες και βασίζονται στη λογική, τα γεγονότα και τα αποτελέσματα. Τις περισσότερες φορές πίσω από κάθε ενέργεια ψάχνουν την εξήγηση σε ένα γιατί.

Ανεξάρτητα σε ποια κατηγορία χαρακτήρα ανήκουμε, όλοι έχουμε ερωτηματικά και αναζητούμε εξηγήσεις. Συχνά τις εκφράζουμε με διαφορετικό τρόπο. Μέσα στη Βίβλο υπάρχουν άνθρωποι που θέλησαν να μάθουν  το γιατί ή φώναξαν στον Θεό μέσα στην απόγνωσή τους. Ο Ηλίας κουράστηκε και έφτασε να πει: "Αρκεί· τώρα, Κύριε, πάρε την ψυχή μου... " (Α΄ Βασιλέων 19:4). Ο Θεός ήρθε άμεσα σε βοήθειά του. Του έδωσε τροφή αλλά και κουράγιο να συνεχίσει τη στιγμή που είχε πια εγκαταλείψει.

Ο Ιωνάς, ένας άλλος προφήτης, που είχε προφητεύσει την καταστροφή μιας μεγάλης πόλης, θύμωσε γιατί ο Θεός έδειξε έλεος στους κατοίκους της, που μετάνιωσαν: "Κύριε, πάρε, σε παρακαλώ, από μένα την ψυχή μου· επειδή, είναι καλύτερο σε μένα να πεθάνω, παρά να ζω" (Ιωνάς 4:3). Ο Θεός, αντί να οργιστεί, μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στον Ιωνά τον λόγο της φιλευσπλαχνίας Του.

Ο Ιώβ, μέσα στις απώλειες, το πένθος και την αρρώστια, έφτασε να πει:  "Η ψυχή μου αηδίασε τη ζωή μου· θα παραδοθώ στο παράπονό μου· θα μιλήσω μέσα από την πικρία της ψυχής μου. Θα πω στον Θεό: Μη με καταδικάσεις· δείξε μου γιατί με δικάζεις..." (Ιώβ 10:1-2). Ο Θεός  και πάλι μίλησε και του έδειξε τη μεγάλη Του καρδιά, αποζημιώνοντάς τον για όλες του τις θλίψεις και τις απώλειες.

Έχεις ερωτηματικά για τη ζωή σου; Μπορείς να τα πεις στον Θεό. Αν απαντούσε στους ανθρώπους τότε, γιατί να μην το κάνει και σήμερα;

Γιατί ζεις;

"Αυτός που κατοικεί κάτω από τη σκέπη τού Υψίστου, κάτω από τη σκιά τού Παντοκράτορα θα διαμένει". Ψαλμός 91:1.

Τελευταία προβληματίζομαι πάνω στις αντιλήψεις περί θετικής σκέψης, καλού ηθικού και καλής ζωής. Όλα αυτά επιδρούν στον ψυχισμό μας, στο να έχουμε μια καλή φυσική κατάσταση και να απολαμβάνουμε τη ζωή.

Ωστόσο, ποτέ δεν λείπουν οι λόγοι που μας κάνουν να παραπονιόμαστε, να γκρινιάζουμε  και να υποφέρουμε μέσα στη ζωή. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι πώς να έχεις ένα καλό ηθικό και μια χαρούμενη ζωή, αλλά πώς να μην εγκαταλείπεις παρά τις δυσκολίες και να πιστεύεις ότι η ζωή και πάλι αξίζει.

Ένα πρώτο βήμα είναι να δεχτείς τους δρόμους που ο Θεός επέλεξε για σένα και να υπακούσεις στο θέλημά Του, όπως κι αν αισθάνεσαι, όσο δύσκολο κι αν είναι, περιμένοντας την ώρα που θα σε ελευθερώσει απ' αυτά που σε βαραίνουν. Αν έχεις κάνει το μέρος σου, εμπιστεύσου. Αυτό θα το κάνεις με μια ελεύθερη δική σου επιλογή. Μπορεί  να μοιάζει με μοιρολατρία στα μάτια κάποιων και να ισοδυναμεί με παραίτηση. "Γιατί να υποφέρω και να μένω με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας πότε ο Θεός θα με ελευθερώσει; Αυτό καταρρακώνει το ηθικό μου και με γεμίζει με απογοήτευση", θα σκεφτεί κάποιος.

