Σπείρε και περίμενε από Εκείνον κάθε καρπό

 

«Όποιος βγαίνει, και κλαίει, βαστάζοντας πολύτιμο σπόρο, αυτός, σίγουρα, θα επιστρέψει με αγαλλίαση, βαστάζοντας τα χειρόβολά του». Ψαλμός  126:6.

Κάθε συνετός γεωργός οργώνει το χωράφι του. Το σπέρνει και ρίχνει λιπάσματα. Το ποτίζει και το καλλιεργεί όσο καλύτερα μπορεί, ξέροντας καλά δύο μεγάλες αλήθειες.

Πρώτη αλήθεια: Πρέπει να πάει εκεί έξω και να αφιερώσει χρόνο και κόπο στην καλλιέργεια του χωραφιού του. Και αυτό γιατί γνωρίζει ότι έτσι λειτουργούν οι νόμοι της σποράς και του θερισμού. Αν θέλεις να θερίσεις, θα πρέπει πρώτα να σπείρεις και να καλλιεργήσεις!

Δεύτερη αλήθεια: Ξέρει ότι όσο καλά κι αν κάνει τη δουλειά του, το αποτέλεσμα δεν εξαρτάται απ’ αυτόν, αλλά μάλλον από τις φυσικές καιρικές συνθήκες πάνω στις οποίες δεν έχει κανέναν απολύτως έλεγχο. Είναι ο πρώτος που αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τον σπόρο να φυτρώσει. Δεν μπορεί να φέρει βροχή τη σωστή ώρα και στην κατάλληλη ποσότητα. Ούτε μπορεί να κάνει τον ήλιο να θερμαίνει τόσο, ώστε να έχει μια καλή σοδειά, και όχι να τα ρημάξει όλα ο καύσωνας. Εν συντομία, για να είναι καρποφόρα η σοδειά του, πρέπει να ενεργήσει ο Θεός που είναι ο Κύριος του σύμπαντος και των καιρικών συνθηκών.

Όταν σπέρνεις τους σπόρους στο χωράφι της καρδιάς σου, της οικογένειάς σου, του κόσμου γύρω σου, θυμήσου αυτές τις αλήθειες. Σπείρε, καλλιέργησε. Χρησιμοποίησε όλα τα μέσα που ο Θεός σού δίνει. Κράτησε την προσευχή, τη μελέτη της Βίβλου, την υπηρεσία, τη θυσία. Αλλά και τη συναναστροφή, τη συμβουλή, την επιμονή. Μην περιμένεις σπουδαίο καρπό αν δεν έχεις αναλάβει τις ευθύνες που σου αναλογούν.

Από την άλλη μεριά, δεν θα μαζέψεις τις ευλογίες των καρπών σου επειδή ήσουν ένας άψογος χριστιανός που καλλιέργησες όπως ακριβώς όφειλες το χωράφι που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η πλούσια σοδειά, εκείνα τα χειρόβολα που όλοι μας περιμένουμε, είναι αποτέλεσμα της θεϊκής χάρης στη ζωή μας. Αν Αυτός δεν ευλογήσει αυτά που σπείραμε, αν δεν μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε, αν δεν ευοδώσει τους κόπους μας, θα αποβούν μηδαμινές οι προσπάθειές μας.

Σήμερα είναι η σειρά μας να διακηρύξουμε

Η γέννηση του Χριστού στον στάβλο της Βηθλεέμ, αθόρυβη μέσα στη βαβούρα της διαταγμένης απογραφής των ημερών εκείνων, διακηρύχθηκε από τον Θεό με ιδιαίτερους τρόπους. Οι σοφοί αστρονόμοι, ακολουθώντας το λαμπρό αστέρι και ρωτώντας, βρήκαν τον σωτήρα. Μαζί με την προσκύνησή τους, Του πρόσφεραν ακριβά δώρα από τα πλούτη τους.

Το ίδιο χαρμόσυνο μήνυμα έδωσε απευθείας ο Θεός με το στόμα ενός αγγέλου σε ποιμένες που φύλαγαν τα πρόβατά τους εκείνη τη νύχτα. Έπειτα, μια ολόκληρη χορωδία αγγέλων επιβεβαίωναν τα χαρμόσυνα νέα της ενανθρώπισης του Χριστού. Ως χριστιανοί, δοξάζουμε τον Θεό για τα σχέδια που συνέλαβε και τις πρωτοβουλίες που πήρε για να κάνει γνωστό το γεγονός στους ανθρώπους και σε μας προσωπικά.

