Φύλαξε αυτό που ο Θεός σού χάρισε

«Και ο Κύριος ο Θεός πήρε τον άνθρωπο, και τον έβαλε στον παράδεισο της Εδέμ για να τον εργάζεται, και να τον φυλάττει». Γένεση 2:15.

Νομίζω ότι δεν χρειάζονται άλλα να λεχθούν  για τις σχέσεις μεταξύ άντρα – γυναίκας. Το θέμα δεν εξαντλείται με τρεις δημοσιεύσεις, ωστόσο είναι αδύνατο να μην ασχοληθείς κάπως όταν η μισή και πλέον ζωή γυρίζει γύρω απ’ αυτό. Δεν είμαστε αυτάρκεις οντότητες και οι περισσότεροι αναζητούμε  αργά ή γρήγορα αυτό που ο Θεός έγραψε μέσα μας κατά τη δημιουργία μας.

Πολλά ζευγάρια ζουν τη διάψευση μέσα στον γάμο τους. Ναι, ζούμε σε μια προβληματική πραγματικότητα, αλλά το να παντρεύομαι  χριστιανό/ή και ενώ εγώ ο ίδιος είμαι χριστιανός/ή, να καταλήγω σε διάψευση είναι μεγάλο πρόβλημα.

Αρκετά ζευγάρια αναπολούν με θλίψη τις πρώτες μέρες της γνωριμίας και της έγγαμης ζωής τους. Τι συνέβη στην πορεία; Εκτός από κάποιες περιπτώσεις που είναι καταδικασμένες σε αποτυχία εξ αρχής, συχνά είναι οι σύντροφοι που ρημάζουν τις ευλογίες που ο Θεός θέλει να τους χαρίσει. Ξεχνούν ότι τους δόθηκε ένας «κήπος»  για να καλλιεργηθεί αλλά και να προφυλαχθεί από τον εχθρό. Ξεχνούν ότι υπάρχουν μερικοί «απαγορευμένοι» καρποί στους οποίους δεν πρέπει ν' απλώσουν το χέρι τους  (Γένεση 2:15).

Ο Αδάμ και η Εύα είχαν την επιλογή να διατηρήσουν την ευλογία. Ωστόσο, δεν υπάκουσαν και απέτυχαν. Πολλοί χριστιανοί, επίσης, αποτυγχάνουν. Πιστεύουν ότι ο γάμος και ο Θεός από μόνοι τους, χωρίς καμιά δική τους καθημερινή προσπάθεια, θα φέρουν την ευτυχία στην οικογένεια. 

Πράγμα αδύνατο, γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να σκοτώσουν την αγάπη. Ιδιαίτερα, όταν κάποιος περιμένει από τον άλλον να κάνει σωστά το μέρος του, ενώ ο ίδιος διαφεύγει, βολεύεται, απολαμβάνει. Επίσης, πολύ συχνά είναι και ο διάβολος που σπρώχνει τα πράγματα στα άκρα, με μόνο στόχο να καταστρέψει το σχέδιο του Θεού. Κάποιες από τις τακτικές με τις οποίες «εμπνέει» τα άτομα:

Διαρκή παράπονα.

Θυμός, μούτρα και απόσυρση, αντί για διάλογο.

Φωνές, βία ή χειραγώγηση του άλλου.

Μεγάλες απαιτήσεις χωρίς υποχωρήσεις.

Έλλειψη ελευθερίας έκφρασης, κινήσεων και προσωπικής ανάπτυξης. Δηλαδή: έλεγχος και καταπίεση.

Να υπογραμμίζεις διαρκώς τα λάθη στον άλλον.

Να τον κοροϊδεύεις και να τον περιφρονείς (εξωτερικά ή εσωτερικά).

Να γκρινιάζεις και να αντιλέγεις ασταμάτητα.

Να είσαι διαρκώς απρόβλεπτος και  ασυνεπής σ’ αυτά που υπόσχεσαι.

Να παραμελείς την τάξη στο σπίτι, καθώς επίσης την εξωτερική σου εμφάνιση και τις συζυγικές σχέσεις.

Να αγαπάς τη μιζέρια και τη μονοτονία.

Να εκμεταλλεύεσαι τη σχέση των παιδιών προς όφελός σου.

Να πάψεις να συγχωρείς τον άλλον ή να ζητάς συγνώμη.

Να πάψεις να έχεις τον Θεό και τον λόγο Του στο κέντρο της ύπαρξής σου.

