Τι σε δένει μαζί Του;

"Ο Ιησούς, λοιπόν, είπε στους δώδεκα: Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;  Του αποκρίθηκε, λοιπόν, ο Σίμωνας Πέτρος: Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής· κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού". Ιωάννης 6:67-69.

Ήταν ο Πέτρος αυτός που απάντησε εκ μέρους όλων των αποστόλων στην ερώτηση του Χριστού για το αν ήθελαν να φύγουν από κοντά Του. Εντούτοις, οι μαθητές δεν είχαν κερδίσει και σπουδαία πράγματα που Τον ακολούθησαν. Η ζωή τους είχε αναστατωθεί, είχαν αφήσει τα επαγγέλματά τους και οι οικογένειές τους είχαν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Είχαν, επίσης, να αντιμετωπίσουν την περιφρόνηση,  την απειλή και τον διωγμό των αρχηγών των Ιουδαίων. Αλλά παρ' όλα αυτά, δεν ήθελαν  να Τον αφήσουν. Γιατί; Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που σήμερα πολλοί χριστιανοί δεν αφήνουν τον Χριστό, παρά τις δυσκολίες, τις θλίψεις και τους διωγμούς που αντιμετωπίζουν. 

Ο Ιησούς είναι το μόνο πρόσωπο για το οποίο αξίζει να ζούμε. Είναι Εκείνος που αξίζει κάθε θυσία, προκειμένου να Τον ακολουθήσουμε. Για όσους από εμάς γνωρίσαμε σωστά τον Χριστό, δεν υπάρχει άλλη προοπτική. Θα λέγαμε κι εμείς, όπως και ο Πέτρος, ότι αυτή η απόφαση στηρίζεται στο ότι ο Χριστός έδωσε ουσιαστικά  νόημα, κατεύθυνση και σιγουριά στη ζωή μας. "Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής", είναι πολλά παραπάνω από κάποιες απρόσωπες αξίες στις οποίες δεσμευθήκαμε. Είναι πολύ περισσότερα από κάποιες επίγειες λύσεις σε προβλήματα, κάποιες ευλογίες ή κάποιες απαντήσεις στις προσευχές μας. Είναι μία προοπτική που αγκάλιασε την ψυχή μας αιώνια.

Γιατί μένεις κοντά στον Χριστό; Τι περιμένεις απ' Αυτόν; Άραγε, τι σε δένει μαζί Του; Μία συνήθεια; Το οικογενειακό και εκκλησιαστικό σου περιβάλλον; Ορθότερες αρχές και σταθερές αξίες μέσα στο χάος της ζωής; Μήπως ο φόβος ότι είναι ο Θεός, και πρέπει να τα πηγαίνεις καλά μαζί Του; 

Εύχομαι να σε δένουν με τον Χριστό πολύ περισσότερα απ' αυτά: η χαρά της συντροφιάς Του, η δύναμη και η αλήθεια των λόγων Του, η παρηγοριά της ζωντανής Του παρουσίας. Η αιωνιότητα! Εύχομαι να σε δένει με τον Χριστό μία αμοιβαία θυσία. Πρώτα, η δική Του για σένα, και, έπειτα, η δική σου γι' Αυτόν.

Θέλεις να γίνεις υγιής;

 "Αυτόν, μόλις τον είδε ο Ιησούς ότι ήταν κατάκοιτος, και ξέροντας ότι πάσχει ήδη πολύ καιρό, του λέει: Θέλεις να γίνεις υγιής;" Ιωάννης 5:6.

Αυτή η ερώτηση του Χριστού σε έναν κατάκοιτο που καθόταν στη Βηθεσδά, περιμένοντας  38 χρόνια να θεραπευτεί από την ασθένειά του, είναι πάντα επίκαιρη. Και αυτό γιατί οι άνθρωποι έχουν πάντα ανάγκη από θεραπεία και, φυσικά, έχουν ανάγκη από τον Κύριο που μπορεί και θεραπεύει.

Υπάρχουν πολλοί χριστιανοί που ταλαιπωρούνται από τις αδυναμίες τους, τις κακές τους συνήθειες ή τον χαρακτήρα τους. Για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας! Αυτά μπορεί να βλάπτουν τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Μπορεί να μην είμαστε ευχαριστημένοι με τις αντιδράσεις μας. Για παράδειγμα, δημιουργούμε προβλήματα και εντάσεις, και στενοχωριόμαστε γι' αυτό. Άλλοτε, μας εκμεταλλεύονται σε τέτοιο βαθμό που θυμώνουμε με τον εαυτό μας. Μπορεί να είμαστε αδιάφοροι για τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, ώστε να δημιουργούμε συγκρούσεις. Μπορεί να μην ξέρουμε πότε να ανοίξουμε το στόμα μας ή πότε να το κλείσουμε και να προκαλούμε παρεξηγήσεις.

Και ερχόμαστε ξανά στο ερώτημά μας: θέλω να γίνω υγιής; Θέλω να γιατρευτώ από ό,τι με ταλαιπωρεί; Γιατί αν πράγματι θέλω, θα πρέπει να κάνω κάτι και εγώ γι' αυτό. Τόσο η Βίβλος όσο και η πείρα  μάς διδάσκει ότι δεν τα κάνει όλα αυτόματα ο Χριστός. Χρειάζεται και η δική μου θέληση και προσπάθεια. Χρειάζεται η υπέρβαση του εαυτού μου. Εφόσον θέλω να γίνω υγιής, θα παλέψω με τη δύναμη του Θεού ενάντια σε εκείνες τις αδυναμίες και τις συνήθειες που με κρατούν "κατάκοιτο". Δεν θα προσευχηθώ μόνο,  αλλά θα αγωνιστώ κιόλας. Διαφορετικά, η όποια "αναπηρία" μου θα με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή, ενώ εγώ θα κάθομαι και θα  περιμένω λύση δίπλα σε κάποια Βηθεσδά.

