Περιπλεγμένα μονοπάτια στο σκοτάδι

«Αγαθός είναι ο Κύριος σ' αυτούς που τον προσμένουν, στην ψυχή που τον εκζητεί.» Θρήνοι 3:25.

Πώς γίνεται ν' ακολουθώ τον Θεό και να έχω περιπλεγμένα μονοπάτια στο σκοτάδι; Πώς, ενώ ζητώ τη σοφία Του και  υπακούω, βρίσκομαι μέσα σε ταραχή, αλυσοδεμένος σε καταστάσεις από τις οποίες δεν μπορώ να ξεφύγω και περίγελος των άλλων;

Στο 3 κεφάλαιο των Θρήνων του Ιερεμία βλέπουμε τον προφήτη σ’ ένα σημείο καμπής. Ο ίδιος βρίσκεται μέσα σε συνθήκες μεγάλης θλίψης, παράπονου και προσευχής που κινείται από το ένα άκρο του φάσματος  στο άλλο.

Κοιτάζει μέσα του και βλέπει έναν ηλικιωμένο, κουρασμένο άντρα που περπατά σ’ ένα στρεβλό μονοπάτι στο σκοτάδι, που καταδιώκεται από ανθρώπους – λιοντάρια και ο οποίος ξέχασε πώς είναι το αγαθό και η χαρά. Όσο κοιτάει πάνω του και γύρω του, τόσο πιο πολύ γεμίζει θλίψη και απογοήτευση.

Καθώς προσεύχεται, μέσα σε μια κραυγή πίστης κοιτάζει στον Θεό και στους οικτιρμούς Του που ποτέ δεν εξαντλούνται αλλά κάθε πρωί ανανεώνονται. Σκέφτεται ότι η πιστότητα του Θεού ποτέ δεν αποτυγχάνει και ότι αν και ο Κύριος θλίβει, δείχνει όμως και οικτιρμούς, σύμφωνα με το πλήθος τού ελέους του, «επειδή, δεν θλίβει από καρδιάς ούτε καταθλίβει τους γιους των ανθρώπων» (Θρήνοι 3:32-33).

Έχεις βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση; Πιστεύεις ότι έχεις μπλέξει σε συνθήκες που σαν αλυσίδες βαριές σ’ έχουν δέσει και δεν μπορείς να δραπετεύσεις, γιατί ο Θεός επέτρεψε να σηκώνεις ένα βάρος, το οποίο δεν είναι συνέπεια της αμαρτίας σου; Έχεις νιώσει η προσευχή σου να μην έχει κανένα αποτέλεσμα στην εξέλιξη της δικής σου ιστορίας; Ο Ιερεμίας ομολογεί απελπισμένα : «Ακόμα κι όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχή μου»! (Θρήνοι 3:8).

Το ερώτημα ξανατίθεται : Πώς γίνεται να ζητάω χάρη, σοφία και δύναμη από τον Θεό, αλλά αυτό να μη με απαλλάσσει από το να υποφέρω και να είμαι σε σύγχυση; Ίσως μάλιστα να σκέφτεσαι αν αξίζει να ζητάς σοφία και φως, αν είναι τελικά να βρεθείς σε περιπλεγμένα μονοπάτια στο σκοτάδι. Αν αυτό που αντιμετωπίζεις αν δεν προσευχηθείς και δεν υπακούσεις φαίνεται να είναι το ίδιο μ' αυτό που ζεις όταν προσευχηθείς και υπακούσεις, γιατί να χάνεις τον χρόνο σου και να σου μείνει και το ερωτηματικό;

Έτσι σκέφτεται ο άνθρωπος, γιατί δεν ξέρει όλη την εξέλιξη. Ο Θεός, όμως, βλέπει όλη την εικόνα και όχι μόνο κάποιο πικρό χθες ή ένα δύσκολο σήμερα. Ο Θεός δεν αναλώνει μάταια την παιδεία Του πάνω μας, μόνο και μόνο για να βιώσουμε ένα άδοξο τέλος, μια ντροπιαστική ταπείνωση ή μια τελεσίδικη αποτυχία. Ο Θεός δουλεύει μαζί μας προκειμένου να πετύχουμε την ευλογία, όχι για ν' αποτύχουμε. 