Ο Howard W. Hunter είχε πει: «Το να έχεις έναν ευτυχισμένο και επιτυχημένο γάμο δεν είναι τόσο πολύ ζήτημα του να παντρευτείς το σωστό άτομο όσο το να είσαι εσύ ένα σωστό άτομο».  Αν πιστεύεις πραγματικά στον Χριστό, γιατί να μην είσαι, λοιπόν;

Ο εχθρός προσπαθεί να καταστρέψει τα σχέδια του Θεού

«Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι [είναι] το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο». Ρωμαίους 12:2.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θεός έφτιαξε άντρα και γυναίκα, δύο όντα αλληλοσυμπληρούμενα και σχεδίασε όμορφα πράγματα για να απολαύσουν μαζί σε μια σχέση φιλίας, έρωτα και αγάπης. Και δεν υπάρχει, τέλος, αμφιβολία ότι ο μόνος που είχε και έχει ακόμη και σήμερα συμφέρον να καταστρέψει μια τέτοια σχέση είναι ο διάβολος.

Πολλοί αναρωτιούνται στις μέρες μας γιατί τόσα πολλά άτομα δυσκολεύονται να βρουν το «έτερον ήμισυ». Η απάντηση στο ερώτημα μπορεί να ποικίλει. Κάποιοι εκτιμούν λάθος τα δεδομένα. Κάποιοι είναι «δοσμένοι» αλλού και αφήνουν καλές ευκαιρίες να πάνε χαμένες. Άλλοι δεν τολμούν να δρασκελίσουν την πόρτα που τους ανοίγει ο Θεός. Για μερικούς οι συγκυρίες δεν είναι ευνοϊκές. Μπορεί να βρήκαν το άτομο που θα ήθελαν, όμως, για διάφορους λόγους να μην είναι έτοιμοι/ες για δεσμεύσεις. Κάποιοι μπορεί να έχουν υπέρμετρους φόβους. Ή ακόμη και υπέρμετρες προσδοκίες για τον ιδανικό σύντροφο και γάμο. Κάποιους τους συμβούλεψαν λάθος, ενώ άλλους τους κατέστησαν ανάπηρους να δημιουργήσουν σχέσεις, φυλακίζοντάς τους μέσα σε υψωμένα οχυρά.

Αν και δεν μπορούμε να εξαιρεθούμε από την προσωπική ευθύνη για ό,τι μας συμβαίνει, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι είναι πολλές φορές ο διάβολος που προσπαθεί με τις συνθήκες, με τις αδυναμίες μας ή με τους ανθρώπους γύρω μας να καταστρέψει τα σχέδια του Θεού. Αυτό το κάνει δουλεύοντας σχεδόν πάντα μέσα στο μυαλό μας. Σπέρνει στο νου μας σκέψεις και δημιουργεί ερεθίσματα που μας αποπροσανατολίζουν ή μας δελεάζουν. Είναι η γνωστή και εγγυημένη τακτική που ακολούθησε στην Εδέμ.

Ο Αϊνστάιν είχε πει: «Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιήσαμε όταν  δημιουργήθηκε το πρόβλημα». Το ίδιο είπε και ο Θεός που ήξερε την επιστήμη καλύτερα από τον Αϊνστάιν. Γι’ αυτό, αν κάτι θέλουμε ν’ αλλάξουμε στη ζωή μας, θ’ αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που σκεφτόμαστε γι’ αυτό, γιατί οι σκέψεις καθορίζουν τις πράξεις μας.  Ο Θεός μάς παρακινεί να ανανεώνουμε διαρκώς το υλικό του μυαλού μας με βάση τον λόγο Του. Αν ο διάβολος μάς γεμίζει αθόρυβα μ’ ένα σωρό λανθασμένες σκέψεις, αν  φτιάχνει μέσα μας ανυπέρβλητα οχυρά και μας αιχμαλωτίζει, ο μόνος τρόπος για να βγούμε από εκεί είναι να ζητήσουμε από τον Θεό να αλλάξει μέσα μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Και αν αυτός αλλάξει, τότε υπάρχει ελπίδα ν’ αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μας. Η εμπειρία  με δίδαξε ότι ο Θεός δεν είναι το πρόβλημα. Δεν είναι Αυτός το εμπόδιο για να μας ευλογήσει. Αν πολλές απαντήσεις χάνονται, χάνονται γιατί ο διάβολος μπορεί να τις κλέβει. Και τις κλέβει με τη σιωπηρή ή φανερή συναίνεσή μας και τη "βοήθεια" των άλλων!