Μου αρέσουν τα λόγια του Χριστού στον κατάκοιτο της ιστορίας: "Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου, και περπάτα" (Ιωάννης 5:8). Όσες φορές χρειάστηκε να ζητήσω βοήθεια από τον Θεό για τα ελαττώματά μου, η απάντηση ήταν κάπως έτσι. Μετά την αναγνώριση της απόλυτης αδυναμίας μου, χρειάστηκε να οπλιστώ  με τη δύναμη του Θεού και να κάνω κάτι -να κάνω πολλά κάποιες φορές-,   προκειμένου να θεραπευτώ από τα ελαττώματά μου.

Πόσο μπορείς να περιμένεις;

"Δέστε, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμο καρπό τής γης, και μακροθυμεί γι' αυτόν, μέχρις ότου λάβει βροχή πρώιμη και όψιμη". Ιάκωβος 5:7.

Μπορείτε να ξέρετε μέχρι που φτάνουν τα όριά σας και οι δυνάμεις σας; Πόσο μπορείτε να υπομένετε; Αξίζει πάντα να το κάνετε; Για παράδειγμα, ακούμε συχνά  ανθρώπους να λένε: "Δεν αντέχω άλλο. Κουράστηκα, τα παρατάω".  "Έχω ξεπεράσει τα όριά μου. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθώ". "Τέλος, η υπομονή μου εξαντλήθηκε". Αυτό δείχνει ότι  έχουν υπερβεί τα όρια τους και οι αντιστάσεις τους έχουν πέσει.

Σαν χριστιανοί, έχετε βρεθεί μπροστά σε παρόμοια διλήμματα; Δηλαδή, έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες, ερωτηματικά, πειρασμούς, απόρριψη, παράλογες καταστάσεις, ενώ κατά βάθος εμπιστευτήκατε τον Θεό, υπακούσατε στις εντολές Του και ελπίσατε στη σωτηρία Του; Ωστόσο, οι απαντήσεις που περιμένατε και οι λύσεις στις οποίες ελπίζατε δεν ήρθαν! Τότε ίσως βρεθήκατε στη θέση να πείτε: "Άξιζε τελικά; Τόσος κόπος, τόση θυσία, τόση υπομονή για τέτοια πενιχρά αποτελέσματα; Πόσο να περιμένω πια;" 

Σ' αυτές τις  περιπτώσεις, ένας τέτοιος απολογισμός μοιάζει λογικός, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι είναι  αληθινός και ολοκληρωμένος. Κάποιες φορές σκέφτομαι τα λόγια του Leonardo da Vinci : "Είναι πιο εύκολο να αντισταθεί κανείς στην αρχή παρά στο τέλος".  Αλήθεια, στην αρχή με πόσο ζήλο και θέρμη τα δίνουμε όλα στον Κύριο! Πόσο υπομονή κάνουμε και πόσο αγωνιζόμαστε γι' αυτά που πιστεύουμε ότι αξίζει να θυσιάσουμε για χάρη Του. Αλλά καθώς κυλούν τα χρόνια, αυτή η αγάπη μας, τι γίνεται; Και η αντίσταση και το πάθος μας για τον Χριστό, πόσο κρατάνε; Και για εκείνη τη  μισθαποδοσία που ο Θεός υποσχέθηκε, τι περιμένουμε;

Σίγουρα είναι δύσκολο να μείνει κάποιος πιστός μέχρι το τέλος. Ωστόσο, αξίζει! Ακόμη και όταν όλα μαρτυρούν ότι τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά. Η Αγία Γραφή επιβεβαιώνει ότι αξίζει να περιμένει κάποιος να δει το τέλος που ο Θεός ετοίμασε γι' αυτούς που Τον αγαπούν. Γι ' αυτό, μην τα παρατάτε σε καμιά περίπτωση.

Ένας Θεός, αλλά ποιος ακριβώς;

"Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου τού οποίου πρέπει να σωθούμε". Πράξεις 4:12.

Συζητώντας με ανθρώπους σχετικά με τον Θεό, θα διαπιστώσετε ότι, ενώ κάποιοι δεν τον αρνούνται, δεν είναι πρόθυμοι να τον ορίσουν με συγκεκριμένο χαρακτήρα, ιδιότητες και προθέσεις. Θεωρούν ότι ο Θεός είναι μία υπέρτατη δύναμη, έξω και πάνω από μας, στον οποίο άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο καταφεύγουν, δίνοντάς του και ένα όνομα. Το όνομα αυτό αντιστοιχεί σε μία διαφορετική θρησκεία. Όμως, όλοι τον ίδιο Θεό επικαλούνται, τελικά!

Αυτή η θεωρία περί Θεού είναι αρκετά ελκυστική και έχει πολλούς οπαδούς, που ο καθένας πιστεύει και κάνει ό,τι θέλει. Επιπλέον, αυτού του είδους ο Θεός είναι εύκολα προσαρμόσιμος στις αντιλήψεις και στις συνθήκες της εκάστοτε εποχής. Τον φτιάχνει κανείς σύμφωνα  με την κουλτούρα του, τα γούστα του, τα όνειρα του, αδιάφορο για το πώς είναι στην πραγματικότητα.

