Θέλεις να γίνεις υγιής;

 "Αυτόν, μόλις τον είδε ο Ιησούς ότι ήταν κατάκοιτος, και ξέροντας ότι πάσχει ήδη πολύ καιρό, του λέει: Θέλεις να γίνεις υγιής; " Ιωάννης 5:6.

Αν θέλεις να γίνεις υγιής, θα αφήσεις τις δικαιολογίες και θα κοιτάξεις τι μπορείς να κάνεις, ώστε να γίνεις υγιής. Αυτό που αναμφισβήτητα χρειάζεται είναι ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ να γίνεις υγιής! Τα υπόλοιπα θα τα φροντίσει ο Θεός. Σίγουρα όχι μέσα σε μια στιγμή με μαγικό τρόπο, αλλά να είσαι βέβαιος ότι αν εσύ βάλεις τη θέλησή σου και τη συνεργσία σου, ο Κύριος θα σε βοηθήσει.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νοσούν σε αρκετά σημεία. Κάποιοι είναι ευέξαπτοι και αρπάζονται εύκολα. Άλλοι ρέπουν στο κουτσομπολιό. Μερικοί μπορεί να σου σπάσουν τα νεύρα με το ρολόι και τον χρόνο (κουρδισμένοι μέχρι εκεί που δεν αντέχεις ή τόσο χύμα που πάλι δεν αντέχεις). Άλλοι είναι τελειομανείς και ανικανοποίητοι και άλλοι είναι τόσο αδιάφοροι που δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις μαζί τους. Και η λίστα συνεχίζεται...

Το πρόβλημα δεν είναι τα ελαττώματά μας, απ' αυτά δεν εξαιρείται κανείς μας. Το πρόβλημα είναι όταν βρίσκουμε δικαιολογίες, προκειμένου να μην αλλάξουμε τα νοσηρά σημεία του χαρακτήρα μας. Θυμάμαι ότι όταν ήμουν παιδί ρωτούσα τα πάντα και μιλούσα πολύ. Μεγαλώνοντας, φιλοσοφούσα, πλάτειαζα, κούραζα. Στη συγγένεια είχαν εφεύρει ένα παρατσούκλι και μια κίνηση-σήμα για να μου πουν: Να μιλήσει κι άλλος! Καθώς τα χρόνια περνούσαν, παρατήρησα ότι κάποιοι άνθρωποι χαίρονταν με την πολυλογία μου, αλλά πολλοί κουράζονταν. Μερικοί δεν προλάβαιναν να ολοκληρώσουν τις σκέψεις τους, γιατί τους είχα διακόψει από το πάθος.

Αν αυτό δεν είναι ελάττωμα, τι είναι; Αν επέμενα να λέω: "Έτσι είμαι εγώ, τι να κάνουμε τώρα;" θα είχα, αφενός, στραγγαλίσει όλα εκείνα τα κομμάτια της Αγίας Γραφής που μιλούν για το στόμα, και, αφετέρου, θα επικοινωνούσα άχαρα με τους άλλους. Ευχαριστώ τον Θεό για όλους εκείνους που άφησαν υπονοούμενα ή δυσανασχέτησαν με την πολυλογία μου. Είμαι ευγνώμων σε κάποιο μέλος της οικογένειάς μου που με διακόπτει ακόμη και σήμερα όταν τείνω να παίρνω χρόνο, λέγοντάς μου το παράδοξο:  Έχουν περάσει τα δύο λεπτά που σου αναλογούν να μιλήσεις. Τώρα σειρά έχει άλλος. Ή το εκνευριστικό : Πες μου ό,τι έχεις να μου πεις σε δύο λεπτά! Ακόμη το προσπαθώ αυτό το δίλεπτο, αλλά ξέρω ότι είμαι σε καλό δρόμο.

