Καλημέρα θλίψη... Γιατί;

 " [...] αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης, ο οποίος, εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθισε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού". Εβραίους 12:6.

Καλημέρα θλίψη! Θυμάμαι πολύ καλά τον τίτλο του παγκόσμια γνωστού βιβλίου της Φρανσουάζ Σαγκάν, επειδή η φήμη του είχε κάνει αυτό το εικονοκλαστικό για την εποχή του μυθιστόρημα να υπάρχει σε πολλές βιβλιοθήκες σπιτιών. Δεν το διάβασα ποτέ, γιατί ο τίτλος του μού ήταν φοβερά αποκρουστικός, και από όσο θυμάμαι, κατάληξε κάποτε στα σκουπίδια της ανακύκλωσης.

Καλημέρα θλίψη, ωστόσο, είναι η πραγματικότητα πολλών ανθρώπων όταν σηκώνονται το πρωί. Καλημέρα θλίψη, λένε, και πάνε στη δουλειά, κάνουν τις δουλειές στο σπίτι, φέρουν σε πέρας την καθημερινότητα. Καλημέρα θλίψη, λένε, κοιτάζοντας με πόνο το χθες και με απογοήτευση το αύριο. Καλημέρα θλίψη, λένε, και βουλιάζουν στην αμαρτία, ή παραιτούνται από κάθε όνειρο. 

Αν έχασες κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο, αν έχεις ένα άρρωστο μέλος στην οικογένειά σου, αν απομακρύνθηκε από κοντά σου αυτός/ αυτή που αγαπούσες, αν τορπιλίστηκαν τα όνειρά σου ή ο ζήλος σου για ό,τι σού έδινε χαρά, πώς θα συνεχίσεις να ζεις; Με ή χωρίς καρδιά; Με ή χωρίς όνειρα;

Να μια μεγάλη παγίδα για τους ανθρώπους, και για τους χριστιανούς, οι οποίοι δεν εξαιρούνται. Γιατί δεν εγκαταλείπουν όλοι οι άνθρωποι την προσπάθεια, ώστε να βυθιστούν στο κενό. Δεν γίνονται όλοι φυγάδες της ζωής. Αρκετοί είναι εκείνοι που αποδέχονται τη μοίρα τους. Συνεχίζουν τον αγώνα "του καθήκοντος" και "της υποχρέωσης" και συμβιβάζονται με την ιδέα ότι η δική τους ζωή ήταν γραφτό να πάει έτσι! Θα τελειώσουν τον αγώνα της με ψηλά το κεφάλι, τι κι αν τα όμορφα χρόνια πέρασαν ή... δεν ήρθαν ποτέ!

Είναι και αυτός ένας τρόπος να συμφιλιωθείς με τη ζωή και την αποτυχία. Αλλά δεν είναι ο σωστός χριστιανικός τρόπος. Μπορεί να μοιάζει μεγαλειώδες να προχωράς στον δρόμο της θυσίας. Ωστόσο, αυτό μπορεί να γίνει ένα διαβολικό εργαλείο που μπορεί να κλείσει την ψυχή μας στο τίποτα! Όλοι καλούμαστε να ολοκληρώσουμε τον δρόμο μας. Αλλά δεσμευμένοι σ' ένα στείρο καθήκον, χωρίς πλέον όνειρα και κυρίως χωρίς καμιά προοπτική ελπίδας και χαράς, δεν είναι ο δρόμος που ο Χριστός μάς έδειξε. Ο Χριστός δεν πήγε στον σταυρό δεσμευμένος σ' ένα ηθικά σπουδαίο καθήκον, υπακούοντας στωικά στο "ανώτερο" θέλημα του Πατέρα. Ο Χριστός πήγε στον σταυρό "εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του" (Εβραίους 12:11). Αυτή η χαρά ήταν η σωτηρία μας. Αυτό που Τον κράτησε στον σταυρό δεν ήταν απλά η υπακοή. Ήταν ο χορτασμός που Τον περίμενε όταν θα έβλεπε τους καρπούς του πόνου της ψυχής Του (Ησαΐας 53:11).

