Το βιβλίο των λογαριασμών

 " [...] ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό [χώρο], θα σου ανταποδώσει στα φανερά. ". Ματθαίος 6:18.

Αν σας αρέσει να κρατάτε ημερολόγιο ή να καταγράφετε σκέψεις, εμπειρίες και αναμνήσεις, θα σας πω ότι σας συμμερίζομαι απόλυτα. Είναι  όμορφο να θυμόμαστε, είναι σαν να κρατάμε ένα νήμα που μας συνδέει με το παρελθόν, γιατί η μνήμη δεν μας βοηθά να τα συγκρατούμε όλα. Μου αρέσει ιδιαίτερα να γράφω σημαντικές για μένα ημερομηνίες δίπλα σε κάποιο εδάφιο της Αγίας Γραφής μου και ίσως και εσείς να κάνετε το ίδιο.

Πριν λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο του Martyn Lloyd-Jones, οι σκέψεις του οποίου με βοήθησαν να σκεφτώ ότι μάλλον το να κρατάμε ημερομηνίες και γεγονότα δεν είναι αναγκαίο. Αυτά που γράφω στη συνέχεια δεν είναι δικά μου, αλλά του Martyn Lloyd-Jones.

« Όταν έχεις κάνει κάτι στο κρυπτό, μην πάρεις το μικρό σου βιβλίο και καταγράψεις: "Λοιπόν, έκανα αυτό..." Φυσικά, δεν είπα σε κανέναν άλλον ότι το έκανα [...] Ο Κύριος λέει: Μην κρατάς καθόλου τέτοια βιβλία, μην κρατάς λογιστικά βιβλία με τον απολογισμό των κερδών και των ζημιών της ζωής σου. Μη γράψεις ημερολόγιο με τέτοιο πνεύμα, απλά ξέχασε τα πάντα που έχουν να κάνουν μ' αυτό..."  Ξέρεις ποιο θα είναι αποτέλεσμα; Θαυμαστό. Ο Κύριος λέει: Δεν χρειάζεται να κρατάς λογαριασμό. Ο Θεός το κάνει αυτό. Αυτός βλέπει το καθετί και καταγράφει τα πάντα, και ξέρεις τι θα κάνει; Θα σου ανταποδώσει στο φανερό.

Αν μονάχα τα ξεχνούσαμε όλα και κάναμε τα πάντα για να Του αρέσουμε, θα ανακαλύπταμε ότι ο Θεός κρατάει λογαριασμό. Τίποτα απ' αυτά που κάναμε δεν θα λησμονηθεί, θα θυμηθεί ακόμη και τις μικρότερες πράξεις μας. Στον Ματθαίο 25: 36 λέει: " [...] γυμνός ήμουν, και με ντύσατε· ασθένησα, και με επισκεφθήκατε· σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα. " Και εμείς θα πούμε: "Μα, πότε τα κάναμε όλα αυτά;" Δεν θα θυμόμαστε ότι κάναμε αυτό ή το άλλο. "Φυσικά και το κάνατε, θα απαντήσει. Είναι εδώ, στο Βιβλίο" ».

Ο Θεός κρατάει τα βιβλία και τα κρατάει με λεπτομέρεια. Σίγουρα κάποτε νιώθουμε την ανάγκη να καταγράψουμε μια υπόσχεση, μια εμπειρία, μια θυσία, μια ευλογία. Και δεν είναι σφάλμα αυτό. Αλλά το τι γράφουμε ή θυμόμαστε έχει λίγο νόημα. Ο Θεός βλέπει τα πάντα στον κρυφό χώρο. Όπως και όποτε Εκείνος νομίζει, θα ανταποδώσει στα φανερά.

Αστέρια που λάμπουν

 "Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων" (Ζαχαρίας 4:6).

Αν έτυχε να ενημερωθείτε για τις πρόσφατες γαλλικές προεδρικές εκλογές και την κατάκτηση του προεδρικού αξιώματος από έναν 39χρονο νέο άντρα, τον Εμμανουέλ Μακρόν, που θεωρείται ο νεότερος εκλεγμένος πρόεδρος σε παγκόσμιο επίπεδο, ίσως να σκεφτήκατε και εσείς όπως εγώ: Μα, πώς γίνεται ένας πρώην υπουργός οικονομικών να δημιουργήσει από το τίποτα μέσα σε ενάμιση χρόνο ένα νέο κόμμα και να κερδίσει την κούρσα;

Διάφορες εξηγήσεις δόθηκαν. Για την αστραπιαία του άνοδο όμως οι περισσότεροι ειδικοί καταλήγουν στην "ικανότητά του να γοητεύει όποιος κι αν είναι ο συνομιλητής του ... Έλεγε καλημέρα σε ολόκληρη τη γη, από τους μαθητές, έως τη θυρωρό και τη διευθύντρια [...] Είχε για τον καθένα τη λέξη που άρεσε..." Δεν του έλειπαν και άλλα σημαντικά εφόδια, αλλά πάνω απ' όλα ήταν ικανός να εκλύει και να καθηλώνει. Ένας Γάλλος αξιωματούχος είπε : " Ο Μακρόν είναι σαν τον Μωυσή: όταν προχωρά, η θάλασσα ανοίγει και κλείνει πίσω του." Ίσως τώρα καταλαβαίνετε γιατί σχολιάζω την περίπτωσή του. Δεν με απασχολεί η ανάλυση του λεγόμενου χαρισματικού ηγέτη, αλλά τα αστέρια που λάμπουν, και λάμπουν γιατί έχουν έχουν εκτελέσει μεγάλα σχέδια.