Όλοι είμαστε σε καλό δρόμο, αν θέλουμε. Γιατί έχουμε έναν δυνατό Θεό που μπορεί να μας γιατρέψει από τα ελαττώματά μας. Δεν μας ζητά αν μπορούμε εμείς να αλλάξουμε, γιατί ξέρει ότι μόνοι μας δεν μπορούμε. Μας ρωτάει, όμως, αν θέλουμε. Αν θέλουμε να γίνουμε υγιείς και να γλιτώσουμε από τις συνέπειες των κακών μας ροπών, θα εργαστεί πάνω μας το καλό έργο σε διάφορα κομμάτια του χαρακτήρα μας.

Θα σε χαϊδεύει, αλλά όχι για πάντα...

 "Ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος". Ρωμαίους 6:23.

Είναι κυρίως κάποιοι χριστιανοί, οι οποίοι δεν έχουν ζήσει σε βάθος την αμαρτία, που δεν καταλαβαίνουν τις προειδοποιήσεις του Θεού. Για τους ανθρώπους που έχουν δει το πραγματικό της πρόσωπο, τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα.

Όταν ο Θεός λέει όχι, ξέρει τι λέει. Όταν ο Θεός λέει μη, δεν μπλοφάρει για να κόψει τη φόρα της  ελευθερίας ή της απόλαυσης. Ο Κύριος είχε σώσει πολλές φορές τον Σαμψών από στενάχωρες συνθήκες, ώστε ο ίδιος είχε πιστέψει ότι ήταν αλώβητος. Οι όποιοι κίνδυνοι ήταν κάτω από τον έλεγχό του! Εντάξει, δεν ήταν και χαζός, ήξερε που να σταματάει το παιχνίδι με την αμαρτία. Ταυτόχρονα, άρπαζε τις ευκαιρίες να εκδικείται τους εχθρούς του Θεού και εκπλήρωνε την αποστολή του.

Απορροφημένος στους αυτοσχεδιασμούς αλλά και στην προσπάθειά του να συμβιβάσει τη ζωή του με το κάλεσμα του Θεού, ο  Σαμψών βεβήλωνε μέρα με τη μέρα την ηθική και πνευματική του ταυτότητα. Σύντομα, θα καταστρεφόταν και η ζωή του. Αλλά αυτό δεν του το είπαν ούτε η πόρνη στη Γάζα ούτε η Δαλιδά. Έξάλλου, ένας τόσο δυνατός, έξυπνος και ικανός άντρας δεν είχε να φοβηθεί τίποτα από τα κοριτσάκια που του πρόσφεραν αγάπη, χαδάκια και έρωτα ... Λοιπόν, πια αμαρτία; Η χαρά δεν λες καλύτερα;

Δυστυχώς, έτσι είναι! Να μη σου δώσει και λίγη χαρά η αμαρτία; Τότε γιατί να πας μαζί της; Γιατί να παραδοθείς στα θέλγητρά της, αν δεν έχει απολύτως κανένα θέλγητρο; Η αμαρτία θα σε χαϊδεύει στην αρχή. Θα σου δίνει υποσχέσεις. Θα περνάς καλά. Στα χέρια της θα καταλάβεις τι προσφέρει η πραγματική  ζωή ... Εντάξει, με μέτρο, δεν θα εκτραπείς και εντελώς. Αυτά μέχρι να σε πουλήσουν, να σε τυφλώσουν, να σε εξευτελίσουν και να πεθάνεις όπως δεν θα ευχόσουν ούτε στον εχθρό σου.

Αυτό έμαθε τελικά ο Σαμψών, ο οποίος δεν φανέρωσε το μυστικό της δύναμής του στη Δαλιδά γιατί την αγάπησε πραγματικά, αλλά γιατί δεν άντεξε πλέον το πρεσάρισμα που του έκανε. Τον βίαζε με τα λόγια της, τον στεναχωρούσε κάθε μέρα που ο άνθρωπος δεν άντεξε άλλο. Θυμήσου: η αμαρτία στύβει και βασανίζει, ενώ ταυτόχρονα, πού και πού, θα σε κοιμίζει χαϊδεύοντάς σε στα γόνατά της.