Ο Θεός είναι αγαθός  σ' αυτούς που Τον προσμένουν, στην ψυχή που Τον εκζητεί! Μόνο όταν το πιστεύεις ολόψυχα μπορείς να πεις: «Καλό είναι και να ελπίζει κανείς, και να εφησυχάζει στη σωτηρία τού Κυρίου» (Θρήνοι 3:25-26).

Πώς πεθαίνει μια σχέση

«Η φωνή του αγαπητού μου! Δέστε, αυτός έρχεται, πηδώντας επάνω στα βουνά, σκιρτώντας επάνω στους λόφους […] Ο αγαπητός μου απαντάει, και μου λέει: Σήκω, αγαπητή μου, ωραία μου, και έλα». Άσμα Ασμάτων, 2:8,10.

Ποιος αγαπητός και ποια αγαπητή, μακάρι ν' αργήσει να γυρίσει σπίτι... Δεν χρειάζεται να έχετε κάνει ιδιαίτερα σεμινάρια ή να έχετε βαθιά εμπειρία για να μάθετε ποιες συμπεριφορές πρέπει ν' αποφεύγονται, ώστε να μη διαλυθεί μια σχέση. Αρκεί να παρατηρήσετε τι κουράζει και ενοχλεί εσάς, γιατί πάνω-κάτω τα ίδια κουράζουν και ενοχλούν και τον άλλο. Αν υπάρχουν συμβουλές για να διατηρήσετε ζωντανή μια σχέση, υπάρχουν και οι αντίστοιχες κινήσεις για να τη σκοτώσετε. Ο Θεός μπορεί να μας δώσει δύναμη και σοφία, ώστε να τις  αποφύγουμε, καλλιεργώντας θετικές συμπεριφορές.

1.   Όταν δεν έχεις μάθει να σκέφτεσαι και τις ανάγκες των άλλων. Π.χ., θέλεις να σε προσέχουν όταν μιλάς, να μη σε αγνοούν, να μη σε μειώνουν. Θέλεις να σέβονται την ώρα που έρχεσαι κουρασμένος/η  από τη δουλειά, την ώρα που θέλεις να φας ή να κοιμηθείς. Θέλεις να βρεις την εξυπηρέτηση που ζήτησες τελειωμένη. Θέλεις να καταλαβαίνουν μέχρι που φτάνουν τα όρια σου.

2.   Όταν γκρινιάζεις και παραπονιέσαι διαρκώς, ακόμη και για θέματα ελάσσονος σημασίας, ενώ δεν έχεις μάθει να ευχαριστείς με έναν γλυκό και τρυφερό λόγο.

3.   Όταν γίνεσαι χειριστικός/ή για να πετύχεις αυτό που θέλεις. Οι φωνές, οι απειλές, τα κλαψουρίσματα, η κολακεία, τα χάδια, ο υποβιβασμός, ακόμη και οι ενοχές που φορτώνεις στον άλλο, απλά και μόνο για να γίνει το δικό σου.

4.    Όταν δεν είσαι αληθινός στην έκφραση των αναγκών σου. Π.χ, ν’ αναγορεύεις διαρκώς μικρά τίποτα σε ανάγκες, για τα οποία είσαι ικανός να σκάσεις τον άλλο.  Να λες συνεχώς ότι δεν μπορείς. Και το αντίθετο: να μην παραδέχεσαι ότι έχεις ανάγκη από τίποτα και όντας διαρκώς στην υπηρεσία των άλλων να σκάσεις εσύ στο τέλος.

5.    Όταν δεν ξέρεις να συζητάς, αλλά μάλλον να γαυγίζεις. Επίσης, να συζητάς όχι για να καταλάβεις και να βρεις μια κοινή λύση, αλλά να μιλάς για να πείσεις.

6.    Όταν αντιλέγεις διαρκώς. Να υπογραμμίζεις στον άλλον τα λάθη του. Αν εσύ έχεις δικαίωμα στο λάθος και θέλεις οι άλλοι να το ξεχνούν, γιατί ανασύρεις τού άλλου;

7.    Όταν είσαι ασυνεπής σ’ αυτά που λες. Φυσικά και το να μη δεσμεύεσαι ποτέ για τίποτα, αφήνοντας χρόνο για να δεις πώς θα είναι τα κέφια σου.