Λοιπόν, ο Μωυσής ήταν ένα τέτοιο αστέρι. Αλλά ο Μωυσής δεν ήταν ούτε κομήτης ούτε ο χαρισματικός ηγέτης-αστραπή. Ο Μωυσής φτιάχτηκε μέρα με τη μέρα στη σιωπηλή, άχαρη και χοντροκομμένη ζωή του βοσκού της ερήμου. Ο Μωυσής έγινε πετυχημένος ηγέτης, γιατί άφησε τον Θεό να πάρει τον χρόνο και να πλάσει με τους δικούς Του όρους τον άνθρωπο που ήθελε. Οι νίκες του Μωυσή δεν στηρίχτηκαν στην έλξη, την πειθώ, τα μέσα, το χρήμα, τις τεχνικές, ή ό,τι άλλο. Ο Μωυσής ήταν πρώτα απ' όλα ένας υπάκουος και πιστός συνεργάτης του Θεού.

Αυτό που συνεπαίρνει στις μέρες μας είναι τα νούμερα! Ποιος θα το αρνηθεί; Εντούτοις, η επιτυχία ενός χριστιανικού έργου δεν πρέπει να συναρτάται με τα νούμερα, το μέγεθος, την έκταση ή τον κρότο που κάνει η επιτυχία. Γιατί επιτυχία δεν σημαίνει απόλυτα ότι αυτό που κάνουμε θα διαρκέσει κιόλας. Επιτυχία δεν σημαίνει πάντα αξία. Η μοντέρνα αντίληψη ενός επιτυχημένου χριστιανικού έργου δεν πρέπει να ξεχνά το εδάφιο:  "Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων" (Ζαχαρίας 4:6).

Όταν ο χρόνος μηδενίζεται

" Όλα όσα συμβαίνουν είναι ματαιότητα ". Εκκλησιαστής 11:8.

Μεγάλη δήλωση, με την οποία σίγουρα πολλοί θα διαφωνούν. Δεν μπορεί η ζωή να είναι ματαιότητα. Δεν μπορεί η ανθρώπινη ιστορία να είναι ματαιότητα, ούτε τόσα ανθρώπινα επιτεύγματα να είναι ματαιότητα. Αν το πίστευαν πραγματικά αυτό οι άνθρωποι, η ανθρώπινη εξέλιξη θα είχε παγώσει. Αν το πίστευαν πραγματικά αυτό οι άνθρωποι, θα είχαν σταυρώσει τα χέρια και δεν θα είχαν κανένα κίνητρο για ζωή και επιβίωση. 

Ούτε και ο ίδιος ο Σολομώντας δεν το ασπαζόταν απόλυτα, διότι δεν θα είχε κάνει απολύτως τίποτα. Αλλά ο βασιλιάς Σολομώντας έκανε πάρα πολλά πράγματα και, εκτός από τις "φιλοσοφικές" μελέτες του και τα συμπεράσματά του για την εποχή, επιδόθηκε σε πάρα πολλές δραστηριότητες: κατασκευαστικές, καλλιτεχνικές, συλλεκτικές, εμπορικές, συγγραφικές, διδακτικές...  Ο Σολομώντας ενσαρκώνει το μοντέλο του έξυπνου, του διανοούμενου, αλλά και πλούσιου και απόλυτα πετυχημένου ανθρώπου της εποχής μας. Είναι ο άνθρωπος της προόδου και της θετικής ανθρώπινης εξέλιξης, γιατί έζησε σε βάθος τη ζωή και την πήγε πάρα πέρα.

Ωστόσο, είναι και ο άνθρωπος που επαναλαμβάνει διαρκώς την ίδια επωδό: "Ματαιότητα ματαιοτήτων, είπε ο Εκκλησιαστής· τα πάντα ματαιότητα" (Εκκλησιαστής 12:8). Ο Σολομώντας ήξερε ότι ο χρόνος κάποτε μηδενίζεται για όλους μας. Και όταν μηδενίζεται, μηδενίζει και τον καθένα μας που τον διαχειρίστηκε, δεν πάει να φτάσαμε ψηλά ή να προσφέραμε πολύτιμες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα. Η διάκριση μεταξύ εδώ και επέκεινα δεν ξέφυγε ποτέ από τον Σολομώντα.

Κανείς δεν αισθάνεται μηδενικό όσο περπατάει πάνω στη γη. Οι επιστήμονες που μας δίνουν λύσεις και εξηγήσεις δεν είναι μηδενικά. Οι οικονομολόγοι, οι εφευρέτες, οι άνθρωποι των τεχνών δεν είναι μηδενικά. Εσείς και εγώ σήμερα, έχουμε κάτι να πούμε και να δώσουμε στην ανθρώπινη ιστορία, δεν είμαστε σίγουρα μηδενικά. Αλλά να είστε σίγουροι ότι θα καταλήξουμε μηδενικά αν η ζωή μας δεν έχει την προοπτική της αιωνιότητας μέσα στον Χριστό. Και θα καταλήξουμε μηδενικά όχι γιατί θα κυλήσουμε στην ανυπαρξία και στην εκμηδένιση, αλλά γιατί δεν θα κρατάμε τίποτα που να μένει για την αιωνιότητα. Εκτός κι αν πράγματι κρατάμε κάτι...

