Πλησιάζοντας τον θρόνο

 " Ας πλησιάζουμε, λοιπόν, με παρρησία στον θρόνο τής χάρης, για να πάρουμε έλεος, και να βρούμε χάρη προς βοήθεια σε καιρό ανάγκης ". Εβραίους 4:16.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος 14ος έχτισε στις Βερσαλλίες το μεγαλοπρεπές ανάκτορό του, που αποτέλεσε πρότυπο ομορφιάς και μεγαλείου για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές μοναρχικές αυλές. Από το 1682 μέχρι το 1789, οι Βερσαλλίες ήταν η πρωτεύουσα της Γαλλίας, για να ξαναγυρίσει στο Παρίσι μετά τη Γαλλική Επανάσταση.

Στο παλάτι των Βερσαλλιών υπάρχει η πανέμορφη και πλούσια σε διακόσμηση αίθουσα των Κατόπτρων, μήκους 73 μέτρων, στην οποία λέγεται ότι ο βασιλιάς κάποιες φορές δεχόταν απεσταλμένους άλλων χωρών. Ο επισκέπτης έπρεπε να κάνει μια υπόκλιση κάθε πέντε βήματα και να συναντήσει τον βασιλιά που καθόταν σε έναν υπέροχο θρόνο. Και γίνεται κατανοητό ότι διπλωμάτες, απεσταλμένοι και επισκέπτες υποβάλλονταν σ' αυτό το υποτιμητικό τελετουργικό, προκειμένου να έχουν την εύνοια του μονάρχη. 

Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιο "πρωτόκολλο", προκειμένου να συναντήσετε τον Θεό στον δικό Του ένδοξο θρόνο; Οι  περισσότεροι άνθρωποι διστάζουν να προσεγγίσουν με θάρρος τον Θεό, και αυτό γιατί μια ζωή στην οποία η αμαρτία είναι ο κανόνας και μια ένοχη συνείδηση δεν σου δίνουν το δικαίωμα να έχεις θάρρος να μιλήσεις μαζί Του.

Ωστόσο, υπάρχουν αληθινά παιδιά του Θεού που έχουν δισταγμούς να Του μιλήσουν με ελευθερία και απλότητα. Έχουν και αυτοί μια ένοχη συνείδηση, γιατί όλο και κάποια αμαρτία τούς ταλαιπωρεί (αλήθεια, πότε δεν θα μας ταλαιπωρεί συνειδητά ή ασυνείδητα καμία;) Και παρότι έχουν μετανοήσει για ό,τι δεν άρεσε στον Θεό, η ένοχη συνείδησή τους δεν τους αφήνει να έχουν παρρησία όταν πλησιάσουν τον θρόνο του Θεού. Εξομολογούνται και υπόσχονται ξανά, παρακαλούν για συγχώρεση, ξαναλένε τα λάθη τους, μήπως και ο Θεός πειστεί για τη γνησιότητα των λόγων τους. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι ο Θεός θέλει "υποκλίσεις" και τελετουργικό τέτοιο που να κρατά τον ξεπεσμένο στην Εδέμ άνθρωπο σε μια υποδεέστερη θέση, από την οποία πάντα εκλιπαρεί  την εύνοια του Θεού. 

Σίγουρα, ο Θεός είναι Θεός. Δεν είναι το πρόσωπο εκείνο με το οποίο μπορεί κανείς να κάνει ό,τι του αρέσει και όπως του αρέσει. Ωστόσο, ο Θεός έχει δώσει εξουσία και δικαιώματα στα παιδιά Του. Εξουσία που ισχύει είτε σήμερα τα κάναμε καλά είτε τα κάναμε θάλασσα. Η χάρη του Θεού μάς σκεπάζει και μας παρακινεί να συνεχίσουμε με νέα δύναμη στους δρόμους μας. 

Ο Θεός μάς καλωσορίζει στον θρόνο Του για χάρη του Χριστού. Μας αγαπά και μας δέχεται, γιατί υπάρχει ο πιστός αρχιερέας, ο Υιός του Θεού, που συμπαθεί  όλες τις ασθένειες της ανθρώπινης φύσης μας. Χρειαζόμαστε έλεος, χάρη και δύναμη, γιατί είμαστε σε ανάγκη, γιατί έχουμε αδυναμία, γιατί έχουμε ακόμη και αμαρτία. Ας πλησιάζουμε τον θρόνο του Θεού με παρρησία, όχι με διαρκή ένοχη συνείδηση, φόβο και μόνιμη ανησυχία. Η πρόσκληση του Θεού είναι να Τον πλησιάζουμε έτσι, ας μην Τον λυπούμε επιλέγοντας έναν υποτιμητικό για παιδιά του Θεού τρόπο επικοινωνίας μαζί Του. 

(Φωτογραφία : Αίθουσα των Κατόπτρων, Βερσαλλίες)

Επικοινωνώ σωστά

 " Τα χείλη τής αλήθειας θα είναι σταθερά για πάντα· ενώ η αναληθής γλώσσα, μόνον στιγμιαία ". Παροιμίες 12:18.

Η σωστή επικοινωνία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα χαρίσματος που κάποιος άνθρωπος εκ φύσεως διαθέτει, αλλά συναρτάται επίσης με γνώση και εμπειρία για το πώς επικοινωνώ αποτελεσματικά και σε ισότιμη σχέση με τους άλλους. Αν και πίστευα ότι δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα επικοινωνίας, υπήρξαν σημαντικά γεγονότα στη ζωή μου που μου έμαθαν ότι τελικά επικοινωνώ σωστά όταν επικοινωνώ με ευθύτητα και αλήθεια και όταν αυτή λέγεται στο ίδιο το πρόσωπο την κατάλληλη στιγμή.