Αν ήταν να ακολουθήσει κανείς τον Χριστό γιατί θα του εξασφάλιζε πάντα ένα καλό ηθικό και μια ευχάριστη ζωή μέσα από τη λύση των προβλημάτων του, να είστε σίγουροι ότι θα ήταν πάρα πολλοί αυτοί που θα ήταν λάτρεις Του και  φανατικοί οπαδοί Του. Αλλά ο Χριστός δεν είναι η μαγική λύση για τις δυσκολίες μας, γι' αυτό και έχει λίγους γνήσιους φίλους. Ο Χριστός είναι η Ζωή μέσα σε μια παράλογη και άδικη ζωή. Είναι η Ζωή μέσα στις αντιξοότητες και τις ανατροπές. Είναι η Ζωή όταν τίποτα δεν σου δίνει νόημα και σκοπό για να ζήσεις. Σ΄ αυτή την περίπτωση ζεις τη ζωή Του και μόνο τότε η ζωή Του έχει αξία για σένα.

Αυτοί που κοιτούν και αυτοί που κάνουν

 "Αν έχετε πίστη σαν κόκκο σιναπιού, θα πείτε σ' αυτό το βουνό: Πήγαινε από εδώ εκεί, και θα πάει, και δεν θα είναι σε σας τίποτε αδύνατο..." Ματθαίος 17:20.

Μια κινεζική παροιμία λέει: "Εκείνοι που λένε ότι ένα πράγμα είναι αδύνατο να γίνει, δεν θα πρέπει να διακόπτουν αυτούς που το κάνουν". 

Ξέρεις πόσοι άνθρωποι δεν θα κάνουν βήματα παρακάτω στη ζωή τους μένοντας εγκλωβισμένοι στους φόβους, στις αμφιβολίες και τη στενή λογική τους; Πολλοί, ίσως να υπάρχουν και αρκετοί χριστιανοί ανάμεσά τους. Όμως για την κατάσταση που πιθανόν να βρίσκονται, δεν θα φταίει η κακή τους "μοίρα" ή ο "άδικος" Θεός, αλλά η δική τους η στάση που θα βρίσκει παντού εμπόδια και ανυπέρβλητες δυσκολίες. 

Την ίδια ακριβώς στιγμή που κάποιοι είναι κοντόφθαλμοι, απιστούν ή δειλιάζουν μπροστά σε υποθετικά σενάρια, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και τολμούν να κάνουν  πράγματα, παίρνοντας και το ρίσκο όταν χρειάζεται, υπολογίζοντας στη βοήθεια και τη χάρη του Θεού.

Να είσαι ένας απ' αυτούς. Συνέχισε να κάνεις το έργο σου,  να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό. Συνέχισε ακόμη κι όταν κάποιοι δίπλα σου επιμένουν ότι αυτό που κάνεις είναι αδύνατο ή δεν θα έχει αποτέλεσμα. Τουλάχιστον, θα ξέρεις ότι προσπάθησες.

Το καλύτερο επιχείρημα

"Πολιτεύεστε επάξια προς το ευαγγέλιο του Χριστού" Φιλιππησίους 1:27

Ο πωλητής των κινητών τηλεφώνων έχει εξαντλήσει κάθε επιχείρημα, αλλά ο πελάτης δεν πείθεται για τα πλεονεκτήματα που έχει το κινητό τηλέφωνο που θέλει να του πουλήσει. Έτσι επιστρατεύει το τελευταίο του επιχείρημα: "Έχω ακριβώς το ίδιο μοντέλο!" λέει και δείχνει το κινητό του. Καμιά αμφιβολία για την αλήθεια των λόγων του.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το παράδειγμα είναι το καλύτερο επιχείρημα. Ισχύει σε όλους τους τομείς της ζωής, πολύ περισσότερο στη χριστιανική διαγωγή. Μπορούμε να λέμε ότι είμαστε χριστιανοί και ότι ο Χριστός δίνει ζωή, ειρήνη, σιγουριά σ' έναν αβέβαιο κόσμο. Αλλά πόση απ' αυτή τη ζωή, την ειρήνη και τη σιγουριά βλέπουν οι άνθρωποι σε εμάς;

Μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες για το κακό,  την αδιαφορία, τον εγωισμό, αλλά η συμπεριφορά μας σχετίζεται με τα λόγια μας; Πόσο διαφορετική είναι η ζωή μας;

Ένα από τα μεγάλα παράδοξα της εποχής μας είναι η έλλειψη συνέπειας λόγων και πράξεων. Γι' αυτό και κανείς δεν πιστεύει κανέναν. Ως χριστιανοί, θεωρούμαστε αξιόπιστοι όχι όταν λέμε τι λέει η Αγία Γραφή, αλλά όταν ζούμε αυτά που είναι γραμμένα μέσα στην Αγία Γραφή.

 Αν δεν μπορούμε να πείσουμε τους φίλους, τους γείτονες και τους συνεργάτες μας για τη γνησιότητα της ζωής μας -ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχουν τη θέληση να ακολουθήσουν τον Χριστό- κάτι δεν κάνουμε καλά. Ο άλλος είναι ελεύθερος να αρνηθεί τη σωτηρία που ο Θεός προσφέρει. Έχει συμβεί πολλές φορές αυτό, ωστόσο, ας μην του δώσουμε εμείς την ευκαιρία να βρει άλλοθι σε μια μίζερη ή ατακτοποίητη ζωή που διαπιστώνει ότι ζούμε.

Διαλέγοντας χέρια

"Αφιέρωνε τα έργα σου στον Κύριο, και οι βουλές σου θα στερεωθούν". Παροιμίες 16:3.

Έχεις θέματα και ζητήματα που σε απασχολούν και δεν ξέρεις πώς να τα χειριστείς; Υπάρχουν πράγματα ή πρόσωπα που αγαπάς και για τα οποία δεν είσαι πρόθυμος να αφήσεις τον έλεγχο; Οι ανησυχίες και τα ενδεχόμενα ταράζουν τη ζωή σου; 

Αν ναι, θα ήθελα να σου μεταφέρω μερικά λόγια του Λούθηρου που αξίζει να θυμάσαι στη ζωή σου. Με έχουν βοηθήσει όλες τις φορές που χρειάστηκε να διαλέξω σε ποιανού τα χέρια θα παρέμεναν πράγματα ή πρόσωπα : στα δικά μου ή του Θεού. Και όντως, τα λόγια αυτά έχουν αποδειχτεί αληθινά.
 Ο Λούθηρος είχε πει : "Έχω κρατήσει πολλά πράγματα στα χέρια μου και τα έχω χάσει όλα. Όμως ό,τι άφησα στα χέρια του Θεού, αυτά τα κατέχω ακόμη".

Μη φοβάσαι να αφήσεις στον Θεό όλα εκείνα τα πράγματα και όλους εκείνους τους ανθρώπους που αγαπάς. Ό,τι σε φοβίζει και ό,τι προσπαθείς να διατηρήσεις. Ο Θεός δεν θα σε αδικήσει. Θα κάνει το καλύτερο για σένα, τιμώντας την πίστη και την εμπιστοσύνη σου σ' Αυτόν.

Μην αγνοείς το παρασκήνιο

" [...] αποστρέφεστε το πονηρό, προσκολλάστε στο αγαθό". Ρωμαίους 12:9.

Ξέρετε πόσοι χριστιανοί, ενώ ζητούν από τον Θεό να τους φυλάξει από τον πειρασμό, εκθέτουν τους εαυτούς τους με ελαφρότητα σε ποικίλους πειρασμούς; Αυτό δεν γίνεται πάντα συνειδητά και είναι αλήθεια ότι σήμερα δεν είναι εύκολο να τους αποφύγεις. Είτε πρόκειται για διαφημίσεις και ταινίες είτε για παρουσίες και συμπεριφορές -όχι μόνο σεξουαλικού περιεχομένου- οι πειρασμοί είναι εδώ.