Αν είσαι συνειδητός χριστιανός, μην παίξεις μαζί της. Θα κουραστείς με την αμαρτία. Ίσως να μην καταφέρεις να αντέξεις τις αφόρητες πιέσεις της και να χαθείς στη δίνη της. Η αμαρτία δεν έχει σκοπό να σε χαϊδεύει για πάντα. Αλλά αυτό δεν θα στο πει την ώρα που θα σου ανοίγει την αγκαλιά της...

Έχοντας όλες τις προδιαγραφές για να πετύχεις...

"Κι αυτός ξύπνησε από τον ύπνο του, και είπε: Θα βγω όπως και άλλοτε, και θα εκτιναχθώ. Αλλ' αυτός δεν γνώρισε ότι ο Κύριος είχε απομακρυνθεί απ' αυτόν". Κριτές 16:20.

Κι όμως, μπορεί να αποτύχεις! Και να αποτύχεις οικτρά! Γιατί τι άλλο θα μπορούσε κανείς να πει για τον Σαμψών και τους δρόμους που πήρε; Ήταν δρόμοι ανθρώπινης εξυπνάδας, ικανοτήτων και επιλογών που τον οδήγησαν αργά αλλά σταθερά προς τον χαμό του. 

Ο Σαμψών είναι το τραγικό παράδειγμα της αποτυχίας ενός ανθρώπου που έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια ευλογημένη ζωή και πάραυτα καταλήγει ένα μίζερο ζώο, ένα "εργαλείο" στα χέρια αμαρτωλών ανθρώπων, οι οποίοι τον χρησιμοποίησαν για τις αγγαρείες τους και τη διασκέδασή τους, εξευτελίζοντας έτσι έναν άνθρωπο τον οποίο ο Θεός είχε διαλέξει για εντελώς διαφορετικά σχέδια.

Ο Σαμψών γεννήθηκε σε μια οικογένεια που σεβόταν τον Θεό. Οι γονείς του ήταν άνθρωποι που προσεύχονταν για σύνεση και υπάκουαν στο θέλημα Του. Ο Σαμψών ήταν επιλογή του Θεού από την κοιλιά της μητέρας του, διότι ο Κύριος τον είχε καλέσει να είναι αφιερωμένος Ναζηραίος, με σκοπό να ελευθερώσει τον λαό Ισραήλ από την καταπίεση των Φιλισταίων. 

Μια κλήση από τον Θεό που σε εξοπλίζει με ό,τι καλύτερο Εκείνος έχει για να επιτελέσεις το θέλημά Του, μια χριστιανική οικογένεια που σε αγαπάει, προσεύχεται για σένα και σε συμβουλεύει, είναι ανέλπιστες προδιαγραφές για να πετύχεις. Αλλά  αν θα πετύχεις ή όχι, συμπεριλαμβάνει κι εσένα! Έχεις πάντα λόγο σ' αυτά που ο Θεός κάνει στη ζωή σου.  Πάντα η γνώμη σου και η στάση σου λαμβάνονται υπόψη. 

Τελικά, ένας σοφός Θεός που κοιτάζει διαρκώς πάνω σου με αγάπη, που σου δίνει δυνατότητες, που σε περιφρουρεί και μια καλή οικογένεια δεν αποτελούν καμιά εγγύηση, αν από μόνος σου απορρίπτεις την πνευματική καθοδήγηση. Ο Θεός δεν έφταιγε, οι γονείς δεν έφταιγαν, ο Σαμψών έφταιγε.