Τώρα ίσως κάποιος σκεφτεί πώς γίνεται ένας χριστιανός να μην επικοινωνεί με αλήθεια. Η απάντηση είναι ιδιαίτερη. Μπορεί να είμαι χριστιανός και να έχω μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το πώς ένας χριστιανός πρέπει να συμπεριφέρεται. Αν θεωρώ ότι δεν πρέπει να δυσαρεστώ τους άλλους όταν με καταπιέζουν, μου ζητούν συνεχώς χάρες ή διευκολύνσεις, γιατί ο χριστιανός είναι πάντα πρόθυμος να ανεχτεί και να υπηρετήσει, καταλαβαίνετε που μπορεί να οδηγήσει αυτό. Ακόμη και όταν ασφυκτιώ, ποτέ δεν θα τολμήσω να πω ότι δεν μπορώ άλλο. Αν θεωρώ ότι ο χριστιανός πρέπει πάντα να υπομένει όταν τον εκμεταλλεύονται και τον κοροϊδεύουν, τότε θα δεχτώ και την εκμετάλλευση και την κοροϊδία. Πώς να τολμήσω να πω ότι προσβλήθηκα;

Αν πιστεύω ότι ένας χριστιανός μπορεί να γίνει το "θύμα" της εκκλησίας, της παρέας, της οικογένειας για χάρη του Χριστού και της καλής μαρτυρίας -πράγμα που κάποτε έχει μεγάλη αξία και μισθαποδοσία  από τον Θεό, αλλά έχει και αυτό τα όριά του- τότε κινδυνεύω να  ζήσω μια ζωή ταλαιπωρίας, αν έγκαιρα δεν διαμαρτυρηθώ για ό,τι συμβαίνει γύρω μου.

Τέλος, σοβαρές παρεξηγήσεις μπορεί να προκύψουν όταν η σχέση μου με τους ανθρώπους τούς αφήνει επεξηγηματικά κενά, ώστε ωθούνται από μόνοι τους να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά μου. Να είστε σχεδόν βέβαιοι ότι η στάση μου θα ερμηνευτεί αρνητικά και όχι θετικά.

Αυτές και άλλες περιπτώσεις μπορεί να μας ταλαιπωρήσουν. Έχω στο μυαλό μου επώδυνες καταστάσεις που η δική μου διστακτική συμπεριφορά δημιούργησε προβλήματα, τα οποία στο τέλος γύρισαν πάνω μου.  Αυτό που διδάχτηκα είναι ότι τίποτα απ' όλα αυτά ίσως να μην είχε πάρει τέτοια τροπή, αν έγκαιρα είχα μιλήσει με αλήθεια και είχα κάνει ξεκάθαρα τα πράγματα. Θέσεις όπως: "Μη μιλάς, θα τα κάνεις χειρότερα". "Μη ρωτάς τι έχει συμβεί και κάποιος άλλαξε ριζικά συμπεριφορά απέναντί σου. Αυτός έχει το πρόβλημα στο κάτω κάτω". " Να είσαι υπομονετικός και επιεικής με τους άλλους (δηλαδή, να ανέχεσαι ακόμη και τα καπρίτσια και τα κέφια τους;)". " Μην μπεις στη δύσκολη θέση να ξεκαθαρίσεις κάποιες αυθαίρετες υποθέσεις που ο άλλος μπορεί να έχει κάνει" -αν και η συμπεριφορά σου είναι διφορούμενη-, είναι  λάθη που κάποτε τα βρίσκεις μπροστά σου.

 " Τα χείλη τής αλήθειας θα είναι σταθερά για πάντα " (Παροιμίες 12:18). Δοκίμασέ το στις σχέσεις σου, στον Θεό αρέσει η ευθύτητα, η ειλικρίνεια και η αλήθεια. Και στους ανθρώπους κατά κανόνα αρέσει, και ίσως με αυτό τον τρόπο βρεις δρόμο να επικοινωνήσεις καλύτερα με τους άλλους και να λύσεις προβλήματα και παρεξηγήσεις που σε βαραίνουν.

Με το μέτρο που μέτρησες, θα μετρηθείς

" Μην κρίνετε για να μην κριθείτε·  επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας ". Ματθαίος 7:1.

Θεωρείς ότι είσαι σωστός άνθρωπος και μπορείς να διακρίνεις το δίκαιο από το άδικο; Μάλλον μπορείς να το κάνεις, διότι ως άνθρωποι έχουμε μέσα μας φυτεμένο από τον Θεό το κριτήριο της δικαιοσύνης, ακόμη και όταν πονηρά σκεπτόμενοι τυχαίνει να διατυπώνουμε επιχειρήματα του τύπου: " Η δικαιοσύνη και οι αρχές της δεν έχουν αντικειμενική θεμελίωση". "Δεν ισχύουν παντού και πάντα τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους". 

Αν και αυτό είναι εν μέρει σωστό, ο καθένας μας παραπονιέται όταν αδικείται. Δεν σιωπά, ούτε  λέει : "Ε, τι να κάνουμε; Δεν ισχύουν για όλους τα ίδια κριτήρια. Δεν πειράζει που με αδικούν!" Γιατί  κανείς έχει μέτρο να "μετρήσει" την κακή γλώσσα, τη ζήλια, την εκμετάλλευση, την αχαριστία, τη διαφθορά, τη σκληρότητα και τόσα άλλα, αλλά  ξέχασε να μετρήσει τον εαυτό του με το ίδιο αυτό μέτρο που ξέρει τόσο καλά να χειρίζεται όταν πρόκειται για άλλους;

Τελικά, όταν εφαρμόζουμε τα κριτήρια της δικαιοσύνης  -που είναι αντικειμενικά για κάποια πράγματα-, το κάνουμε γιατί αγαπάμε αληθινά τη δικαιοσύνη; Μήπως το κάνουμε για τους δικούς μας σκοπούς; Ή μήπως το κάνουμε γιατί δεν ξέρουμε τι λέμε;

