Κάτι που μένει και αξίζει

« Μια φωνή, που λέει: Φώναξε· και είπε: Τι να φωνάξω; Κάθε σάρκα είναι χορτάρι, και κάθε δόξα της σαν άνθος τού χωραφιού.  Το χορτάρι ξεράθηκε, το άνθος μαράθηκε· επειδή, έπνευσε επάνω του το πνεύμα τού Κυρίου· χορτάρι στ' αλήθεια είναι ο λαός.  Το χορτάρι ξεράθηκε, το άνθος μαράθηκε· ο λόγος, όμως, του Θεού μας μένει στον αιώνα ». Ησαΐας 40: 6-8.

Εποχή της πληροφορίας. Εποχή της παντός είδους (αληθινής και ψεύτικης) γνώσης. Εποχή της επικοινωνίας. Εποχή των μεγάλων προσδοκιών και των μεγάλων διαψεύσεων. Εποχή της επιφανειακότατας και της ρηχότητας. Εποχή του θολού, του περίπου, του ίσως, του μάλλον. Εποχή τού όλα αλλά και τού τίποτα ταυτόχρονα. Εποχή αναζήτησης...

Εποχή που αξίζει να πιστεύεις στον Λόγο του Θεού που μένει στον αιώνα. 

Αγάπη με κόπο, δεν υπάρχει άλλου είδους αγάπη

«Ευχαριστούμε τον Θεό πάντοτε για όλους εσάς και σας αναφέρουμε στις προσευχές μας, καθώς αδιάκοπα θυμόμαστε το έργο σας στην πίστη, και τον κόπο τής αγάπης, και την υπομονή τής ελπίδας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μπροστά στον Θεό και Πατέρα μας». Α΄Θεσσαλονικείς 1:3.

Ένας από τους βασικούς καρπούς του Αγίου Πνεύματος στη ζωή ενός χριστιανού, μάλιστα ο πρώτος, είναι η αγάπη. Μπορείς να πεις ότι κάποιος είναι πραγματικά χριστιανός γιατί μεταξύ των άλλων είναι ένας άνθρωπος αγάπης. Ο ίδιος ο Χριστός είχε πει ότι : «Από τούτο θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον» (Ιωάννης 13:55).

Αν έχεις αγάπη για την οικογένειά σου, αν έχεις αγάπη για τους φίλους σου και τους ανθρώπους γύρω σου, αν έχεις αγάπη για τους αδελφούς σου, ο Θεός δουλεύει στη ζωή σου.

Η αγάπη έχει στάδια: υπάρχουν μικρές και μεγάλες πράξεις αγάπης. Υπάρχουν μέχρι και πράξης θυσίας από αγάπη. Μια απλή, χαμογελαστή καλημέρα, ένα κουραστικό τηλεφώνημα που πρέπει να υπομείνεις, μια επίσκεψη σε έναν άρρωστο, ένα βαρετό δεύτερο μίλι έχουν καταλήξει πολύτιμες πράξεις αγάπης για τη φτωχή εποχή της αγάπης που ζούμε.

Η αγάπη δεν νοείται χωρίς κόπο. Όταν ο απόστολος Παύλος γράφει στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης  θυμάται τον κόπο της αγάπης των Θεσσαλονικέων μέσα σε μια εποχή αντιξοοτήτων και θλίψεων. Δεν τους πήγαιναν όλα καλά και έτσι περίσσευαν στην αγάπη, στην πίστη και στην υπομονή. Αντίθετα, έγιναν τύποι των πιστών παρόλο που βρίσκονταν σε δυσκολίες.

Και αυτό γιατί ως χριστιανοί δεν είμαστε φτιαγμένοι για να αγγίζουμε το λούστρο των πραγμάτων. Ο Χριστός μάς έδωσε το παράδειγμα αλλά και τη δύναμη και τη σοφία και μας κάλεσε να σταθούμε άνθρωποι αγάπης στην εποχή μας.