8.   Όταν παίρνεις συχνά αυτόνομες αποφάσεις για πράγματα που εμπλέκουν και τον άλλο, χωρίς να τον ρωτήσεις. Π.χ., τον ρώτησες αν ήθελε να φάει σήμερα με τη θεία Μαίρη και τον θείο Τάκη ή αν θέλει να πάτε για μπάνιο με τη συγκεκριμένη παρέα;

9.   Όταν αμελείς την εξωτερική σου εμφάνιση, το σώμα σου, την υγιεινή σου, τις προσωπικές σας στιγμές εντός του σπιτιού και να νοιάζεσαι μόνο όταν είστε έξω, για το θεαθήναι.

10. Τέλος όταν πάψεις σε επίπεδο χρόνου και ποιότητας να καλλιεργείς την οικειότητα αλλά και τη φιλία με τον άλλο και να βάζεις άλλες προτεραιότητες και ενδιαφέροντα.

Κάντε καλή και συνεχή προπόνηση, για να κερδίσετε!

«Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ». Α΄Κορινθίους 13:8

Φανταστείτε ότι είστε παίχτης – ταλέντο. Επιτέλους, όχι μόνο σας ανακαλύπτουν αλλά έρχεται η στιγμή να σας αγοράσει ο πρόεδρος μιας μεγάλης ομάδας. Νομίζετε ότι θα σας στείλουν στο γήπεδο να παίξετε σε σοβαρά ματς  χωρίς προπονήσεις, μόνο και μόνο επειδή σας επέλεξαν;

Χωρίς προετοιμασία δεν υπάρχει καμιά σπουδαία καταξίωση στη ζωή μας. Χωρίς κατεργασία, καμιά επιτυχία. Πιο συγκεκριμένα: είναι αρκετοί αυτοί που, μπαίνοντας σε μια σχέση, νομίζουν ότι ο έρωτας, τα όνειρα και η καλή θέληση θα κάνουν θαύματα. Ο χρόνος γι’ αυτούς μετράει από τότε και μόνο. Όλα τα προηγούμενα δεν υπάρχουν! Είναι σαν το ταλέντο που λέγαμε, να κατεβαίνει απροπόνητο στο γήπεδο με όπλο τη θετική ενέργεια και την αισιοδοξία, και να περιμένει ότι θα κερδίσει. Και φυσικά τα κάνει θάλασσα…

Πριν στραφώ σοβαρά στον Θεό ήμουν ένα αρκετά απαιτητικό, πεισματάρικο και κακομαθημένο άτομο.  Ήξερα ότι υπήρχε ένα σύστημα για να με υπηρετεί και όχι για να υπηρετώ και εγώ το σύστημα. Όταν ο Θεός με έφερε αντιμέτωπη μ’ αυτές τις αλήθειες- και το έκανε πολύ νωρίς- έπρεπε να πάρω θέση. Και η θέση αυτή ήταν να μάθω ν’ αντιμετωπίζω άμεσα όλες μου τις σχέσεις σαν «σοβαρές σχέσεις» που αξίζουν ξέχωρης προσοχής γι’ αυτές που είναι και γι’ αυτό το οποίο μπορώ εγώ να γίνω μέσα απ’ αυτές.

Ο Θεός θέλει να μας κάνει τέλειους και ολόκληρους σε κάθε έργο αγαθό. Θέλει να μας μάθει να έχουμε αγάπη, χρηστότητα, μακροθυμία, υπομονή, πνεύμα θυσίας και ταπεινής καρδιάς. Θέλει να μας κάνει ευλογία, ένα δώρο στη ζωή των άλλων, και μέσα απ’ αυτό να μας κάνει χαρούμενους.