Παντρευόμαστε έναν φίλο/μια φίλη, και καλούμαστε να κρατήσουμε αυτή τη φιλία για πάντα

" Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος· θα κάνω σ' αυτόν βοηθόν όμοιον μ' αυτόν ". Γένεση 2:18.

Δεν ξέρω με ποιον τρόπο καταλήγει κανείς να παντρευτεί. Διαδρομές υπάρχουν πολλές και ο Θεός δουλεύει με όλους τους τρόπους. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά κομμάτια μέσα στην Αγία Γραφή που δείχνουν έναν αρκετά ασφαλή δρόμο για να καταλήξει κανείς στον γάμο. Βέβαια, το να καταλήξεις παντρεμένος, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι θα ευτυχίσεις κιόλας, αν στην πορεία της διαδρομής σου δεν σεβαστείς τις ίδιες αρχές με τις οποίες ξεκίνησες το ταξίδι σου.

Και έρχομαι στο θέμα: Καλούμαστε να παντρευτούμε έναν φίλο/ μία φίλη και να  καλλιεργήσουμε αυτή τη σχέση φιλίας για όλη μας της ζωή. Συζητώντας με φίλες / φίλους έχω πάντα την αίσθηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν το συναίσθημα και τις εξάρσεις. Ψάχνουν αυτό το «κάτι» που θα τους ωθήσει να «βουτήξουν» με ένταση στα νερά μιας σχέσης, η οποία θα τους δώσει πάθος και δύναμη. Αυτή η κινητήριος δύναμη λέγεται έλξη, ή ακόμη και έρωτας. Κι αν κάποιος ανήκει στο αντρικό φύλο, αυτό το αίτημα γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό.

Γέλασα με κάποιον χριστιανό φίλο μου που σ’ ένα ταξίδι του στο εξωτερικό μού μίλησε για μια κοπέλα που δούλευε σε μια chocolaterie και που για χάρη της, όπως μου σχολίαζε γελώντας, θα άλλαζε και χώρα! Κάποια μόνο λεπτά εμπορικής συναλλαγής και έχε βρει αυτό το «κάτι» που έψαχνε, αλλά ήταν μάλλον μακριά!

Η έλξη έχει τη σημασία της και είναι απαραίτητη στην οικοδόμηση μιας σχέσης. Ωστόσο, όταν ξεκινάς από την έλξη, αυτό το «κάτι» -για να μη νομίσει κανείς ότι μιλάμε μόνο για τη σεξουαλική έλξη-  και  μετά ψάχνεις τα υπόλοιπα, ξεκινάς από λάθος δρόμο. Αυτό το «κάτι»,  αν δεν το δεις στην καθημερινότητά του, δεν συναναστραφείς στενά μαζί του, αν δεν του δώσεις χρόνο να δεις πόσο ταιριάζεις μαζί του, πόσο μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μ’ αυτό το κάτι, πόσο σε καταλαβαίνει και σε κάνει ελεύθερο αυτό το κάτι (και αντίστροφα), μπορείς να γελαστείς.

Γιατί; Γιατί μέσα στο ζευγάρι η φιλία είναι μια αξία από μόνη της, που ούτε οι συζυγικές σχέσεις ούτε καν η κοινή πίστη μπορούν να την οικοδομήσουν. Υπάρχουν αντρόγυνα που έχουν σεξουαλικές σχέσεις, όπως επίσης υπάρχουν αντρόγυνα που μοιράζονται την ίδια χριστιανική πίστη και υπηρετούν μαζί στο έργο, αλλά φίλοι πραγματικοί δεν είναι. Ο Θεός δεν έβαλε τον Αδάμ και την Εύα μέσα σε μια κρεβατοκάμαρα, ούτε μέσα σ’ έναν ναό. Ο Θεός τούς έβαλε σ’ έναν κήπο. Και αυτό σημαίνει ηρεμία, απόλαυση, χρώματα, λουλούδια, φρούτα, περιπάτους, συζήτηση… φιλία! Αυτή ήταν η πρωταρχική ανάγκη που ο Θεός θέλησε να καλύψει στον Αδάμ όταν του έδινε την Εύα. Του έδωσε έναν βοηθό, έναν όμοιό του άνθρωπο για να τον καταλαβαίνει και να μοιράζεται μαζί του πράγματα. Και για την Εύα το ίδιο.