Αλλά αν υπήρχε ένας τέτοιος Θεός, θα έπρεπε να είναι μία αστεία καρικατούρα για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που πιστεύει ότι είναι ικανός να ελέγχει την ακρβίβεια των υποθέσεων και να αποφαίνεται για την ορθότητά τους. Διότι πώς να φανταστεί κάποιος έναν Θεό που λέει στον έναν: "Θα μπορέσεις να εξιλεωθείς για τις αμαρτίες σου κάνοντας όλο και περισσότερα καλά έργα". Σε κάποιον άλλο λέει: "Σε συγχωρώ για όλες σου τις αμαρτίες, αρκεί να μετανοήσεις και να με πιστέψεις". Σε έναν τρίτο: "Όταν θα εκμηδενιστείς, θα λυτρωθείς από κάθε σου αμαρτία και ατέλεια", και διάφορα άλλα.

Είναι δυνατόν ο λογικός και τετραπέρατος άνθρωπος να πιστεύει σ' έναν τόσο ασυνεπή και αντικρουόμενο Θεό; Τι είδους δικαιοσύνη Τον χαρακτηρίζει όταν ζητά και προσφέρει στον καθένα τόσο διαφορετικά πράγματα; Με ποιο, τελικά, μέτρο κρίνει αυτός ο Θεός τους ανθρώπους; Κι αυτοί, με ποιες προϋποθέσεις Τον γνωρίζουν; 

Δεν ξέρω αν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν γενικά και αόριστα σε μία υπέρτατη δύναμη, χωρίς όνομα και χωρίς ιδιότητες. Αν ανήκεις, όμως, ξανασκέψου το παράλογο του συλλογισμού αυτού. Άνοιξε με γνησιότητα την καρδιά σου στον Χριστό και ζήτησέ Του να σου αποκαλυφθεί. Μαζί μ' αυτό, άνοιξε και τη Βίβλο, για να γνωρίσεις ποιος είναι πραγματικά ο αληθινός Θεός. Να ξέρεις ότι κανένας δεν θα μπορέσει ποτέ να σε πείσει παρά μονάχα  Αυτός ο ίδιος, και η επιθυμία σου να γνωρίσεις την αλήθεια γι' αυτόν που ονομάζεται "Θεός".

Ούτε δεξιά ούτε αριστερά!

" [...] δεν θα παρεκκλίνεις δεξιά ή αριστερά από όλα τα λόγια, που εγώ προστάζω σε σας σήμερα ..." Δευτερονόμιο 28:14.

Η  παρέκκλιση των χριστιανών από την Αγία Γραφή ήταν, δυστυχώς, όλες τις εποχές γνωστό πρόβλημα με ποικίλες προεκτάσεις. Στόχος μου δεν είναι εδώ να αναφερθώ σε πλάνες ή αιρέσεις, αλλά στην τάση εκείνη που παρατηρεί κανείς τελευταία στην προσέγγιση του Λόγου του Θεού. Αρκετοί χριστιανοί τείνουν να γραπώνονται από κάποια εδάφια της Βίβλου, τα οποία τις περισσότερες φορές ανταποκρίνονται στην ατομική τους κατανόηση της αλήθειας, τις αξίες τους,  ίσως και την ψυχοσύνθεση  ή το όραμά τους, και στα οποία, αφού εντρυφήσουν, δεσμεύονται σχεδόν μονόπλευρα. Έτσι, η ολότητα και η πληρότητα του μηνύματος της Βίβλου αλλοιώνεται.

Για παράδειγμα, κάποιοι είναι πολύ αυστηροί: υπερτονίζουν διαρκώς την αμαρτία, τον νόμο και την κρίση του Θεού, δίνοντας μικρή θέση στη χάρη και στην αγάπη Του. Κάποιοι άλλοι βλέπουν αντίστροφα τα πράγματα: η αγάπη του Κυρίου είναι μεγάλη και πάντα καλύπτει τους  "αδύναμους" χριστιανούς, ακόμη και όταν αυτοί παραβιάζουν τις εντολές του Θεού σε σημείο που να προβληματίζει.

Το ερώτημα που θα μπορούσε να μας απασχολήσει είναι γιατί οι απόψεις των μεν δεν συγκλίνουν εύκολα με τις απόψεις των δε. Γιατί και οι δύο πλευρές, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν αυτό που πιστεύουν ότι είναι ήδη σωστό, παρεκκλίνουν άλλοτε δεξιά και άλλοτε αριστερά; Γιατί μερικοί χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή για να υπερασπίσουν την άποψή τους και την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούν τον ίδιο Λόγο για να ανασκευάσουν αυτή την άποψη; Γιατί υπάρχει έλλειμμα συνεργασίας;

Μήπως όταν προσεγγίζουμε τον Λόγο του Θεού,  τον χρησιμοποιούμε συχνά για να τεκμηριώνουμε με επιχειρήματα την προσωπική μας κατανόηση ή προτίμηση της αλήθειας; Ξέρουμε ότι δεν πρέπει ούτε να προσθέτουμε ούτε να αφαιρούμε απ' αυτόν,  να υπερτονίζουμε κάποιες αλήθειες και να υποβαθμίζουμε κάποιες άλλες. Αυτό θα έχει αναπόφευκτα μεγάλες συνέπειες, γιατί μία μη ορθοτομημένη διδασκαλία όλων των αληθειών του Θεού σημαίνει μία λάθος παρουσίαση όλων των ιδιοτήτων του Θεού και του χαρακτήρα Του. 