Μερικά απλά παραδείγματα: Αν δεν με καλούν σε κάποια παρέα, στην οποία θα ήθελα να είμαι, και το σχολιάζω λέγοντας ότι με ζηλεύουν ή δεν με πάνε, εγώ πόσο πρόθυμα καλώ άλλους στη δική μου παρέα; Αν με κουτσομπολεύουν πίσω από την πλάτη μου και όλο λένε τα τρωτά μου σημεία, εγώ πώς ακριβώς μιλώ για άτομα που δεν μ' ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, γιατί δεν είναι καλοί μου φίλοι; Αν παραπονιέμαι γιατί κάποιοι δεν με κάλεσαν σπίτι τους, δεν μου τηλεφώνησαν ή αδιαφόρησαν όταν εγώ βρισκόμουν σε ανάγκη, τι γίνεται τώρα που εγώ δεν βρίσκομαι σε ανάγκη, αλλά βρίσκονται άλλοι στη θέση μου; Λοιπόν, αν κάνω αντικειμενική και δίκαιη κριτική, γιατί έτσι είναι αλήθεια και καλά κάνω, γιατί μου κακοφαίνεται όταν αύριο για τους ίδιους λόγους κάποιοι δεν με κατανοήσουν και με μετρήσουν με το ίδιο μέτρο;

Η συμβουλή του Χριστού : " Μην κρίνετε για να μην κριθείτε·  επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας " (Ματθαίος 7:1), δεν δόθηκε γιατί δεν υπάρχουν κριτήρια δικαιοσύνης, ούτε γιατί δεν πρέπει να λέει κανείς τίποτα και για κανέναν. Στόχος ήταν να μας διδάξει να μην κρίνουμε επιπόλαια, βιαστικά και χωρίς αγάπη. Ακόμη περισσότερο, να έχουμε αποδείξει τη δική μας δικαιοσύνη σ' αυτά που κρίνουμε, ώστε να μη χρειαστεί στο μέλλον να μετρηθούμε για τα λάθη μας με το ίδιο ακριβώς μέτρο που κρίναμε άλλους στο παρελθόν.

Τα χειρότερα δυνατά σενάρια

" Γνωρίζει, όμως, τον δρόμο μου· με δοκίμασε· θα βγω σαν χρυσάφι. Το πόδι μου ενέμεινε στα βήματά του· φύλαξα τον δρόμο του, και δεν ξέκλινα [...] ". Ιώβ 23:10-11.

Έχετε σκεφθεί ποια θα μπορούσαν να είναι για σας πολύ άσκημα σενάρια; Να γελοιοποιηθείτε δημόσια; Να υποστείτε υποτιμητική και άδικη συμπεριφορά από εκείνους που σας περιβάλλουν; Να χάσετε την υποστήριξη των αγαπημένων σας; Μήπως να χάσετε τη δουλειά σας, τις οικονομίες σας, την υγεία σας; Ή μήπως σας παραλύει η απώλεια κάποιου αγαπημένου σας προσώπου; 

Όταν διαβάζει κανείς το βιβλίο του Ιώβ, βλέπει να συμβαίνουν στο ίδιο πρόσωπο όχι απλώς άσκημα σενάρια, αλλά τα χειρότερα δυνατά σενάρια.  Και πάνω απ' όλα αυτά τα τραγικά και τα ανεξήγητα, βλέπει έναν Θεό που σιωπά διαρκώς στις εκκλήσεις ενός πιστού ανθρώπου για βοήθεια, για εξήγηση και απελευθέρωση. Αυτό κι αν είναι πόνος.

Ωστόσο, ο Ιώβ άντεξε και υπόμεινε, ενώ είχε καταρρεύσει μέσα στα ερωτηματικά του! Ο Ιώβ ήξερε μέσα στην άγνοια των απρόβλεπτων συνθηκών της ζωής του τον κεντρικό ρόλο που ο Θεός είχε σ' όλα αυτά: " Γνωρίζει, όμως, τον δρόμο μου· με δοκίμασε· θα βγω σαν χρυσάφι " (Ιώβ 23:10).

Είναι επώδυνο να είσαι αφιερωμένος χριστιανός και να σε βρουν στη ζωή διαδοχικά βάσανα για τα οποία δεν κατανοείς τους λόγους και που πιστεύεις ότι δεν άξιζες να περάσεις. Η κρίση και το αίσθημα της δικαιοσύνης σου σε κάνουν να μην καταλαβαίνεις γιατί ο Θεός φέρθηκε "άδικα" μαζί σου.  Είναι τραγικό, επίσης, να μην έχεις απαντήσεις για του πού έσφαλες και τι έπρεπε να είχες διορθώσει. Αντίθετα, στις ερωτήσεις σου παίρνεις "απάντηση" την παρατεταμένη σιωπή του Θεού.

Αν αντιμετωπίζεις στη ζωή σου τα χειρότερα για σένα δυνατά σενάρια και σου συμβαίνει ό,τι φοβόσουν, σκέψου ότι όλα αυτά έχουν δοκιμάσει τον χαρακτήρα σου, σε έχουν καθαρίσει και σε έχουν κάνει δυνατό. Ίσως να μην είσαι πλέον ο αυτάρκης άνθρωπος, εκείνος που από καθέδρας -γεμάτος εξουσία και ικανοποίηση- κηρύττεις "ανέξοδα" πράγματα. Μπορεί, χωρίς να το θέλεις, να κατάληξες ένας ευάλωτος άνθρωπος που κράτησε, με τη χάρη του Θεού, τα πόδια Του στους δρόμους της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Παρά τα χειρότερα δυνατά σενάρια που σου συνέβησαν. 

Θεϊκές υπενθυμίσεις και διακοπές: αξίζουν όλες!

"Ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας [τα] διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς ". Ιωάννης 14:26.

Υπάρχουν φορές που οι υπενθυμίσεις και οι διακοπές είναι ευχάριστες. Για παράδειγμα, δεν θα δυσαρεστηθούμε όταν μας διακόπτουν ενώ πνιγόμαστε στις δουλειές για να μας φέρουν ένα καλό κολατσιό, το οποίο δεν θα είχαμε καν ετοιμάσει, επειδή ο χρόνος μάς πιέζει. Ποτέ δεν δυσανασχετούμε όταν κάποιος μας θυμίζει σημαντικές ημερομηνίες και υποχρεώσεις που έχουμε να διεκπεραιώσουμε, τις οποίες είχαμε  ξεχάσει. Αντίθετα, μπορεί να εκνευριστούμε όταν μας διακόπτουν συχνά για να μας πουν κάτι που δεν θεωρούμε σημαντικό, ή όταν επαναλαμβάνουν διαρκώς τι πρέπει να κάνουμε για θέματα που έχουμε ήδη την άποψή μας. 