Αν θέλετε να δείτε τι είδους χριστιανοί είστε, μπορείτε μεταξύ των άλλων πραγμάτων, όπως η μελέτη της Γραφής, η προσευχή, η ώρα της εκκλησίας, η υπηρεσία, να ελέγξετε το ποιόν της αγάπης σας. Είναι ένα τεστ που δεν σφάλλει σχεδόν ποτέ. Πόσο σας κοστίζει να αγαπάτε τους άλλους; Πόσο κόπο για εκείνον τον γονιό, παππού/γιαγιά που τώρα που  παντρευτήκατε δεν τον έχετε ανάγκη, ενώ εκείνος σας έχει; Πόση συμπαράσταση στον αδελφό/ή που έμεινε μόνος/η ; Πόση αγάπη για τους διάφορους απελπισμένους της γης που το μόνο που μπορούν να σας δώσουν είναι προβλήματα; Η αγάπη σας για τον Θεό φαίνεται συχνά στην αγάπη σας για τους άλλους. Γιατί ακόμη κι αν οι άλλοι είναι μπελάδες, κουραστικοί, αδιάφοροι, η αγάπη σας για τον Θεό θα σας σπρώξει να τους δώσετε κάτι απ' αυτό που ο Θεός δίνει άφθονα σε σας.

Είναι οι άλλοι ευγνώμονες για μένα;

«Ευχαριστούμε τον Θεό πάντοτε για όλους εσάς και σας αναφέρουμε στις προσευχές μας, καθώς αδιάκοπα θυμόμαστε το έργο σας στην πίστη, και τον κόπο τής αγάπης, και την υπομονή τής ελπίδας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μπροστά στον Θεό και Πατέρα μας». Α΄Θεσσαλονικείς 1:3.

Είναι οι άλλοι ευγνώμονες για μένα; Είναι μια ερώτηση που πρέπει να κάνουμε στους εαυτούς μας. Πολλές φορές σκεφτόμαστε ποιοι μας αγαπάνε, ποιοι μας κάνουν χαρούμενους, ποιοι μας υπολογίζουν και ποιοι είναι εκείνοι που θα σταθούν δίπλα μας όταν χρειαστεί και νιώθουμε ικανοποίηση και χαρά γι’ αυτό.

Εντούτοις, είναι εξίσου σημαντικό ν' αναρωτηθούμε τι σκέφτονται οι άλλοι για μας κι αν είναι ευγνώμονες για την παρουσία μας στη ζωή τους. 

Ο απόστολος Παύλος ήταν ευγνώμων για τους  αδελφούς της εκκλησίας της Θεσσαλονίκης και ευχαριστούσε τον Θεό γι’ αυτούς κάθε φορά που τους θυμόταν στις προσευχές του. Είχαν δείξει το έργο της πίστης τους, είχαν κοπιάσει στην αγάπη τους και είχαν υπομείνει με ελπίδα στις διάφορες δοκιμασίες. Η ζωή τους ήταν ένα όμορφο παράδειγμα για τους υπόλοιπους πιστούς και μια όαση δύναμης και παρηγοριάς.

Μπορούν οι άλλοι γύρω σου να πουν ότι ανήκεις στον Χριστό; Χαίρονται για την πνευματική σου πρόοδο;Είναι ευγνώμονες για την παρουσία σου στη ζωή τους; Είσαι ένα κομμάτι ευλογίας ή είσαι μάλλον πηγή πόνου και πονοκέφαλος;

Μπορεί συχνά να μετράς τη χριστιανική αγάπη με το αν σε σκέφτονται, αν σε ανέχονται, αν σε στηρίζουν και σε συγχωρούν. Αν γνωρίζεις ότι αυτά οφείλει να κάνει η χριστιανική αγάπη και είναι θεμιτό να τα θέλεις για τη ζωή σου, κάνε κι εσύ τα ίδια στους άλλους γύρω σου. Κάνε τα ακόμη και όταν οι άλλοι δεν είναι αυτοί που θα έπρεπε να είναι. Μη γίνεις ένα φτωχό παράδειγμα χριστιανού, ή ακόμη χειρότερα ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Γίνε μια ευλογία στους άλλους. Μακάρι όσοι σε σκέφτονται να σκέφτονται ότι είσαι χαρά, δύναμη και παρηγοριά στη ζωή τους και να ευχαριστούν τον Θεό για σένα.

Προβλήματα, προβλήματα! …. Προβλήματα;

«Τέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε». Φιλιππησίους 4:8.

Τον τελευταίο χρόνο έκανα μια μεγάλη διαπίστωση που άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή μου. Θα μπορούσα να μην την είχα κάνει τόσο καθυστερημένα, αν είχα απλά εμπιστευτεί τον Λόγο του Θεού. Αλλά ξέρετε, όταν μιλάει ο Θεός άλλες φορές παίρνουμε τη στάση του ξερόλα, άλλοτε ξεχνάμε τις προτροπές Του και άλλοτε αμφιβάλλουμε για την αγάπη Του.