Αν αφήσουμε εντελώς το Πνεύμα του Θεού να μας μιλήσει μέσα από τη Βίβλο, δεν θα μας οδηγήσει, άραγε, σε όλη την αλήθεια; (Ιωάννης 16:13). Δεν θα μας διδάξει; Δεν θα μας εμπνεύσει και θα μας δώσει νόηση και συνεννόηση;

(Φωτογραφία από το themuse.com)

Από τον πανικό στην προσευχή

"Κύριε, δεν είναι σε σένα τίποτε να βοηθάς εκείνους που έχουν πολλή ή καμιά δύναμη· βοήθησέ μας, Κύριε Θεέ μας· επειδή, έχουμε εμπιστευθεί σε σένα, και ερχόμαστε στο όνομά σου ενάντια σ' αυτό το πλήθος..." Β' Χρονικών 14:11.

Ο πανικός είναι ένα συναίσθημα που κυριεύει τα άτομα και δημιουργεί τέτοια ένταση μέσα τους ώστε μπορεί να τα παραλύσει διανοητικά και σωματικά. Λίγο ως πολύ όλοι έχουμε νιώσει πανικό, ακόμη κι αν δεν είμαστε επιρρεπείς σ' αυτόν. Μπορεί οι λόγοι να μην ήταν πολύ σοβαροί, μπορεί και να ήταν.

Ωστόσο, αν θυμηθούμε πώς αυτό έγινε, θα διαπιστώσουμε ότι, τις περισσότερες φορές, ήταν οι σκέψεις κάποιων ενδεχομένων που μας αναστάτωσαν και λιγότερο τα πραγματικά γεγονότα. Και αυτό γιατί ο πανικός, είτε πηγάζει από κακές, παρελθούσες εμπειρίες είτε από δυσάρεστα ενδεχόμενα που κατακλύζουν το μυαλό μας, φανερώνει συχνά την αδυναμία μας να ελέγξουμε μία κατάσταση ή να βρούμε λύσεις. 

Όταν ο Ασά,  βασιλιάς του Ισραήλ, άκουσε ότι ένας τεράστιος στρατός από ένα εκατομμύριο Αιθίοπες ήρθε να τον πολεμήσει, είχε κάθε λόγο να πανικοβληθεί. Μαζί με τον πανικό μπορεί να σκέφτηκε και κανένα πολεμικό σχέδιο, προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτόν τον ισχυρό εχθρό. Ποιο θα μπορούσε να ήταν αυτό; Άγνωστο, διότι ο πανικός μπορεί να γεννήσει ένα σωρό δικά του σχέδια.

Αυτό που συναρπάζει σ' αυτή την ιστορία είναι ότι ο Ασά δεν διάλεξε τον πανικό αλλά την προσευχή! Ήξερε  καλά ότι ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει αυτή τη μάχη μόνος του και στράφηκε αμέσως στον Θεό. Η ταπεινή, μα και τόσο δυνατή προσευχή του, φανέρωνε ότι οι δικές του δυνάμεις - μικρές ή μεγάλες- δεν ήταν αρκετές για να νικήσει. Μέσα από μία πράξη εμπιστοσύνης και εξάρτησης από τον Θεό, ο Ασά έβαλε πάνω από τα ενδεχόμενα, τις εκβάσεις και  τα συναισθήματά του τη δύναμη του Κυρίου. Ο  Θεός απάντησε στην προσευχή του και του χάρισε μία θαυμαστή νίκη.

Την επόμενη φορά που ίσως βρεθείς μπροστά σε μία κατάσταση που σε ξεπερνά, σε σωρό από προβλήματα, σε ελλιπή μέσα ή σε λύσεις που φαίνεται ότι δεν οδηγούν πουθενά, σκέψου την προσευχή και όχι τον πανικό. Ο Θεός θα είναι στο πλευρό σου και θα σου δώσει τη νίκη, αρκεί να Τον εμπιστευτείς.

Τα κρυπτά της καρδιάς μας

"Και ύστερα από τα πράγματα αυτά, ο Θεός δοκίμασε τον Αβραάμ [...] και είπε: Πάρε τώρα τον γιο σου τον μονογενή, που αγάπησες, τον Ισαάκ, και πήγαινε στον τόπο Μοριά, και πρόσφερέ τον εκεί σε ολοκαύτωμα..." Γένεση 22:1-2.

Τι υπάρχει μέσα στην καρδιά μου; Νομίζω ότι ξέρω: αγαπώ τον Θεό και το θέλημά Του πάνω απ' όλα. Επιθυμώ τα σχέδιά Του στη ζωή μου. Τον εμπιστεύομαι... Πολύ ωραία λόγια, αλλά αντέχουν στη δοκιμή; Πώς θα το ξέρω ότι ναι, αντέχουν; Και ο Θεός, το ξέρει αν αντέχουν;

Μία δοκιμασία, που ο Κύριος επιτρέπει στη ζωή μας, έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό: τη δοκιμασία της πίστης ή του έργου μας, δηλαδή της καρδιάς του καθενός. Υπάρχει πάνω από τα λόγια και τις πεποιθήσεις μας "ο δίκαιος Θεός, που εξετάζεις καρδιές και νεφρά" (Ψαλμός 7:9), για να αποδώσει στον καθένα "όπως θα είναι το έργο του" (Αποκάλυψη 22:12).