Σήμερα είναι η δική μας σειρά να διακηρύξουμε. Μέσα στη φούρια και το μπέρδεμα των ημερών, όλα περιορισμένα λόγω των  απαγορευτικών, ας επιλέξουμε κάποια άτομα στα οποία θα δώσουμε το χαρμόσυνο μήνυμα. Μπορεί να είναι ευυπόληπτα, μορφωμένα, πλούσια. Ας μη διστάσουμε! Ποτέ δεν ξέρουμε ποιος έχει ανάγκη ν’ ακούσει. Το μήνυμα, όμως, μπορεί να δοθεί σε φτωχά ή άξεστα άτομα. Ο Θεός θα μας δώσει διαφορετικό τρόπο, ώστε να αγγίξουμε την κάθε ανάγκη. Οι βοσκοί που άκουσαν το μήνυμα ήταν άνθρωποι βρώμικοι, χοντροκομμένοι και δεν είχαν την κουλτούρα και το επίπεδο των αστρονόμων. Ούτε τον πλούτο φυσικά! Εντούτοις, ο Θεός τούς προσέγγισε μέσα στην αγραμματοσύνη τους και παρακίνησε τις καρδιές τους να ψάξουν τον Σωτήρα.

Σκεφτείτε αυτές τις μέρες πώς θα καλύψετε τις ανάγκες ή τις αναζητήσεις κάποιων ανθρώπων, ώστε να παρακινήσετε τις καρδιές τους να αναζητήσουν τον Σωτήρα. Όλοι γνωρίζουμε ότι έχουμε περιορισμένες δυνατότητες για επαφές αυτήν την περίοδο. Ωστόσο, τα μέσα δεν λείπουν, όποιον μέσο επαφής κι αν επιλέξει κανείς. Τέλος, έχω δει αρκετό κόσμο έξω στα καταστήματα, στα σούπερ μάρκετ, στις μετακινήσεις για «άσκηση», που σημαίνει μάλλον ότι όταν θέλουμε, έχουμε ικανούς λόγους και καλές δικαιολογίες. Ας μη γυρίζουν όλα αυτά γύρω από τον εαυτό μας και τους δικούς μας. Ας βάλουμε στη χριστουγεννιάτικη ατζέντα μας σοφούς τρόπους σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας, ώστε να τους παρακινήσουμε να ψάξουν τον Σωτήρα.

Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους! Ας μείνει ζωντανό και φέτος το μήνυμα . Ας μείνουν ανοιχτές οι καρδιές μας για τους άλλους .

Για όσους ψάχνουν αληθινά, υπάρχουν πάντα αστέρια

 Άραγε θα δούμε πάλι μετά από πάρα πολλά χρόνια το αστέρι της Βηθλεέμ; Η Σύνοδος του Δία και του Κρόνου όπου οι δύο πλανήτες προσεγγίζουν τόσο κοντά ο ένας τον άλλο, ώστε να μοιάζουν σαν ένα μεγάλο φωτεινό αστέρι, μας έχει γεμίσει ενδιαφέρον και σίγουρα πολλοί θα στρέψουμε τα μάτια μας στον ουράνιο θόλο το βράδυ.

Φυσικά κανένας δεν μπορεί να μας βεβαιώσει αν ένα παρόμοιο ή πιο θαυμαστό ουράνιο φαινόμενο οδήγησε τους λεγόμενους «μάγους» στη Βηθλεέμ. Ωστόσο, αυτό που είναι θαυμαστό στη βιβλική αφήγηση, για εκείνους που την πιστεύουν με την καρδιά και δεν την αναλύουν μόνο με επιστημονικούς όρους, είναι ότι ο Θεός επέτρεψε να υπάρχει ένα ξεχωριστό αστέρι εκείνη την περίοδο στον ουρανό που καθοδήγησε κάποιους ανθρώπους. ΄

Για τους αστρονόμους που μελετούσαν τα ουράνια φαινόμενα αυτό ήταν ένδειξη ενός σπουδαίο γεγονότος, όπως για παράδειγμα η γέννηση ενός βασιλιά. Ωστόσο, ποια βαθύτερη αναζήτηση είναι αυτή που σε οδηγεί από τη μελέτη των άστρων –οι άνθρωποι ήταν επιστήμονες της εποχής εκείνης-, στο να ξεκινήσεις ένα χρονοβόρο ταξίδι από την Ανατολή στα μέρη της Παλαιστίνης; Οι σοφοί αυτοί αναζητούσαν πολλά παραπάνω από το να χαρτογραφήσουν τον ουρανό. Αναζητούσαν το πρόσωπο αυτό και η ανάγκη της καρδιάς τους ισορρόπησε με τη λογική τους στην αναζήτηση. Ακολουθώντας το αστέρι, έφτασαν μέχρι την Ιερουσαλήμ. Ρώτησαν απλούς ανθρώπους, ρώτησαν ειδήμονες, τόσο που η έρευνά τους αναστάτωσε όλη την πόλη και έφτασε μέχρι τ’ αυτιά του βασιλιά Ηρώδη και των αρχιερέων, οι οποίοι έδωσαν τις σωστές πληροφορίες με βάση τις Γραφές.  