Είναι κρίμα που ο Σαμψών δεν κατάλαβε που οδηγούσε η έλλειψη υπακοής του. Ο Θεός δεν μπόρεσε να κάνει πολλά πράγματα για να αναιρέσει τις επιλογές του, και αυτό είναι καλό να το θυμάται όποιος νομίζει ότι τα ξέρει και τα μπορεί όλα, εφόσον ο Θεός  μάλλον θα κάνει πάντα ότι δεν καταλαβαίνει... Ο Σαμψών ξεκίνησε τη ζωή του έχοντας όλες τις ευλογίες για να πετύχει, αλλά έκλεισε τη ζωή του περίγελος ενός ειδωλολατρικού πλήθους. Εσύ; Πώς θα ήθελες να κλείσεις τη ζωή σου;

Η θαυμαστή εποχή της επικοινωνίας... του ψέματος

"Σώσε, Κύριε· επειδή, εξαφανίστηκε ο όσιος, επειδή χάθηκαν οι φιλαλήθεις ανάμεσα στους γιους των ανθρώπων.  Κάθε ένας λέει μάταια λόγια στον διπλανό του· με δόλια χείλη μιλούν, από διπλή καρδιά.". Ψαλμός 12:1-2.

Ζούμε στην εποχή που όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια (ναι, αυτή που πιστεύουν ότι κατά βάθος δεν υπάρχει, γιατί είναι υποκειμενική και αποσπασματική!). Ζούμε σε μια περίοδο που οι  άνθρωποι θέλουν να φανερώνεται η αλήθεια. Θα σου την πουν και καταπρόσωπο, ακόμη κι αν αυτό που λένε απέχει από την αλήθεια. Κι αν τύχει και κατά λάθος τους "αγγίξεις", δεν θα  διστάσουν με τα λόγια τους να σε πονέσουν ή να σε γελοιοποιήσουν.

Επώδυνη είναι η  διαπίστωση ότι έχουν χαθεί οι φιλαλήθεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Και μαζί μ' αυτούς οι σχετικά καλοί καιροί της ευθύτητας και της ειλικρίνειας. Τώρα πρέπει να προσέχεις πολύ, γιατί δεν ξέρεις ποιανού θύμα θα καταντήσεις. Είναι φοβερό να χρειάζεται να ζήσεις σ' έναν κόσμο με πολλούς συστηματικούς ψεύτες. Είναι αποκαρδιωτικό όταν πρέπει να αποκωδικοποιείς λόγια πονηρών κινήτρων και δόλου. Για να μην πούμε για όλα εκείνα τα λόγια της περηφάνιας, της χειραγώγησης, της εξαπάτησης, της κοροϊδίας.

Θαυμάζω τους ανθρώπους της εποχής μας, γιατί τολμούν να απαιτούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη αγαπώντας το ψέμα και την αδικία! Δεν ξέρω πώς τους επιτρέπεται να καταπιέζουν τους άλλους, να τους κάνουν κριτική, να βρίσκουν τα τρωτά τους σημεία, να τους ανακατεύουν, να τους χειραγωγούν, όταν οι ίδιοι προτάσσουν το απαραβίαστο δικαίωμα να τους σέβονται, να μην τους καταπιέζουν, να μην τους εξαπατούν και να μην τους  αδικούν! Ακόμη περισσότερο, θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν με το στόμα τους να εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους και να υπερισχύουν μόνο και μόνο γιατί έχουν μεγάλη γλώσσα. Και εσύ μπορεί να κάθεσαι μόνος σε καμιά άκρη και ν' ακούς την ανοησία να ρητορεύει...

Η Αγία Γραφή λέει: "Ουαί σ' εκείνους που λένε το κακό καλό, και το καλό κακό· αυτοί που βάζουν το σκοτάδι για φως, και το φως για σκοτάδι· αυτοί που βάζουν το πικρό για γλυκό, και το γλυκό για πικρό! " (Ησαΐας : 5:20). Ανάλογα με το τι τους συμφέρει και πώς τους βολεύει, πολλοί άνθρωποι μπορούν σήμερα να λένε έτσι αλλά αύριο αλλιώς. Μπορούν να έχουν χίλια πρόσωπα και εμφανίσεις, μόνο και μόνο για να φτάσουν τα πράγματα εκεί που θέλουν ή για να προβάλλουν την αλήθεια που τους συμφέρει. Η κατάσταση έχει εκτραπεί στην θαυμαστή εποχή της επικοινωνίας... του ψέματος. Καλό είναι να προσέχεις πολύ, αν δεν θέλεις να καταντήσεις θύμα.