Με το πρόσχημα ότι οι χριστιανοί πρέπει να είναι μοντέρνοι και απελευθερωμένοι από ταμπού και στερεότυπα, με το δήθεν ξεσκέπασμα της υποκρισίας και της αποτίναξης των κόμπλεξ, παγιδεύονται σε συμπεριφορές, χωρίς ντροπή κάποιες φορές. Μπορεί να κοιτά κανείς ό,τι θέλει δίχως να αισθάνεται  μεγάλη ενοχή. Μπορεί να μιλάει με έναν τρόπο αυθάδη, ειρωνικό και γιατί όχι αντικομφορμιστικό. Μπορεί να υιοθετεί κακές συνήθειες και λανθασμένες συμπεριφορές, εφόσον έτσι κάνουν σχεδόν όλοι.

Αλήθεια, γιατί ως χριστιανοί προσπαθούμε να συμβιώσουμε με "ευγένεια" και "σεβασμό" δίπλα στον πειρασμό; Είναι άλλο πράγμα να σέβομαι την ελευθερία του άλλου, άλλο να είμαι υποχρεωμένος να ζήσω μέσα σ' έναν κόσμο αμαρτίας και εντελώς άλλο να κλείνω το μάτι στον πειρασμό, φλερτάροντας μαζί του. 

Αν διατηρούμε μια χαλαρή αντίδραση για πράγματα που θα έπρεπε να μας ενοχλούν, το επόμενο βήμα είναι να βρεθούμε παγιδευμένοι μέσα στον πειρασμό. Και το αμέσως επόμενο - γιατί αρχίζουμε να χάνουμε τον έλεγχο - είναι να υποκύψουμε σ' αυτόν. Γι' αυτό, αν υπολογίζουμε στην προστασία του Θεού για να αντιμετωπίσουμε τους πειρασμούς μέσα σ' έναν κόσμο καθόλου φιλικό για το χριστιανικό φρόνημα, ας θυμόμαστε ότι είμαστε αδύναμοι απέναντι σ' έναν πολύ δυνατό εχθρό. Πίσω από τον πειρασμό, υπάρχει ο πειράζων. Υπάρχει τρομερό παρασκήνιο για να παγιδευτεί μια ψυχή. Αυτό το σημείο δεν πρέπει να μας διαφεύγει στις "συναλλαγές" μας με τον πειρασμό.

Ασκήσεις επί χάρτου

" [...] η δοκιμή τής πίστης σας, η οποία είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διαμέσου τής φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί ..." Α' Πέτρου 1:7.

Ξέρετε ότι οι ασκήσεις επί χάρτου, είτε αφορούν σε στρατιωτικά σενάρια είτε σε άλλου τύπου υποθέσεις, όσο δύσκολες κι αν είναι και όσο κι αν λαμβάνουν υπόψη πραγματικές συνθήκες, δεν είναι παρά ... επί χάρτου. Είναι η πραγματικότητα που επιβεβαιώνει τελικά την επιτυχία όλων των υποθετικών σεναρίων.

Ως χριστιανοί, πολλές φορές δρέπουμε πνευματική ικανοποίηση και καταξίωση μέσα από  ασκήσεις επί χάρτου. Στηριζόμαστε σε υποθετικά "αν", απέναντι στα οποία τις περισσότερες φορές θριαμβεύουμε. 

 Όμως, οι πραγματικές δοκιμασίες της ζωής φανερώνουν τι είμαστε κατά βάθος, γιατί στηρίζονται όχι στο: "Αν συμβεί αυτό, εγώ ... " αλλά στο: "Όταν συνέβη αυτό, εγώ... " Τα μεγάλα πνευματικά τεστ και οι επιδόσεις μας λαμβάνουν χώρα στις πραγματικές συνθήκες της θλίψης, της αποστέρησης, του πένθους, της απόρριψης, των επιλογών, του πειρασμού, της αποτυχίας. Και έρχονται για να φανερώσουν τόσο σε μας και στους γύρω μας όσο και στον υπερβατικό κόσμο ποιοι πραγματικά είμαστε. Και ακόμη, πώς θέλουμε να συνεχίσουμε μ' αυτό που καταλάβαμε ότι είμαστε.

Αν πετυχαίνεις στις ασκήσεις επί χάρτου, θυμήσου να νικήσεις και στις αληθινές πνευματικές ασκήσεις της ζωής.