Σκεφτείτε λίγο το εδάφιο: "Επειδή, δεν υπάρχει κάτι κρυφό, που δεν θα γίνει φανερό· ούτε κάτι κρυμμένο, που δεν θα γίνει γνωστό, και δεν θάρθει στο φανερό" (Λουκάς 8:17), και συσχετίστε το με τη δοκιμασία όχι μόνο της πίστης, αλλά της καρδιάς του Αβραάμ. Τη στιγμή που θυσίαζε τον Ισαάκ, όλα τα κρυπτά της καρδιάς του ήρθαν στο φως. Τα κίνητρα και οι προθέσεις του, ό,τι αγαπούσε και όπου ακουμπούσε, φανερώθηκαν. Ο Αβραάμ είχε οριστικά αποδείξει με μία θυσία υπακοής ότι είχε μία μόνο αγάπη: τον Θεό. Σ' Αυτόν στάθηκε πιστός, σ' Αυτόν επέστρεψε ό,τι Του ανήκε, όπως κι αν το έλεγαν αυτό: παιδί, υπόσχεση, ευλογία... 

Έτσι είναι η τέλεια αγάπη προς τον Θεό. Υπακούει όχι μονάχα όταν της αρέσει και τη συμφέρει, αλλά πάντοτε. Υπακούει χωρίς αντιρρήσεις ή αμφισβητήσεις. Υπακούει χωρίς να φοβάται και χωρίς να χάνει την πίστη της. Αυτά ήταν τα κρυπτά της καρδιάς του Αβραάμ, που ήρθαν στο φως όταν δοκιμάστηκε με τη θυσία του Ισαάκ. Τα συνειδητοποίησε καλά ο ίδιος, τα γνώρισε ξεκάθαρα και ο Θεός.

 Ελέγξτε τον εαυτό σας σε μία δική σας μεγάλη δοκιμασία. Θα δείτε τα κρυπτά της καρδιάς σας και θα καταλάβετε ποιον αγαπάτε και ποιος είναι αληθινά ο Κύριός σας.

(Φωτογραφία από το themuse.com)

Παραποίηση της αλήθειας

"Εκείνος ήταν εξαρχής ανθρωποκτόνος, και δεν μένει στην αλήθεια· επειδή, αλήθεια δεν υπάρχει σ' αυτόν. Όταν μιλάει το ψέμα, μιλάει από τα δικά του· επειδή, είναι ψεύτης, και ο πατέρας τού ίδιου τού ψεύδους". Ιωάννης 8:44.

Το έργο του στέφεται τις περισσότερες φορές με επιτυχία και οι νίκες του  εναντίον των ανθρώπων είναι αναρίθμητες. Πρόκειται για τον διάβολο και όλες εκείνες τις ουράνιες, πονηρές δυνάμεις που τον ακολουθούν. 

Προσπαθήστε να μιλήσετε για τον διάβολο σε ανθρώπους γύρω σας, και ας ονομάζονται  χριστιανοί. Πολλοί θα γελάσουν μαζί σας, θα σας θεωρήσουν δεισιδαίμονες ή "φτωχά πνεύματα" μιας άλλης εποχής.

Ωστόσο, ο ίδιος ο Ιησούς μίλησε γι' αυτόν, και στην Αγία Γραφή περιγράφεται καθαρά η ύπαρξη του Σατανά και ο ρόλος του. Αυτός ο εχθρός των ανθρώπινων ψυχών εργάζεται ακατάπαυστα για την εξόντωση και τη δυστυχία τους. Με τα ψέματά του, τις μεθοδείες του και τις επιθέσεις του καταφέρνει να δεσμεύει τη διάνοια και τους συλλογισμούς των ανθρώπων, παραπλανώντας τους και εμποδίζοντάς τους να βρουν τον δρόμο τους προς τον Θεό.

Ο διάβολος μπορεί  πάντα να παραποιεί την αλήθεια, με στόχο να καταστρέψει κάθε αγαθό έργο του Θεού. Αν το έκανε αυτό από την αρχή της δημιουργίας, μέσα στην Εδέμ, γιατί να μην το καταφέρνει και σήμερα; Έχοντας  αυτό τον σκοπό, χρησιμοποιεί κάθε είδους μέσο και γλώσσα, ανάλογα με το χαρακτήρα του καθενός. 

 Με τον μανδύα μιας ψεύτικης και συχνά ειλικρινούς θρησκευτικότητας, που δεν εξαργυρώνεται στον ουρανό, αλλά εφησυχάζει τις ψυχές ότι είναι εντάξει απέναντι στον Θεό.  Άλλοτε, με μία ψεύτικη αντίληψη ότι δεν υπάρχει ούτε κρίση ούτε παράδεισος και κόλαση: εδώ είναι όλα! Και άλλοτε ταλαιπωρώντας τη συνείδηση των ανθρώπων με σκέψεις, φόβους, μέριμνες και ενοχές, ώστε αδυνατούν να καταλάβουν τη συγχωρητικότητα και τα σχέδια του Θεού. 

Ενάντια στα ψέματα του διαβόλου, υπάρχει η αλήθεια. Γνώρισε τον Ιησού Χριστό και την αλήθεια που θέλει να σου φανερώσει και θα ελευθερωθείς.

Κοιτώντας πίσω μου

"Αλλά, εγώ, Κύριε, έλπισα σε σένα· είπα: Εσύ είσαι ο Θεός μου. Στα χέρια σου είναι οι καιροί μου." Ψαλμός 31:14.