Η φήμη του Θεού σ' ενδιαφέρει;

 " [...] και ολόκληρο αυτό το πλήθος θα γνωρίσει ότι ο Κύριος δεν σώζει με ρομφαία και δόρυ". Α΄Σαμουήλ 17:47.

Οι περισσότεροι θυμούνται την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ, τέτοιες νίκες συνεπαίρνουν. Αλλά πριν κανείς μιλήσει για νίκη, πρέπει να σκεφτεί τη μάχη. Όχι μια οποιαδήποτε μάχη, αλλά μια μάχη για τη δόξα του Θεού. 

Οι μάχες στην πνευματική μας ζωή δεν είναι υποχρεωτικές. Μπορούμε να ξεφύγουμε, να σιωπήσουμε, να κρυφτούμε. Όπως ακριβώς έκανε ο λαός Ισραήλ όσο καιρό ο Γολιάθ πήγαινε και ερχόταν μπροστά τους, προκαλώντας τους και γελοιοποιώντας τους. Αλλά αν ποτέ κανείς πάρει σοβαρά τον Θεό, αν ποτέ πάρει στα σοβαρά τη δόξα Του, δεν μπορεί ούτε να κρυφτεί ούτε να ξεφύγει. Και αυτό γιατί η φήμη του Θεού περνά μέσα από τα χέρια των δικών Του ανθρώπων. Ο Κύριος κάνει γνωστή τη δύναμή Του όταν εμείς απαντήσουμε με πίστη στις προκλήσεις των Γολιάθ της ζωής, μέσα στις οποίες διακυβεύεται η δόξα του ονόματός Του. 

Σίγουρα, υπάρχουν περιπτώσεις που ο Θεός ενεργεί από μόνος Του. Όλοι έχουμε εμπειρίες όπου ο Θεός απάντησε σε κάποιο δύσκολο θέμα μας ή έδωσε μια απρόσμενη έκβαση, ενώ εμείς απιστούσαμε. Αν κάποτε αρνηθήκαμε να δώσουμε μια πνευματική μάχη και παρ' όλα αυτά κερδίσαμε μια μεγάλη νίκη, αυτό έγινε γιατί ο Θεός ήθελε να μας ενθαρρύνει και να ενισχύσει τη φλόγα στο λυχνάρι της πίστης μας. Ωστόσο, αν περιμένουμε για την υπόλοιπη ζωή μας ο Κύριος να απαντά στην αμφιβολία και τη μιζέρια μας με θαυμαστούς τρόπους, θα απογοητευτούμε.

Ο Θεός έχει ανάγκη από τη συνεργασία μας και σχεδόν ποτέ δεν κάνει πράγματα αυθαίρετα από τις θέσεις που παίρνουμε, απλά και μόνο για να επιβεβαιώνει διαρκώς ότι είναι Θεός. Αν ήταν έτσι, δεν υπήρχε λόγος να κατέβει στη μάχη κανένας Δαδίβ και να πάρει στους ώμους του την υπόθεση της τιμής του Θεού. Ο Θεός από μόνος Του θα έλυνε το πρόβλημα που λεγόταν Γολιάθ και δεν θα περίμενε κανέναν να σώσει τη φήμη Του!

Ο Δαβίδ μπήκε στη μάχη γιατί η εικόνα που είχε για τον Θεό δεν του επέτρεπε να μείνει απαθής. Δεν μπήκε στη μάχη γιατί επιθυμούσε τιμές και δώρα. Αν πάνω απ΄όλα σ' ενδιαφέρει η φήμη του Θεού και έπειτα πώς θα τα βγάλεις πέρα με τους Γολιάθ σου, αν θέλεις οι άνθρωποι να δουν τι Θεός είναι ο Θεός που εμπιστεύεσαι, θα κατέβεις σε πολλές μάχες, απέναντι σε πολλούς Γολιάθ. Αν η φήμη του Θεού σ' ενδιαφέρει, δεν υπάρχει περίπτωση να κρυφτείς και να μείνεις απαθής.