Το λάθος που αρκετοί κάνουν στις σχέσεις τους κυρίως με το άλλο φύλο είναι να πιστεύουν ότι αυτά θα έρθουν από μόνα τους όταν «σφυρίξει το ματς» και θα έχουν το κίνητρο να γοητεύσουν και να κερδίσουν. Αλλά κάνουν λάθος. Αν έχω μάθει να ικανοποιούνται πρώτα οι ανάγκες μου, αν δεν έχω μάθει τι θα πει να υπολογίζω και να βοηθώ τη μητέρα μου στο σπίτι ή να συζητώ με τον πατέρα μου για ποικίλα ζητήματα σε πνεύμα διαλόγου, αν δεν έχω μάθει να σέβομαι τις αδελφές μου ή να ακούω τι έχει ο αδελφός μου να με συμβουλέψει ή να μου ζητήσει, τι ανάγκη μπορεί να έχει ο φίλος μου, πώς μπορώ να προσφέρω στον συνάνθρωπό μου, αλλά ξεφορτώνομαι όλους τους παραπάνω με το επιχείρημα: «Όχου, σιγά μην κάτσω τώρα εγώ να χάσω χρόνο μ’ όλους αυτούς…» δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω ούτε με τον άντρα μου, τη γυναίκα μου, το παιδί μου. Θα παραμείνω λίγο-πολύ ο ίδιος άνθρωπος σε άλλο περιτύλιγμα.

Μετά αναρωτιέται κανείς γιατί οι σχέσεις μας αποτυγχάνουν ή γιατί οι γάμοι μας ανεμοδέρνονται. Εκτός από άρρωστες και άκρως προβληματικές περιπτώσεις, οι άνθρωποι που επικαλούνται το όνομα του Θεού θέλουν να είναι σωστοί, και δίκαιοι ιδιαίτερα όταν και ο άλλος προσπαθεί να είναι σωστός. Και όσο πιο γρήγορα προπονηθεί κάποιος πάνω σ’ αυτό, τόσο πιο χαρούμενος θα είναι και θα κάνει και τον άλλο χαρούμενο.

Πέρα από το «Μου αρέσει», κάντε και κάποιες ερωτήσεις

«Η καρδιά τού σοφού γνωρίζει τον καιρό και τον τρόπο». Εκκλησιαστής  8:5.

Έχετε αρχίσει να βγαίνετε συστηματικά με κάποιο άτομο. Ή είστε σε διαδικασία αναζήτησης  συντρόφου. Ή, τέλος πάντων, είστε νέος και θέλετε να ξέρετε αν υπάρχουν μερικά πλαίσια για να κάνει κάποιος μια  σωστή επιλογή.

Αν και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους, αν και μπορεί άθελά μας να μπλέξουμε με ακατάλληλο άτομο, ωστόσο, θεωρώ ότι αρκετά  λάθη μπορεί ν’ αποφευχθούν αν κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις. Ή τουλάχιστον να εντοπιστούν εξ αρχής οι ελλείψεις, ώστε να ξέρουμε που βαδίζουμε. Συχνά μέσα στη δίνη της έλξης, των συναισθημάτων ή της ανάγκης να λυθεί το ζήτημα της συντροφικότητας, δεν τίθενται κάποιες ενδεικτικές ερωτήσεις όπως :

1.   Ερωτήσεις που αφορούν στην αμοιβαία εκτίμηση

-       Με αντιμετωπίζει με ευγένεια και ενδιαφέρον; Σέβεται τις ανάγκες μου; 

-       Αγαπά την οικογένειά μου;

-       Ενδιαφέρεται για τη δουλειά μου; Για τους φίλους μου; Τα χόμπυ μου;

-       Νιώθει περήφανος/η που με έχει δίπλα του; Έχει  κάποιου είδους θαυμασμό για μένα;

-       Τι γνώμη έχει για τη σεξουαλικότητα μέσα στον γάμο;

2.   Ερωτήσεις που αφορούν στο οικογενειακό πλαίσιο

-       Πόσο στενή θέλει τη σχέση των οικογενειών μας μαζί μας;

-       Σε ποιο κοινωνικό πλαίσιο θα ήθελε να ζήσουμε;

-       Σε ποια πόλη; Θα ήθελα εγώ να ζήσω σ’ αυτήν;

-       Θέλει παιδιά;

-       Πώς αντιλαμβάνεται την εκπαίδευση των παιδιών; Χαλαρή, κάπως πειθαρχημένη, αυστηρή;

-       Πώς αντιμετωπίζει θέματα υγείας, διατροφής, υγιεινής, διασκέδασης;

-       Πώς αντιλαμβάνεται την κατανομή της εργασίας εντός του σπιτιού για τα μέλη της οικογένειας; Είναι ακατάστατος ή τακτικός; 

3.    Ερωτήσεις που αφορούν στον χαρακτήρα, την εργασία και τα χρήματα

-  Είναι συναισθηματικά σταθερός/ή; Είναι απρόβλεπτος/η;