Πιθανόν να συμφωνείτε ότι υπενθυμίσεις, διακοπές και συμβουλές είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες ανάλογα με το χρονοδιάγραμμά μας, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Όλοι θέλουμε να έχουμε λόγο στη ζωή μας και να αποφασίζουμε για ό,τι την επηρεάζει. Ωστόσο, αν κάποιος είναι παιδί του Θεού και διοικείται από το Άγιο Πνεύμα, θα ξέρει καλά ότι μπορεί να έχει πολλές υπενθυμίσεις, συμβουλές, ακόμη και διακοπές, στη διάρκεια της μέρας του. Κάποιες είναι "ευχάριστες" και κάποιες άλλες λιγότερο "ευχάριστες", κατά τον τρόπο περίπου που περιέγραψα παραπάνω. Και η ανταπόκρισή μας σ' αυτές ποικίλει.

Η φωνή του Αγίου Πνεύματος είναι σχεδόν πάντα "καλοδεχούμενη" όταν μας παρηγορεί, μας οδηγεί σε δρόμους που μας αρέσουν, μας βεβαιώνει για ζητήματά μας, μας δίνει λύσεις, μας υπενθυμίζει εδάφια που φωτίζουν το μυαλό μας. Αυτές είναι "ευχάριστες" υπενθυμίσεις.

Εντούτοις, το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας διακόψει με υπενθυμίσεις  που μπορεί να μας φαίνονται "δυσάρεστες" ή "κουραστικές", και σ' αυτές οι περισσότεροι αποτυγχάνουμε. Για παράδειγμα, μας σπρώχνει να ζητήσουμε συγνώμη για κάτι που είπαμε ή κάναμε. Φωτίζει κίνητρά μας και μας ζητά να αφήσουμε τη διπροσωπία. Μας ελέγχει για τον θυμό ή την πικρία μας. Μας θυμίζει να προσευχόμαστε για κάποιον ή για μια κατάσταση και αυτό κάποτε μας κουράζει και εγκαταλείπουμε.

Το πιο δύσκολο στη ζωή μας δεν είναι να ακούσουμε τη φωνή του Θεού όσο να υπακούσουμε στο Άγιο Πνεύμα που ζει μέσα μας. Μπορεί να αστοχούμε για διάφορους λόγους, όμως τις περισσότερες φορές δικά μας πράγματα μάς εμποδίζουν. Η γνώση μας, η άποψή μας, οι προτεραιότητές μας, η έντονη επιθυμία μας, ο φόβος μας, οι άλλοι. Η φωνή του Θεού μπορεί να μας φέρει συχνά αναστάτωση, γιατί  μας ζητά να κάνουμε πράγματα που μας φέρνουν σε αμηχανία και δεν είναι εύκολα. Η φωνή του Θεού μπορεί να μας πιέσει να ασχοληθούμε με άλλους και όχι με τον εαυτό μας. Η φωνή του Θεού μπορεί να μας οδηγήσει σε έκθεση.  Η φωνή του Θεού μπορεί κάποτε να ανατρέψει  τον κόσμο και τις βεβαιότητές μας. 

Το Άγιο Πνεύμα θέλει μόνο το καλό μας και το συμφέρον μας. Το Άγιο Πνεύμα θέλει να διευκολύνει και όχι να δυσκολέψει τη ζωή μας.  Αλλά αυτό δεν το βλέπουμε και δεν το απολαμβάνουμε  παρά μόνο εφόσον έχουμε πρώτα υπακούσει στη φωνή του.

Ο σκοπός της χάρης: αλλαγή συμπεριφοράς

" [...] Ούτε εγώ σε καταδικάζω· πήγαινε, και στο εξής μη αμάρτανε ". Ιωάννης 8:11.

Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι έδειχναν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την αυστηρή εφαρμογή του νόμου, τον οποίο ενώ τον ήξεραν, τον εφάρμοζαν όπως τους άρεσε ή τους συνέφερε. Ήταν άνθρωποι του τύπου και όχι της ουσίας, και οι άνθρωποι του τύπου δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη δικαιοσύνη, αλλά ενδιαφέρονται για την τυφλή εφαρμογή των εντολών, σκληρή και μερική.

Μια τέτοια περίπτωση αντιμετώπισε ο Χριστός όταν έφεραν μπροστά Του μια γυναίκα απ' αυτοφώρω μοιχευομένη, χωρίς να παραστήσουν μαζί της και τον άντρα, όπως όριζε ο νόμος. Ωστόσο, θέλοντας να παγιδεύσουν τον Ιησού, Τον ρώτησαν αν έπρεπε να εφαρμοστεί η ποινή του λιθοβολισμού που προέβλεπε ο νόμος. 

Η γνωστή απάντηση του Χριστού: " Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα εναντίον της " (Ιωάννης 8:7), δεν φανερώνει ότι ο Χριστός απάλλασσε τη γυναίκα από την ευθύνη της αμαρτίας της, αλλά ότι "οι κατήγοροί της", οι οποίοι απαιτούσαν δικαιοσύνη, είχαν και αυτοί πολλές δικές τους αμαρτίες. Πιθανότατα, της μοιχείας συμπεριλαμβανομένης. Γι' αυτό παράτησαν τις πέτρες τους και εξαφανίστηκαν. Η γυναίκα και οι Φαρισαίοι ήταν στην ίδια αμαρτωλή μοίρα, και ο μόνος που μπορούσε να τους δώσει την ευκαιρία της χάρης ήταν ο Χριστός.

Υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι μπερδεύονται ανάμεσα στον στείρο φαρισαϊσμό και την άνευ όρων χάρη που κουκουλώνει την αμαρτία, γιατί απλούστατα οι  "κατήγοροι" μπορεί να είναι ίδιοι και χειρότεροι. Επιπλέον, είναι και υποκριτές. Μήπως, λοιπόν, δεν υπάρχει αμαρτία και καταδίκη, εφόσον δεν υπάρχουν πλέον κατήγοροι; Μήπως, εφόσον όλοι έχουμε τα ίδια χάλια, δεν θα πρέπει να τολμά κανείς να μας κρίνει;  

Όταν ο Χριστός είπε στη γυναίκα : " Ούτε εγώ σε καταδικάζω· πήγαινε, και στο εξής μη αμάρτανε " (Ιωάννης 8:11), δεν εννοούσε: "Δεν πειράζει, σε κατανοώ. Εγώ δεν είμαι σαν κι αυτούς!" Πολύ περισσότερο, δεν εννοούσε: "Δεν κοιτούν τα χάλια τους, που ψάχνουν να καταδικάσουν εσένα;" Αυτό που ήθελε ο Χριστός ήταν απλά να της δώσει την ευκαιρία της χάρης. Δηλαδή, την ευκαιρία να μην τη λιθοβολήσουν, όπως θα της άξιζε, και την ευκαιρία να μετανοήσει και να μην αμαρτάνει πλέον. Εξάλλου, την ίδια ευκαιρία είχαν και οι Φαρισαίοι, διότι ούτε αυτούς καταδίκασε ο Χριστός.

Αν σήμερα ο Χριστός λέει και σ' εσένα : "Ούτε εγώ σε καταδικάζω", να ξέρεις ότι στο λέει όχι για να κοιτάς τους άλλους με το ίδιο κατακριτικό μάτι, να συνεχίζεις στους δρόμους σου και να λες : "Κοιτάξτε τα χάλια σας και αφήστε με εμένα". Το λέει για να σου δώσει την ευκαιρία  της χάρης. Χάρη δεν σημαίνει παράβλεψη, απαλλαγή ευθύνης, ξανακύλισμα. Χάρη δεν σημαίνει ευκαιρία να πάρεις το πάνω χέρι σε όσους σε κατηγορούν. Χάρη θα πει αλλαγή συμπεριφοράς.

Για όσους πιστεύουν σ' ένα δώρημα τέλειο

"[...] κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής". Ιάκωβος 1:17.

Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που απασχολεί τους εφήβους, το οποίο τους ταλαιπωρεί κατά την ενηλικίωση, είναι η επιλογή συντρόφου. Τα αγόρια και πολύ περισσότερο τα κορίτσια ονειρεύονται εκείνην/εκείνον που θα αλλάξει τη ζωή τους και θα εκπληρώσει τα όνειρά τους. 

Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι σε νεαρή ηλικία, είναι όμως άστοχο να παγιδεύεσαι μέσα στα όνειρα και τους φόβους σου. Τα όνειρα του τύπου: "Θέλω να ζήσω για πάντα μαζί του/της". "Θέλω οπωσδήποτε να είμαι ζευγάρι". "Θέλω και εγώ κάποιον να μου κρατάει το χέρι και να με φροντίζει" -όσο σωστά και δίκαια και αν είναι- χρειάζονται και τις κατάλληλες συνθήκες και τη σωστή ώρα. Από την άλλη πλευρά, διαρκείς φόβοι όπως: "Θα μείνω στο ράφι", "Θα προλάβουν άλλοι και για μένα δεν θα μείνει τίποτα", " Μα, τι είμαι εγώ, παραπεταγμένος/η που δεν έχω σχέση;", "Και πώς θα γεμίζει ο χρόνος χωρίς ταίρι;" είναι φόβοι που μπορεί να σπρώξουν τα άτομα σε επιλογές άκαιρες και ακατάλληλες.

Αν και αυτός ο κανόνας δεν ισχύει για όλους, ας σκεφτούμε: Με ποια κριτήρια διαλέγει κανείς στην εφηβεία και τη νεαρή ηλικία ; Τι ξέρει για τον εαυτό του; Πόσο καλά γνωρίζει τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες του; Ποια χαρακτηριστικά εκτιμά στο αντίθετο φύλο; Τι μέτρο σύγκρισης έχει και πώς οι εμπειρίες της ζωής έχουν διαπλάσει την προσωπικότητά του και τις αξίες του; Συμβαίνει συχνά να ερωτεύεται κανείς την ιδέα του έρωτα, τα έντονα συναισθήματα, την εμφάνιση, ακόμη και την ιδέα του γάμου, και λιγότερο τον πραγματικό χαρακτήρα του ατόμου με το οποίο συνδέεται. Εξιδανικεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Εμπλέκεται γιατί νιώθει την ανάγκη να έχει κάποιον/κάποια στο πλευρό του. Κάποτε ίσως πληρώσει τον λογαριασμό, αλλά η κοινωνία μας έχει βρει τρόπους να κάνει τον λογαριασμό να φαίνεται ανώδυνος, ώστε να μπορεί κανείς με ελαφρά την καρδία και τη συνείδηση να πηγαίνει παρακάτω. 

Αν είσαι χριστιανός έφηβος/έφηβη και νεαρός/νεαρή ενήλικας, έχεις και έναν Θεό να ρωτήσεις για τις επιλογές σου, το πρόσωπο και τη στιγμή για να ξεκινήσεις μια βαθύτερη γνωριμία.  Είναι μάλλον πονηρό να έχεις λειτουργήσει με το παραπάνω σκεφτικό, αφήνοντας συνειδητά τον Κύριο στο περιθώριο σε όλες τις κρίσιμες στιγμές, και μετά να ζητάς ευλογίες από τον Θεό. Ευλογία δεν είναι μόνο ο γάμος, ο άντρας ή γυναίκα. Ευλογία δεν είναι μόνο τα παιδιά. Αυτά τα δώρα του Θεού είναι δεδομένα για το μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου. Τέλειο δώρημα από τον Θεό είναι, παρά τα προβλήματα, τις αντιθέσεις και τις δυσκολίες, να είσαι τελικά ευτυχισμένος και ικανοποιημένος μέσα στο σπίτι σου. Αγαθή δόση είναι, ακόμη και στα 80, να κοιτάς τον σύντροφό σου και να νιώθεις ευγνώμων στον Θεό, γιατί περπάτησες μαζί του και όχι με κάποιον άλλο στη χαρά και τη λύπη. Βέβαια, στα είκοσι όλοι σχεδόν πιστεύουν ότι έχουν βρει το ιδανικό, στα ογδόντα πόσοι εξακολουθούν να το πιστεύουν;

Μη φοβάσαι αν δεν είσαι τέλειος

" Όχι ότι έλαβα κιόλας [το βραβείο] ή έγινα ήδη τέλειος· τρέχω, όμως, πίσω απ' αυτό [...]. Φιλιππησίους 3:12.