Ο Σολομώντας έζησε με πληρότητα και πήγε την ανθρώπινη πρόοδο πάρα πέρα, αλλά κράτησε και κάτι που αξίζει αιώνια : " Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν τού ανθρώπου.  Επειδή, ο Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε έργο, και κάθε κρυφό πράγμα, είτε αγαθό είτε πονηρό " (Εκκλησιαστής 12: 13). Όταν ο χρόνος μηδενίζεται και μας μηδενίζει, κάποια πράγματα παραμένουν αιώνια.

Καθαρές γυναικείες υποθέσεις!

" Σαν ένας χρυσός κρίκος στη μύτη ενός γουρουνιού, [έτσι είναι] μια γυναίκα χωρίς φρόνηση ". Παροιμίες 11:22.

Οι σημερινές σκέψεις αφορούν τις γυναίκες και στοχεύουν στη διαχείριση των σχέσεων με το αντίθετο φύλο. Διότι εμείς, οι γυναίκες, έχουμε ένα πρόβλημα (ένα;;;) όταν πρόκειται για την προσέγγιση με το αντρικό φύλο. Το πρόβλημα είναι το εδώ και τώρα! Γιατί να χάνουμε χρόνο, αφού ταιριάζουμε, το βλέπω πριν καλά καλά γνωριστούμε! Τους λέει κάποιος άντρας ένα γεια, κάνει μαζί τους λίγο παρέα, και τα πράγματα δρομολογούνται ήδη στο μυαλό τους.

Εντούτοις, δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη "δρομολόγηση" εκ μέρους μας, γιατί ο Θεός δρομολογεί σωστά τα πράγματα όταν Τον εμπιστευόμαστε και Τον περιμένουμε. Πέρα από την απαραίτητη εκζήτηση του θελήματός Του, μερικά στοιχεία που χρειάζονται επίσης είναι:

1. Να είναι διακριτικές 
Δεν δείχνουν από τις πρώτες επαφές ότι βρήκαν τον γοητευτικό πρίγκιπα στο άτομο που τις πλησίασε. Είναι επιπόλαιο να πιστεύεις ότι συνάντησες το έτερόν σου ήμισυ, επειδή ανταλλάξατε κάποιες κουβέντες, τηλεφωνηθήκατε ή βγήκατε μαζί. Μη βιάζεσαι, δώσε χρόνο. Να είσαι διακριτική, ποτέ δεν θα διαψευστείς, εκτός κι αν δεν ξέρεις τι θέλεις.

2. Να δίνουν χώρο στον άλλον
Εν ολίγοις, να τον αφήνουν να είναι ελεύθερος στη σκέψη και στη συμπεριφορά του και όχι ήδη "δεσμευμένος" μαζί τους. Να του δίνουν τη δυνατότητα να σκεφτεί, να προσευχηθεί, να αποφασίσει. Ο σεβασμός, η εκτίμηση και η αγάπη, στοιχεία απαραίτητα για να στεριώσει μια μακροχρόνια σχέση, δεν μπορεί να έρθουν επειδή ζορίζεις τον άλλον να σε αγαπήσει. Ούτε μπορεί να προκύψουν επειδή τον "παγίδεψες" να σε ερωτευτεί με διάφορους τρόπους. Προκλητική εξωτερική εμφάνιση και σεξουαλικότητα είναι ως γνωστόν η εύκολη και δοκιμασμένη οδός. Μην ενδώσεις σ' αυτά, διότι δεν θα διατηρήσουν την ευτυχία όταν ο χρόνος θα αρχίσει να ροκανίζει τον έρωτα και το παρουσιαστικό.

3. Να κρατάνε το στόμα τους κλειστό
Δεν λένε στους φίλους /φίλες τους ποιος τους κοίταξε και τι τους είπε. Παρεκτός κι αν ξέρουν ότι το πρόσωπο αυτό είναι εχέμυθο. Οι γυναίκες οφείλουν να μεταχειρίζονται την υπόληψή τους και την προσωπικότητά τους, καθώς και του άλλου ατόμου, με σεβασμό. Κανείς δεν νιώθει άνετα όταν ξέρει ότι αυτά που έχει πει έχουν κάνει τον γύρω του κύκλου του.

4. Να μην ανταγωνίζονται συνεχώς με άλλες γυναίκες
Αυτός είναι βασικός κανόνας, γιατί η καθεμιά κοπέλα ξεχωριστά έχει τη δική της προσωπικότητα και τη δική της αξία. Δεν αρέσουμε όλες σε όλους και δεν κάνουμε όλες για όλους. Αν κάποιος βρίσκει ότι του ταιριάζεις, θα σε ξεχωρίσει και θα θελήσει να σε γνωρίσει. Όταν ήμουν δεκαοκτώ χρονών, κάποιος γνωστός μας μου είχε πει: "Μα καλά, δεν βλέπεις; Όταν οι περισσότερες​ γυναίκες πέφτουν σαν τα πορτοκάλια στην ποδιά των αντρών, εσύ περιμένεις να έρθει να σε βρει κάποιος;" Ωστόσο, ούτε σήμερα πιστεύω στον ανταγωνισμό και στο όποια προλάβει.