Τι νιώθετε καθώς κοιτάζετε τη διαδρομή της ζωής σας που διασχίσατε μαζί με τον Θεό; Μάλλον οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας είναι ποικίλα. Άραγε, μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα ότι ο Θεός σάς οδήγησε σε όλη σας την πορεία; Ο Θεός έχει μία διαδρομή για τον καθένα μας, την οποία καλούμαστε να ολοκληρώσουμε. Έχει σχέδια για μας που πηγάζουν από την αγαθότητα της καρδιάς Του, την ευθύτητα των προθέσεών Του και τη σοφία των βουλών Του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιλογές μας δεν έχουν και μεγάλη αξία, γιατί υπάρχουν ήδη για μας τα σχέδια του Θεού, τα οποία θα ξετυλιχθούν ούτως ή άλλως! Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε καλά το μυστήριο της θεϊκής κυριαρχίας στη ζωή μας και να αδυνατούμε να καθορίσουμε με ακρίβεια τα όρια της ελεύθερης βούλησής μας και των επιλογών μας. Εντούτοις, πέρα απ' αυτά που ο Θεός επιτρέπει στη ζωή μας, κάθε μέρα καλούμαστε να πάρουμε  αποφάσεις, σημαντικές ή ελάσσονος σημασίας. Κάποιες απ' αυτές επηρεάζουν με καθοριστικό τρόπο την πορεία μας.

Ας το ξαναπούμε: αν υπάρχουν, από τη μία πλευρά, τα σχέδια του Θεού, υπάρχουν, από την άλλη, οι αποφάσεις και οι στάσεις μας. Γι' αυτές τις αποφάσεις  είναι σημαντικό να ζητάμε από το Θεό να μας δώσει διάκριση και σοφία, "νοήμονα καρδία" (Β' Βασιλέων 3:9), ώστε να κάνουμε εκείνες τις επιλογές που είναι σύμφωνες με το θέλημά Του και οι οποίες  συγκλίνουν στην πραγματοποίηση  του σχεδίου του Θεού για τη ζωή μας. 

Τελικά, είναι αυτές οι αποφάσεις που πήραμε που θα δούμε να ξετυλίγονται στη διαδρομή μας. Πολλές από τις επιλογές του χθες, είναι τα γεγονότα του σήμερα. Εν αγνοία ή εν γνώσει, επιπόλαιες ή καλά ζυγισμένες, αφιερωμένες στον Κύριο ή εγωιστικές, οι αποφάσεις του παρελθόντος είναι σε μεγάλο βαθμό το κεφάλαιο της ζωής που ζούμε σήμερα. Όμορφο ή δύσκολο. Πνευματικό ή σαρκικό.

Κοιτώντας το σήμερα μπορείς να πεις: "Εσύ είσαι ο Θεός μου. Στα χέρια σου είναι οι καιροί μου" ; (Ψαλμός 31:14); Κοιτώντας πίσω, το χθες, μπορείς πάλι να πεις: "Εσύ ήσουν ο Θεός μου. Στα χέρια σου ήταν οι καιροί μου";

Αγνοημένες ευλογίες

"Εσύ, όμως, όταν προσεύχεσαι, μπες μέσα στο ταμείο σου, και, αφού θα έχεις κλείσει την πόρτα σου, προσευχήσου στον Πατέρα σου που είναι στον κρυφό χώρο· και ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό χώρο, θα σου ανταποδώσει στα φανερά". Ματθαίος 6:6.

 Τα χρόνια κυλούν και δεν είναι λίγες οι φορές που γυρίζουμε πίσω και ανακαλούμε στη μνήμη μας το παρελθόν. Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε τον απολογισμό μας. Ανοικτοί δρόμοι και κλειστοί. Σωστές και λάθος επιλογές. Κάποιες χαμένες ευκαιρίες. Προβλήματα.  Μικρές και μεγάλες ευλογίες. Λύπες και χαρές... 

Αυτά είναι όσα η μνήμη θυμάται εύκολα. Αλλά υπάρχουν και άλλες αναμνήσεις, που διαφεύγουν από τη μνήμη μας, και θα τις ονόμαζα : "Αγνοημένες ευλογίες". Είναι εκείνες οι στιγμές που προσευχηθήκαμε ο Θεός να μας χαρίσει πνευματικό καρπό- τις οποίες ξεχάσαμε-, γιατί έφεραν θλίψη και κατεργασία στη ζωή μας.  Είναι οι πνευματικοί πόθοι και οι θέσεις που πήραμε σε ανύποπτο χρόνο. Όλες εκείνες οι επιλογές που έγιναν με ευθεία καρδιά μπροστά στον Θεό. 

Όλα αυτά έχουν ένα κόστος, το οποίο πληρώθηκε, γιατί κανένας πνευματικός καρπός δεν παράγεται στη ζωή του χριστιανού χωρίς να καταβληθεί το ανάλογο κόστος. Οι "αγνοημένες ευλογίες" είναι όλα εκείνα που προσευχηθήκαμε στον Πατέρα μας "στον κρυφό χώρο", και Εκείνος "που βλέπει στον κρυφό χώρο", μας το ανταπέδωσε ή μένει να μας το ανταποδώσει στα φανερά (Ματθαίος 6:6). 

Κοιτώντας το σήμερα, ίσως δεν μπορούμε  να θυμηθούμε με διαύγεια το χθες μας.  Ίσως και να αναρωτιόμαστε γιατί ο Θεός μάς οδήγησε με τέτοιο ακατανόητο τρόπο. Πολλές μπορεί να είναι οι ερμηνείες σ' αυτό το ερώτημα. Μία από αυτές μπορεί να είναι οι προσευχές και οι πόθοι μας, των οποίων έχουμε ξεχάσει  τη συνάφεια με το σήμερα. Μπορεί να είναι όλα αυτά που ζητήσαμε και "συμφωνήσαμε" με το Θεό μας κάποια στιγμή στο παρελθόν. Αξίζει να υπολογίσουμε  μέσα σε όλα όσα μας χάρισε ο Κύριος και αυτές τις αγνοημένες ευλογίες.

Η δύναμη στην πράξη

 "O Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφρονισμού." Β' Τιμόθεον 1:7.

