Απόδωσε δικαιοσύνη για να έχεις ειρήνη

 

Όπως ήδη ειπώθηκε, για να υπάρχει ειρήνη στις σχέσεις μας μια απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εκτελούμε δικαιοσύνη με σοφία. Αν δίναμε έναν γενικό ορισμό της δικαιοσύνης, θα λέγαμε ότι δικαιοσύνη είναι να αποδώσεις στον καθένα αυτό που του αξίζει, είτε καλό είτε κακό. Είναι βέβαιο ότι η ανθρώπινη κρίση σφάλλει και δεν αποδίδει σωστή δικαιοσύνη. Αδυνατεί να αποδώσει ορθά ευγνωμοσύνη, αναγνώριση, τιμή ή, αντίθετα, μομφή, αποδοκιμασία ή τιμωρία όπου και όταν χρειάζεται. Γι’ αυτό υπάρχουν συχνά προβλήματα στις σχέσεις μας.

Σκεφτείτε καθημερινά παραδείγματα στα οποία αποτυγχάνουμε στην απόδοση δικαιοσύνης και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι σχέσεις μας είναι διαταραγμένες. Πολλές φορές οι γονείς δεν εφαρμόζουν δικαιοσύνη στα παιδιά τους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Συμβαίνει να έχει κανείς παιδί απείθαρχο και απαιτητικό και για να γλιτώνει από φασαρίες, επιβαρύνει το συνεργάσιμο παιδί ή αναγκάζει εκείνο που κάνει το μέρος του να υποχωρεί συνεχώς. Άλλοτε δεν εκτιμούμε (ή εκμεταλλευόμαστε) τον/τη σωστό/η σύζυγο, τον φίλο/τη φίλη, ενώ αν είναι δύστροπος/η, σιωπούμε, διαστρεβλώνοντας την κρίση για τους δικούς μας λόγους. Συχνά χαριζόμαστε στη δουλειά μας σε άτομα ανίκανα ή ακατάλληλα, ενώ κάνουμε αυστηρή κριτική και ζηλεύουμε ικανούς συναδέλφους. Στην εκκλησία συγχέουμε την απόδοση δικαιοσύνης με την αγάπη και τη χάρη, κάνοντας προσωποληψίες. Και πάει λέγοντας…

Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πώς ένας χριστιανός, που καλείται να δείξει τη χάρη και τη μακροθυμία του Θεού στους άλλους, δύναται να αποδίδει στον καθένα δικαιοσύνη σύμφωνα με τα έργα του. Ιδιαίτερα όταν αυτό που αξίζει στον άλλο είναι κακό! Δηλαδή, θα επιτίθεται, θα εκδικείται, θα τιμωρεί; Όχι, βέβαια. Η Γραφή μάς διδάσκει «να μη ανταποδίδει κανείς κακό σε κάποιον αντί κακού» (Α΄Θεσσαλονικείς 5:15). Επίσης, μας καλεί να είμαστε ελεήμονες και συγχωρητικοί. Ωστόσο, υπάρχουν σοφοί τρόποι να αποδώσουμε στον καθένα τη δικαιοσύνη που του αξίζει. Μπορούμε να επαινέσουμε ή να ελέγξουμε. Να τιμήσουμε ή να αποδοκιμάσουμε. Να αναδείξουμε ή να βάλουμε διακριτά στην άκρη. Η δικαιοσύνη δεν είναι πάντα μια ενέργεια που κραυγάζει. Μπορεί να πραγματωθεί με ποικίλους σοφούς και ακριβοδίκαιους τρόπους.  

«Tώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφεστε, αν κάποιος, που ονομάζεται αδελφός, είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή κακολόγος ή μέθυσος ή άρπαγας· με τον άνθρωπο αυτής τής κατηγορίας ούτε να συντρώγετε· επειδή, τι με μέλει να κρίνω και τους έξω; Δεν κρίνετε εσείς τους μέσα;». Α’ Κορινθίους 5:11.