-  Είναι ευέλικτος/η, συζητήσιμος/η, ξεροκέφαλος/η, στενόμυαλος/η;

-  Είναι τελειομανής, προσεκτικός/ή, αναβλητικός/ή, αδιάφορος/η, τεμπέλης/α;

-  Ποια είναι η σχέση του με το χρήμα; Είναι τσιγκούνης/α, μετρημένος/η, σπάταλος/η;

4.   Ερωτήσεις που αφορούν στην ηθική υπόσταση

-       Πώς μιλάει; Προσβλητικά, αρνητικά, ενθαρρυντικά, τίμια, ευγενικά, χειριστικά;

-       Πώς αντιμετωπίζει τους άλλους γύρω του; Πόσο ευαισθητοποιημένος είναι στις ανάγκες τους;

-       Έχει την αίσθηση της ευθύνης, της πειθαρχίας, της συνεργασίας;

-       Πώς είναι η προσωπική του εμφάνιση και στάση; Απροσάρμοστη, αδιάφορη, ευχάριστη, πολύ φροντισμένη;

-       Ποια είναι η ηθική του για θέματα οικονομικής τάξης και πολιτικής εξουσίας;

-       Έχει αίσθηση του χιούμορ; Είναι κλειστός/ή, εύθικτος/η; Χαλαρός/ή;

5.   Ερωτήσεις που αφορούν στην χριστιανική ζωή

-       Τι θέση έχει ο Θεός στη ζωή του/της;

-       Έχει μια χριστιανική ζωή αυθεντική ή επιφανειακή, σταθερή ή ασταθής;

-       Πόσο χρόνο ενδιαφέρεται να δώσει στην εκκλησιαστική ζωή, τη βιβλική οικογενειακή μελέτη, την προσευχή;

Μη διστάσετε να κάνετε τις σωστές ερωτήσεις πρώτα μέσα σας αλλά και απευθείας στον άλλον! Κάνοντας το, θα ξέρετε λίγο- πολύ τι να περιμένετε και ίσως ξεκαθαρίστε αν ο άλλος σάς ταιριάζει ή όχι. Τέλος, σκεφτείτε να ρωτήστε ειλικρινά τον Θεό! Εκείνος θα σας δώσει την ειρήνη Του, τη σοφία Του και τη δύναμή Του για τη δική σας περίπτωση.

Σοφία και εξυπνάδα, επιτυχία και ευλογία

«Η σοφία είναι καλύτερη από πολύτιμες πέτρες· και όλα τα επιθυμητά πράγματα δεν είναι αντάξια γι' αυτή. […] Πλούτος και δόξα βρίσκονται μαζί μου, αγαθά που παραμένουν, και δικαιοσύνη». Παροιμίες 8:11,18.

Οι λέξεις είναι συχνά πηγή παρεξηγήσεων και αυτά που ορίζουν- όπως τα ορίζουν και όπως εμείς τα κατανοούμε - μπορεί να μας μπερδέψουν. Σοφία και εξυπνάδα, επιτυχία και ευλογία δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα.

Ας το κάνω απλό: Έχω υπάρξει έξυπνη χωρίς ίχνος σοφίας. Έχω αποστομώσει ανθρώπους και έχω βγει από πάνω, έχω καταφέρει το δικό μου, έχω νικήσει μάχες με την επιμονή της εξυπνάδας μου. Αλλά σοφία ώστε να έχουν όλα αυτά ένα νόημα και μια αξία βαθύτερη, πέρα από τον εγωισμό τού «τα κατάφερα, έγιναν όλα όπως ήθελα, εγώ είχα δίκιο», αμφιβάλλω αν υπήρξε.