Εμάς, τι μας κρατά σήμερα ζωντανούς να παλέψουμε τη ζωή;  Το καθήκον ή τα όνειρα και οι χαρές που παράλληλα προσδοκούμε εδώ κάτω και στην αιωνιότητα; Καλημέρα θλίψη δεν θα υπάρχει ως διαρκής κατάσταση στη ζωή μας, αν αφήσουμε τον Θεό να γεμίσει ξανά με όνειρα και ελπίδες τη μικρή αλλά σημαντική ύπαρξή μας. 

Enough is enough!

" Κι εσύ, Δανιήλ, κλείσε με ασφαλή τρόπο αυτά τα λόγια, και σφράγισε το βιβλίο, μέχρι τον έσχατο καιρό· τότε πολλοί θα περιτρέχουν, και η γνώση θα πληθυνθεί". Δανιήλ 12:4.

Δεν μου αρέσει η γλωσσική ξενολατρία, ωστόσο, ξέρω ότι συμβαίνει να έρχονται στη γλώσσα μας ξενικές εκφράσεις που αποδίδουν τέλεια αυτό που θέλουμε να πούμε. Λοιπόν, enough is enough στη ροή της πληροφορίας και στην (κατα)πίεση της γνώσης! Γιατί διαφορετικά τα μυαλά μας θα διαχυθούν έξω από όλο αυτό το φορτίο της γνώσης, το οποίο φαίνεται ότι οι περισσότεροι πλέον δεν μπορούμε να σηκώσουμε. 

Έρευνες πανεπιστημίων που μας λένε ακόμη και για το πόσο συχνά πρέπει να αλλάζουμε τα σεντόνια μας και τις πετσέτες μας (νομίζω ότι οι παλιότεροι τα άλλαζαν τουλάχιστον κάθε εβδομάδα, χωρίς τη συνδρομή των ερευνών). Αναλυτικότατα επιστημονικά πορίσματα για τον ύπνο και τη γυμναστική (πότε, πόσο, ποιο είδος, γιατί) και για τις σοβαρές συνέπειες της έλλειψής τους στην υγεία μας (νομίζω ότι οι παλιότεροι κουνιόντουσαν αρκετά και κοιμόντουσαν μάλλον με τις κότες, γιατί δεν είχαν τόσες επιλογές ούτε τόσες ευθύνες και ανησυχίες). Απίστευτο το φορτίο των πληροφοριών που σχετίζονται με τη διατροφή. Έχουμε χάσει πια το μέτρημα των βιταμινών, των πολυφαινόλων, των ω-3 λιπαρών, των σκευασμάτων (ας μην πω πάλι κάτι για τους παλιότερους εδώ...).

Αν αντέχετε ακόμη, μπορώ να προσθέσω τον τεράστιο όγκο των πληροφοριών που αφορούν στην ψυχολογία, την ανατροφή των παιδιών, τις σχέσεις των ζευγαριών, την ποιότητα ζωής, τη μακροζωία, την ομορφιά, το εργασιακό περιβάλλον, το κοινωνικό πλαίσιο, το φυσικό περιβάλλον και πόσα άλλα πεδία. Πολύ χρήσιμα όλα αυτά, αλλά πού θα μπει η τελεία, ώστε να προλαβαίνουμε να τα αφομοιώνουμε, χωρίς να τρελαθούμε στο τέλος; 

Είναι αδιαπραγμάτευτο ότι η γνώση είναι απαραίτητη και πολύτιμη για την εξέλιξη της ζωής, αλλά γίνεται πλέον αντιληπτό ότι η ξέφρενη κούρσα της γνώσης και της πληροφορίας για τη βελτίωση της πρόσκαιρης ζωής (και του πρόσκαιρου κέρδους) τείνει να έχει αντίστροφα αποτελέσματα. Η γνώση έχει πληθυνθεί σε τέτοιο βαθμό που ο άνθρωπος αδυνατεί πλέον να σηκώσει το βάρος της, επειδή δεν ξέρει πώς και σε ποιο βαθμό να τη διαχειριστεί.