5. Να μην παίζουν ρόλους, να είναι ο εαυτός τους
Δεν υπάρχει πιο αλλοπρόσαλλο πράγμα για μια γυναίκα από το να μην έχει προσωπική ταυτότητα και συγκροτημένη προσωπικότητα. Αν σας φαίνεται υπερβολικό, δεν είναι. Στη μοντέρνα εποχή μας, πολλές κοπέλες είναι σε αναζήτηση του εαυτού τους και συγχέουν ρόλους στο μυαλό τους. Να φαίνονται έξυπνες; Να είναι μαχητικές και χειραφετημένες; Μήπως οι άντρες θέλουν τελικά τις σέξι και τις ντίβες; Ναι, αλλά δεν πρέπει να είναι σοβαρές ή πνευματικές; Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά; Θα βγεις κερδισμένη μόνο αν είσαι ο εαυτός σου. Αν δεν θέλεις να μπουρδουκλωθείς και να μπουρδουκλώσεις και άλλους στην αναζήτησή σου, να είσαι αληθινή. Μην υποκρίνεσαι κάτι άλλο. Ο Θεός θα σε ανταμείψει γι' αυτό. Όσο για τη σέξι σου πλευρά, δεν χρειάζεται να την ξέρουν όλοι, γιατί δεν τους αφορά όλους. Αφορά τον έναν, τον δικό σου. Σ' αυτόν να τη δείξεις.

Παίρνοντας πίσω τον χαμένο χρόνο

" Τα αλώνια θα γεμίσουν από σιτάρι, και οι ληνοί θα ξεχειλίσουν από κρασί και λάδι. Και θα αναπληρώσω σε σας τα χρόνια που κατέφαγε η ακρίδα [...] Και θα φάτε άφθονα, και θα χορτάσετε, και θα αινέσετε το όνομα του Κυρίου τού Θεού σας· που έκανε με σας θαυμάσια· και ο λαός μου δεν θα ντροπιαστεί στον αιώνα". Ιωήλ 2:24-26.

Αντικειμενικά και λογικά μιλώντας, ο χαμένος χρόνος είναι αυτό που λένε οι λέξεις : χαμένος χρόνος. Δεν ξέρω κανέναν που θα μπορούσε να γυρίσει το ρολόι του πίσω και να κερδίσει τον χρόνο που χάθηκε. Τον χρόνο που σπαταλήθηκε σε κακές επιλογές και λανθασμένες προτεραιότητες. Τον χρόνο που δαπανήθηκε μάταια μέσα σε καταστάσεις που δεν οδήγησαν πουθενά. Τον χρόνο που μας πόνεσε, μας έφθειρε, μας ξέχασε.

Πρακτικά ξέρουμε ότι ο χρόνος δεν μας περιμένει "στα ραντεβού" που εμείς του ορίζουμε. Δεν είναι όλες οι ώρες δικές μας, ούτε όλες οι επιλογές δυνατές τη στιγμή που θέλουμε. Γι' αυτό υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κατηγορούν διαρκώς τον εαυτό τους για τα λάθη τους και για τις χαμένες ευκαιρίες. Κάποιοι βασανίζονται στα ερωτηματικά τους και πονούν γιατί τα καλύτερά τους χρόνια πέρασαν θλιμμένα και άχαρα. Κοιτούν το μέλλον μην έχοντας να περιμένουν τίποτα, απλά και μόνο γιατί ο χρόνος πέρασε και χάθηκε.

Δεν γνωρίζω κανέναν που να μπορεί να επεμβαίνει στον χρόνο, εκτός από έναν: τον Θεό, τον δημιουργό και κυρίαρχο του χρόνου. Όταν κοιτάμε τον παρελθόντα χρόνο, ας τον κοιτάμε μέσα από το πρίσμα ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος. Και αυτό γιατί ο Θεός μπορεί να αναπληρώσει σε μας τα χαμένα χρόνια. Για να το λέει, μπορεί να το κάνει.

Αν πιστεύουμε ότι ο χρόνος σχετίζεται με το τι εμείς μπορούμε να καταφέρουμε σωματικά και ψυχικά, τότε σίγουρα ο χρόνος δουλεύει εις βάρος μας και οι ελπίδες μας λιγοστεύουν. Αλλά αν πιστεύουμε ότι ο χρόνος σχετίζεται με το τι ο Θεός μπορεί να κάνει στη ζωή μας, ο χρόνος δεν έχει μεγάλη σημασία. Γιατί ο Θεός μπορεί σε μια χρονιά να αναπληρώσει ό,τι ρημάχτηκε τα χρόνια που πέρασαν. Ο Θεός μπορεί να μας δώσει επταπλάσια συγκομιδή στη θέση των ετών " που κατέφαγε η ακρίδα " (Ιωήλ 2:25). Ο Θεός μπορεί να σχεδιάζει θαυμάσια όταν εμείς βλέπουμε πίσω και μπροστά μας ρημαγμένη γη. Ο χρόνος, ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να φέρει όταν τον ακουμπάμε στα χέρια του Θεού.

