Και λίγη διασκέδαση!

"[...] η καρδιά τού σοφού γνωρίζει τον καιρό και τον τρόπο". Εκκλησιαστής 8:5.

Ο Αϊνστάιν είχε διατυπώσει την εξής πρόταση για την επιτυχία: "Αν Α = επιτυχία, τότε η εξίσωση είναι: Α = Χ+Υ+Ζ. 

 Χ= δουλειά, Υ= διασκέδαση και Ζ κράτα το στόμα σου κλειστό!

Πράγματι, ο Αϊνστάιν είχε δίκιο. Νομίζω ότι αυτή η εξίσωση της επιτυχίας εφαρμόζεται σε αρκετούς τομείς: στη δουλειά, στο σχολείο, στο σπίτι, στις διάφορες εθελοντικές εργασίες και συνεργασίες. Και όλα τα μέλη της είναι απαραίτητα για πετύχουμε κάτι. 

Ωστόσο, σήμερα στο μυαλό μου βρίσκονται οι μαθητές των οποίων οι ενδοσχολικές και  πανελλήνιες εξετάσεις είναι σε εξέλιξη. Αρκετοί είναι φοβερά πιεσμένοι. Το πνεύμα  και το σώμα τους έχουν αρχίσει να κουράζονται. Κάποιοι άλλοι έχουν μπλοκάρει και δεν έχουν την απόδοση που θα ήθελαν, εξαιτίας του στρες και της κούρασης. Αυτοί χρειάζονται να προσθέσουν στην εξίσωση της επιτυχίας το μέλος Υ, δηλαδή λίγη διασκέδαση.

Και αυτό γιατί κάποιες φορές η ακατάβλητη προσπάθεια και η διαρκής ενασχόληση με μία διανοητική δραστηριότητα δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν χρειάζεται να παρεκκλίνει κανείς πολύ από το πρόγραμμά του. Ένα ευχάριστο διάλειμμα ή μία σύντομη εναλλαγή ανανεώνει το μυαλό  και το βοηθά να αποδώσει καλύτερα.

Μία μικρή εξόρμηση στη φύση, μία έξοδος με έναν καλό φίλο, μία πνευματική συναναστροφή με ανθρώπους που θα τον ενισχύσουν,  λίγο μουσική, μία καλή ταινία, ύπνος ... Ο καθένας γνωρίζει τον εαυτό του και μπορεί να κάνει κάτι που τον ευχαριστεί, μα κυρίως τον ξεκουράζει. Και μιας και είναι τριήμερο, μπορούν και οι γονείς να συμβάλλουν στην ανανέωση των παιδιών τους. Ο Θεός να  δώσει σοφία και δύναμη σε μαθητές και γονείς αυτήν την περίοδο.

Όταν οι φιλίες δοκιμάζονται

"Τότε σηκώθηκε ο Ιωνάθαν, ο γιος τού Σαούλ, και πήγε στον Δαβίδ στο δάσος, και ενίσχυσε το χέρι του στην εξάρτησή του από τον Θεό. Και του είπε: Μη φοβάσαι [...]  εσύ θα βασιλεύσεις στον Ισραήλ, κι εγώ θα είμαι δεύτερος από σένα· μάλιστα, και ο Σαούλ ο πατέρας μου το ξέρει αυτό". Α' Σαμουήλ 23:16-17.

 Κανένας δεν μπορεί να διανοηθεί μία γνήσια φιλία ως μία τυπική γνωριμία  ή μία κοινωνική σχέση που απλώς εξυπηρετεί κάποιες αναγκαιότητες. Σχεδόν όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σωστή φιλία ως αμοιβαίο δόσιμο, αλλά και ως σχέση σεβασμού του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του άλλου.

Η φιλία, όπως όλες οι σχέσεις, δίνει και αυτή τις εξετάσεις της. Κοινώς δοκιμάζεται. Η φιλία του Ιωνάθαν και του Δαβίδ ήταν μία γνήσια και αιώνια φιλία. Δοκιμάστηκε και αποδείχτηκε ακλόνητη, αν και  υπήρχαν σημαντικοί λόγοι για να την υποσκάψουν. Ο Ιωνάθαν ήταν ο γιος του βασιλιά Σαούλ, ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου. Ο Δαβίδ ήταν ένας απλός άνθρωπος βρέθηκε στο προσκήνιο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του λαού Ισραήλ, επειδή ο Θεός το θέλησε και μόνο. 