Η διαπίστωση λέει ότι όλοι αρεσκόμαστε να ανακυκλώνουμε στις συζητήσεις μας προβλήματα. Επιπλέον, να βλέπουμε προβλήματα τα μικροπροβληματάκια και να κάνουμε τα μικρά θέματα τεράστια.Έτσι, όταν έρχονται τα τεράστια προβλήματα δεν έχουμε μεγάλη δύναμη να τ’ αντιμετωπίσουμε!

Πας ν’ ανοίξεις μια κουβέντα κάπου, να επικοινωνήσεις, και αρχίζει το κατεβατό των "προβλημάτων". Παλιότερα ήμουν και εγώ μπλεγμένη στη νοοτροπία αυτή, όμως την περιόριζα στους οικείους μου και τους στενούς φίλους μου. Λοιπόν, δεν κοιμήθηκα καλά, έτρεχα να προλάβω και ξέχασα τα μισά χαρτιά σπίτι, από τη βιασύνη έκανα ζημιά στο αυτοκίνητο, έτρεχα όλη τη μέρα για δουλειές άλλων…. Προσθέστε σ' αυτά τη γκρίνια για μεγαλύτερα ζητήματα, οικογενειακά, εργασιακά ή και εκκλησιαστικά. Ως άνθρωποι κουραζόμαστε οι ίδιοι μέσα στην ανακύκλωση τέτοιων συζητήσεων και κουράζουμε ο ένας τον άλλον.

Οι έρευνες λένε ότι κατά μέσο όρο μεταφέρουμε 3 φορές τα θετικά και 19 φορές τα αρνητικά! Συνεπώς, ξεχνάμε ότι ήπιαμε με ησυχία το καφεδάκι μας, ότι ήταν μια χαρά το μπανάκι μας και ανακυκλώνουμε το στραβό της μέρας.

Έχετε όρεξη ν’ ακούτε ελάσσονα προβλήματα; Κι όμως, αυτό κάνουμε κατά κόρον. Από τη μια ακούμε, από την άλλη μεταφέρουμε τα δικά μας. Ήταν απόφαση ζωής του τελευταίου χρόνου να μην μου λένε αρνητικά και να μη λέω αρνητικά. Το διαμήνυσα προς όλες τις κατευθύνσεις ως απόφαση ενώπιον του Θεού σε σημείο που ίσως παρεξηγήθηκα. 

Δηλαδή; Θα λέμε μόνο ευχάριστα; Χαζοχαρούμενοι θα καταντήσουμε; Δεν θα μοιραστούμε τα βάρη και τις έγνοιες μας;  θα πείτε. Φυσικά. Ο Θεός μάς καλεί ν’ ακούσουμε και να σηκώσουμε τα βάρη των άλλων, να μοιραστούμε τις δυσκολίες τους, όπου μπορούμε και όπου χρειάζεται. Ωστόσο, ο Θεός δεν μας καλεί να γκρινιάζουμε ή ν’ αναπαραγάγουμε τη δυσφορία μας. Ούτε ν’ ακούμε τη γκρίνια και τη δυσαρέσκεια των άλλων. Ο Θεός μάς καλεί να σκεφτόμαστε και να λέμε πράγματα δίκαια, αληθή, προσφιλή, επαινετικά, καθαρά. Αν σκεφτόμαστε μιζέρια, θα ανακυκλώνουμε μιζέρια, θα βλέπουμε μιζέρια. Και θα μεταφέρουμε παράπονα. Όλα αυτά είναι εξίσου απωθητικά σε Θεό και ανθρώπους.

Δεν θα μαραθείς ποτέ

«Μια φωνή, που λέει: Φώναξε· και είπε: Τι να φωνάξω; Κάθε σάρκα είναι χορτάρι, και κάθε δόξα της σαν άνθος τού χωραφιού. […] Το χορτάρι ξεράθηκε, το άνθος μαράθηκε· ο λόγος, όμως, του Θεού μας μένει στον αιώνα». Ησαΐας 40:6-8.