Η καλύτερη υπηρεσία για τον Θεό

" Μάλιστα και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό..." Φιλιππησίους 3:8.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ως άνθρωποι θέλουμε να υπηρετήσουμε τους άλλους. Παρά τις μεγάλες δόσεις εγωκεντρισμού της εποχής μας, παρά τις πεποιθήσεις και τα συνθήματα του τύπου: "Εγώ και οι ανάγκες μου πρώτα απ' όλα, όλοι οι άλλοι μετά", οι περισσότεροι επιθυμούμε να προσφέρουμε στην οικογένειά μας και την κοινωνία μας.

Αν είμαστε συνειδητοί χριστιανοί, η υπηρεσία μας στους άλλους αποτελεί κεντρική συνιστώσα της πνευματικής μας ζωής. Γι' αυτό, δίνουμε από τον χρόνο μας, τα χρήματά μας, τα ταλέντα μας, τις δυνατότητές μας, κάποτε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πολλοί έχουμε συμμετάσχει σε διάφορες δραστηριότητες για χρόνια και έχουμε υπηρετήσει φανερά ή αθέατα με ποικίλους τρόπους. Άλλες φορές συστηματικά και δεσμευτικά, άλλες στον δικό μας αγρό που ελάχιστοι ήξεραν. Για πολλές απ' αυτές έχουμε κάποιου είδους αναγνώριση και αρκετά ευχαριστώ. Κρίνουμε ότι είμαστε πνευματικοί άνθρωποι και όχι βολεμένοι χριστιανοί. Γεγονός που μας δίνει την αίσθηση ότι προσφέρουμε στον Θεό απ' αυτά που μας δίνει.

Ωστόσο, καμιά απ' αυτές τις υπηρεσίες δεν έχει μεγάλη αξία, πιστεύω. Η καλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό είναι να Τον αφήνουμε να δουλεύει επάνω μας. Η καλύτερη προσφορά που μπορούμε να κάνουμε στον Χριστό είναι να Του επιτρέπουμε να διαχειρίζεται τη ζωή μας. Κάποτε να την ανατρέπει. Άλλοτε να μας παίρνει αγαπημένα μας πρόσωπα. Κάποιες φορές και πράγματα τα οποία θέλαμε ή είχαμε μεγάλη ανάγκη. Η σπουδαιότερη υπηρεσία μας  ήταν και θα είναι η υπακοή μας. Όταν ανατρέπει τα σχέδιά μας και λέμε ναι. Όταν μας βάζει να συναναστρεφόμαστε με δύσκολα άτομα ή μας " ξεχνά " μέσα σε φουρτούνες και λέμε ναι. Όταν μας περνά μέσα από δοκιμασίες ή ματαίωση, και ενώ δεν θέλουμε να πιούμε το πικρό ποτήρι, λέμε ναι.

Ο Απόστολος Παύλος δεν είχε σαν πρώτο στόχο του να υπηρετήσει τον Χριστό. Τα κηρύγματα και ο ευαγγελισμός δεν ήταν το πρώτο του μέλημα. Ο Παύλος ήθελε να γνωρίσει τον Χριστό και τη δύναμη της ανάστασής Του. Ζημιώθηκε πολλά, γιατί θέλησε να κερδίσει τον Χριστό. Και θεώρησε τα πάντα σκύβαλα όχι για να είναι παραγωγικός και αποτελεσματικός στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, αλλά γιατί ήθελε να γνωρίσει τον Χριστό. Και επειδή Τον γνώριζε, γι' αυτόν και Τον υπηρετούσε και τον κήρυττε σωστά. Η καλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό; Η καθημερινή παραχώρηση της ζωής μας.

Αν ήξερες τους κρυφούς πόνους και τις αγωνίες μιας μητέρας

" Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, για να γίνεις μακροχρόνιος επάνω στη γη, που σου δίνει ο Κύριος ο Θεός σου". Έξοδος 20:12.

" Σήμερα η κόρη μου έγραψε πανελλήνιες στα μαθηματικά, αλλά δεν τα πήγε τόσο καλά. Αλλά δεν φτάνει αυτό, έχω πρόβλημα και με το γιο μου, που ενώ έχει διαβάσει πολύ καλά στη χημεία, κάτι έχει πάθει και έχει μπλοκάρει παραμονή των εξετάσεων. Έλεος, Χριστέ μου. Φώτισέ τους στο καλό... Δεν μπορώ άλλο ν' αντέξω αυτή την αγωνία των εξετάσεων [...]  

Τα παιδιά σήμερα γύρισαν από τη βόλτα τους, αλλά κάτι τρέχει και είμαι αγχωμένη. Τα ερωτηματικά πολλά: γιατί η κόρη μου έχει τις μαύρες της; Γιατί ο γιος μου δεν συνεργάζεται και κάνει του κεφαλιού του; Θέλω να κλάψω... Είναι 04.25 το πρωί, αλλά δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τι θα ξημερώσει αύριο; Το κεφάλι μου πάει να σπάσει, γιατί έχω τόσες πολλές δουλειές και θέματα να λύσω. Τελικά, τίποτα δεν μπορώ να κάνω εγώ ... Χριστέ μου, βοήθησέ μας!"