Λοιπόν, τους θαυμάζω, γιατί με εμπνέουν! Μπορεί αν είσαι μορφωμένος, μπορεί να είσαι πλούσιος, μπορεί να είσαι όμορφος και καταξιωμένος, και όμως να ψάχνεις κάτι γνήσιο και αληθινό πέρα από τα φαινόμενα. Πολλοί νομίζουν ότι ο Χριστός είναι για τους αφελείς, τους φτωχούς, τους άμοιρους και όχι για τους δυνατούς και καταξιωμένους. Όμως η Βίβλος μάς δείχνει ότι ο Χριστός είναι τελική απάντηση σε όλους τους ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν κάποιο νόημα πίσω από τα φαινόμενα, αξιοποιώντας τα σημάδια, τις πληροφορίες και τους ανθρώπους που ο Θεός φέρνει στον δρόμο τους. Ο Χριστός είναι η απάντηση στις αναζητήσεις όσων μπορούν να θυσιάσουν κάτι από τις ασχολίες τους, τα πλούτη τους, το περιβάλλον τους, τη βολή τους και είναι πρόθυμοι ν’ ακολουθήσουν τα «αστέρια» που ο Θεός μέσα στην πρόνοιά Του τους έστειλε.

«Επειδή, αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο μπροστά στον Σωτήρα μας Θεό· ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας». Α΄Τιμόθεο 2:3-4.

Ασφάλεια και άνεση μέσα στα σχέδια του Θεού ;

 

Όταν σκεφτόμαστε τα σχέδια του Θεού για τη ζωή μας, αφήνουμε τη φαντασία μας να σχεδιάσει όμορφα και χαρούμενα πράγματα. Όχι πώς δεν είναι αλήθεια αυτό, γιατί όταν ο Θεός σχεδιάζει για μας, μπορεί να έχει επίσης στο νου του τη χαρά, την ευημερία, την άνεση. Αλλά αυτός δεν είναι ο κανόνας με τον οποίο ο Θεός σχεδιάζει τις ζωές μας. Τα σχέδια του Θεού δεν έχουν κέντρο τον εαυτό μας, την ατομική ευλογία-ευτυχία μας, αλλά έχουν κέντρο τη βασιλεία Του, τη δόξα Του και τη σωτηρία ψυχών. Εμείς καλούμαστε να πάρουμε μέρος σ’ αυτά και να υπηρετήσουμε τον Θεό, και όχι ο Θεός να πάρει μέρος στις ζωές μας, υπηρετώντας μας.

Υπάρχουν φορές που τα σχέδια του Θεού μάς φέρουν σε επιλογές που δεν θα κάναμε ή μας πηγαίνουν εκεί που δεν θα θέλαμε. Σκεφτείτε τον Ιωσήφ, τον άντρα της Μαρίας, της μητέρας του Χριστού, πόσες επιλογές έκανε πέρα από τη λογική και την άνεσή του. Ένας άντρας δίκαιος και καλός που αγαπά τον Θεό είναι αναμενόμενο να περιμένει τις ευλογίες του Κυρίου, έτσι δεν είναι; Να ζήσει μια ήσυχη ζωή στην πόλη του με την κοπέλα που αγαπά, να κάνει παιδιά, να ασχοληθεί όπως όλοι με τις δουλειές του, να είναι χρήσιμος μαζί με τη γυναίκα του στο περιβάλλον τους, να δοξάσουν τον Θεό με τη μαρτυρία τους. Ωστόσο, ο Ιωσήφ δεν απόλαυσε τη ζωή που θα είχε ονειρευτεί, όπως άλλοι Ισραηλίτες. Εντούτοις, έζησε μια ευλογημένη ζωή, γιατί υπάκουσε στα σχέδια του Θεού.

«Μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα» (Ματθαίος 1:20) είναι ένα ενθαρρυντικό μήνυμα του Θεού προς τον Ιωσήφ όταν σκέφτηκε ότι έπρεπε να βάλει ένα γρήγορο τέλος στον αρραβώνα του, εφόσον η Μαριάμ βρέθηκε έγκυος πριν το γάμο τους. Ύστερα ακολούθησαν και άλλες ανατροπές. Πήγαινε στην Αίγυπτο γιατί ζητούν να σκοτώσουν το παιδί. Ανέβα στη Γαλιλαία να κατοικήσεις, και πόσα ακόμη  ακατανόητα καθώς ο Ιησούς μεγάλωνε και η ζωή Του δεν ήταν μια συνηθισμένη ζωή παιδιού.