Και αφού η νεότητα, η ομορφιά και η υγεία κατατάχτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες πρώτες ως αξίες στη λίστα των ανθρώπινων αξιών, οι άνθρωποι τις προσκυνούν και τις υπηρετούν πλέον. Δυστυχώς, αναγορεύτηκαν ως νέοι θεοί και μάλιστα θεοί λατρεμένοι, εφόσον δίνουν δύναμη, αναγνώριση, πλούτο. Πού να πας χωρίς ομορφιά και πώς να υπάρξεις χωρίς νεότητα;

Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό για να είναι όμορφος, νέος, δυνατός, αιώνιος. Αν και η προοπτική αυτή χάθηκε στην Εδέμ, η ελπίδα, η επιμονή και κάποτε η λύσσα να μη γεράσει ποτέ και να νικήσει τη μοίρα της αμαρτίας του δεν χάθηκε.

Ωστόσο, ξέρουμε ότι πρόκειται για μεγάλη αυταπάτη! Μπορούμε να ενδιαφερθούμε ως ένα σημείο για όλα αυτά, εντούτοις, το να κυνηγάει κάποιος τη νεότητα, την ομορφιά και την αψεγάδιαστη  εμφάνιση μπορεί, κάτω από την πίεση του κοινωνικού ανταγωνισμού και των social media, να γίνει η καλύτερη παγίδα για να χάσει την ψυχή του.

Η Βίβλος μάς λέει ότι κάθε σάρκα είναι σαν τον χορτάρι. Ακόμη και η πιο όμορφη, η πιο σέξυ και η πιο γυμνασμένη είναι χορτάρι! Η δόξα της είναι σαν το λουλούδι του αγρού. Πρόσκαιρη και ευάλωτη. Αδύναμη και ασταθής. Το χορτάρι θα ξεραθεί αργά ή γρήγορα και η σπουδαία δόξα και η έλξη του θα μαραθεί.

Ο λόγος του Θεού, ωστόσο, μένει στον αιώνα, γιατί προέρχεται από το στόμα του αναλλοίωτου και άφθαρτου Θεού. Το να ακουμπάς στον λόγο του αιώνιου Θεού σημαίνει ότι ακουμπάς  τη ζωή σου στην αιωνιότητα. 

Γι' αυτό, διάβασέ τον λόγο του Θεού και υπάκουσέ τον. Θα σου εξασφαλίσει, εκτός από την αιωνιότητα, εσωτερική ομορφιά και νεότητα, χάρη, δύναμη, σοφία.  Και αυτά θ’ αντανακλούν στο βλέμμα και στην παρουσία σου όσο καιρό θα ζεις εδώ κάτω.

Χτίσε πάνω στον λόγο του Θεού καθημερινά. Θα δεις τον εαυτό σου ν’ αλλάζει, την οικογένειά σου ν’ αλλάζει, τις σχέσεις σου ν’ αλλάζουν. Ο λόγος του Θεού είναι δυνατός να μεταμορφώνει εμάς και τους άλλους όταν τον προσεγγίζουμε προς οικοδομή και όχι προς καταστροφή.

Πίστεψε στον λόγο του Θεού και παρηγόρησε τους άλλους μέσα απ’ αυτόν. Η Βίβλος δεν είναι ένα βαρύ βιβλίο απαγορεύσεων και εκφοβισμών. Είναι πρωτίστως το βιβλίο του Δημιουργού που μας καλεί κάθε μέρα στην αιώνια χαρά, την ειρήνη, τη δόξα. Τίμησέ την με αλήθεια στη ζωή σου και δεν θα μαραθείς ποτέ. 

Σταμάτα ν’ ασχολείσαι με τη σάρκα

«Το πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή». Ιωάννης 6:63.

Είναι κατανοητό ότι με τη λέξη σάρκα εννοούμε το ανθρώπινο σώμα με τις ανάγκες και τις επιταγές του. Είναι και αυτό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης από την οποία μας έφτιαξε ο Θεός, μαζί με το πνεύμα και την ψυχή μας. Η σάρκα έχει πολλές ανάγκες και σχεδόν όλες ζητούν ικανοποίηση. Αλλά δεν είναι όλες προς ικανοποίηση. Ανάμεσα στις αναγκαίες, στις ευχάριστες και τις λογικές μέχρι τις παράλογες και τις διεστραμμένες υπάρχει ένα απαράβατο όριο που όλοι κατανοούν στη συνείδησή τους, ακόμη κι όταν επιλέγουν να το καταπατούν.