Κρυφές, ανομολόγητες και βασανιστικές σκέψεις μιας ανώνυμης μητέρας. Γιατί οι μητέρες δεν μιλάνε πάντα. Οι μητέρες δεν σου λένε κάθε τρεις και λίγο : "Εσύ μπορεί να περνάς καλά παιδί μου, αλλά εγώ δεν κλείνω μάτι κάποιες βραδιές για να σκέφτομαι το μέλλον σου". Οι μητέρες μπορεί να ξυπνήσουν νωρίς το πρωί και να τις βρεις στην κουζίνα να σου κάνουν το αγαπημένο σου πρωινό ή τα κουλούρια που σου αρέσουν, ενώ σε λίγο θα πρέπει να σκοτωθούν για να πάνε στη δουλειά και να βγάλουν μια απαιτητική ημέρα, μπορούν δεν μπορούν. Θα επιστρέψουν πάλι σπίτι για να αναλάβουν δεύτερη βάρδια, ενώ θα σκέφτονται τι σου συμβαίνει, αν είσαι χαρούμενος/η, ποιος σε πλήγωσε, γιατί κλείνεσαι στο δωμάτιό σου, μήπως δεν λες όλη την αλήθεια για τις δυσκολίες που περνάς εκεί που σπουδάζεις. Αλλά μπορεί να μη σου τα ομολογήσουν ποτέ όλα αυτά. Απλά θα συνεχίσουν σαν να μην τρέχει τίποτα, ενώ κάποια αγωνία τους θα τις κρατήσει μάλλον ξάγρυπνες. 

Αν ήξερες τους κρυφούς πόνους και τις αγωνίες που αντιμετωπίζει στη ζωή μια μητέρα, αν ήξερες τι κρύβεται πίσω από το σταθερό τους βλέμμα, τη δυνατή καρδιά τους και τη γεμάτη συμπαράσταση συμπεριφορά τους, μάλλον δεν θα κοιμόσουν καθόλου εσύ... Επειδή δεν ξέρεις - και καλά κάνεις που δεν ξέρεις, γιατί δεν πρέπει όλα να τα ξέρεις - κοιμήσου. 

Αλλά πριν κοιμηθείς, ευχαρίστησε τον Θεό για τη μητέρα σου και ζήτησέ Του να της δίνει δύναμη, δύναμη και για να σε υπηρετεί, γιατί είναι άνθρωπος και έχει και αυτή ανάγκες. προβλήματα και αδυναμίες. 

Ας γνωριστούμε, λοιπόν!

Γεια σας! Ονομάζομαι Σίσσυ και χαίρομαι για την επίσκεψή σας στο ιστολόγιο μου. Ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώνετε σ' αυτή τη σελίδα και θα είμαι πολύ χαρούμενη αν σας βοηθήσει να δείτε τη ζωή με νέα οπτική.

Το Pros Emmaus είναι ένας ιστοχώρος στον οποίο μοιράζομαι τη μεγάλη αγάπη μου για δύο διαφορετικούς κόσμους: τον κόσμο των ανθρώπων και τον κόσμο του Θεού. Είναι δύο κόσμοι που με συνεπαίρνουν εξίσου, γιατί συνομιλούν σε όλα τα επίπεδα και από τη συνομιλία τους αυτή ξετυλίγεται ο χαρακτήρας του Θεού και τα επιτεύγματά Του και ο χαρακτήρας του ανθρώπου και τα δικά του επιτεύγματα. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι δύο αντίθετοι και συγκρουσιακοί κόσμοι, αλλά εγώ βλέπω ξεκάθαρα μια αρμονία που κάποτε διακόπηκε και που ψάχνει μέσα στην ιστορία να ξαναβρεί τον δρόμο της επιστροφής και της αποκατάστασης. Αν συμβεί αυτό τελικά, εξαρτάται από τον καθένα μας προσωπικά. Είμαστε ελεύθερες ατομικότητες και η ύπαρξή μας σ’ αυτόν τον κόσμο δεν είναι τυχαία ή μάταιη, αλλά απορρέει από τις προθέσεις ενός αγαθού Θεού που θέλει η ζωή μας να έχει νόημα και αξία.

Η ιδέα του ιστολογίου χρονολογείται αρκετά χρόνια πίσω, αλλά έγινε πραγμα­­­­­τικότητα τον Μάιο του 2013 με έναν απρόσμενο τρόπο, όπως εκείνα τα κρυφά όνειρα που ξαφνικά πραγματοποιούνται χωρίς να καταλάβουμε καλά το πώς. Αν το Pros Emmaus υπάρχει, είναι γιατί ο Θεός κάνει πάντα τα σωστά βήματα και τις σωστές συνδέσεις και είμαι τόσο ευγνώμων γι’ αυτό.