Η απόφαση που είχε πάρει ο πρωταθλητής Έρικ Λίντελ, όταν αρνήθηκε να τρέξει την Κυριακή, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1924, δεν του ήταν δύσκολη, γιατί ήταν βαθιά πεπεισμένος ότι η Κυριακή ήταν η ημέρα του Κυρίου, ημέρα λατρείας και ξεκούρασης.

Ο Λίντελ είχε αντιμετωπίσει ένα πραγματικά αγωνιώδες δίλημμα ένα χρόνο νωρίτερα, όταν του ζητήθηκε να μιλήσει για την πίστη του στο Χριστό σε μία ομάδα ανθρακωρύχων. Προκειμένου να το κάνει, χρειάστηκε να περάσει έναν εσωτερικό αγώνα, για τον οποίο εξομολογήθηκε τα εξής: "Πέρασα ολόκληρη τη ζωή μου προσπαθώντας να αποφύγω δημόσια καθήκοντα, αλλά ο Χριστός έμοιαζε τώρα να με σπρώχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση, και αντιμετώπισα μεγάλη δυσκολία να προχωρήσω μπροστά. Τελικά, κατέληξα στην απόφαση να τα αναθέσω όλα στο Χριστό - σε τελική ανάλυση, αν με καλούσε να κάνω κάτι τέτοιο, θα μου έδινε και την απαραίτητη δύναμη. Και είναι όταν αποφάσισα να προχωρήσω μπροστά που η δύναμη μού δόθηκε".

Την επόμενη μέρα που είχε δεχτεί να μιλήσει για την πίστη του δημόσια, ο Έρικ έλαβε ένα γράμμα από την αδελφή του, που βρισκόταν στην Κίνα. Το είχε γράψει εβδομάδες νωρίτερα και το έκλεινε με το εδάφιο: "Μη φοβάσαι· επειδή, εγώ είμαι μαζί σου· μη τρομάζεις· επειδή, εγώ είμαι ο Θεός σου· σε ενίσχυσα· μάλιστα, σε βοήθησα· μάλιστα, σε υπερασπίστηκα με το δεξί χέρι τής δικαιοσύνης μου" (Ησαΐας 41:10).

Κάθε κάλεσμα από τον Κύριο, είτε  για να πάρουμε κάποια πνευματική θέση είτε για  να κάνουμε κάποια ενέργεια, είναι μία ευκαιρία για μας να βάλουμε στην άκρη τον εαυτό μας -που συχνά είναι αδύναμος- και να πούμε "Ναι" στο Θεό, υπολογίζοντας  στη δική Του δύναμη και όχι στη δική μας.

Είσαι σίγουρος ότι κατανοείς όλη την πραγματικότητα;

" [...] ο δίκαιος διαμέσου τής πίστης, θα ζήσει". Γαλάτες 3:11

Μα, είναι δυνατόν να μην πιστεύουμε σ' αυτά που βλέπουν τα μάτια μας ή να μην είναι αλήθεια αυτά που ακούμε; Σαν άνθρωποι, λειτουργούμε έτσι, και θα αισθανόμασταν ανόητοι ή παράφρονες, αν αρνιόμασταν να δεχτούμε τη γυμνή πραγματικότητα.

Ωστόσο, τα μάτια  και τα αυτιά μας μπορεί να μας ξεγελούν!  Και σ' αυτό να παίζουν ρόλο και οι άλλοι! Όταν οι αδελφοί του Ιωσήφ τον πούλησαν στους Ισμαηλίτες και από εκεί βρέθηκε δούλος στην Αίγυπτο, κάλυψαν το γεγονός επινοώντας έναν ψεύτικο θάνατο: έβαψαν το ρούχο του στο αίμα ενός ζώου και είπαν στον πατέρα τους ότι τον κατασπάραξε ένα άγριο ζώο. Ο γέρος άνθρωπος φυσικά  το πίστεψε, λέγοντας: "Πενθώντας θα κατέβω προς τον γιο μου στον τάφο" (Γένεση 37:35). 

Σωστά δεν σκεφτόταν, αφού είχε δει το αιματοβαμμένο ρούχο του παιδιού του και δεν ξαναείδε ποτέ πια τον Ιωσήφ; Ο Ιωσήφ, όμως, ήταν ζωντανός και σύντομα θα γινόταν άρχοντας στην Αίγυπτο. Ακόμη περισσότερο, θα φρόντιζε τη ζωή των δικών του στον καιρό της πείνας που θα ακολουθούσε. Μέχρι τότε,  ο πονεμένος πατέρας θα ζούσε μέσα στο πένθος...

Όταν οι Ισραηλίτες βγήκαν από την Αίγυπτο και βάδιζαν προς την Ερυθρά θάλασσα, πάγωσαν μόλις "ύψωσαν τα μάτια τους, και οι Αιγύπτιοι έρχονταν καταπίσω τους" (Έξοδος 14:10). Δεν είχαν και αυτοί το λόγο τους να τα χάσουν; Μήπως δεν έβλεπαν τις άμαξες των Αιγυπτίων να τους καταδιώκουν και διέξοδος δεν υπήρχε πουθενά; Εντούτοις, η πραγματικότητα δεν ήταν αυτή ακριβώς. Και αυτό γιατί ο Θεός "έκανε τη θάλασσα να συρθεί όλη εκείνη τη νύχτα, από δυνατό ανατολικό άνεμο, και έκανε τη θάλασσα ξηρά, και τα νερά διαχωρίστηκαν" (Έξοδος 14:21).