Η γνώση του καλού και του κακού, πέρα από το ηθικό πλαίσιο, είναι ανθρώπινο επίτευγμα. Μπορεί τελικά όμως να συνθλίβει, χωρίς να μας κάνει απαραίτητα πιο ευτυχισμένους. Για παράδειγμα, μπορεί από την πολλή γνώση να νιώθω αποτυχημένη μητέρα στον αγώνα μου να τα κάνω όλα σύμφωνα με τα "επιστημονικά δεδομένα". Μπορεί να νιώθω αποτυχημένος άντρας στο να συνδυάσω εργασιακή παραγωγικότητα, οικογενειακή ευζωία και κοινωνικό προφίλ, σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα "των επιστημονικών μετρήσεων". Μπορεί να αισθάνομαι αποτυχημένος φοιτητής/α, αποτυχημένος φίλος/η, ακόμη και αποτυχημένος χριστιανός/ή. Εν ολίγοις, αποτυχημένος! Enough is enough! Βάλτε τελεία μόνοι σας κάπου και γίνετε ευτυχισμένοι που έχετε αποτύχει σε τόσα πολλά πράγματα! Δόξα στον Θεό, καλό πράγμα να αποδέχεται κανείς τα ανθρώπινα όριά του.

Αναζητώντας διακαώς απαντήσεις

"[... ] καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί". Ματθαίος 7:8.

" Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, είναι η ψευδαίσθηση της γνώσης", είπε ο προσφάτως αποβιώσας Στίβεν Χόκινγκ, σπουδαίος αστροφυσικός και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η παραπάνω ρήση αποτελεί απόσταγμα σοφών λόγων, μόνο που, δυστυχώς, η γνώση και η άγνοια σχετίζονται πάντα με τις ερωτήσεις που θέτουμε και τις απαντήσεις που αποκομίζουμε από τις ερωτήσεις που κάναμε.

Για πολλούς καταξιωμένους επιστήμονες -ευτυχώς όχι για όλους- που  κόμισαν εξηγητικές θεωρίες για την κατανόηση της ζωής και της συμπαντικής τάξης, η έννοια Θεός ήταν και είναι εντελώς άχρηστη και περιττή. Για κάποιους ακόμη και τρομερά ενοχλητική: πλάστης και δημιουργός Θεός δεν υπάρχει. Ούτε χρειάζεται να μπει η λέξη Δημιουργός- Θεός στις εξισώσεις που προσπαθούν να λύσουν το κοσμικό αίνιγμα. 

Είναι αδιάσειστη αλήθεια ότι όταν κάποιος αναζητά διακαώς απαντήσεις στα ερωτήματά του, θα βρει απαντήσεις. Μπορεί όχι όλες, αλλά σίγουρα θα βρει κάποιες. Εξάλλου, αυτό αποδεικνύει και η πορεία της επιστήμης: ανθρώπους γεμάτους από δίψα και πάθος να βρουν απαντήσεις στα πώς και στα γιατί της ύπαρξης και της εξέλιξης των φαινομένων. 

"Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, είναι η ψευδαίσθηση της γνώσης". Είναι καλό να θυμάται κανείς τη ρήση του Στίβεν Χόκινγκ, την οποία, δυστυχώς, ο ίδιος καταπάτησε, γενόμενος "ειδήμονας" σε θέματα θεϊκής γνώσης, απορρίπτοντας, χωρίς να ξέρει, την ύπαρξη του Θεού. Αν δεν κάνω τις κατάλληλες ερωτήσεις, αν δεν ψάξω διακαώς για το αν υπάρχει Θεός ή όχι, αν δεν βάλω στα εξηγητικά μοντέλα μου τα οποία καλούμαι να αποδείξω και τα οποία δεν είναι πάντα μαθηματικού τύπου, γιατί  είναι γνωστό ότι όλες οι επιστήμες δεν μοιράζονται τον ίδιο τρόπο απόδειξης των θεωριών τους, την έννοια Θεός, πώς περιμένω να πάρω ορθές απαντήσεις γνώσης περί Θεού;

Αν καταλήξω σε μια ψευδαίσθηση της γνώσης  ότι δεν υπάρχει Θεός, γιατί απλά δεν αναζήτησα ποτέ γνήσια και διακαώς τις απαντήσεις πάνω σ' αυτό το θέμα, γιατί ίσως ποτέ δεν έκανα τις κατάλληλες ερωτήσεις, το πιο πιθανόν είναι να συμβάλλω εγώ ο ίδιος στη δημιουργία μιας ψευδαίσθησης της γνώσης ότι δεν υπάρχει Θεός. 