«Μη φοβηθείς να…» είναι συχνά ένα δυνατό μήνυμα του Θεού όταν επιθυμούμε να κάνουμε το θέλημά Του, ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε σε όλες του τις διαστάσεις. «Μη φοβηθείς να…» είναι ένα ενθαρρυντικό μήνυμα του Θεού όταν τα σχέδιά μας δεν ταιριάζουν με τα δικά Του και όμως, είναι Αυτός που μας προστάζει να προχωρήσουμε, και όχι εμείς που Τον αναγκάζουμε να έρθει μαζί μας. «Μη φοβηθείς να…» είναι ένα μήνυμα που μπορεί να μην εγγυάται την άνεση που φανταζόμαστε, αλλά που εγγυάται μεγάλες ευλογίες του Θεού σε βάθος χρόνου για μας και τους άλλους.     

 

 

 

 

Κρατώ τις προσδοκίες μου μέσα στις υποσχέσεις του Θεού και υπακούω σ΄ Αυτόν

Και δεν βιάζομαι! Δεν ταράζομαι. Δεν σπεύδω να ανοίξω το στόμα μου, να τρέξω, να κάνω, να προλάβω, να…. Γιατί πρέπει για άλλη μια φορά ή χρονιά να προσπαθήσουμε να κάνουμε τα πράγματα να λειτουργήσουν πιο γρήγορα, πιο καλά και με τον δικό μας τρόπο;

Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος (Αποκάλυψη 1:8). Ο Θεός είναι αυτός που ανοίγει και κανένας δεν κλείνει και κλείνει και κανένας δεν ανοίγει (Αποκάλυψη 3:7). Ως χριστιανοί ξέρουμε αυτή την αλήθεια, όμως την ξεχνάμε και κάνουμε σαν όλοι και όλα να εξαρτώνται από εμάς.

Όχι ότι η καθημερινότητά μας, οι ευθύνες, τα σχέδιά μας, κάποτε και ευλογίες του Θεού , δεν εξαρτώνται από τη δική μας ενεργή κινητοποίηση. Όμως,  είναι άλλο κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, ό,τι μας λένε χωρίς διάκριση, γιατί θέλουμε να εξασφαλίσουμε τα πράγματα, περιμένοντας ο Θεός να μας ευλογήσει, και άλλο πράγμα να ξέρουμε ότι ο Θεός  λαχταρά να μας ευλογήσει και περιμένουμε ήσυχα, κάνοντας αυτά που Εκείνος θέλει.

Όταν αποδεχόμαστε τα σχέδια του Θεού, είναι σίγουρη η παρουσία και η δύναμή Του στη ζωή μας. Είναι βέβαιο έτσι το αποτέλεσμα. Στην Εβραίους 11:30 διαβάζουμε ότι «με πίστη έπεσαν τα τείχη τής Ιεριχώ, αφού κυκλώθηκαν για επτά ημέρες», και είναι να απορείς για το στρατηγικό σχέδιο που είχε ο Θεός για εκείνη τη μάχη, σχέδιο τόσο  ακατανόητο σε σχέση με άλλες μάχες ή οδηγίες Του. Το να περπατάς γύρω από μια περιτειχισμένη πόλη κάθε μέρα για εφτά μέρες και την έβδομη μέρα να κάνεις τον γύρω της πόλης εφτά φορές και μετά ν’ αλαλάξεις, ώστε να πέσει το τείχος, δεν ακούγεται λογικό στ’ αυτιά κανενός νοήμονα στρατιώτη ή άλλου ατόμου. Ωστόσο, το σχέδιο του Θεού δεν απαιτούσε απ’ αυτούς συναίνεση, αλλά υπακοή, πίστη, υπομονή και σιωπή.

Κάποιες μάχες και νίκες στη ζωή μας θα τις κερδίσουμε κάπως έτσι. Ο Θεός θα μας φέρει σ’ αυτό το σημείο και θα περιμένει να εμπιστευτούμε έναν «περίεργο» τρόπο μάχης. Θα είναι μια πρόσκληση υπακοής πίστης σε ένα τεστ αναμονής και αυτοκυριαρχίας. Ένα διαφορετικό τεστ πειθαρχίας του στόματος και του σώματός μας που βάζει φρένο στην ανυπομονησία, την εξυπνάδα, τη γνώμη μας. Δεν θα χρειαστούν πολλά λόγια, πολλές προσευχές, εξαιρετικές ενέργειες, αλλά ένα είδος απλοϊκής εμπιστοσύνης στον Θεό που γκρεμίζει οχυρά, συντρίβει χάλκινες θύρες και κόβει σιδερένιους μοχλούς (Ησαΐας 45:2) όταν υπακούμε στους τρόπους Του.

Ο Θεός και οι αμηχανίες μας

 

Έχει συμβεί σε όλους μας να βρεθούμε σε αμήχανες ακόμη και αδιέξοδες καταστάσεις. Τι κάνουμε σ’ αυτές τις συνθήκες; Πολλές φορές που τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα, κάποιοι άνθρωποι μένουν άθεοι και αδιάφοροι, άλλοι στρέφονται στον Θεό για να Τον «επιπλήξουν» που τους ξέχασε, ενώ άλλοι Τον παρακαλούν να επέμβει στη ζωή τους και να τους δείξει το ενδιαφέρον Του.