Κάποιες φορές τα γεγονότα  μπορεί να είναι διαφορετικά από την πραγματικότητα που αντιλαμβάνεσαι. Διαφορετικά από την αλήθεια που βλέπεις ή τα λόγια που σου λένε οι άλλοι. Μην αρκείσαι μόνο στα γεγονότα. Ζήτησε το Θεό πίσω απ' αυτά, και περίμενέ Τον ακόμη και στις δύσκολες  και ακατανόητες στιγμές σου.

Συνθήκη με τα μάτια μου

"Έκανα συνθήκη με τα μάτια μου· και πώς να έχω τον στοχασμό μου επάνω σε παρθένα;" Ιώβ 31:1

Υπάρχουν λογής λογής συνθήκες που μπορεί να συνάψει κανείς και σε διάφορα επίπεδα. Αλλά αυτή η συνθήκη για την οποία μιλάει ο Ιώβ είναι μία άκρως προσωπική  συνθήκη που συνομολόγησε... με τον εαυτό του, και συγκεκριμένα με  τα μάτια του! Εν ολίγοις, ο Ιώβ υποσχέθηκε στον εαυτό του και στο Θεό να αποφύγει την καλλιέργεια της επιθυμίας που περνά μέσα από τα μάτια.

Δε θέλει και πολύ για τον άνθρωπο να παρασυρθεί σε σκέψεις σεξουαλικού περιεχομένου, και δυστυχώς στην εποχή μας τα ερεθίσματα δε λείπουν. Μπορείς να βρεις άπειρους πειρασμούς σχεδόν παντού: στο δρόμο, στη δουλειά σου, στη σχολή σου, στην οθόνη του υπολογιστή σου, που αποτελεί έναν από τους πιο ύπουλους κινδύνους.

Αλλά οι εικόνες δεν σταματούν εκεί ... Το ζεστό καλοκαίρι προσφέρει όλα τα προσχήματα για να εκτεθούν,  άλλοτε αθώα και άλλοτε προκλητικά, τα σώματα των ανθρώπων, όμορφα ή άσκημα, σε κοινή θέα και να γίνουν αιτία  πρόκλησης και αμαρτίας.

Δυστυχώς, τα όρια της ηθικότητας και της σεμνότητας έχουν διευρυνθεί απίστευτα. Η πρόκληση εξελίχθηκε σε θεμιτή παράμετρο του "παιχνιδιού". Η ομορφιά κατάντησε αγοραία, αρκετά φθηνή, που αγγίζει συχνά τη γελοιότητα, λόγω υπερέκθεσης. Και τι να πει κανείς για την έννοια της αξιοπρέπειας; Αυτή έχει πάψει εδώ και  καιρό να αποτελεί στολίδι για πολλούς.

Η πρόκληση και η επιθυμία αποτελούν μεγάλο πρόβλημα για όσους και όσες θέλουν να κρατήσουν τα μάτια τους και τις  σκέψεις τους καθαρές. Διαβάζοντας εδάφια στη Βίβλο όπως: "Εγώ, όμως, σας λέω, ότι καθένας που κοιτάζει μια γυναίκα για να την επιθυμήσει, διέπραξε ήδη μοιχεία μέσα στην καρδιά του" (Ματθαίος 5:28), νιώθει κανείς  υπόλογος. Εντούτοις, αν έχει κάνει συνθήκη με τα μάτια του, θα  αποφεύγει, με τη δύναμη του Θεού, να περιφέρει το βλέμμα του εκεί που η πρόκληση οδηγεί σε δρόμους ολισθηρούς και ανεξέλεγκτους ως προς την αμαρτία.

Αξίζει ακόμη και τότε

"Να είστε, λοιπόν, εσείς τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, είναι τέλειος". Ματθαίος 5: 48.

Τα ακόλουθα λόγια-προσευχή ανήκουν στη μητέρα Τερέζα της Καλκούτας και είναι από εκείνα που με ενθαρρύνουν όταν μπροστά μου τίθενται διλήμματα  και πρέπει να επιλέξω ποια θέση  θα πάρω:

"Οι άνθρωποι είναι συχνά παράλογοι και επικεντρώνονται στον εαυτό τους.

Συγχώρεσέ τους ακόμη και τότε...

Αν είσαι ευγενικός, οι άνθρωποι μπορεί να σε κατηγορήσουν ότι είσαι εγωιστής και ότι έχεις υστερόβουλες σκέψεις.

Να είσαι ευγενικός ακόμη και τότε...

Αν πετύχεις, θα βρεις ψεύτικους φίλους και πραγματικούς εχθρούς.
Πέτυχε ακόμη και τότε...
Αν είσαι ειλικρινής και τίμιος, μπορεί οι άνθρωποι να σε εκμεταλλευτούν.
Να είσαι ειλικρινής και τίμιος ακόμη και τότε...

Αυτό που έκανες χρόνια για να το φτιάξεις, κάποιος θα μπορούσε να το καταστρέψει μέσα σε μια νύχτα.

Κάνε το ακόμη και τότε...

Αν βρεις τη γαλήνη και τη χαρά, μπορεί να σε ζηλέψουν.
Να είσαι χαρούμενος ακόμη και τότε...

Το καλό που κάνεις σήμερα, οι άνθρωποι θα το έχουν ξεχάσει αύριο.
Κάνε το καλό ακόμη και τότε...
Δώσε στον κόσμο το καλύτερο που έχεις και μπορεί και πάλι να μην είναι ποτέ αρκετό.
Δώσε στον κόσμο το καλύτερο ακόμη και τότε...

Θα δεις, κάνοντας μια τελική ανάλυση, ότι όλα αυτά είναι  υπόθεση ανάμεσα σε σένα και στο Θεό, και ποτέ δεν ήταν μία υπόθεση ανάμεσα σ' αυτούς και σε σένα".



.