Μη φοβάσαι να δείξεις ότι δεν είσαι τέλειος, γιατί απλά δεν είσαι! Κανείς μας δεν είναι και ο καθένας από μας έχει ένα σωρό ελαττώματα που κάποιες φορές κάνουν τους γύρω μας να εκνευρίζονται.

Πολλές φορές οι άνθρωποι, αμαρτωλοί και ελλιπείς όντες, παγιδεύονται στο κυνήγι της τελειότητας που στην ουσία αποτελεί ψευδαίσθηση. Όλα πρέπει να τα κάνεις τέλεια και να πετυχαίνεις παντού.  Η αδυναμία και η αποτυχία είναι για τους "losers". Εσύ δεν θα πρέπει να ανήκεις σ' αυτούς, γι' αυτό θα πρέπει να  κρύβεις την αληθινή εικόνα του εαυτού σου, προκειμένου να διατηρείς μια επίπλαστα πετυχημένη  εικόνα. Όμως, μην αναρωτιέσαι στη συνέχεια γιατί δεν ανοίγεσαι, δεν εμπιστεύεσαι, καταπιέζεσαι και αγχώνεσαι, είσαι εύθικτος, επιθετικός και, στο τέλος της διαδρομής, ίσως και καταθλιπτικός. Το κυνήγι της τέλειας εικόνας φθείρει αφάνταστα, γιατί είναι ψέμα.

Ως χριστιανοί, υπάρχει ο κίνδυνος να πέσουμε στην παγίδα της "εικόνας" και να καταλήξουμε και υποκριτές και δυστυχισμένοι. Σίγουρα, θα ενδιαφερθούμε σοβαρά για τη σωστή και δίκαιη συμπεριφορά μας εντός και εκτός σπιτιού. Όμως, το ότι θέλουμε να αρέσουμε στον Θεό, δεν σημαίνει ότι αρνούμαστε τις ατέλειες και τα ελαττώματά μας, τα οποία δεν διστάζουμε να μοιραστούμε με άλλους. Σε τελική ανάλυση, οι άνθρωποι εκτιμούν την αλήθεια και ελκύονται από το αληθινό παρά το ψεύτικο. 

Αν σκεφτόμαστε διαρκώς ότι θα μας σχολιάσουν, θα κρυβόμαστε. Αν φοβόμαστε ότι θα μας απορρίψουν, θα υποκρινόμαστε έναν άλλον εαυτό. Αν αναζητούμε μόνο τη διάσωση της εικόνας μας -χριστιανικής ή κοινωνικής- θα προσποιούμαστε. Ο Απ. Παύλος δεν είχε θέμα να ομολογήσει ότι δεν ήταν τέλειος, αλλά στόχευε στην τελειότητα και το αιώνιο βραβείο. Δεν έχει, επίσης, πρόβλημα να ομολογήσει ότι ήταν αδύναμος και είχε μέσα του φόβους, μάχες και αγωνίες. Ο ίδιος αλλού θα γράψει ότι οι σύγχρονοί του έβρισκαν τις επιστολές του βαριές και δυνατές, αλλά την παρουσία του σώματός του ασθενή και τον λόγο του εξουθενωμένο (Β΄Κορινθίους 10:10). Ο Απ. Παύλος δεν φοβήθηκε ούτε κρύφθηκε, γιατί ήξερε ότι δεν ήταν τέλειος και δεν ντρεπόταν να το κάνει γνωστό. Υπολόγιζε στη χάρη του Θεού παρά στον εαυτό του. 

Γι' αυτό, μη φοβάσαι όταν βλέπεις ότι υπάρχουν τομείς που υστερείς ή αποτυγχάνεις. Ο Θεός είναι ικανός να δώσει χάρη και εξουσία ακόμη  στη δική σου αδυναμία και ατέλεια. Η δύναμή Του φανερώνεται τέλεια στην αδυναμία (Β' Κορινθίους 12:9). Τη δική σου και τη δική μου εξίσου. 

Ένα δωρεάν δώρο!

 " Σε όποιον εργάζεται, ο μισθός δεν λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως χρέος " ( Ρωμαίους 4:4).

Φαντάζομαι ότι αυτές τις γιορτές ίσως λάβαμε κανένα δώρο, αν και εμείς οι μεγάλοι δεν είμαστε οι πρώτοι που δεχόμαστε δώρα. Όταν κάνουμε ένα δώρο, είτε μας το έχουν ζητήσει είτε το έχουμε σκεφτεί μόνοι μας, δεν ζητάμε ποτέ κάτι να μας καταβληθεί ως αντίτιμο. Μπορεί τα παιδιά σας να σας είχαν πρήξει  να τους πάρετε lego, playmobil, barbie, ή κανένα playStation, μπορεί ακόμη και να είχατε στερηθεί για να τους το πάρετε, το σίγουρο είναι ότι όταν τους το προσφέρατε, δεν τους ζητήσατε να σας δώσουν τίποτα ως αντάλλαγμα. Μπορεί να τους το είχατε υποσχεθεί σε περίπτωση που θα ήταν καλοί μαθητές, συνεργάσιμα παιδιά και πολλά ακόμη, αλλά είναι μάλλον βέβαιο ότι θα τους το δώσετε, ακόμη κι αν δεν κατάφεραν ακριβώς να είναι όλα αυτά που υποσχέθηκαν στην αρχή της χρονιάς. Ένα δώρο είναι πάντα δωρεάν. Αυτή είναι πρακτικά η ουσία του.