Ωστόσο, σήμερα θα ήθελα να μιλήσω γι’ αυτή τη σάρκα την τόση κρυφή και χαϊδεμένη που όλο ζητά ικανοποίηση και όλο δεν βρίσκει, γιατί κάτι τη χαλάει. Εκείνη τη σάρκα που έχει συνηθίσει να γκρινιάζει και να διεκδικεί. Παράδειγμα: ξεκινάς να πας βόλτα με τους φίλους σου, πράγμα που ήθελες, αλλά κάποιος άργησε και άρχισες να νευριάζεις. Πάτε στο μέρος που διαλέξατε, αλλά έχει κόσμο και δεν βρίσκετε εύκολα να παρκάρετε και ο εκνευρισμός ανεβαίνει. Ήθελες να φας στα πεταχτά ένα club sandwich το μεσημέρι, αλλά οι άλλοι θέλουν να φάνε κανονικά σε εστιατόριο. Δεν ήθελες ξαπλώστρες αυτή τη φορά γιατί παραείναι μεγάλη η σαρδελοποίηση, αλλά οι άλλοι ούτε ν’ ακούσουν για κάτι άλλο. Ήθελες να γυρίσεις νωρίτερα, αλλά η παρέα δεν το κουνάει από τη θάλασσα. Και η εσωτερική ή εξωτερική γκρίνια έχει χαλάσει τη μέρα σου, μπορεί και των άλλων επίσης. Κι όμως, ήθελες τόσο πολύ αυτή τη βόλτα!Το παράδειγμα μοιάζει τραβηγμένο, αλλά δεν είναι.

Όλοι έχουμε σίγουρα τις παραξενιές μας και συχνά υπάρχουν μέρες που η διάθεσή μας είναι στραβή και μας φταίνε πολλά. Ωστόσο, παρατηρήστε πόσα άτομα στην εποχή μας έχουν συναρτήσει την αντίληψη περί ευτυχίας με την ικανοποίηση ανούσιων λεπτομερειών που επιβάλλονται από τη σάρκα.

Αν ως χριστιανός βλέπετε ότι ρέπετε προς αυτή την κατηγορία, σταματήστε να ασχολείστε με τις ψεύτικες ανάγκες της σάρκας. Θα γιατρευτείτε και θα χαρείτε όλο και περισσότερο τη ζωή που σας δίνει ο Θεός αν βάλετε στόχο να μην ικανοποιείτε διαρκώς μερικές ανόητες επιταγές της. Η ειρήνη και η χαρά στο πνεύμα σας έχει πολύ μεγαλύτερη αξία. Η όμορφη σχέση σας με τον Θεό και η καλή επικοινωνία με τους ανθρώπους γύρω σας αξίζουν πολύ περισσότερα. Αλλά πώς αυτά να καρποφορήσουν όταν διαρκώς λέτε: Έχει ζέστη εδώ, ήθελα να φάω κάτι άλλο, ήθελα να φύγουμε νωρίτερα, δεν μου αρέσει αυτό το μέρος, δεν ήθελα και αυτούς μαζί μας, δεν μπορώ να ψάχνω για πάρκινγκ, δεν μπορώ να περιμένω τα λεωφορεία, δεν θέλω να χάσω χρόνο στα τηλέφωνα, δεν θέλω τα παιδιά να μου προσκαλούν όποιον τους έρθει σπίτι και να μας αναστατώνουν το πρόγραμμα, δεν ήθελα να φάω πάλι αυτό το φαγητό και πάει λέγοντας.  

Δεν ήθελα, δεν μου άρεσε, δεν… Αν σ' ένα τέτοιο τέμπο δυσαρέσκειας και γκρίνιας γυρίζει άθελά σας η καθημερινότητά σας, σκεφτείτε ότι μάλλον είστε και θα παραμείνετε ανικανοποίητοι για μια ζωή. Όσο δεν κάνουμε κάτι για να περιορίσουμε όλη αυτή την κρυφή και χαϊδεμένη σάρκα που μολύνει με δυσφορία τη ζωή μας, το πνεύμα μας δεν πρόκειται να ηρεμήσει, να ζωοποιηθεί και να χαρεί όχι τη ζωή του Χριστού αλλά ούτε και την απλή καθημερινότητα.

Κάνε τα πράγματα καλά, μάλιστα πολύ καλά

«Ο πιστός στο ελάχιστο, και στο πολύ είναι πιστός». Λουκάς 16:10.

Οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι ώστε να δουλεύουμε με κίνητρο. Αν δεν έχουμε ένα κίνητρο, φαίνεται ότι χάνουμε όλο μας το ενδιαφέρον και τη ζέση.

Για τον καθένα μας το κίνητρο μπορεί να είναι διαφορετικό. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι μια καλή θέση σε μια εργασία αυτό που μας παρακινεί να κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Μπορεί να είναι η αγάπη που μας δείχνει ο άντρας /η γυναίκα μας/ τα παιδιά μας που μας παρακινούν να δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Μπορεί να είναι η επιθυμία να κερδίσουμε τον ενδιαφέρον κάποιου/κάποιας που μας κάνει να είμαστε προσηνείς και καλοσυνάτοι. Μπορεί να είναι η αναγνώριση που θα εισπράξουμε από μια διακονία που μας ωθεί να την κάνουμε καλά.

Ωστόσο, μπορούμε όλοι να βεβαιώσουμε ότι κάποτε τα κίνητρα στερεύουν παντελώς. Οι βαθύτεροι λόγοι για τους οποίους κάναμε πράγματα δεν υφίστανται και έτσι νιώθουμε ότι δεν υπάρχει πλέον λόγος (!) να κάνουμε τα πράγματα εξίσου όμορφα και με συνέπεια όπως πρώτα. Εντούτοις, λόγος εξακολουθεί να υπάρχει. Tο μόνο κίνητρο που μας μένει είναι ο Θεός…σκέτα. Χωρίς κανένα συν!

Είναι ο Θεός μόνος αρκετό κίνητρο για να κάνουμε τα πράγματα καλά; Ο πραγματικός μας χαρακτήρας δίνει τις εξετάσεις του και φανερώνει ποιος είναι στ’ αλήθεια όταν δεν υπάρχει πλέον λόγος για…  Αν, λοιπόν, συμβεί να είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι ή και πολύ καλύτεροι όταν δεν υπάρχει πλέον λόγος, αυτό είναι ένα δείγμα της δουλειάς του Θεού πάνω μας και της πιστότητάς μας σ’ Αυτόν.

Στη ιστορία του Ιωσήφ βλέπουμε ένα πρόσωπο που από την αρχή έως το τέλος της ζωής του απέδειξε ότι είχε μέσα στην καρδιά του την επιθυμία να κάνει τα πράγματα καλά, είτε υπήρχαν λόγοι είτε όχι. Αυτό ήταν κάτι που ο Ιωσήφ το έμαθε βήμα-βήμα καθώς εμπιστευόταν κάθε μέρα τη ζωή του στον Θεό. Αν για να ήταν καλός γιος τον κινητοποιούσε η αγάπη και η προτίμηση του πατέρα του, αν για να ήταν πιστός στη δουλειά του στο σπίτι του Πετεφρή τον κινητοποιούσε να μη χάσει το κεφάλι του ή για να ανελιχθεί σε σημαντικό πόστο ευθύνης -όπως και έγινε-, το να μείνει πιστός στην οχυρά φυλακή της Αιγύπτου, που κρατούνταν φυλακισμένα και προς εκτέλεση άτομα που στρέφονταν εναντίον του Φαραώ, εκεί δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει. Θα μπορούσε να είχε καταντήσει ένα πικρόχολος  και μνησίκακος για την αδικία που του έγινε «μελλοθάνατος». Ή ένας απογοητευμένος  φυλακισμένος που δεν θα έκανε κακό σε κανέναν και θα περίμενε στην απόγνωσή του τον Θεό να τον πάρει.

Αλλά ο Ιωσήφ εξακολούθησε να κάνει τα πράγματα καλά και μάλιστα πολύ καλά, γιατί ο μόνος λόγος που του απόμεινε ήταν η αγάπη για τον Θεό και η αιώνια ανταμοιβή Του. Και αυτός ήταν πολύ σοβαρός λόγος για τον Ιωσήφ. Ο Θεός τον αντάμειψε πλούσια από όλες τις πλευρές με τρόπους που ο Ιωσήφ δεν μπορούσε καν να φανταστεί. Και τον αντάμειψε για να συνεχίσει να κάνει τα πράγματα καλά, σοφά και με ταπείνωση για τη βασιλεία και τη δόξα Του.