Το ότι ο Θεός είχε εκλέξει το Δαβίδ για βασιλιά, δεν διέφυγε ούτε της προσοχής του Σαούλ ούτε του Ιωνάθαν. Για τον πρώτο ξεσήκωσε πόλεμο, ενώ για τον άλλο ήταν μία πραγματικότητα που ήταν έτοιμος να δεχτεί, γιατί "τον αγαπούσε όπως αγαπούσε τη δική του ψυχή" (Α' Σαμουήλ 20:17). Κανένας ανταγωνισμός. Καμία αντιζηλία. Καμία ανησυχία. Και αυτό γιατί ο Ιωνάθαν αγαπούσε πρωτίστως τον Κύριο και έβαζε τα σχέδια του Θεού πάνω από τα δικά του. Η οπτική του ξεπερνούσε το μικρόκοσμό του και αγκάλιαζε το σχέδιο του Θεού σε όλες του τις πτυχές. Ακόμη και αν αυτό μπορούσε να οδηγήσει σε υποβιβασμό ή παραμερισμό του. 

Πώς βλέπουμε τους φίλους μας; Περνάμε ωραία μαζί τους; Τι θα γίνει σε περίπτωση που η φιλία μας δοκιμαστεί; Θα συγχωρήσουμε; Θα κατανοήσουμε; Θα μείνει πλατιά η καρδιά μας; Θέλει αφοσίωση στο Θεό να Τον αφήσουμε να φανερώσει το σχέδιό Του στις ζωές μας, χωρίς να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε ή να παραμερίσουμε τους φίλους μας, διεκδικώντας για τους εαυτούς μας  "τη θέση που μας αξίζει".

(Φωτογραφία: via Biba Mohtar)

Και έζησαν αυτοί καλά!

 "Ο Θεός κατοικίζει σε οικογένεια τους μεμονωμένους· βγάζει τους δέσμιους σε αφθονία". Ψαλμός 68:5.

Σε μία έρευνα που έκανε μία ομάδα μελετητών από το Heriot Watt University του Εδιμβούργου, μελετώντας 40 επιτυχημένες ρομαντικές κωμωδίες μεταξύ 1995-2005, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ιδέα του έρωτα, του πώς να βρεις το έτερόν σου ήμισυ και να το παντρευτείς, είναι κατά πολύ επηρεασμένη από τον τρόπο που απεικονίζεται στις ταινίες του κινηματογράφου. 

Η ιδέα ενός Mr Right, που ξέρει πάντα πώς να φερθεί ώστε να κερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του, αφενός, και η ιδέα μίας έξυπνης, δυναμικής αλλά και ναζιάρας "κουκλίτσας" που θα ευτυχίσει μαζί του -παρά τα απρόβλεπτα εμπόδια και τις παρεξηγήσεις- μπορεί να έχει αρνητική επιρροή στις πραγματικές σχέσεις μας. Γεγονός που το επιβεβαιώνουν και οι ψυχολόγοι.

Στην αληθινή ζωή η αναζήτηση ενός συντρόφου δεν είναι κατόρθωμα της "συνωμοσίας του σύμπαντος", που φέρνει στο προσκήνιο εκείνον τον "περίφημο" άνθρωπο που κρυβόταν κάπου τόσο καιρό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τέτοιες εξαιρέσεις. Ούτε στην αληθινή ζωή οι σχέσεις είναι πάντα τόσο μαγικές. 

Ο Θεός που δημιούργησε το θεσμό του γάμου, φροντίζει, σαν τέλειος σεναριογράφος, να φέρει τους ανθρώπους που θέλει να ενώσει κοντά. Δεν θα εστιάσω εδώ στο πώς να βρεις το θέλημα του Θεού σ' αυτό το ζήτημα. Θα πω, όμως, ότι από τη στιγμή που έχεις αφιερώσει και αυτόν σου το δρόμο στο Θεό και προσεύχεσαι, δεν είναι λάθος να κοιτάξεις ποιους ανθρώπους ο Θεός βάζει δίπλα σου. 