Είναι βέβαιο ότι ο Θεός δείχνει σε όλους μας την πρόνοια και την αγάπη Του. Καθημερινά μακροθυμεί σε μας, «μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια» (Β΄ Πέτρου 3:9). Και όχι μόνο, αλλά «ανατέλλει τον ήλιο του επάνω σε πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επάνω σε δικαίους και αδίκους» (Ματθαίος 5:45).

Αν και ο Θεός δεν χρωστά σε κανέναν τις ευλογίες Του, ούτε έχει καμιά ιδιαίτερη υποχρέωση στη γη -αλήθεια, τι Του δώσαμε πρώτοι και πόσο Τον τιμήσαμε ώστε να μας το ανταποδώσει;-, δεσμεύεται από τον αγαθό και τέλειο χαρακτήρα Του και δεν μας παρατά. Ο Θεός δεν μας ξεχνά όπως εμείς τόσο εύκολα Τον ξεχνάμε. Όταν ο Κύριος μάς δίνει ευρυχωρία, καλές συνθήκες, ευκαιρίες και δυνατότητες, τι τις κάνουμε; Πόσο εκμεταλλευόμαστε τα πλεονεκτήματα που έχουμε στα χέρια μας για να Τον γνωρίσουμε, να Τον τιμήσουμε με τη ζωή μας, να υπηρετήσουμε τους άλλους;

Ιδιαίτερα η χρονιά που φεύγει αφήνει πολλούς μέσα στην ανησυχία, τη ματαίωση, την απογοήτευση, τη φτώχεια, και πόσα ακόμη. Αλλά ας σκεφτούμε τίμια: ο δυτικός κόσμος, κυρίως η λεγόμενη χριστιανική Δύση, απολαμβάνουμε δεκαετίες ειρήνης, ελευθερίας, δικαιωμάτων, μεγάλης ευημερίας και προόδου σε σχέση με άλλες γενιές και εποχές. Άραγε, ευχαριστήσαμε τον Θεό; Αναγνωρίσαμε την καλοσύνη Του ως δημιουργό αιτία των όσων απολαμβάνουμε καθώς και των τόσων επιτευγμάτων μας;

Η ουσία της ειδωλολατρίας είναι να απολαμβάνουμε τα δώρα του Θεού, αλλά να μην είμαστε ευγνώμονες στον Δωρητή. Να μην θέλουμε να Του επιστρέψουμε τίποτα, αλλά να απαιτούμε κι άλλα, συχνά άχρηστα και βλαβερά, τα οποία τα ξοδεύουμε εγωιστικά για τις απολαύσεις και τους στόχους μας. Το κλείσιμο της φετινής χρονιάς θα είναι μια ευκαιρία να κάνουμε τον απολογισμό μας, να σκεφτούμε το μέλλον μας και να πάρουμε ατομικές αποφάσεις που θα καθορίσουν την προσωπική μας ζωή, την οικογενειακή καθώς και τη ζωή που θα ζήσουμε σαν κοινωνία.

Δεν επιθυμούν όλοι τα ίδια

 

«Και δέστε, έρχομαι γρήγορα· και ο μισθός μου είναι μαζί μου, για να αποδώσω σε κάθε έναν όπως θα είναι το έργο του». Αποκάλυψη 22:12.

Μια μεγάλη παγίδα στην οποία πέφτει ένας χριστιανός είναι να κοιτάζει γύρω του άλλους χριστιανούς και να αναρωτιέται για τη ζωή τους. Γιατί είναι καλύτερη; Γιατί κάποια πράγματα λειτούργησαν/ λειτουργούν πιο καλά, πιο εύκολα, πιο γρήγορα, πιο απλά απ΄ό,τι στη δική τους;

Oι συγκρίσεις γίνονται πάντα εκεί που υστερούμε! Ακόμη περισσότερο, εκεί που ίσως υπάρχουν ερωτηματικά ή αναπάντητες προσευχές, ιδιαίτερα όταν έχουμε κάνει το μέρος μας και έχουμε ψάξει με όλη μας την καρδιά, παρά τις ελλείψεις μας, να αρέσουμε καθημερινά στον Θεό.

Φυσικά, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Όποιος προσπαθεί να δώσει απαντήσεις, ας θυμάται ότι προσεγγίζουμε μέρος της θεϊκής αλήθειας, μη γνωρίζοντας απόλυτα πώς και γιατί ο Θεός, μέσα στη σοφία και τη δύναμη Του, επιλέγει να συναλλάσσεται διαφορετικά με τον καθένα μας. Σίγουρα, δεν είναι ούτε άδικος ούτε προσωπολήπτης. Δεν χαρίζεται σε μερικούς, ενώ σε άλλους είναι ανάλγητος και δεν κατεβάζει τον πήχη με τίποτα.