Κλείνοντας, η φιλία, ως το  άκρως απαραίτητο συστατικό για έναν γάμο, δεν είναι πανάκεια. Η φιλία δεν είναι σχέση απαίτησης, αναγκαιότητας ή απειλής. Η φιλία προϋποθέτει ένα διαρκές άνοιγμα στον άλλο, μια σταθερή πρόθεση να είσαι μαζί του. Και φυσικά θέλει χρόνο. Θέλει πολύ χρόνο μάλιστα. Η φιλία εύκολα χάνεται και μαραίνεται, αν δεν την καλλιεργήσουμε και αφήσουμε έγνοιες, κούραση, παράπονα, δυσκολίες του χαρακτήρα μας και εγωισμούς να τη φθείρουν. Γι’ αυτό πολλά ζευγάρια βουλιάζουν στον γάμο τους, γιατί αν και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, δεν είναι το παν.

Κλείνοντας, θα το επαναλάβω και ας μοιάζει ντεμοντέ: Παντρευόμαστε έναν  φίλο/ μία φίλη, αλλά καλούμαστε να κρατήσουμε αυτή τη φιλία για πάντα.

Ο τρόπος για να μαθαίνεις να καταλαβαίνεις τους άλλους

«Όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό [του]». Ρωμαίους 8:28.

Ο Μωυσής μεγάλωσε σε μια ανάδοχη οικογένεια. Θετός γιος της κόρης του Φαραώ πέρασε τα πρώτα σαράντα χρόνια μαθαίνοντας τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τη σοφία της Αιγύπτου. Πολύ καλά έως εδώ. Όταν μεγαλώνεις ανάμεσα στους εχθρούς σου, και μάλιστα σαν βασιλόπουλο, έχεις αποκτήσει μια μεγάλη παρακαταθήκη: μπορείς να τους καταλάβεις.

Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί. Ο Μωυσής χρειάστηκε να πάρει μερικά ακόμη ιδιαίτερα μαθήματα, γύρω στα σαράντα χρόνια κράτησαν αυτά, προκειμένου να μάθει και την άλλη πλευρά της ζωής. Τη λιγότερο λαμπερή, τη λιγότερο ευχάριστη, και έτσι πέρασε σαράντα χρόνια στην έρημο βόσκοντας πρόβατα.

Το να καταντήσεις από εγγονός του Φαραώ ταπεινός βοσκός μπορεί να είναι ένα σοκ στη ζωή σου. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τίποτε δεν μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο πιο ταπεινό από το να βρεθεί «μοιραία» μέσα σε συνθήκες τις οποίες δεν αξίζει να υποφέρει. Συνθήκες μέσα στις οποίες χαραμίζεται. Φανταστείτε, λοιπόν, να κάνετε πράγματα ανόητα και κουραστικά, ιδιαίτερα αν είστε ένα ταλαντούχο άτομο με πολλές δυνατότητες. Και φανταστείτε να βρεθήκατε σ’ αυτές από δικά σας λάθη.

Αν δεν έχετε περάσει χρόνια μιζέριας και δυσκολιών, θα σας είναι δύσκολο να καταλάβετε τους άλλους και να ταυτιστείτε μαζί τους. Θα ακούτε τις ιστορίες τους και θα λέτε στην καλύτερη περίπτωση : «Ναι, έχεις δίκιο», αλλά μέσα σας θα λέτε: «Αφού δεν ήξερες, αφού βιάστηκες, αφού δεν άκουγες...»

Ξέρετε τι μαθαίνει κανείς στα χρόνια της σιωπής και της ταπείνωσης; Να σιωπά! Να ταυτίζεται με τον αδύναμο,  τον κουρασμένο,  τον αποτυχημένο, αυτόν που η ζωή δεν τον ευνόησε να μεγαλώσει στο παλάτι.