Μερικές φορές οι απαντήσεις του Κυρίου έρχονται με απλό τρόπο. Ο σωστός άνθρωπος για σένα μπορεί να μην είναι ένας άγνωστος, που ψάχνεις  να γνωρίσεις και να ερωτευτείς, αλά Χόλιγουντ, αλλά ένας καλός σου φίλος, που τον αγαπάς και σου έχει αποδείξει και αυτός ότι αξίζει την αγάπη και την εμπιστοσύνη σου.

Από τα βήματα της πίστης στα άλματα

"Ας μη ταπεινώνεται η καρδιά κανενός ανθρώπου εξαιτίας του· ο δούλος σου θα πάει και θα πολεμήσει με τούτον τον Φιλισταίο". Α΄ Σαμουήλ 17:32.

 Ο Δαβίδ είναι μία προσωπικότητα που σχεδόν πάντα μας εκπλήσσει. Από την πληθώρα των εμπειριών του, είναι εντυπωσιακό το θάρρος του να τα βάλει με τον Γολιάθ. Δυστυχώς, "Γολιάθ" υπάρχουν ακόμη, μας ταλαιπωρούν και γελοιοποιούν συχνά τη ζωή μας. Άραγε, γιατί τους αντιμετωπίζουμε όπως ο λαός και ο βασιλιάς Σαούλ; Γιατί, δηλαδή, κρυβόμαστε και σιωπούμε;

Ο Δαβίδ δεν ήταν σε καλύτερη μοίρα από μας. Δεν είχε πείρα με τους γίγαντες, δεν ήταν έμπειρος πολεμιστής. Απλά είχε μια δυνατή πίστη. Και ήταν δυνατή γιατί  ο Δαβίδ πήρε την πρωτοβουλία να αντιμετωπίσει τον Γολιάθ. Όχι από περηφάνια, για να αποδείξει κάτι μπροστά στα μάτια των άλλων. Ούτε ενήργησε από παραλογισμό.

Ο Δαβίδ ήταν ένας άνθρωπος που έχει μία ιδιαίτερη σχέση με το Θεό. Είχε και αρκετές εμπειρίες. Ένας δούλος του Σαούλ έχει δώσει ένα κεφάλαιο πριν μία καταπληκτική "συστατική επιστολή" γι' αυτόν: "Δες, είδα τον γιο τού Ιεσσαί τού Βηθλεεμίτη, είναι ειδήμονας στο να παίζει, και ανδρειότατος, και άνδρας πολεμιστής, και σε λόγο συνετός, και ωραίος άνθρωπος, και ο Κύριος είναι μαζί του" (Α' Σαμουήλ 16:18). Αν προστεθούν σ' αυτά τα "προσόντα" του οι εμπειρίες του με την αρκούδα και το λιοντάρι, καταλαβαίνουμε γιατί ο Δαβίδ πέρασε από τα βήματα της πίστης στα άλματα. 

Αν εμείς αποτυγχάνουμε στις δικές μας μάχες, μήπως φταίει το παρελθόν μας; Μήπως δεν έχουμε μάθει να βλέπουμε σωστά τις επεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας; Άραγε, δεν έκανε τίποτα ο Κύριος για μας; 

Και οι ευκαιρίες που μας έδωσε ο Θεός; Τις αντιμετωπίσαμε σωστά, ώστε να αυξηθούμε στην πίστη; Η πίστη δεν γεννιέται σε μία στιγμή. Ανδρώνεται. Ας κάνουμε βήματα πίστης, και όταν χρειαστεί, γιατί όχι και άλματα;

Η πιο μεγάλη αμαρτία του ανθρώπου

"Μήπως εγώ θέλω πραγματικά τον θάνατο τού ανόμου, λέει ο Κύριος ο Θεός, και όχι να επιστρέψει από τους δρόμους του και να ζήσει;" Ιεζεκιήλ 18:23.

Η μεγαλύτερη αμαρτία του ανθρώπου είναι να απορρίψει τη σωτηρία που ο Θεός τού προσφέρει. Απ' αυτή την άρνηση απορρέει, σε τελική ανάλυση, η πορεία που θα ακολουθήσει.

Υπάρχουν άτομα που λένε συνειδητά "όχι" στο Θεό. Το θέμα της σωτηρίας δεν τους αφορά καθόλου, ούτε οι προεκτάσεις του. Υπάρχουν και άλλοι που ακούν, αλλά δεν μπορούν να πιστέψουν. Αυτοί θαυμάζουν τους χριστιανούς που έχουν πίστη, λες και η πίστη είναι ένα δώρο που ο Θεός το δίνει σε κάποιους "τυχερούς" και το αρνείται σε κάποιους άλλους.

Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, "αλλά, σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται, και εργάζεται δικαιοσύνη, είναι σ' αυτόν δεκτός" (Πράξεις 10:35). Δεν υπάρχει στην ανθρωπότητα μία μικρή κατηγορία "ευνοουμένων", που έχουν την τύχη να πιστεύουν, και μία άλλη πολύ μεγάλη κατηγορία που στερείται τη χάρη του Θεού. 

Η πίστη και η σωτηρία δεν είναι δώρα που δίνονται στους ανθρώπους ανεξάρτητα από τη θέλησή τους. Ο Κύριος καλεί τον καθένα μας προσωπικά. Η θέληση και η πίστη μας είναι αυτά που καθορίζουν αν θα ανταποκριθούμε στη χάρη του Θεού ή θα παραμείνουμε άπιστοι.

Κανένας δεν θα μπορέσει να κατηγορήσει το Θεό ότι δεν τον έσωσε. Αντίθετα, ο Θεός θα είναι αυτός που θα αποδείξει στους ανθρώπους, όταν παρασταθούν μπροστά στο θρόνο Του, ότι ήταν η δική τους άρνηση, η απείθεια, ή και αμέλεια, που τους στέρησε τη σωτηρία.

Να είσαι ρεαλιστής σε μία εποχή μύθων

"Μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο". Ρωμαίους 12:2.

Η εποχή μας είναι μία εποχή μύθων. Στους ανθρώπους, εξάλλου, πάντα άρεσε να κατασκευάζουν μύθους και να καταλήγουν δέσμιοί τους στο τέλος. Βέβαια, σήμερα οι μύθοι είναι πολύ διαφορετικοί απ' ότι στο παρελθόν. Αλλά είναι το ίδιο ισχυροί, σχεδόν ακατάρριπτοι!

Ο μύθος της νεότητας και της ομορφιάς είναι από τους πρώτους. Καθηλώνει με τη δύναμη της πειθούς  ακόμη και εκείνους που τείνουν να τον αμφισβητούν. Χάρις στις δυνατότητες της μιντιακής εποχής, τη βιομηχανία του θεάματος, αλλά και τη λατρεία του κέρδους, δεν είναι δύσκολο να πειστείς και να προσκυνήσεις στο βωμό του.

Ο μύθος της επιτυχίας τον συναγωνίζεται επάξια. Γιατί αν δεν είσαι επιτυχημένος και αναγνωρίσιμος, ακόμη και στο μικρόκοσμο που ζεις, είσαι τότε αποτυχημένος. Και "λογικά" δεν πρέπει να είσαι και ευτυχισμένος. Διότι οι αποτυχημένοι δεν έχουν θέση στο "πάνθεον"  της κοινωνίας.

Ο μύθος της ευτυχίας είναι αυτός με τον οποίο θα κλείσω, αν και υπάρχουν και άλλοι. Έχεις δικαίωμα να είσαι ευτυχισμένος και μπορείς να τα καταφέρεις. Και ακριβώς δίπλα σου βλέπεις και τις "ευτυχισμένες περιπτώσεις". Μαζί με άλλες πολλές φυσικά, που παρελάζουν στις οθόνες, κατακλύζουν τις στήλες των περιοδικών και γεμίζουν με σενάρια τις ταινίες. Αλήθεια, έτσι είναι η πραγματική ζωή;

Αν θέλεις να τρέφεσαι με τέτοιους μύθους, μπορείς να το κάνεις. Αλλά δεν αξίζει, γιατί οι μύθοι είναι πάντα μύθοι και κανένας που τους πίστεψε δεν ευτύχισε πραγματικά. Ζήτησε από το Θεό να ανανεώσει το πνεύμα σου και να φυλάξει τις σκέψεις σου. Και με τη δύναμή Του, ζήσε ρεαλιστικά και χαρούμενα σε μια εποχή μύθων.

Εντυπωσιασμένοι

"Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει". Μάρκος 8:35.

Διάβασα πριν λίγο καιρό ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που υποστήριζε ότι, ενώ  είμαστε πλέον στην τρίτη χιλιετία,  πολλές είναι οι ενδείξεις για την επιστροφή της θρησκείας στη μοντέρνα κοινωνία.

Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις ότι στις μέρες μας οι άνθρωποι δεν είναι γενικά άθεοι και αρνητές. Ωστόσο, ο καθένας έχει δημιουργήσει μία προσωπική αντίληψη του θείου, βάσει της οποίας πορεύεται. Αν μιλήσετε σε κάποιους για το Χριστό, μπορεί να εντυπωσιαστούν! Θα παραδεχτούν ότι ο Θεός υπάρχει και ότι δεν θέλει το κακό μας, αλλά έχει καλά σχέδια για μας. Θα δεχτούν ότι όλα αυτά που έχουν και απολαμβάνουν, είναι δώρα δικά Του. Και ότι με τέτοια δίκαιη διδασκαλία, θα Τον ακολουθούσαν κιόλας.

Ο Χριστός είχε πάντα πολλούς οπαδούς  για τέτοιους λόγους. Στην εποχή Του οι άνθρωποι  Τον ακολουθούσαν εντυπωσιασμένοι από τα λόγια και τις ενέργειές Του. Από το "ειδικό βάρος" της παρουσίας Του.

Μια περιστασιακή, ελλειπτική και συναισθηματική σχέση με το Χριστό δεν οδηγεί σε αιώνια ζωή. Μπορεί κάποιος να ζει ως Χριστιανός ή να επιδοκιμάζει τη "χριστιανική θεώρηση" του κόσμου, ενώ την ίδια στιγμή να αγκαλιάζει όλον τον κόσμο και τις απολαύσεις του. Όμως η "χριστιανική θεώρηση" του κόσμου έχει, επίσης, την άρνηση του εαυτού μας. Έχει και το στενό δρόμο. Έχει και κόστος, κάποιες φορές βαρύ, που πρέπει να καταβάλλει κανείς. 

Για μια τέτοια επιστροφή της θρησκείας, πόσοι πιστεύετε ότι θα ήταν εντυπωσιασμένοι;

Επιτυχημένος ή πιστός;

 "Εύγε, δούλε αγαθέ, και πιστέ· στα λίγα φάνηκες πιστός, επάνω σε πολλά θα σε καταστήσω..." Ματθαίος 25:23.

"Δεν έχουμε κληθεί για να είμαστε επιτυχημένοι, αλλά για να είμαστε πιστοί". Τα λόγια ανήκουν στη Μητέρα Τερέζα, καθολική μοναχή, που με τη μεγάλη ιεραποστολική δράση της, πρόσφερε σπουδαίο έργο στην ανθρωπότητα. Η απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, το 1979,  φανερώνει ότι η μητέρα Τερέζα υπήρξε επιτυχημένη στη ζωή της.

Εγώ σήμερα βρίσκομαι σε πολύ διαφορετική θέση. Μπορεί και εσύ. Πρέπει να κάνουμε τις τετριμμένες δουλειές και να ακολουθήσουμε μια ανούσια και συχνά κουραστική καθημερινότητα. Να στρώσουμε για άλλη μια φορά τα κρεβάτια και να φτιάξουμε το φαγητό. Να πάρουμε το ίδιο λεωφορείο για να κατέβουμε στη σχολή μας ή να αντιμετωπίσουμε το αλαλούμ μιας σχολικής μέρας ίσως. Να ακούσουμε για άλλη μία φορά τα ίδια παράπονα και να αντιμετωπίσουμε την ίδια μιζέρια.

Είναι δύσκολο να θεωρήσει κάποιος τον εαυτό του "επιτυχημένο" σε τέτοιες συνθήκες. Μάλλον θα τον θεωρήσει κακόμοιρο ή θύμα. Και αυτό γιατί η επιτυχία έχει προσλάβει διαφορετική εικόνα στο μυαλό μας. 

Ο Αυγουστίνος είχε πει: "Τα μικρά πράγματα είναι μικρά, αλλά το να είσαι πιστός στα μικρά πράγματα, είναι σπουδαίο πράγμα". Πιστεύω ότι είναι κανείς επιτυχημένος όσο μένει πιστός εκεί που ο Θεός τον έβαλε και δίνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Ακόμη και αν αυτά που κάνει του φαίνονται  μικρά και βαρετά.

Γλυκόπικρη, κι όμως ασύγκριτη κληρονομιά!