Μέρος της εξήγησης είναι ότι δεν επιθυμούμε όλοι την ίδια στιγμή τα ίδια πράγματα. Ούτε ο Θεός εργάζεται τα ίδια πράγματα με όλους μας. Για παράδειγμα, ζητάς από τον Θεό να σου αυξήσει την πίστη και να σε κάνει υπομονετικό, ταπεινό. Ζητάς ίσως νοήμονα καρδιά για να διακρίνεις το καλό από το κακό, ώστε να μπορείς να κάνεις ολόκληρο το θέλημά Του. Θέλεις να γίνεις άνθρωπος μακροθυμίας ή υπηρεσίας. Και ο Θεός ανταποκρίνεται και φέρνει τις κατάλληλες συνθήκες και τους ανάλογους ανθρώπους  που θα βοηθήσουν να ολοκληρωθεί το έργο Του μέσα σου. Ο άλλος ίσως δεν ζητά αυτό πρώτο. Ίσως το κατανοήσει αργότερα και το επιθυμήσει. Ίσως και ποτέ.

Τέλος, μπορεί να μην έχεις υπολογίσει πόσο μακριά στο χώρο ή στον χρόνο μπορεί να σε πάνε οι προσευχές σου και οι βαθύτερες ευχές σου. Ούτε γνωρίζεις πότε ο Θεός θα κρίνει ότι αυτά που εργάζεται μέσα σου με βάση το σοφό σχέδιό Του έχουν κατά μέρος επιτευχθεί. Εντούτοις, εμπιστεύσου Τον. Παίρνεις αυτά που ζήτησες πρώτα με όλη σου την καρδιά. Κι αν τύχει να σε έχουν βρει θλίψεις και δοκιμασίες χωρίς να έχεις ζητήσει μεγάλο και σπουδαίο έργο μέσα σου, εμπιστεύσου Τον πάλι. Το θέλημα του Θεού είναι ο αγιασμός μας (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:3). Αυτό αφορά όλους μας. Ο Κύριος ξέρει τι κάνει με τις ζωές των ανθρώπων που Τον αγαπούν και επιθυμούν να δουν το πρόσωπό Του χωρίς να ντραπούν.

 

Τι ζητάμε από τον Θεό;

 

«Κατά τη νύχτα εκείνη ο Θεός φάνηκε στον Σολομώντα, και του είπε: Ζήτησέ μου τι να σου δώσω». Β΄Χρονικό 1:7.

Όταν ο Θεός εμφανίστηκε στον Σολομώντα εκείνη τη νύχτα, με την παρακίνησή Του: « Ζήτησέ μου τι να σου δώσω», στην πραγματικότητα τού έδινε την ευκαιρία ν’ αποκαλύψει τι είχε στην καρδιά του. Συχνά ο Θεός μάς φέρνει σε τέτοιες συνθήκες. Μπορεί να έχουμε προσευχηθεί στο παρελθόν ζητώντας από τον Κύριο να μας δοκιμάσει, να γνωρίσει την καρδιά μας και να εξετάσει τους στοχασμούς μας (Ψαλμός 139:23). Όμως, ίσως περάσει πολύς καιρός μέχρι να δούμε ολόκληρη την καρδιά μας να φανερώνεται. Είναι βέβαιο ότι ο Θεός μάς φέρνει μπροστά σε συνθήκες όπου καλούμαστε να αποφασίσουμε, να ενεργήσουμε ή να κάνουμε επιλογές. Και είναι τότε που αποκαλύπτονται τα βάθη μας, τι σκεφτόμαστε και τι θεωρούμε τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή.

Αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι για τέτοιου είδους τεστ, θα πρέπει να εξετάζουμε καθημερινά την καρδιά μας. Θα πρέπει να φέρνουμε στο φως της Γραφής τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, τον τρόπο που αξιολογούμε ανθρώπους, πράγματα και επιλογές. Θα πρέπει ν’ επιτρέπουμε στον Θεό να εργάζεται συστηματικά μέσα μας και να δίνουμε τόπο στον Λόγο Του και στο Πνεύμα Του να μας μεταμορφώνουν.

Θυμηθείτε ότι οι "ευκαιρίες" θα έρθουν: μπορεί να μας δοθούν στη δουλειά, στο περιβάλλον όπου κινούμαστε, στο ίδιο μας το σπίτι μας, από διαφορετικά άτομα, αλλά ακόμη και από τον Θεό απευθείας. Γι’ αυτό, θα πρέπει να αποδεσμευόμαστε από κακές επιθυμίες και να έχουμε μάθει να καταδικάζουμε την αμαρτία, ακόμη και όταν γνωρίζουμε ότι ως άνθρωποι είμαστε επιρρεπής σ’ αυτήν. Τουλάχιστον, αναγνωρίζοντας τη δύναμή της πάνω μας, ας ζητάμε από τον Θεό η χάρη Του να μας κρατήσει μακριά της.