Απαραίτητο κομμάτι της ειρήνης είναι η σοφία και η δικαιοσύνη

 

Πολλά προβλήματα και έριδες θα είχαν αποφευχθεί στις οικογένειες, στις εκκλησίες και στο ευρύτερο περιβάλλον αν οι άνθρωποι λάμβαναν τη δικαιοσύνη που τους αξίζει. Αν αναρωτηθούμε πώς ορίζεται η δικαιοσύνη, θα λέγαμε ότι δικαιοσύνη είναι να αποδώσεις στον καθένα αυτό που του αξίζει, είτε καλό είτε κακό. Επειδή συχνά δεν λαμβάνουμε αυτό που μας αξίζει (την αναγνώριση, την τιμή, την ευγνωμοσύνη ή, αντίθετα, τη μομφή και την τιμωρία), γι’ αυτό οι συγκρούσεις πλήττουν σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις μας.  

Όμως, για να αποδώσεις δικαιοσύνη, πρέπει να έχεις σοφία μέσα σου και να μη στηρίζεσαι στα υποκειμενικά συναισθήματά σου, στις κρίσεις σου ή στα συμφέροντά σου. Η δικαιοσύνη του Θεού πηγάζει από την τέλεια αγάπη Του για τα δημιουργήματά Του και την τέλεια σοφία Του να αποδίδει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του (Ρωμαίους 2:6). Γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, ο ουρανός θα είναι τόπος αγαλλίασης και ειρήνης, γιατί θα βασιλεύει η δικαιοσύνη και η αλήθεια.

Ο γέρος βασιλιάς Δαβίδ λίγο πριν πεθάνει συμβουλεύει τον γιο Σολομώντα, διάδοχο του θρόνου του, να κλείσει κάποια ζητήματα δικαιοσύνης που δεν είχαν τακτοποιηθεί από την εποχή που ο ίδιος βασίλευε. Πρώτος στη λίστα ο φιλόδοξος εξάδελφός του, ο αρχιστράτηγος Ιωάβ, που είχε σκοτώσει δύο αθώους στρατηγούς, «δικαιότερους και καλύτερους απ’ αυτόν» (Α΄Βασιλέων 2:32). Επίσης, ο Σιμεï, που είχε καταραστεί σκληρά τον βασιλιά Δαβίδ σε μια δύσκολη συγκυρία, θα μπορούσε πάλι να γίνει πηγή προβλημάτων. Τέλος, στον Βαρζελαï που τον είχε στηρίξει την ίδια δύσκολη στιγμή του, ο Δαβίδ παραγγέλλει να κάνει έλεος στους γιους του και να τρώνε στο βασιλικό τραπέζι. Ο σοφός και ειρηνικός (όπως σήμαινε το όνομά του) βασιλιάς Σολομώντας ξεκίνησε τη σπουδαία βασιλεία του τακτοποιώντας με πολύ σκληρό και μη ειρηνικό τρόπο εκκρεμείς υποθέσεις απόδοσης δικαιοσύνης

Αν είσαι χριστιανός και αγαπάς την ειρήνη, θα πρέπει να έχεις σοφία να εφαρμόσεις δικαιοσύνη στις σχέσεις σου. Μέσα στην οικογένειά σου, μεταξύ των παιδιών σου, με τους συγγενείς ή τους φίλους σου. Στη δουλειά σου, στην εκκλησία σου. Δικαιοσύνη, όπως αναφέρθηκε, σημαίνει να αποδώσεις στον καθένα αυτό που του αξίζει: είτε καλό είτε κακό. Απόδωσέ το, μην το διαστρεβλώνεις. Μπορεί για κάποιους λόγους να αναγκαστείς να καθυστερήσεις ή να χρειαστεί να δώσεις μια περίοδο μετάνοιας. Όμως, στο τέλος οφείλεις να αποδώσεις στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του. Διαφορετικά θα γίνεις άδικος/η και θα δημιουργήσεις πολλά προβλήματα. Η ειρήνη δεν ευδοκιμεί στην αδικία και στη μη ανταμοιβή του δίκαιου.      