Για όσους αναζητούν διακαώς απαντήσεις, θα καταλήξουν στη γνώση των απαντήσεων ανάλογα με τις ερωτήσεις που θέτουν. Φυσικά και πρωτίστως, ανάλογα και με την ειλικρίνειά τους να πάρουν γνήσιες απαντήσεις και όχι να "βιάσουν" τις απαντήσεις, ώστε να τους πουν αυτό που θα ήθελαν να αποδείξουν.

Πολλές φορές μάς συγχώρησε, για να συνεχίσουμε μαζί Του

"Πολλές φορές τούς λύτρωσε, αλλ' αυτοί τον παρόργισαν με τις βουλές τους· γι' αυτό, ταπεινώθηκαν εξαιτίας τής ανομίας τους ". Ψαλμός 106:1, 43.

Όταν ψάλουμε στον Θεό, μάλλον το κάνουμε επειδή είμαστε ευτυχισμένοι. Εντούτοις, η δοξολογία και η ευγνωμοσύνη μπορεί να πηγάζουν εξίσου από την καρδιά μας που τα έχει κάνει θάλασσα και παρ' όλα αυτά, ο Θεός εξακολουθεί να φυλά τη διαθήκη Του μαζί μας. Σ' αυτές τις στιγμές μένουμε άφωνοι, γιατί δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη θαυμαστή υπομονή Του σε μας.

Διαβάζοντας τον Ψαλμό 106, βλέπουμε την προκλητική συμπεριφορά του λαού Ισραήλ. Η λίστα συνθλίβει, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να μη δει σαν σε καθρέφτη όλες τις δικές του άσκημες ερήμους, τις αποτυχίες και τις αμαρτίες του, όντως παιδί του Θεού.

Κάποτε, δεν θυμηθήκαμε όλα τα θαυμαστά έργα που ο Θεός έκανε για μας (εδ. 7) και απιστήσαμε από  φόβο μπροστά στη δική μας Ερυθρά θάλασσα. 

Άλλοτε, καταφρονήσαμε μια υποσχεμένη και επιθυμητή γη, γιατί δυστυχώς δεν πιστέψαμε στον λόγο του (εδ. 24).  Λατρέψαμε το δικό μας χρυσό μοσχάρι για Θεό (εδ. 19), το οποίο ήταν η εξυπνάδα, η ικανότητα, η ομορφιά, το χρήμα, η αξία, η φήμη μας. 

Α, ναι... Υπήρξε και ο Βέελ,-φεγώρ, εκεί που πορνεύσαμε. Ίσως όχι όλοι με το σώμα μας, αλλά με τις γεμάτες φαντασιώσεις σκέψεις μας (εδ. 25).  Και τι να πούμε για τους γογγυσμούς και την αντιλογία μας σ' εκείνα τα νερά της Μεριβά; (εδ. 32). 

Όσο για το ανακάτεμά μας με τον κόσμο, όλοι μας λίγο ως πολύ αναμειχθήκαμε με έργα και υιοθετήσαμε νοοτροπίες που δεν ήταν ευάρεστες στον Θεό (εδ. 35).

Έτσι εξηγείται γιατί συχνά βρισκόμαστε σε ένδεια και θλίψη. Είναι τα διάφορα αδιέξοδα που μας αναγκάζουν ξανά και ξανά να ταπεινωθούμε μπροστά στον Θεό. Γυρίζουμε πίσω σ' Αυτόν, άδειοι και απογοητευμένοι.  Ο Θεός μάς λυτρώνει πολλές φορές (εδ.43), αλλά εμείς γλιστράμε σε κάποιου άλλου είδους ανοησία. Μετανοούμε, και είναι συγκινητικό να βλέπουμε τον Θεό να μην ξεχνά τη διαθήκη Του, να επιβλέπει στη θλίψη μας και να μεταμελείται, σκεπάζοντας τη ζωή μας με έλεος (εδ. 44-45).

Μόνο αναγνωρίζοντας τα λάθη μας και ξεκινώντας με νέες δεσμεύσεις υπακοής, μπορούμε να βρούμε στον Θεό τη χάρη που χρειαζόμαστε και τη συγχώρησε που έχουμε ανάγκη για να συνεχίσουμε το δρόμο μας μαζί Του.