Ο Θεός είναι έτοιμος να ευλογήσει πλούσια, όπως έκανε με τον Σολομώντα. Αλλά ίσως θα ήθελε πρώτα να γνωρίσει τι υπάρχει μέσα στην καρδιά σας. Ρωτήστε Τον και αφήστε Τον να πάρει τον χρόνο να εξετάσει τις σκέψεις σας και την καρδιά σας. Δώστε Του τον χρόνο ή τα χρόνια σας. Δώστε Του τις δυνατότητές σας. Δώστε Του τις επιθυμίες σας και τα όνειρά σας. Και μαζί μ’ αυτά, τους φόβους και τις αδυναμίες σας. Ζητήστε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να κάνετε για να είστε μέσα στο θέλημα του Θεού και για ν’ απολαύσετε τις πλούσιες ευλογίες Του.

«Επειδή, συνέλαβες αυτό στην καρδιά σου, και δεν ζήτησες πλούτη, αγαθά, και δόξα ούτε τη ζωή εκείνων που σε μισούν ούτε ζήτησες μακροζωία […]  η σοφία και η σύνεση δίνεται σε σένα· θα σου δώσω δε και πλούτη, και αγαθά, και δόξα, όπως δεν έχει γίνει στους βασιλιάδες που ήσαν πριν από σένα ούτε και στους μετέπειτα από σένα θα γίνουν τέτοια πράγματα». Β΄Χρονικό 1: 11-12. 

 

 

Όταν δεν μπορείς να είσαι ό,τι πρέπει να είσαι, κοίτα σ’ Αυτόν.

Αν ο Θεός ευόδωνε όλα όσα έκανε ο Ιωσήφ στο σπίτι του Πετεφρή σαν εξαγορασμένος δούλος και στη φυλακή σαν δέσμιος άδικα κατηγορούμενος, ήταν σε μεγάλο βαθμό γιατί ο Ιωσήφ επέλεγε να μένει πιστός στον Θεό σε όλες τις συνθήκες.

Ωστόσο, θα είχαμε παρανοήσει εντελώς την πλούσια χάρη του Θεού, αν θεωρούσαμε ότι η πιστότητα του Ιωσήφ, ο σοβαρός χαρακτήρας του, καθώς και οι ικανότητές του, ήταν η αιτία για την οποία ο Θεός ήταν πάντα μαζί του και τον ευλογούσε.

Ένας δεκαεπτάχρονος έφηβος που γίνεται στόχος φθόνου και μίσους των αδελφών του, που πουλιέται άκαρδα απ΄αυτούς σαν δούλος, που πέφτει θύμα πλεκτάνης της γυναίκας του κυρίου του και καταλήγει δέσμιος σε μια φρικτή φυλακή, έχει πάρα πολλούς λόγους όχι μόνο να είναι δυστυχισμένος αλλά και εντελώς απογοητευμένος με τον Θεό. Όταν τα καλύτερα χρόνια σου κυλούν μέσα σε σκληρές συνθήκες που δεν αξίζεις και όταν τα ερωτηματικά σου δεν απαντιούνται, μάλλον το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι είναι πώς να είσαι σοφός, πιστός, εργατικός και πρόθυμός, κοιτώντας το συμφέρον των άλλων για χάρη του Κυρίου και όχι τη μιζέρια σου.

Κι όμως, αυτό είναι το έργο της θαυμαστής χάρης του Θεού, γιατί η χάρη του Θεού μάς κάνει ικανούς να εκτελούμε μέσα μας και γύρω μας όλα αυτά που η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να κάνει σε καμιά περίπτωση από μόνη της. Στη Γένεση 39: 2 & 21διαβάζουμε:  «ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ, και ήταν άνθρωπος που ευοδωνόταν», και «ο Κύριος ξέχυνε επάνω σ' αυτόν έλεος και του έδωσε χάρη μπροστά στον αρχιδεσμοφύλακα». Ο Θεός ήταν η πηγή της χάρης και του ελέους στη ζωή του, για να μπορεί ν’ αντέχει τα απανωτά σοκ, για να αντλεί καθημερινά δυνάμεις και σοφία, αλλά και για να βρίσκει μια θετική αντιμετώπιση από ανθρώπους που δεν είχαν κανέναν λόγο να ασχοληθούν μαζί Του.