Όταν ο Θεός  κάνει δώρα, πιστεύετε ότι κάτι έχει ζητήσει πρώτα ως αντάλλαγμα; Ή θα ζητήσει κάτι στη συνέχεια; Υπάρχουν πολλοί χριστιανοί, και κρίνω ότι στο παρελθόν ήμουν ένας απ' αυτούς, που δεν πιστεύουν ότι αξίζουν ένα δώρο από τον Θεό, παρεκτός κι αν έχουν κάνει ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αξίζουν μια ανταμοιβή. Και έτσι προσπαθούν, και προσπαθούν, και ξαναπροσπαθούν να φτάσουν τον πήχη που ο Θεός έχει θέσει. Αλλά ο πήχης αυτός είναι τόσο ψηλά που ποτέ κανείς δεν καταφέρνει να εκπληρώσει τις πνευματικές αξιώσεις του Θεού. Στο τέλος κουράζεται και απογοητεύεται με τον εαυτό του και με τον Κύριο που όλο ζητάει κάτι ακόμη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες υποσχέσεις και ανταμοιβές είναι απόρροια της υπακοής μας στον Θεό. Αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες που είναι απλώς δώρα. Ο Αβραάμ ανακηρύχθηκε δίκαιος μπροστά στον Θεό όχι από τα έργα του, αλλά από την πίστη του, που του λογίσθηκε ως δικαιοσύνη (Ρωμαίους 4:2-3).  Σύμφωνα με τη Γραφή : " Σε όποιον εργάζεται, ο μισθός δεν λογαριάζεται ως χάρη, αλλά ως χρέος " ( Ρωμαίους 4:4). Ό,τι έπραξε στη συνέχεια ο Αβραάμ, δεν ήταν για να δεσμεύσει την εύνοια του Θεού ή για να κερδίσει κάτι, αλλά το έκανε από αγάπη και εμπιστοσύνη σ' Αυτόν.

Ο Θεός έχει δώρα, δωρεάν δώρα για σας. Κάντε το θέλημά Του από αγάπη. Μην κουράζεστε για να αποσπάσετε μια ευλογία από τον Θεό, όπως έκανε ο Ιακώβ. Θα χάσετε τη μάχη τραυματισμένοι. Ο Ιακώβ είχε ήδη όλες τις ευλογίες του Θεού, αλλά πάλευε για να τις κερδίσει! Ο Αβραάμ, αντίθετα, δεν σπατάλησε άσκοπα τόση ενέργεια για να απολαύσει κάτι που ήταν δώρο, αν και είχε και αυτός τις αδυναμίες του. Όταν ο Θεός κάνει δώρα, δεν περιμένει τίποτα ως αντάλλαγμα. Δεν υπάρχουν πιο "δωρεάν" δώρα από εκείνα του Θεού. Εύχομαι να μη σπαταλήσετε άσκοπα ενέργεια και κόπο μέχρι να το αντιληφθείτε. 

Και τα άσκημα πράγματα κάποτε τελειώνουν

" Υπάρχει για κάθε τι, και καιρός για κάθε πράγμα κάτω από τον ουρανό. [...] καιρός να κλαίει, και καιρός να γελάει [...] ". Εκκλησιαστής 3: 1, 4.

Προς το τέλος του καλοκαιριού βρέθηκα για λίγες διακοπές σε ένα όμορφο χωριό του Πηλίου και σ' ένα  γραφικό ξενοδοχείο. Οι μέρες κύλησαν τόσο όμορφα και την τελευταία ημέρα ήμουν κάπως, γιατί έπρεπε να γυρίσω πίσω στην πολυαγαπημένη μου ρουτίνα. Καθώς αποχαιρετούσαμε τους υπεύθυνους του ξενοδοχείου, είπα τo τετριμμένο: - Τι, κρίμα, πάντα όλα τα ωραία  έχουν το τέλος τους!
- Ναι, μου απάντησε ένας απ' αυτούς, αλλά και όλα τα άσκημα επίσης έχουν το τέλος τους.  Σοφός λόγος. Τον σκέφτηκα στη διάρκεια της επιστροφής, γιατί δεν είναι αυτό που περιμένει να ακούσει κάποιος όταν τελειώνει κάτι το ωραίο.

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι χαρά και λύπη έχουν αμφότερες το τέλος τους. Η αλήθεια είναι ότι όταν ζούμε μέσα στη χαρά, δεν φανταζόμαστε ότι αυτή μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης. Το ίδιο και όταν περνάμε μέσα από παγιωμένες καταστάσεις ή προβλήματα. Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρχει φως στο τούνελ. Δεν ελπίζουμε ότι μπορεί κάπου τα πράγματα να καταλήγουν θετικά για μας. Κι αν τύχει και κάποιος μας πει ότι μπορεί να αλλάξει η ζωή μας και ότι η λύπη και οι δυσκολίες μπορεί να δώσουν τη θέση τους στη χαρά, δεν θα το πολυπιστέψουμε.  

Ωστόσο, υπάρχει καιρός που κλαίμε, αλλά και καιρός που γελάμε. Δικαιούμαστε να λάβουμε το μερίδιο της χαράς που ο Θεός φέρνει στη ζωή μας, όπως ακριβώς γευτήκαμε το μερίδιο της θλίψης που μας αναλογεί ως άνθρωποι. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Πολύ περισσότερο, ο Θεός δεν είναι άκαρδος. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει καιρός και χρόνος, και Εκείνος ξέρει πότε και πώς  να "μεταβάλλει τους καιρούς και τους χρόνους" (Δανιήλ 2:21). Κρατήστε μέσα στην καρδιά σας την ελπίδα, ο Θεός έχει καλά πράγματα για εσάς και τη ζωή σας.

Μη με καθυστερείτε

 " Μη με κρατάτε, επειδή, ο Κύριος κατευόδωσε τον δρόμο μου· εξαποστείλτε με να πάω στον κύριό μου ". Γένεση 24:56.