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;

" Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά, η τέλεια αγάπη βγάζει έξω τον φόβο [...] ". Α' Ιωάννη 4:17-18.

Το γνωστό ρομαντικό τραγούδι του Τώνη Μαρούδα κλείνει μέσα του ένα ερώτημα που όλους μας  μας απασχολεί. Η αγάπη είναι καθαρά ατομική πρόθεση και πράξη, είναι πολλά παραπάνω από συναίσθημα. Η αγάπη είναι ατομική θέληση και ενέργεια, αλλά εμπλέκει πάντα άλλον/άλλους. Υπάρχει η αγάπη της μητέρας και του πατέρα για τα παιδιά τους. Υπάρχει η αγάπη των συζύγων, των φίλων, των συγγενών, και πόσες ακόμη μορφές αγάπης.

Το τελευταίο διάστημα οδηγήθηκα σε μερικές (όχι εξαντλητικές) διαπιστώσεις.

Η αγάπη σε αφήνει να φύγεις. Σε αφήνει πάντα να φύγεις, γιατί σε θέλει ελεύθερο να επιλέγεις αυτό που εσύ αγαπάς

Δεν πιστεύω στην αγάπη που κρατά δέσμιο τον άλλο με χίλια δύο τερτίπια. Απειλή, καταναγκασμό, πίεση, κλαψούρισμα, τύψεις, αλλά και κολακεία, δελεασμό, προσφορές, παραίτηση, σβήσιμο, προκειμένου το πρόσωπο που αγαπάμε να μείνει κοντά μας. Αυτή είναι καθαρή αγάπη για τον εαυτό μας, για τη δική μας χαρά και ευχαρίστηση, καθώς κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να έχουμε κάποιον δίπλα μας, ακόμη και όταν αυτός δεν θέλει πραγματικά.

Η αγάπη σε περιμένει, ακόμη και όταν έχει η ίδια στην αγάπη της πληγωθεί

Αν κάποιος μάς πλήγωσε και μας πόνεσε, δεν κατάλαβε τον τρόπο που τον αγαπήσαμε, δεν αντιλήφθηκε ότι πίσω από τη στάση μας δεν κρυβόταν το εγώ μας, το πιο πιθανόν είναι να θέλουμε να τον διαγράψουμε και να πάμε παρακάτω. Ωστόσο, η αληθινή αγάπη, αυτή που αγαπάει τον άλλον και όχι τον εαυτό της, κάπου μέσα της περιμένει και ελπίζει πάντα. Θέλει την αποκατάσταση και την επανασύνδεση και περιμένει την ειλικρινή πρόθεση του άλλου, το μικρό του βήμα, τη γνήσια συγνώμη του, ώστε να αγκαλιάσει πάλι. 

Η αγάπη συγχωρεί, ξεχνά και ξεκινά ξανά σαν να μην έγινε τίποτα

Η αγάπη δεν κρατάει προηγούμενα στη μνήμη της. Ποτέ!  Δεν μπορεί να σκέφτεται το παρελθόν και με κάθε μικρό παραπάτημα να γυρίζει πίσω και να ξεθάβει. Η αγάπη δεν μπορεί να σκέφτεται πότε θα της την "ξαναφέρουν",  και μ' αυτή την προοπτική να γίνεται καχύποπτη και εκδικητική. 

Αν διαβάσετε την ιστορία του άσωτου γιου στη Βίβλο (Λουκάς 15:11-24), θα δείτε ξεκάθαρα ότι αυτές οι αρχές της αγάπης είναι ουσιώδεις για οποιοδήποτε είδος αγάπης κι αν πρόκειται.