Λοιπόν, ο Θεός προπορευόταν και ο Ιωσήφ ανταποκρινόταν. Το ίδιο ακριβώς  κάνει και στη δική σου τη ζωή. Ο Ιωσήφ αφηνόταν στον Θεό όπως κι αν ένιωθε, ό,τι και αν σκεφτόταν. Προβληματισμένος ή απογοητευμένος για να συνεχίσει, ακουμπούσε στο έλος και στη χάρη του Θεού που τον ενδυνάμωνε. Κάνε και εσύ το ίδιο. Ο Θεός ήξερε και κατανοούσε την κατάστασή του. Μέσα από τις υποσχέσεις Του, με τον αναλλοίωτο χαρακτήρα Του και την πρόνοιά Του επιβεβαίωνε στον Ιωσήφ ότι μπορούσε να ελπίζει σ’ Αυτόν κάθε στιγμή. Το ίδιο θα αποδείξει και σε σένα όταν δεν μπορείς να είσαι ό,τι πρέπει να είσαι, αλλά εξακολουθείς να κοιτάζεις σ’ Αυτόν.

«Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού που με ενδυναμώνει». Φιλιππησίους 4:13.

 

Αν θέλεις ο Θεός να ευλογήσει το μέλλον σου, ξεκίνα από το παρόν σου

 

Αρκετοί αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν σωστά τους ρόλους στους οποίους ο Θεός τούς κάλεσε, γιατί είτε αστόχησαν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που ο Θεός τούς έδωσε για να προετοιμαστούν κατάλληλα είτε γιατί βρέθηκαν μέσα σε σχέσεις ή διακονίες βιαστικά και με πίεση. Αντιθέτως, άλλοι που φαινομενικά δαπάνησαν πολύτιμο χρόνο στο περιθώριο, ασχολούμενοι με μικρές ή ανιαρές ασχολίες δεν έχασαν, αλλά κέρδισαν. Έχτισαν πνευματικό χαρακτήρα και εξοπλίστηκαν σωστά για να εκπληρώσουν και όχι να διαλύσουν τα σχέδια του Θεού. Αποδέχονταν το επόμενο βήμα μπροστά τους και δεν έτρεχαν ή απωθούσαν μακριά τα σχέδια του Θεού στην καθημερινότητά τους.

Λογικό, για να διοικήσεις μεγάλα πόστα, θα περάσεις από μικρότερες θέσεις και για να πας στο γυμνάσιο, θα περάσεις από το δημοτικό. Ο Ιωσήφ, προτού αναλάβει ολοκληρωτικά τη διοίκηση της Αιγύπτου, είχε υπηρετήσει με πιστότητα τον Πετεφρή ως εξαγορασμένος δούλος. Στη συνέχεια, όμως, αυτός ο τόσο διαφορετικός δούλος έκανε πολύ καλά τη δουλειά του και εξελίχθηκε σε επιστάτη. Με τα χρόνια πολλαπλασίασε την περιουσία του κυρίου του σε τέτοιο σημείο που ο Πετεφρής τού εμπιστεύτηκε τα πάντα και δεν νοιαζόταν για τίποτα.

Όταν μετά από κάποια πλεκτάνη βρέθηκε άδικα στη φυλακή, ο Ιωσήφ επέλεξε πάλι την ίδια πιστή πορεία. Ο αρχιδεσμοφύλακας είδε το ποιόν του χαρακτήρα του και τις ικανότητές του και παρέδωσε στα χέρια του τα πάντα -δέσμιους και εργασίες-, μην ελέγχοντας τίποτα: τόσο σίγουρος ήταν για κάθε τι που γινόταν εκεί μέσα.

Η Βίβλος τονίζει διαρκώς ότι ο Κύριος ήταν μαζί του και ευώδονε πάντα όσα έκανε. Λοιπόν, μη σκεφτείτε ότι μ’ έναν τρόπο μαγικό και δελεαστικό ο Θεός τον ευλογούσε, σκορπώντας στάχτη στα μάτια των άλλων, όπως συμβαίνει με κάποιους χαρισματικούς ηγέτες ή ελκυστικούς τύπους. Αν ο Ιωσήφ ήταν τεμπέλης, φυγόπονος, άσοφος, κουτσομπόλης, ασταθής, φιλόδοξος κλπ, ο Θεός δεν θα είχε ευλογήσει το κάθε τι.

Αν θέλεις ο Θεός να ευλογήσει το μέλλον σου, να σε καταστήσει ικανό/ικανή για οποιοιδήποτε ρόλο έχει ετοιμάσει για σένα, μην ασχοληθείς τόσο με το μέλλον σου, αλλά με το παρόν σου. Δες τι έργα βάζει μπροστά σου κάθε μέρα. Εκτέλεσέ τα με σοφία και τάξη. Γίνε πρόθυμος/η να αναλάβεις ευθύνες και να κουραστείς. Κάνε όχι μόνο αυτό που σου λένε, το υποχρεωτικό και αναγκαίο. Κάνε το κάτι παραπάνω, τόσο στη σχέση σου με τον Θεό όσο και στη σχέση σου με τους ανθρώπους.

«Ο Κύριος ευόδωνε στα χέρια του όλα όσα έκανε». Γένεση 39:3.