Κακή στροφή σε μια κακιά στιγμή

 " ... περπατάμε με βάση την πίστη, όχι με βάση τα όσα βλέπουμε " Β' Κορινθίους 5:7. 

Ο Αβραάμ ήταν άνθρωπος  πίστης.  Αλλά απρόσμενα, μια κακιά στιγμή τον οδήγησε σε μια κακή στροφή.

Αυτό συμβαίνει όταν επιλέγουμε σε δύσκολες ώρες να προχωρήσουμε με τη λογική μας, ενώ αυτό που μας χρειάζεται για να συνεχίσουμε είναι η πίστη μας και η προσευχή στον Θεό. Ο Αβραάμ έβαλε κάτω τα δεδομένα, δούλεψε το μυαλό του και πήρε τις κακές αποφάσεις του, όταν ο Θεός επέτρεψε πείνα στη γη που κατοικούσε. Ωστόσο, η πείνα ήταν μια άλλου είδους ευκαιρία για να έρθει στο φως η καρδιά του Αβραάμ. Και "ο Άβραμ κατέβηκε στην Αίγυπτο για να παροικήσει εκεί· επειδή, η πείνα στη γη ήταν βαριά ". (Γένεση 12:10). Αυτό, όμως, δεν ήταν η λύση αλλά η αρχή της ηθικής κατάπτωσης ενός πιστού ανθρώπου.

Είναι τα αδιέξοδα της ζωής μας και οι δύσκολες περιστάσεις που δείχνουν τι ακριβώς κρύβουμε στην καρδιά μας. Ούτε εμείς κάποτε δεν διανοούμαστε τι υπάρχει στα βάθη μας. Καθένας μας μπορεί να προβεί στις πιο ανόητες, τρελές και θλιβερές επιλογές όταν αρχίζει να ζει δια του μυαλού και της σάρκας του, και όχι με το πνεύμα του Θεού, την προσευχή και την πίστη.

Ο Αβραάμ ενέργησε με απιστία, γι' αυτό ακολούθησε το κατρακύλισμα. Πρώτα δασκάλεψε τη Σάρρα να πει ψέματα ότι ήταν αδελφή του, γιατί ήταν όμορφη και φοβήθηκε ότι θα τον σκοτώσουν. Απίστησε στην προστασία του Θεού και εξέθεσε σε κίνδυνο και πειρασμό τη γυναίκα του, η οποία βρέθηκε στο παλάτι του Φαραώ. "Θα με σκοτώσουν" (εδ. 12), είπε. Δηλαδή, η ζωή μου, εμένα, εγώ. Στη συνέχεια, φέρθηκε με ποταπή μικροπρέπεια όταν αποδέχτηκε να απολαμβάνει ευνοϊκή μεταχείριση για χάρη της Σάρρας. Τα βασιλικά δώρα, τα κοπάδια και τα καλούδια έκλεισαν το στόμα του, ντροπιάζοντας τη ζωή και τη συνείδησή του.

Αν δεν είχε επέμβει ο Θεός με θαυμαστό τρόπο να φέρει πληγές στον οίκο του Φαραώ και να επαναφέρει τον Αβραάμ πίσω στη Χαναάν, ίσως κάπου εκεί να γραφόταν το τέλος του! Είναι αλήθεια ότι όλοι μας έχουμε βρεθεί σε κακές στιγμές, που έχουμε ωθηθεί από τα γεγονότα και τους φόβους μας να πάρουμε κακή στροφή και ίσως ο Θεός να σταμάτησε το κακό. Ωστόσο, ας σκεφτούμε πόσο μεγάλο είναι το ρίσκο, πόσες οι απώλειες  -που κάποτε μπορεί να είναι μη αναστρέψιμες- όταν το φοβισμένο ή άπιστο μυαλό μας παίρνει το πάνω χέρι στη ζωή μας.

Αφιερωμένο σε όλες τις ανδρείες (ενάρετες) γυναίκες

"Μια ενάρετη γυναίκα ποιος θα βρει; Επειδή, μια τέτοιου είδους γυναίκα είναι πολύ πιο πολύτιμη, περισσότερο ακόμα και από τα μαργαριτάρια". Παροιμίες 31:10.