"Δέστε, κληρονομιά από τον Κύριο είναι τα παιδιά· μισθός δικός του ο καρπός τής κοιλιάς". Ψαλμός 127:3.

Πριν λίγο καιρό διάβασα για κάποια σούπερ μητέρα της εγχώριας σόου μπιζ ότι είναι καταπληκτική μαμά και πώς τα παιδιά της τη λατρεύουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς γίνεται να συνδυάζεται μια επιτυχημένη, ενεργή καριέρα, με το ρόλο της σωστής συζύγου και μητέρας, μα, μπράβο της.

Θα ήθελα να πω  ότι είναι σπουδαία αποστολή να είσαι μητέρα, κι αν έχεις πετύχεις σ' αυτόν σου το ρόλο, έχεις πετύχει πολλά, μα πάρα πολλά στη ζωή σου. Ιδιαίτερα όμως, αξίζει αναγνώριση και ευχαριστία σε όλες εκείνες τις αθόρυβες, αφανείς μητέρες, που με πολύ λίγα μέσα και δυνατότητες (συζυγική συμπαράσταση, χρήματα, μόρφωση, βοήθεια) κατάφεραν να αναθρέψουν σωστά παιδιά και να μείνουν όρθιες, χωρίς μιζέρια, αυτολύπηση και πίκρα. 

Επίσης, μεγάλο ευχαριστώ αξίζει σε εκείνες τις σοφές, χριστιανές μητέρες, που, μαζί με όλα τα εφόδια που θέλησαν να προικίσουν τα παιδιά τους, έβαλαν πολύ ψηλά τις αρχές του Θεού. Διδάσκοντας τα παιδιά τους με βιβλική νουθεσία και με το παράδειγμά τους, διέπλασαν την προσωπικότητά τους με ανεξίτηλο τρόπο. Δείχνοντάς τους το δρόμο του Θεού, διαμόρφωσαν τις συνθήκες, ώστε να γίνουν ευτυχισμένα και χρήσιμα στη ζωή τους.

Τέλος, αξίζει ευχαριστώ και έπαινος σε εκείνες τις πονεμένες μητέρες, που βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν ακολούθησαν το δρόμο που τους δίδαξαν, ούτε μιμήθηκαν το δίκαιο και αγαθό παράδειγμά τους. Και πάλι έχουν πετύχει στο ρόλο τους, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Έκαναν αυτό που όφειλαν να κάνουν ενώπιον του Θεού και δεν θα χάσουν το μισθό τους.
 

Η ευθύνη μας

"Θα φυλάττω σ' αυτόν το έλεός μου για πάντα, και η διαθήκη μου θα είναι μαζί του στερεή". Ψαλμός 89: 34.

Ένα αδέσποτο σκυλί, που γυρίζει στους δρόμους, δεν γνωρίζει κανενός είδους πειθαρχία. Αντίθετα, υπάρχουν πιστά, πειθαρχημένα σκυλιά, που συνεργάζονται άψογα με τον άνθρωπο σε διάφορες αποστολές. Η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη.

Η εικόνα είναι, δυστυχώς, ασύμμετρη για να περιγράψει τη σχέση του Θεού με τον  πιστό άνθρωπο. Εντούτοις, το παράδειγμα κάνει πιο εύκολα κατανοητό ότι ο Θεός χρειάζεται ένα λαό που θα είναι ικανός να συμμερίζεται τους σκοπούς Του και να έχει ευαισθησία στη φωνή Του. 

Ο Κύριος έχει τόσα πολλά επενδύσει επάνω μας. Η ίδια Του η φήμη και η τιμή είναι συνδεδεμένη μαζί μας. Μπορεί να ανέχεται να παραβιάζουμε κάθε τόσο τις εντολές Του, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες; Πάντα δίπλα στην αγάπη Του, δίπλα στις υποσχέσεις της διαθήκης Του, υπάρχει και η δική μας ευθύνη να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας απέναντι Του.

Ίσως να μην το κάνουμε αυτό πάντα ή μπορεί να παίζουμε με τις εντολές του Θεού. Αυτό έχει επώδυνες επιπτώσεις: "Αν παραβούν τα διατάγματά μου, και δεν φυλάξουν τις εντολές μου· τότε, θα επισκεφθώ τις παραβάσεις τους με ράβδο, και τις παρανομίες τους με πληγές", (Ψαλμός 89:31-32). Μ' αυτό τον τρόπο ο Θεός αναγκάζεται να διορθώσει την πορεία μας.