Μέσα από τις αναρτήσεις του Pros Emmaus επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για τη ζωή και τον Θεό βιωμένη στην ανθρώπινη καθημερινότητα. Στόχος μου δεν είναι να διδάξω ex cathedra χριστιανικές αρχές και αξίες, ή ακόμη και να θεολογήσω. Στόχος μου είναι να μοιραστώ τις σκέψεις, τις εμπειρίες, τις ανησυχίες και τα όνειρά μου, καθώς μέσα από την αλήθεια της Βίβλου και την προσωπική μου σχέση με τον Θεό γνωρίζω τον εαυτό μου, τους ανθρώπους και τον κόσμο μέσα στον οποίο ζω, υπό το πρίσμα της αιωνιότητας. Στόχος μου είναι να γίνει η ζωή μας πιο ισορροπημένη και χαρούμενη.

Για έναν άνθρωπο σαν και εμένα που ακόμη δεν έχω καταφέρει να δικτυωθώ κοινωνικά (αναρωτιέμαι πότε θα έρθει η στιγμή που θα φτιάξω ένα προσωπικό προφίλ στο Facebooκ!!!), παρ' όλη την εξωστρέφεια και την καλή επικοινωνία μου με ανθρώπους, προτιμώ περισσότερο την ήσυχη και αθέατη πλευρά της ζωής με την οικογένειά μου και τους φίλους μου και μια τέτοια έκθεση με φέρνει κάποτε σε αμηχανία. Μέσα από τις αναρτήσεις κάποιος μπορεί να βοηθηθεί, άλλος πάλι να γελάσει και να επικρίνει. Άλλος μπορεί να υποστηρίξει ότι μιλάω τη γλώσσα της αλήθειας, άλλος ότι περιαυτολογώ και άλλος ότι ζω σ' έναν διαφορετικό κόσμο.

Έστω! Αυτόν τον κόσμο τον μοιράζομαι με χαρά και ενθουσιασμό μαζί σας. Εύχομαι οι κόσμοι μας να έχουν κοινά, ακόμη κι όταν φαίνεται ότι κάπου διαφωνούν!

Εννιά τρόποι για να δυστυχήσεις

 " Aν, λοιπόν, ο Yιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι ". Ιωάννης 8:36.

Στην παιδική και εφηβική ηλικία δεν θα συμφωνούσαν και πολλοί ότι ήμουν εύκολο παιδί. Το βασικό μου πρόβλημα; Οι απορίες και τα γιατί  στα ερωτηματικά μου - από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα-  που έκαναν συχνά τους γύρω μου να εκνευρίζονται αφάνταστα.

Αν και πολύ κοινωνική και εξωστρεφής, λίγοι ήξεραν ουσιαστικά πώς σκεφτόμουν. Η αβίαστη και εύκολη προσαρμοστικότητά μου στον κοινωνικό χώρο και η ανεμελιά μου δεν είχε τίποτα να φανερώσει για όλα όσα με απασχολούσαν βαθύτερα. Χαρακτηριστικό που με ακολουθεί αρκετά ακόμη και σήμερα.

Όταν άφησα την καρδιά μου στον Χριστό, μην πιστέψετε ότι όλα τα πράγματα άλλαξαν ως δια μαγείας. Ο χαρακτήρας μας, η προσωπικότητά μας, ο τρόπος που σκεφτόμαστε και αντιδρούμε είναι κάτι που θέλει πάρα πολύ κόπο και χρόνο για ν' αλλάξει. Μπορεί να αγαπάμε την αλήθεια του Θεού, μπορεί να μην λέμε πλέον ψέματα, να υπηρετούμε τους άλλους, να προσευχόμαστε και να μελετάμε τη Βίβλο, αλλά θέλει συνειδητές και επίμονες προσπάθειες για να πάψουμε να είμαστε ό,τι ο καθένας μας είναι. Ανασφαλής, αγχώδης, μεμψίμοιρος, οργίλος, ανυπόμονος, ανικανοποίητος, πικρόχολος, κουτσομπόλης, επικριτικός, και τόσα άλλα όσοι οι άνθρωποι που κινούνται πάνω στη φλούδα της γης.

Ωστόσο, μπορώ να σας πω μερικούς τρόπους για να γίνεται δυστυχισμένοι, μιλώντας, φυσικά, από τη δική μου εμπειρία. Ήταν μία στάση ζωής που με ανάγκασε και ακόμη και σήμερα μ' αναγκάζει να γραπώνομαι στον Χριστό, ώστε Αυτός ν'ανακαινίζει διαρκώς το μυαλό μου, το πνεύμα μου και την ψυχή μου, βάζοντας όμορφα πράγματα στα σημεία εκείνα που ο χαρακτήρας μου αυθαίρετα είχε χτίσει τα δικά του "κάστρα".