Η σημερινή δημοσίευση δεν θα μπορούσε να αφορά άλλο πρόσωπο από τη γυναίκα. Είναι επίσημα η ημέρα της, ουσιαστικά μια από τις πολλές ημέρες που θυμόμαστε τη γυναικεία διαδρομή μέσα στον χρόνο και τιμούμε τη γυναίκα ως ένα ισότιμο με τον άντρα ον, επιθυμώντας να βελτιώσουμε εκείνες τις συνθήκες που εξακολουθούν να πλήττουν τη γυναικεία υπόσταση.

Ωστόσο, η γυναίκα δεν είναι μονάδα. Ούτε μπορεί να υπάρξει μόνη της, ως ένα τάχα αυθύπαρκτο, αύταρκες και αυτεξούσιο ον, διότι απλούστατα κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι τέτοιο. Η γυναίκα είναι κόρη, είναι αδελφή, είναι σύζυγος, είναι μάνα. Πάντως γυναίκα σκέτο δεν είναι.

Ως γυναίκα, δεσμευμένη σε ρόλους, θα ήθελα να αφιερώσω τις σημερινές σκέψεις σ' όλες αυτές τις θαυμάσιες γυναίκες που φέρουν τον (παρεξηγημένο) τίτλο της ενάρετης γυναίκας.

Όταν ακούμε τη λέξη ενάρετη, η σκέψη μας ανασύρει πολλές αρνητικές αναπαραστάσεις, κατάλοιπα άλλων εποχών από τα οποία επιχειρούμε να απαλλαγούμε.

Η μετάφραση των βιβλικών κειμένων από τους Εβδομήκοντα δεν χρησιμοποιεί τη λέξη ενάρετη αλλά τη λέξη ανδρεία! Λοιπόν, αποδίδω τιμή σ' όλες τις ανδρείες γυναίκες. Γιατί όσοι διαβάζουν το κεφάλαιο 31 των Παροιμιών, καταλαβαίνουν γιατί μια τέτοια γυναίκα είναι πιο πολύτιμη και από τα μαργαριτάρια. 

Η ανδρεία/ενάρετη γυναίκα φέρνει καλό στον άντρα της και σ' όλο της το σπιτικό. Δεν είναι γυναίκα συμφοράς ή μόνιμης σκοτούρας. Απεναντίας, είναι αισιόδοξη, λογική και συνεργάσιμη.

Η ανδρεία/ ενάρετη γυναίκα είναι εργατική και όχι τεμπέλα. Ξέρει να εμπορεύεται και να σχεδιάζει. Είναι προνοητική και ενημερωμένη, ικανή να χειρίζεται τις περιστάσεις. Δεν είναι σπάταλη και επιπόλαιη, αλλά ούτε  ξεχνά να είναι γενναιόδωρη και σπλαχνική.

Η ανδρεία/ενάρετη γυναίκα ξέρει να διοικεί το σπίτι της και έχει την εσωτερική και, αν χρειαστεί, την εξωτερική επιστασία. Ο άνδρας της την εμπιστεύεται και δεν ανησυχεί μήπως τινάξει τον οικογενειακό προϋπολογισμό στον αέρα, μήπως αφήσει την οικογένεια νηστική, απεριποίητη και εκτεθειμένη. Ούτε μήπως τσακώνεται με τη μάνα του... Κάποιον ελάχιστο δρόμο συνεννόησης  θα προσπαθήσει να βρει και εκεί η ανδρεία γυναίκα, που επιλέγει να ανοίγει το στόμα της με σοφία και επιείκεια.

Η ανδρεία/ενάρετη γυναίκα αγαπά το ωραίο. Ξέρει να ντύνεται και δεν παραμελεί τον εαυτό της. Ντύνεται με "βύσσο και πορφύρα" (εδ. 22) αλλά ξέρει επίσης να ντύνεται με "ισχύ και ευπρέπεια" (εδ. 25). 

Το μυστικό της ανδρείας/ ενάρετης γυναίκας; Σέβεται πρωτίστως τον Θεό και αντλεί απ' Αυτόν ό,τι έχει ανάγκη. Γι' αυτό μένει στις καρδιές και στις συνειδήσεις όσων τη συναντούν ως μια αιώνια δυνατή γυναίκα. 