Τις περισσότερες φορές τα προνόμια που απολαμβάνουμε συνοδεύονται  με ευθύνη. Και απ' αυτή δεν απαλλάσσεται κανείς μας. Όσο μεγάλα και άγια είναι τα προνόμια, τόσο οι δεσμεύσεις της αγάπης και της πίστης μας είναι υψηλές και άγιες.

Θέλει και αυτό την προσπάθειά του

"Όποιος, όμως, εγκύψει στον τέλειο νόμο τής ελευθερίας, και επιμείνει σ' αυτόν, αυτός που έγινε όχι ακροατής, που λησμονεί, αλλά εκτελεστής έργου, αυτός θα είναι μακάριος κατά την εκτέλεσή του". Ιάκωβος 1:25.

Πριν λίγους μήνες έλαβα ένα αναπάντεχο δώρο από μία φίλη μου στο εξωτερικό. Ήταν ένα από τα λεγόμενα "έξυπνα" κινητά τηλέφωνα, και  ήταν αποτέλεσμα της γενναίας προσπάθειάς της να με "εκσυγχρονίσει", όταν διαπίστωσε κατά τη διαμονή της στο σπίτι μας ότι ήμουν πολύ "καθυστερημένη" σε θέματα τεχνολογίας και χρειαζόμουν "αναβάθμιση".

Ωστόσο, φοβάμαι ότι ο κόπος της έχει πάει για την ώρα χαμένος. Πολύ λίγο έψαξα να μάθω τι μπορεί να κάνει αυτό το τηλέφωνο και ελάχιστα έχω χρησιμοποιήσει τις εφαρμογές του. Κάποιος ξάδελφός μου που με άκουγε να γκρινιάζω, γιατί δεν είχα καταφέρει να μάθω και πολλά τόσο καιρό και έβρισκα την τεχνολογία "ακαταλαβίστικη", με ρώτησε: "Τη Βίβλο σου, την ξέρεις; -Πολύ καλά, του απάντησα. -Πόσο χρόνο ασχολείσαι μαζί της; - Πολύ και καθημερινά.-Ασχολήσου και με το κινητό σου έτσι και θα γίνεις εξπέρ!"

Πόσο δίκιο έχει. Μήπως πιστεύεις, όπως εγώ για την τεχνολογία, ότι η Βίβλος είναι ακαταλαβίστικη; Ένα βιβλίο με "ντεμοντέ" ιστορίες, παραβολές και διδαχές, από τα οποία δεν βγάζεις νόημα. Και πώς να βγάλεις, αν δεν ασχοληθείς όσο ασχολείσαι με άλλα πράγματα που σε ενδιαφέρουν;

Και για εκείνους που έχουν τη Βίβλο σπίτι τους, αλλά τη διαβάζουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία ή όταν κάποιος τους θυμίσει ότι πρέπει να τη διαβάσουν, ισχύει το ίδιο. Θέλει και αυτή για να γίνει κτήμα σου να καταβάλεις προσπάθεια. Θα είσαι δυνατός και θα την κατέχεις όσο ασχολείσαι μαζί της. Τότε θα μπορείς να την εφαρμόσεις και στην πράξη. Αν σε ενδιαφέρει όπως τα άλλα πράγματα, φυσικά.

Κράτα τη μνήμη σου ζωντανή

" ... δεχθείτε με πραότητα τον λόγο που φυτεύτηκε μέσα σας, αυτόν που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας. Γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας". Ιάκωβος 1:21-22.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν καταπληκτική μνήμη. Δεν ξέρω πώς γίνεται και θυμούνται με πλήρη διαύγεια  γεγονότα και λεπτομέρειες. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν μία "ιδιαίτερου τύπου" μνήμη: έχουν καταχωρήσει  όλες τις πληγές, τις απογοητεύσεις και τις αδικίες που έχουν υποστεί και τις αναμασούν πολύ τακτικά. Αντίθετα, έχουν ξεχάσει τα δικά τους λάθη και τις αποτυχίες.