Είναι στα 80 που ο Θεός κάλεσε τον Μωυσή να επιτελέσει το έργο Του. Τότε ήταν πραγματικά έτοιμος, παρά τους φόβους και τις υπεκφυγές του.  40 χρόνια στην έρημο μοιάζουν με ανόητη σπατάλη, αλλά ο Θεός δεν κάνει λάθη, ακόμη και όταν εμείς κάνουμε και γι’ αυτό επωμιζόμαστε τις συνέπειες. 40 χρόνια στο παλάτι, μια πολύτιμη εμπειρία για ν' αντιμετωπίσει με ικανότητα τον Φαραώ και να διοικήσει έναν λαό. Και άλλα 40 χρόνια σαν βοσκός για να μπορεί να ανέχεται, να μεσιτεύει, να συμπονά τον λαό του, μέχρι την είσοδό του στη γη της επαγγελίας.

Ο Θεός δεν έχει κάνει λάθος με τη ζωή σου, αν ο Θεός είναι ο Κύριος της ζωής σου. Μέσα απ’ αυτά που περνάς, θα σε κάνει τον άνθρωπο που πρέπει να είσαι και τον οποίο χρειάζεται για το δικό Του έργο.

Κάποτε η έρημος είναι δική μας επιλογή

«Κύριε, γνωρίζω ότι οι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστά με ταλαιπώρησες». Ψαλμός 119:75.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολυάριθμες πηγές ταλαιπωρίας στη ζωή μας. Η ζωή η ίδια με τις αγωνίες και τα προβλήματά της καταντά ταλαιπωρία, ακόμη  κι αν θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε ψύχραιμα και αισιόδοξα. Αλλά πέρα από τις αναπόφευκτες ταλαιπωρίες, υπάρχουν και εκείνες που προκύπτουν από ανοησία, από πείσμα, από λανθασμένη κατανόηση.  

Ο Θεός μάς έχει δώσει ξεκάθαρες οδηγίες μέσα στον Λόγο  Του. Συχνά επιθυμεί να μας δώσει και συγκεκριμένες κατευθύνσεις για ζητήματα που μας απασχολούν, και αυτό για να προλάβει δυσάρεστες καταστάσεις. Ο Θεός δεν έχει διαρκώς στο μυαλό του να μας παιδαγωγήσει και να μας πονέσει. Ο Θεός πρωτίστως θέλει να μας ευλογήσει. Ωστόσο, παιδαγωγία και πόνος θα προκύψουν αναπόφευκτα όταν δεν εννοούμε τι Εκείνος θέλει από τη ζωή μας και όταν δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε αυτό που θέλει. Ξέρω ότι περιπλανήθηκα συχνά σε χαώδες μονοπάτια, άλλοτε γιατί ο Θεός επέτρεψε έτσι μέσα στη σοφία Του και άλλοτε, δυστυχώς, γιατί έχασα τον προσανατολισμό μου από αγνωσία και πείσμα.

Είναι κακό να ξέρεις τι ζητά από σένα ο Θεός και να βρίσκεις δικαιολογίες, γιατί είσαι αρκετά «λογικός» και «δυνατός», ώστε δεν μπορείς να υπακούσεις σε πράγματα που δεν στέκουν καλά μέσα στο σύστημά σου. Ή γιατί η αδυναμία του χαρακτήρα σου σε παγιδεύει και σε εξαπατά με τις  αρνητικές σκέψεις σου.

Αποτελέσματα ανυπακοής μέσα στη Βίβλο υπάρχουν πολλά. Αλλά μου φαίνεται ότι η ανυπακοή στην Κάδης-Βαρνή είναι μία από τις τραγικότερες στιγμές στην ιστορία του λαού Ισραήλ. Φόβος, γογγυσμός, έλλειψη εμπιστοσύνης, δυσφήμιση της γης, ανταρσία. Να στέκεσαι μπροστά στις πόρτες της γης της επαγγελίας, ένα βήμα μόνο μακριά από την ανάπαυση, την απόλαυση και την ευλογία, και όμως μέσα στην καρδιά να είσαι χιλιόμετρα μακριά με τις αρνητικές σκέψεις, με το φόβο και την έλλειψη πίστης.   

Ο Κύριος είναι δίκαιος και αληθινός. Οι κρίσεις Του είναι κάποτε η απάντησή Του στη δική μας άπιστη απάντηση. Εύχομαι να έχετε νίκες στις δικές σας Κάδης-Βαρνή. Εύχομαι να μη γυρίσετε ποτέ πίσω με θλίψη να αναπολήσετε μια ευλογία που την αφήσατε να πάει χαμένη, ενώ τη θέση της πήρε η ταλαιπωρία και η μάταιη αναζήτηση, μετατρέποντας σε έρημο τη ζωή σας.