Παραθέτω μερικούς τρόπους για να γίνει κάποιος δυστυχισμένος:

• Ρώτα συνέχεια τα γιατί και ψάχνε εξηγήσεις, ακόμη και όταν τα ερωτήματά σου οδηγούν σε αδιέξοδο.
• Να διορθώνεις πάντα με αυστηρότητα τον εαυτό σου και μην του συγχωρείς πολλά λάθη, ενώ με τους άλλους να είσαι γεμάτος έλεος και κατανόηση.
• Να αναλύεις το παρελθόν, χωρίς να διδάσκεσαι απ' αυτό.
• Να μην εμπιστεύεσαι κατά βάθος τους ανθρώπους και να θέλεις να πατάς μόνος σου γερά στα πόδια σου, έχοντας ικανές εσωτερικές άμυνες. Να μην αφήνεις να σου ξεφεύγει ο έλεγχος των συναισθημάτων σου, ιδιαίτερα με το αντίθετο φύλο. 
• Να σκέφτεσαι εσύ για το τι σκέφτονται οι άλλοι στις διαπροσωπικές σας σχέσεις και να αντιδράς σύμφωνα με το τι εσύ πιστεύεις ή υποθέτεις.
• Να μη δίνεις μεγάλη σημασία στις δυνάμεις και τα όρια σου, αρκεί οι γύρω σου να είναι ικανοποιημένοι.
• Να θέλεις να ελέγχεις όσο περισσότερο μπορείς τις συνθήκες.
• Να αναζητάς την τελειότητα.
• Και τέλος, ενώ μεταβάλλονται οι καταστάσεις και οι ανάγκες σου αλλάζουν, εσύ να συνεχίζεις να τις αντιμετωπίζεις εγκλωβισμένος σε κάποιες δικές σου αγκυλώσεις.

Ανάπαυση; Ναι, και για σένα!

"  Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ ". Ματθαίος 11:29-30.

Γνωρίζω πολλούς χριστιανούς - τον εαυτό μου συμπεριλαμβανόμενο -, που τους πήρε πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια να καταλάβουν τι θα πει "καλός ζυγός", "ελαφρύ φορτίο" και "ανάπαυση" μέσα στην ψυχή. Μπορεί αυτό να οφειλόταν στον προσωπικό χαρακτήρα, στα οικογενειακά και χριστιανικά βιώματα του καθενός, ακόμη και σε μια μονόπλευρη διδασκαλία. Μπορεί, επίσης, να οφειλόταν σε μια λανθασμένη κατανόηση της χριστιανικής ζωής εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων. 

Πολλοί χριστιανοί ζουν μέσα στην ανησυχία, την ενοχή, την απογοήτευση, και είναι κατά κάποιο τρόπο θλιμμένοι και δυστυχισμένοι, ακόμη κι όταν δεν το δείχνουν άμεσα. Και αυτό γιατί δεν κατάλαβαν πραγματικά βασικά θεμέλια της χριστιανικής ζωής: τη δικαιοσύνη δια της πίστεως και τα αγαθά σχέδια ενός τέλειου Θεού. Πώς να έχεις χαρά, ειρήνη και ανάπαυση όταν όποτε αμαρτάνεις, όποτε ελέγχεσαι για παραλείψεις σου, όποτε δεν καταφέρνεις να είσαι όπως θα ήθελες πραγματικά να είσαι, κατηγορείς τον εαυτό σου, παρέα πάντα με τον διάβολο που σε σιγοντάρει; 

Πώς γίνεται το φορτίο να είναι ελαφρύ και ο ζυγός καλός όταν ο πήχης που θέτει ο Χριστός είναι άφταστος -και πράγματι είναι-, όταν οι ανάγκες και οι δυσκολίες είναι τόσες πολλές, ενώ οι πόροι και οι δυνάμεις μας εξαντλούνται τόσο γρήγορα; Πώς να αναπαυτείς όταν αισθάνεσαι ότι κάτι κατάφερες, υπάρχει ελπίδα, και την άλλη στιγμή μια απογοήτευση, ένα λάθος, μια ανατροπή σού κλέβει τη χαρά και την ελπίδα και σε φέρνει αντιμέτωπο μ' έναν Θεό που είναι διαρκώς ανικανοποίητος; Βέβαια, μπορεί να μετανιώνεις, να επιδιώκεις ν' αλλάζεις συμπεριφορά, αλλά μάλλον θα χρεωθείς όλες τις παρακοές σου... Πώς να μην καταλήξεις, λοιπόν, μίζερος με τέτοιες ζοφερές προοπτικές;

Η πλειονότητα των χριστιανών γνωρίζουμε τον νόμο της σποράς και του θερισμού, και πολλοί τον έχουμε γευτεί προσωπικά. Αλλά ανεξάρτητα απ' αυτό, οι προοπτικές μας δεν είναι και δεν θα πρέπει ποτέ να είναι ζοφερές. Το μέλλον μας δεν είναι θλιβερό, ούτε μοναχικός ο αγώνας μας. Είμαστε δικαιωμένοι με την πίστη, τη καθημερινή, συνεχή πίστη μας στο ολοκληρωμένο έργο του Χριστού. Μπορούμε να αναπαυτούμε, γιατί υπάρχει οδός, ασφάλεια και δύναμη ακόμη και μέσα στις πιο σκοτεινές μας ώρες. Ο Χριστός είναι μαζί μας και όχι εναντίον μας! Υπάρχουν αγαθά σχέδια για μας, ακόμη και όταν ο διάβολος τα ματαιώνει, όταν εμείς οι ίδιοι τα περιπλέκουμε, ή όταν οι άλλοι τα πολεμούν. Ακόμη κι όταν φαίνεται ότι ο Θεός μας δεν ακούει και μας ξέχασε, Εκείνος έχει σχέδια αγαθά για μας!