Τρεις σημαντικές ερωτήσεις

 "Τώρα, λοιπόν, τρέξε σε συνάντησή της· και πες της: Είσαι καλά; Είναι καλά ο άνδρας σου; Είναι καλά το παιδί; Κι εκείνη είπε: Καλά".   Β' Βασιλέων 4:26.

Τι απαντάτε όταν σας κάνουν αυτές τις ερωτήσεις; Πολλές φορές ο καθωσπρεπισμός αναγκάζει τους ανθρώπους να κρύβουν τις πραγματικές συνθήκες της ζωής τους. Άλλοτε, είναι η άρνηση του οίκτου των άλλων που τους ωθεί να προσποιούνται.

Για όσους γνωρίζουν τον κόσμο του Facebook ή του Instagram, θα ξέρουν επίσης τι λέγεται και τι προβάλλεται εκεί. Ως επί το πλείστον: η διασκέδαση, η αυτοϊκανοποίηση, η αυτάρκεια, η χαρά, η επιτυχία... Τελικά, ο κόσμος είναι πολύ χαρούμενος, σκέφτομαι. Ανάλαφρος, ξέγνοιαστος, ικανοποιημένος από τη ζωή του. Γιατί ανησυχούν; Εγώ δεν ανησυχώ καθόλου μ' αυτά που βλέπω, διότι σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι πάνε μια χαρά... La vie est belle!

Τι ήταν αυτό που έκανε τη Σουναμίτισσα, που μόλις είχε χάσει το γιο της, να απαντήσει σαν να μην έτρεχε απολύτως τίποτα στις ερωτήσεις που της έκανε ο δούλος του προφήτη Ελισσαιέ; Κατά βάθος, ήταν μια γυναίκα καταπικραμένη- από θαύμα και μόνο είχε αξιωθεί να τεκνοποιήσει- και τώρα ήταν πάλι άτεκνη. Το αγοράκι της ήταν πεθαμένο και εκείνη είχε σαμαρώσει ένα ζώο για να πάει να συναντήσει τον προφήτη Ελισσαιέ, χωρίς καν να πει λέξη ούτε στον άντρα της.

"Είσαι καλά; Είναι καλά ο άνδρας σου; Είναι καλά το παιδί;" Λοιπόν, τι θα απαντήσετε σ' αυτές τις ερωτήσεις; Εσείς που σήμερα μπορεί να αντιμετωπίζετε σοβαρό πρόβλημα ίσως. Αν σας νοιάζει μόνο η εικόνα σας, θα απαντήσετε καλά. Ίσως ποστάρετε και καμιά ξέγνοιαστη φωτογραφία σε κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης που να λέει με νόημα: Δεν έχω κανένα πρόβλημα, είμαι οκ.

Όμως, αν σας ενδιαφέρει η ουσία και όχι το φαίνεσθαι, ίσως πάλι ν' απαντήσετε καλά! Δεν θα φορτώσετε σε κανέναν το βάρος της θλίψης σας. Ούτε θα διαστρεβλώσετε την αλήθεια. Και αυτό όχι γιατί είστε καθωσπρέπει και δεν θέλετε να σας οικτίρουν και να σας σχολιάζουν, αλλά γιατί ξέρετε το μόνο πρόσωπο που ακούει όλες τις θλίψεις, σηκώνει όλα τα βάρη και έχει όλες τις λύσεις. Αν ξέρετε πολύ καλά τον Χριστό, δεν θα χασομερήσετε δεξιά και αριστερά.

"Είσαι καλά; Είναι καλά ο άνδρας σου; Είναι καλά το παιδί; Κι εκείνη είπε: Καλά". Και όντως, τα πράγματα μ' έναν θαυμαστό τρόπο, χάρη στην επέμβαση του Θεού, εξελίχθηκαν καλά στη ζωή της.