" Πηγαίνεις με τούτο τον άνθρωπο; Κι εκείνη είπε: Πηγαίνω. " Γένεση 24:58.

Όλες οι αποφάσεις που έχω πάρει, κυρίως για σημαντικά θέματα, είναι αποφάσεις βαθιάς επεξεργασίας και παιδέματος, γι' αυτό και δεν έχω πάρει πολλές τέτοιες, αν και παρουσιάστηκαν ποικίλα είδη ευκαιριών σε διάφορους τομείς της ζωής μου. Τα αχαρτογράφητα νερά δεν ήταν ευχάριστα για μένα και είμαι άνθρωπος που από την πολύ αναλυτική σκέψη περισσότερο υπέθετα προβλήματα και ελαττώματα εκεί που μπορεί να μην υπήρχαν. Ώσπου τελικά κατάλαβα ότι αυτό ήταν μια έλλειψη  του χαρακτήρα μου, που θεωρούσε ότι κάπου κάποια παγίδα ίσως να κρύβεται και καλό θα ήταν να προσέχω, ώστε να την αποφύγω.

Εφόσον η απλότητα της σκέψης δεν είναι κάτι που εκ φύσεως με χαρακτηρίζει, στην πορεία αντιλήφθηκα ότι όχι μόνο δεν μπορούσα να εμπιστευτώ εύκολα τους άλλους, αλλά δεν μπορούσα να εμπιστευτώ ούτε τον εαυτό μου ούτε και τον ίδιο τον Θεό! Ο Θεός προσπάθησε να μου δείξει με διάφορους τρόπους τη λανθασμένη προσέγγιση των πραγμάτων, αλλά ως χαρακτηριστικός τύπος ανθρώπου που πάντα ελέγχει και δεν αφήνει πράγματα στην "τύχη", δεν κατάφερα να αναγνωρίσω ούτε το χέρι του Θεού μέσα στις "τυχαίες" συνθήκες. Ωστόσο, ανακάλυψα  τους φόβους μου και αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να απαλλαχτώ απ' αυτούς.

Η απλότητα της σκέψης του δούλου του Αβραάμ, του Ελιέζερ, στην αποστολή αναζήτησης νύφης για τον Ισαάκ  και η απλότητα της σκέψης της Ρεβέκκας είναι κάτι το εντελώς ξένο ως προς τον ορθολογικό σημερινό τρόπο σκέψης όσον αφορά στις αποφάσεις μας. Ναι, αναμφισβήτητα δεν θα κάνουμε τις επιλογές μας βάζοντας ένα σημάδι, όσο κι αν είναι δύσκολα πραγματοποιήσιμο. Δεν θα συμπορευθούμε με κάποιον που ξέρουμε λίγο, ούτε θα αναλάβουμε δράση χωρίς αρκετή σκέψη και προσευχή για κάποιες πόρτες που φαίνονται ανοικτές μπροστά μας. Ο στόχος μας; Να ελαχιστοποιήσουμε σκοτούρες και προβλήματα.

Εντούτοις, αν έπειτα από προσευχή και σκέψη, αν έπειτα από σωστή συμβουλή από αγαπητούς μας ανθρώπους και οδηγία από τον Θεό κάποιες πόρτες παραμένουν ανοικτές για μας, ας μην καθυστερούμε. Είτε πρόκειται για μια νέα εργασία είτε για κάποιες περαιτέρω σπουδές είτε για τη δημιουργία οικογένειας, ή για ένα καινούργιο βήμα, από ένα σημείο και μετά η αναλυτική σκέψη γίνεται εμπόδιο στη ζωή, ακόμη και για τα αγαθά σχέδια του Θεού.

Ο Ελιέζερ κατάλαβε ότι ο Θεός είχε ευοδώσει τον δρόμο του και έκρινε ότι η καθυστέρηση, ακόμη κι αν ερχόταν από την οικογένεια της κοπέλας, δεν ήταν χρήσιμη, ούτε απαραίτητη. Η Ρεβέκκα, παρά τη γνώμη εκείνων που άθελά τους θα την καθυστερούσαν, αποφάσισε με πίστη να προχωρήσει μπροστά. Μια νέα χρονιά ανοίγεται μπροστά μας, και μ' αυτή νέες πόρτες και ευκαιρίες. Ας μην καθυστερήσουμε, αν ο Θεός ευοδώνει τους δρόμους μας.

Να είναι γλυκιά η Νέα Χρονιά σας

Ο Νέος Χρόνος είναι εδώ και αν αυτό σας έχει ενθουσιάσει, δεν έχετε κανέναν λόγο να μην απολαύσετε ό,τι το καλό και το όμορφο μπορεί να κλείνει για σας η νέα αυτή χρονιά. Χαρείτε το σήμερα, σχεδιάστε για το αύριο και αφιερώστε όλα τα σχέδιά σας στον Θεό, που ευοδώνει και ολοκληρώνει με υπερπερίσσιο τρόπο εκείνα τα πράγματα που Του αναθέτουμε στη ζωή μας.

Αν, από την άλλη, αυτός ο χρόνος δεν φαίνεται να υπόσχεται πολλά νέα και καλά πράγματα στη ζωή σας, μην απογοητευτείτε. Ποτέ κανείς δεν ξέρει το αύριο, οπότε μην προδικάζετε με αρνητικές σκέψεις και απογοητευτικά σενάρια το μέλλον σας. Κρατείστε μια θετική στάση για τη ζωή και κάνετε το μέρος που σας αναλογεί. Σκεφτείτε ότι ακόμη κι αν πρέπει να περάσετε από δυσκολίες και προβλήματα, ο Θεός μπορεί να σας δώσει το κουράγιο και τη δύναμη να αντεπεξέλθετε σ' όλα αυτά.  Ο αιώνιος Θεός είναι καταφυγή, και υποστήριγμα οι αιώνιοι βραχίονες (Δευτερονόμιο 33:27).

Εύχομαι εγκάρδια σε όλους  μια χαρούμενη και δημιουργική νέα χρονιά.