Σκεφτείτε πριν παραδώσετε το καλύτερό σας όπλο

" Ελέησέ με, Κύριε, γιε τού Δαβίδ· η θυγατέρα μου δαιμονίζεται σκληρά.  Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε έναν λόγο. Και οι μαθητές του ερχόμενοι κοντά τον παρακαλούσαν, λέγοντας: Απόλυσέ την, επειδή κράζει πίσω μας ". Ματθαίος 15:22-23.

Ξεκάθαρη απόρριψη. Τέλεια αδιαφορία. Ολοκληρωτική περιφρόνηση ... Πώς αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να συνοψίσει τη στάση του Χριστού και των μαθητών Tου  στις τραγικές παρακλήσεις για θεραπεία της Συροφίνοισσας γυναίκας, της οποίας η κόρη δαιμονιζόταν;

Η γυναίκα είχε σοβαρό πρόβλημα. Ήξερε από πρώτο χέρι τις ενέργειες του δαιμονίου και θα είχε κλάψει για την "ατυχία" της. Έτσι, όταν συνειδητοποίησε ότι ο Χριστός, ο μόνος που θα μπορούσε να της δώσει πραγματική λύση, βρισκόταν στα μέρη της, έτρεξε σ' Αυτόν για θεραπεία. Το μόνο που δεν μπορούσε να φανταστεί, βέβαια, ήταν η συμπεριφορά του Κυρίου απέναντί της. Ας το ξανασκεφτούμε: απόρριψη, αδιαφορία και περιφρόνηση...

Είναι τραγικό να βρεθείς σε παρόμοια κατάσταση. Να αντιλαμβάνεσαι ότι πίσω από τις όποιες εμφανίσεις το σατανικό επιτελείο δουλεύει ζωηρά και ακούραστα για να καταστρέφει ό,τι οικοδομείς, να σε εξουθενώνει σπέρνοντας εμπόδια στους δρόμους σου, να μπερδεύει τις σχέσεις σου, και όταν πηγαίνεις στον μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει, να εισπράττεις απόρριψη και προσβολή. "Δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών, και να το ρίξει στα σκυλάκια" (Ματθαίος 15:26) ήταν μια απάντηση που θα είχε κάνει και τον πιο δυνατό και πιστό από εμάς να σκύψει το κεφάλι του από πόνο και ντροπή.

Οι μαθητές ήταν το τελειωτικό χτύπημα! Γιατί αν υπήρχε ποτέ περίπτωση κάποιοι να υπερασπιστούν τη βασανισμένη γυναίκα, αυτοί θα έπρεπε να ήταν οι μαθητές. Ακόμη αναρωτιέμαι τι θα πάθαιναν αν αντί να έλεγαν: "Απόλυσέ την, επειδή κράζει πίσω μας" (Ματθαίος 15:23), είχαν πει: "Δεν της κάνεις τη χάρη Κύριε, τι σου κοστίζει; Έχεις κάνει θαύματα και θαύματα..." 

Το γεγονός ότι Χριστός δοκιμάζει την πίστη μας με ανεξήγητες καθυστερήσεις και μακρόσυρτες σιωπές, το ότι αγαπημένοι χριστιανοί φίλοι μας δεν καταλαβαίνουν την αγωνία μας, ούτε μοιράζονται το αδιέξοδο των αιτημάτων μας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε το μόνο μας όπλο, που είναι η προσευχή. Σκεφτείτε τις απογοητεύσεις που συνάντησαν η αγάπη και οι παρακλήσεις της γυναίκας. Σκεφτείτε από πόσα διαφορετικά χείλη εισέπραξε: "Όχι". Και σκεφτείτε το τελικό αποτέλεσμα όταν ο Χριστός έκλεισε την υπόθεση με τα λόγια: "Ω, γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου· ας γίνει σε σένα, όπως θέλεις" (Ματθαίος 15:28). Σκεφτείτε, πριν παραδώσετε το όπλο της προσευχής στην απογοήτευση.