Στο μακρύ παρελθόν, έχω υπάρξει επιτυχημένη χωρίς ευλογία. Επιτυχία σημαίνει αναγνώριση, σημαίνει να σου δίνουν σημασία γιατί είσαι ικανός και τα κατάφερες. Επιτυχία σημαίνει να ανοίγεις δρόμους στηριζόμενος στις ικανότητές σου. Σημαίνει να πηγαίνεις μπροστά χωρίς να υπολογίζεις και πολύ τους άλλους. Η ευλογία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Η σοφία και η ευλογία είναι θεϊκά δώρα και επειδή είναι τέτοια ξεπερνούν τη διάταξη αυτής της ζωής. Η σοφία που δίνει ο Θεός είναι απαραίτητη για την επιτυχία. Ποια επιτυχία, όμως; Την επιτυχία τού να ζήσεις μια ζωή που τιμά τον Θεό και υπηρετεί τους άλλους. Η σοφία είναι πολύ πιο σημαντική από τον πλούτο και τη δύναμη (Παροιμίες 8:12-21), γιατί όταν είσαι σοφός χτίζεις πράγματα που κρατούν έως την αιωνιότητα. Πράγματα που δεν καίγονται με το πέρασμα του χρόνου, ούτε πρόκειται να καούν εκεί πάνω ως άχρηστο άχυρο.

«Αρχή σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου» (Παροιμίες 1:7), αλλά αυτό σημαίνει πολύ περισσότερα από το να πιστεύω ότι υπάρχει Θεός και καλό είναι να μην το παρατραβάω.  Ο φόβος του Κυρίου σημαίνει τιμή στον Θεό και υπακοή στον λόγο Του. Σημαίνει μια προθυμία να ακούσεις αυτά που λέει και μια ετοιμότητα να τα υπακούσεις.

Ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να διδάξει τη σοφία Του και να δώσει την ευλογία Του. Χρησιμοποιεί επίσης και διάφορους ανθρώπους και θα πρέπει να είσαι έτοιμος να ακούσεις και να κάνεις αυτά που λέει. «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές  σας» (Εβραίους 3:7-8).

Από το πρώτο έως το τελευταίο βήμα… βήμα-βήμα!

«[…] η καρδιά τού σοφού γνωρίζει τον καιρό και τον τρόπο». Εκκλησιαστής 8:5.

Αναβλητικότητα, ευκολία, έλλειψη συγκεκριμένων σταθερών και έλλειψη ρίσκου είναι μερικά απ’ αυτά που μας εμποδίζουν να κάνουμε το πρώτο βήμα σε μια σειρά απαραίτητων βημάτων στην επίτευξη των στόχων μας.

Είτε πρόκειται για την αναζήτηση εργασίας είτε για την αναζήτηση συντρόφου είτε για την αναζήτηση φίλων ή για την αναζήτηση ενός πνευματικού έργου, χρειάζεται το πρώτο βήμα. Και μετά όλα τα υπόλοιπα. Αν κάποιοι αδυνατούν να πραγματοποιήσουν κάποια σχέδια που ο Θεός έβαλε μέσα στην καρδιά τους είναι γιατί μπλοκάρονται απ’ όλα τα παραπάνω.

Όταν ο Αβραάμ θέλησε να ψάξει για σύζυγο για τον γιο του, τον Ισαάκ, ξεκίνησε από κάποιες σταθερές: να είναι κορίτσι από τον τόπο και την συγγένειά μου. Αυτό ήταν ένα από τα καθοδηγητικά κριτήρια στην επιλογή του και είχε εξηγήσεις σύνεσης και όχι ιδιοτροπίας. Αλλά από μόνο του αυτό δεν λέει τίποτα. Το θέλω δεν αρκεί για να πάρω!

Το επόμενο ήταν ν’ αφήσει την αναβλητικότητα και να στείλει τον πρεσβύτερο επιστάτη του σπιτιού του στη χώρα του στην αναζήτηση νύφης. Και αυτό πάλι δεν έγινε επιπόλαια, αλλά οργανωμένα. Έδωσε στον δούλο οδηγίες και μαζί μ’ αυτές τον φόρτωσε με ένα σωρό πλούσια δώρα, τεκμήρια και πειστήρια για τη μέλλουσα νύφη και την οικογένειά της. Τέλος, ο δούλος ξεκίνησε, προσευχήθηκε, έβαλε μέσα στην καρδιά του κάποια πράγματα και δοκίμασε να δει αν αυτά τα πράγματα λειτουργούσαν.  Η Ρεβέκκα ήταν η πρώτη γυναίκα που συνάντησε και που εκπλήρωνε κάποια κριτήρια που είχε θέσει. Ο Θεός φαινόταν ν’ ανοίγει έναν δρόμο, αλλά και πάλι αυτό δεν ήταν εγγύηση επιτυχίας. Έπρεπε να πάει τον δρόμο έως το τέλος για να πάρει τις θετικές απαντήσεις. Από το πρώτο έως το τελευταίο βήμα, όλα έγιναν βήμα-βήμα. Και ο Θεός ήταν παρών σε κάθε βήμα!