Θα ήθελα να θυμάμαι  λίγο καλύτερα τα δικά μου λάθη και όχι των άλλων. Τα λάθη και τα μαθήματα που θα έπρεπε να είχα πάρει απ' αυτά. Και αυτό γιατί, όπως οι περισσότεροι,  είτε ξεχνώ πολύ εύκολα είτε μαθαίνω αργά. Γεγονός που κοστίζει τις περισσότερες φορές.Ο Ιησούς επέπληξε τους μαθητές Του γι' αυτό: "Πωρωμένη έχετε ακόμα την καρδιά σας;  Έχοντας μάτια, δεν βλέπετε; Και έχοντας αυτιά, δεν ακούτε; Και δεν θυμάστε;" (Μάρκος 8:17-18).

Η εποχή μάς επιτάσσει να ξεχνάμε τα λάθη μας και να σβήνουμε κάθε ανάμνηση που μπορεί να μας χαλάσει τη διάθεση. Πράγματι, δεν ωφελεί καθόλου όταν αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια και δεν χρειάζεται, άλλωστε. Αλλά δεν είναι κακό αν κρατάμε τη μνήμη μας ζωντανή, ώστε να μην επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος. Ποια αμαρτία μάς ταλαιπώρησε, πόσο ζημιωθήκαμε ή ζημιώσαμε την οικογένειά μας αυτοσχεδιάζοντας, πόσα χάσαμε με το πείσμα μας ... Υπάρχουν μαθήματα να πάρουμε από το παρελθόν, τα οποία θα είναι χρήσιμα για το μέλλον, αν τα θυμόμαστε. Αρκεί να μην έχουμε και εμείς "καρδιά πωρωμένη", και να θυμόμαστε λιγάκι.

(Φωτογραφία  από το: sosgarde.ca)

Κατακτώντας την αληθινή ειρήνη

"Όσοι έχουν βάλει την πεποίθησή τους επάνω στον Κύριο, είναι όπως το βουνό Σιών, που δεν θα σαλευτεί· παραμένει στον αιώνα". Ψαλμός 125:1.

Το να είσαι "σπουδαίος" ή διάσημος, δεν προσφέρει συχνά ευχαρίστηση. Το να έχεις πολλά πράγματα στην κατοχή σου, δεν σου παρέχει ειρήνη. Να τι χρειάζεται ώστε να έχεις ειρήνη και ανάπαυση μέσα στην καρδιά σου.

Η ειρήνη έρχεται μέσα μας όταν τα πόδια μας πατάνε γερά στο στέρεο έδαφος της σχέσης μας με τον Θεό. Ο άνθρωπος που δεν σαλεύεται και μένει αμετακίνητος στη ζωή, παρά τις δυσκολίες του, είναι ο άνθρωπος που πιστεύει σ' Αυτόν.

Η ειρήνη έρχεται όταν ξέρουμε ότι έχουμε έναν ύψιστο Υπερασπιστή, πάντα παρών στη ζωή μας. Ο Θεός μας είναι δυνατός και ανίκητος.

Η ειρήνη έρχεται όταν βλέπουμε ότι ο Θεός μάς ελευθερώνει από τους "εχθρούς" μας, εσωτερικούς ή εξωτερικούς, που με κακία μας ταλαιπωρούν. Ο Θεός του δίκαιου δεν ανέχεται για πάντα ο πονηρός και ο ασεβής να εξουσιάζουν με τη δύναμή τους και τα τεχνάσματά τους επάνω του.

Η ειρήνη έρχεται γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στο άγρυπνο μάτι του Θεού και στο μεγάλο Του έλεος για όλους τους ανθρώπους. Τα μάτια Του περιτρέχουν τη γη και παρατηρούν το καλό και το κακό. Αυτό ανακουφίζει τον χριστιανό, αλλά ταράζει τον αμετανόητο και κυνικό αμαρτωλό, που θέλει να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν.

Ο Θεός μάς έχει εξασφαλίσει την ειρήνη χάρη στο Χριστό. Όμως συχνά είναι τόσοι οι φόβοι που βασανίζουν την απατηλή και αδύναμη καρδιά μας και τόση η σκληρότητα των  γνωστών ή  αθέατων εχθρών μας που πρέπει ξανά και ξανά να λέμε στους εαυτούς μας, μέχρι να γίνει ολότελα δικό μας: "Ειρήνη επάνω στον Ισραήλ" (Ψαλμός 125:5).