Όλα τέλεια λυμένα

"Ο Κύριος, βέβαια, θα δώσει το αγαθό· και η γη μας θα δώσει τον καρπό της ". Ψαλμός 85:12

Ξέρετε γιατί ανησυχούμε; Γιατί θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Θέλουμε απαντήσεις, και μάλιστα τις καλύτερες απαντήσεις. Λοιπόν, τις καλύτερες απαντήσεις τις πήρα στη ζωή μου όταν άφησα εντελώς τον έλεγχο στα χέρια του Θεού και συνέχισα τη ζωή μου  με εμπιστοσύνη σ' Αυτόν, σαν να ήταν όλα τέλεια λυμένα.

Έχω ακόμη στο μυαλό μου τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004, που ήμουν εθελόντρια στη θέση του ακόλουθου πρωτοκόλλου ενός μέλους της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Όσοι υπηρετούσαμε σ' αυτό το πόστο, είχαμε λάβει μια λεπτομερέστατη εκπαίδευση, δεδομένου ότι ο καθένας μας θα συνόδευε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και γαλαζοαίματους.

Όταν έλαβα στα χέρια μου το φάκελο με το βιογραφικό του ατόμου που έπρεπε να συνοδεύσω, απογοητεύτηκα. Ό,τι διάβασα, δεν άλλαξε την εικόνα του ηλικιωμένου άντρα, γύρω στα ογδόντα πέντε, που έβλεπα στη φωτογραφία. Ωχ, είπα μέσα μου... Και το ωχ, έγινε βοήθεια στην πρώτη μας συνάντηση. Γιατί στη φωτογραφία δεν φαινόταν ότι ο Αθάνατος κρατούσε και μπαστούνι! Αλλά δεν είχα καμιά επιλογή... Οι φίλοι μου με "συλλυπήθηκαν" με χιούμορ, γιατί θεώρησαν ότι ο παππούς δεν θα μπορούσε να κάνει σπουδαία πράγματα. Έτσι, κινδύνευα να χάσω όλη τη χαρά και τον παλμό των αγώνων, υπομένοντας έναν ηλικιωμένο.

Στη διάρκεια της εκπαίδευσης, επίσης, είχαμε ενημερωθεί για τις μεγάλες ιδιοτροπίες και τα νεύρα που μπορούσαν να δείξουν οι υψηλά ιστάμενοι, γι' αυτό είχα προσευχηθεί στον Θεό να με στείλει σε κανέναν καλό άνθρωπο, να περάσει αυτός καλά αλλά και εγώ επίσης! Φυσικά, δεν περίμενα ότι ο καλός άνθρωπος ήταν αυτός ο γεράκος με το μπαστούνι που είχα μπροστά μου. 

Ωστόσο, ο Θεός δεν είχε κάνει λάθος. Παρά τα φαινόμενα, ο Θεός είχε ετοιμάσει το καλύτερο για μένα. Γιατί ο παππούς με το μπαστούνι είχε τόση ζωντάνια που δεν άφησε άθλημα για άθλημα. Με έτρεχε από το πρωί έως το βράδυ στα στάδια και στα πιο special events, ενώ πολλοί φίλοι μου την έβγαζαν στους καναπέδες του ξενοδοχείου, περιμένοντας να τελειώσουν τα meetings, ή έτρεχαν στα μαγαζιά για να κάνουν τα ψώνια τους οι επίσημοι. Επιπλέον, κάποιοι απ' αυτούς ήταν αγενείς, ενώ ο δικός μου παππούς ήταν απλός, γεμάτος κέφι και χιούμορ, ένας γνήσιος gentleman που διασκέδαζε να μου ανοίγει την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου (απαγορευόταν αυστηρά από το πρωτόκολλο να κάθεται ο εθελοντής πίσω ή να μην ανοίγει αυτός την πόρτα στο επίσημο μέλος)  για να καθίσω σαν κυρία μαζί με τη σύζυγό του, ενώ αυτός φλυαρούσε μπροστά για όλους και για όλα.

Θα το πω ξανά, γιατί το πιστεύω και είναι αλήθεια: Τις καλύτερες απαντήσεις τις παίρνει αυτός που μπορεί  να αφήσει εντελώς τον έλεγχο στα χέρια του Θεού και να συνεχίσει τη ζωή του με εμπιστοσύνη σ' Αυτόν, σαν να ήταν όλα τέλεια λυμένα. Αυτός τα παίρνει πράγματι όλα τέλεια λυμένα από τα χέρια Του.