Έχετε πρόβλημα, ή μήπως δεν έχετε;

"Γελούσα προς αυτούς και δεν πίστευαν· και δεν άφηναν να πέσει η φαιδρότητα του προσώπου μου". Ιώβ 29:24.

Γελάω κάθε φορά που ακούω μια αγαπημένη μου φίλη να λέει: "Πολλά προβλήματα, όμως ουσιαστικό πρόβλημα δεν υπάρχει. Από την άλλη, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, αλλά προβλήματα δεν υπάρχουν!" Συμφωνώ απόλυτα με τη σκέψη της.

Υπάρχουν άτομα που "βγάζουν" προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Έχουν φανταστεί τη ζωή τους κάπως μέσα στο μυαλό τους και όταν αυτό δεν τους βγαίνει, είναι όλα γκρίνια και δυσφορία. Το παράδοξο είναι ότι όταν αρχίζουν να απαριθμούν τα "βάσανά τους", ο αποδέκτης ακριβώς δίπλα τους μπορεί να είναι ένας άνθρωπος με σοβαρά προβλήματα, ο οποίος, ωστόσο, δεν παραπονιέται!

Αν παρατηρήσετε, αυτοί που παραπονιούνται συνέχεια δεν έχουν σοβαρά θέματα τις περισσότερες φορές, ενώ αντίθετα, άνθρωποι που περνούν από πολλές δυσκολίες τείνουν να είναι αισιόδοξοι, να κρατούν το στόμα τους κλειστό και το χαμόγελό τους να μην πέφτει από τα χείλη τους. Αυτοί του είδους οι άνθρωποι συχνά συμπαραστέκονται σ' εκείνους που έχουν μάλλον αστεία προβλήματα.

Θυμάμαι κάποια εποχή μια κοπέλα που γνώριζα, η οποία ζούσε μέσα στα "βάσανά της", και αναρωτιόμουν πώς μπορεί να είναι δυστυχισμένη και να της φταίνε όλοι και όλα, ενώ ήταν κοπέλα που είχε αφιερώσει την καρδιά της στον Χριστό. Αν κοιτούσες τη ζωή της ήταν σχεδόν απροβλημάτιστη. Οι γονείς της φρόντιζαν για όλα τα πρακτικά ζητήματα, σπουδαίες ευθύνες στο σπίτι δεν είχε, ήταν προστατευμένη από κάθε τι που θα μπορούσε να τη βλάψει ή να τη λυπήσει, συγκρούσεις, σοβαρά οικονομικά προβλήματα ή αρρώστιες δεν υπήρχαν στην οικογένεια της, και το πρόβλημά της σε μια συζήτησή μας ήταν ότι είχε φτάσει 22-23 χρονών και ακόμη δεν είχε παντρευτεί...

Μπορεί να έχετε όντως σοβαρά ζητήματα και εύχομαι ο Θεός να σας βοηθήσει να ανταπεξέλθετε. Αλλά σκεφτείτε να έχετε κάποια "προβλήματα", τα οποία έχετε δημιουργήσει εσείς μόνοι σας μέσα στο μυαλό σας, επειδή θα θέλετε η ζωή σας να ήταν κάπως αλλιώς. Σκεφτείτε, επίσης, τον άλλον δίπλα σας όταν διαρκώς παραπονιέστε. Μη δικαιολογείτε τη στάση σας λέγοντας: "Αυτός είναι δυνατός, γι' αυτό δεν γκρινιάζει..." Κανείς δεν είναι από μόνος του δυνατός. Κανείς δεν αποδέχεται ως θεμιτό και δίκαιο η δική του ζωή να είναι έτσι και όχι αλλιώς. Κι αν εξακολουθεί κάποιος να είναι αισιόδοξος, να χαμογελάει με τη δύναμη του Θεού και να εμπιστεύεται τον Κύριο, μπορεί να μην είναι γιατί δεν έχει προβλήματα. Μπορεί να είναι γιατί όλα του τα προβλήματα -σοβαρά και μη- τα έκανε ένα πακέτο και τα έδωσε στον Θεό.