Η εποχή μας είναι η εποχή των πάρα πολλών επιλογών, γεγονός καλό και κακό μαζί. Ταυτόχρονα, είναι η εποχή που ευνοεί την ευκολία, τη σύγχυση και την αναβλητικότητα. Όταν μεγάλο μέρος της μέρας είναι κολλημένο στις οθόνες και στα κοινωνικά δίκτυα, όταν οι άνθρωποι αποκόβονται απ’ ένα πραγματικό πλαίσιο ζωής που απαιτεί αποφασιστικότητα, οργάνωση, ξεβόλεμα, δοκιμή, και όχι απλά μια παθητική  παρακολούθηση της ζωής των άλλων, ο Θεός μάς καλεί να Τον εμπιστευτούμε και να βγούμε εκεί έξω, στην πραγματικότητα, κάνοντας συγκεκριμένα βήματα κάτω από τη χάρη Του.

Σε όποιον τομέα της ζωής σας θέλετε να προκόψετε, αν θέλετε πνευματική, προσωπική ή οικογενειακή αλλαγή, σκεφτείτε ότι τίποτα δεν θα γίνει αν, πέρα από τους πόθους σας, δεν κάνετε κάποια βήματα κι αν δεν δοκιμάσετε κάποια πράγματα, ώστε να δείτε αν λειτουργούν. Ο Θεός είναι Θεός απαντήσεων στις ανάγκες μας και στους στόχους μας, αλλά χωρίς τα δικά μας βήματα πίστης και καλής θέλησης, οι πόθοι καταλήγουν σε αδιέξοδα.

Θα στηριχτώ καλύτερα στον Θεό!

«Καλύτερα να ελπίζει κανείς στον Κύριο, παρά να έχει το θάρρος του επάνω σε άνθρωπο». Ψαλμός 118:8.

Μερικές φορές ακούγεται αστείο όταν επαναλαμβάνουμε ότι είναι καλύτερο να στηρίζεται κανείς στον Θεό παρά σε ανθρώπους. Στην εποχή μας, η εμπλοκή της έννοιας του Θεού στη συζήτηση μπορεί να μοιάζει γραφική. Ωστόσο, για όσους πιστεύουν στον Θεό είναι ζήτημα ζωής και όχι γραφικότητας.

Ρίξτε μια γρήγορη ματιά στη ζωή σας σήμερα.  Σε τι και σε ποιους στηρίζεστε για να ζήσετε και να καλύψετε τις όποιες ανάγκες σας; Από ποιους και από τι περιμένετε χαρά; Σε ποιους ελπίζετε;

Μπορεί να είναι ο εαυτός σας. Μπορεί να είναι  οι δικοί σας άνθρωποι: ο/η σύζυγος. Τα παιδιά σας. Οι γονείς σας. Κάποιοι φίλοι. Μπορεί να είναι η οικονομική ευχέρεια. Μπορεί να είναι το αφεντικό σας, ή ο γνωστός υποψήφιός σας που βγήκε στις εκλογές.

Δεν ξέρω σε ποιον ή τι ελπίζετε, εντούτοις, ξέρω καλά ένα πράγμα: Καλύτερα να στηρίζεται κανείς στον Θεό σε κάθε περίσταση. Και αυτό γιατί ο Θεός αμείβει πάντα όσους ελπίζουν σ’ Αυτόν. Ο Θεός μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες σας. Πραγματικά όλες! Απλά συμβαίνει συχνά ν' ανησυχούμε, να ταραζόμαστε, να απιστούμε. Μέσα στον πανικό, χάνεται η πίστη, και η Βίβλος τονίζει ότι: «Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν.» (Εβραίους 11:6).

Καλύτερα να στηριχτεί κανείς στον Θεό παρά σε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε άλλο. Οι πηγές του Θεού δεν στερεύουν, και εκτός από ανεξάντλητες είναι και αμέτρητες. Ο Θεός  μας εκπλήσσει με τους τρόπους Του όταν Τον εμπιστευόμαστε. Και φυσικά, δεν χρειάζεται να ρημάξουν τα οικονομικά, η υγεία, οι οικείοι ή οι φίλοι μας, ώστε να μάθουμε τελικά να Τον εμπιστευόμαστε.

«Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος για να ψευστεί, ούτε γιος ανθρώπου για να μεταμεληθεί. Αυτός είπε, και δεν θα εκτελέσει; Ή, μίλησε, και δεν θα το τηρήσει;» (Αριθμοί 23:19). Ο Θεός δεν λέει ψέματα, δεν παίρνει πίσω τον λόγο Του, ούτε ξεχνά τις υποσχέσεις Του. Στηριχτείτε καλύτερα σ’ Αυτόν!

Ο καλύτερος τρόπος για να μείνουμε έξω από τη γη της επαγγελίας

«Στείλε άνδρες, για να κατασκοπεύσουν τη γη Χαναάν, που εγώ δίνω στους γιους Ισραήλ» Αριθμοί 13:2.

Ο καλύτερος τρόπος για να μην καταφέρουμε ν’ απολαύσουμε ποτέ κομμάτια από τη «Γη της Επαγγελίας» που ο Θεός θέλει να μας προσφέρει -γιατί ο Θεός θέλει να μας δώσει αγαθές δόσεις και δώρα-, είναι να έχουμε μια διαστρεβλωμένη αντίληψη για το τι είναι η γη της επαγγελίας.

Αυτό ακριβώς συνέβη με τους κατασκόπους που ο Μωυσής έστειλε στη γη Χαναάν, λίγο πριν την είσοδο του λαού Ισραήλ σ’ αυτήν. Όλα ωραία και καλά, είπαν οι κατάσκοποι. Η γη είναι εύφορη, όμορφη και «ρέει μέλι και γάλα» (Αριθμοί 13:27). Αλλά υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Σοβαρό, σοβαρότατο δηλαδή! Οι πόλεις είναι μεγάλες και περιτειχισμένες, ο λαός δυνατός και υπάρχουν και γίγαντες (Αριθμοί 13:28). Όλα αυτά σημαίνουν το εξής: αυτούς πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε εμείς. Δηλαδή, εγώ και εσύ!

Και εγώ που νόμιζα ότι θα ήταν όλα όπως ακριβώς τα είχα ονειρευτεί. Και εγώ που νόμιζα ότι θα «έβγαζα τα παπούτσια μου και θα έμπαινα»! Τι είδους ευλογία είναι αυτή που για να την αποκτήσω θα πρέπει να εμπλακώ μ’ έναν τρόπο που δεν μου αρέσει; Οι περιτειχισμένες πόλεις δεν μου αρέσουν! Οι γίγαντες δεν μου αρέσουν! Γιατί να ξεβολευτώ και να προσπαθήσω, αφού υπάρχουν πράγματα που δεν μου αρέσουν;;;;;

Το θέμα δεν είναι τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει. Ο Θεός δεν με ρώτησε ποτέ αν μου άρεσαν όλα στη ζωή μου. Και δεν με ρώτησε, γιατί ήξερε ότι το «όλα» είναι ανέφικτο.  Δεν θυμάμαι, επίσης, να με έφερε ποτέ μπροστά σε μια ευλογία στην οποία δεν είχα ένα μερίδιο συμμετοχής -λίγο έως και πολύ- δυσάρεστο για μένα.  Και αυτό ο Θεός το κάνει για να μας μάθει να συμμετέχουμε μαζί Του σε έργα πίστης, υπομονής και πνευματικής αύξησης. Έργα στα οποία, επειδή έχουμε μερίδιο σήμερα, θα έχουμε καύχημα και δόξα στο μέλλον.

Σ’ όλα αυτά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετάσχουμε, ούτε είναι αναγκαία και απαραίτητα να γίνουν, και είναι εδώ που η ελεύθερη βούλησή μας έχει το λόγο. Ωστόσο, δεν είναι και υποχρεωμένος ο Θεός να μας δώσει πράγματα για τα οποία δεν θέλουμε να εμπλακούμε. Γη της επαγγελίας χωρίς προσωπική εμπλοκή δεν υπάρχει. Ο καλύτερος τρόπος για να μην την αποκτήσουμε ποτέ είναι να νομίσουμε ότι «θα βγάλουμε τα παπούτσια μας και θα μπούμε».