Για να μπερδευτείς κάπως λιγότερο στη ζωή σου

 

Πολλά είναι τα μπερδέματα που κανείς μπορεί ν’ αντιμετωπίσει στη ζωή. Ωστόσο, από τα πιο σημαντικά, με βαριές επιπτώσεις και μεγάλη φθορά, είναι τα προβλήματα από έναν προβληματικό γάμο. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι παντρεύονται κάτω από σύγχυση, γι’ αυτό δυσκολεύονται να κάνουν ευτυχισμένους γάμους, παρά τις δυσκολίες που συνεχώς υποσκάπτουν την επιτυχία του εγχειρήματος και για τους τυχερούς. Όχι, φυσικά, ότι ένα καλό ξεκίνημα είναι το παν, καθώς χρειάζεται προσπάθεια και επαγρύπνηση. Εντούτοις, ένα ξεκίνημα με τον σωστό άνθρωπο μειώνει σημαντικά τις πιθανότητες σοβαρών «ατυχημάτων» στη συμβίωση.

Θα φέρω ένα απλό παράδειγμα από την καθημερινή ζωή για να γίνω σαφής. Χθες βγήκα για φαγητό με φίλους και όταν συναντηθήκαμε σκεφτήκαμε να πάμε σε ένα συγκεκριμένο εστιατόριο. Με πια κριτήρια το επιλέξαμε; Το γνωρίζαμε από παλιότερα, είναι σε ωραίο και δροσερό μέρος της Αθήνας, μέσα στις μουριές και τα λουλούδια. Απαγορεύονται στην περιοχή τα αυτοκίνητα, άρα, δεν έχει πολύ καυσαέριο. Έχει καλή κουζίνα και εξαιρετικό σέρβις. Οι τιμές είναι σωστές γι’ αυτά που σερβίρει και οι πελάτες προσεγμένοι.

Αντιλαμβάνεστε ότι για να εξασφαλίσουμε μια ευχάριστη μέρα κοιτάξαμε ένα σύνολο παραγόντων και όχι μόνο την όμορφη ατμόσφαιρα. Σκεφτήκαμε τι ακριβώς εμείς ψάχναμε και όχι τι προσφερόταν τριγύρω. Έτσι δεν είχαμε εκπλήξεις, αν και κάτι (όχι όμως όλα) θα μπορούσε να είχε αποτύχει.

Με ποια κριτήρια επιλέγουμε αυτόν/ αυτήν με την οποία θα περάσουμε όχι μια μέρα, αλλά μια ζωή; Το μου αρέσει, είναι ελκυστικός/ή δεν αρκεί. Το πηγαίνει στην εκκλησία ή είναι πιστός/ή δεν είναι σοβαρό επιχείρημα για ν’ ανοίξεις ένα σπίτι. Το προσευχήθηκα και ο Θεός μού έδειξε/ με έφερε μ’ αυτόν τον άνθρωπο, ούτε αυτό αποτελεί από μόνο του διαβατήριο επιτυχίας. Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν υπάρχουν χριστιανικές συνταγές για επιτυχία στον γάμο -πνευματική/ υλική-, ξέρω όμως ότι υπάρχει τρόπος να ελαχιστοποιείς τις εκπλήξεις που σε περιμένουν όταν κοιτάς μονομερώς προς κάποιες κατευθύνσεις, ασύνδετες με την πραγματικότητα της ζωής και μάλιστα της χριστιανικής ζωής.

Βλέπω άτομα να κουβαλάνε φορτία γιατί δεν αντιλήφθηκαν ότι ο γάμος δεν είναι απάντηση στον φόβο ή την ντροπή: Τα χρόνια περνάνε, πρέπει κάτι να κάνω! Ο γάμος δεν είναι λύση στις όποιες ανάγκες, που για να τους κάνεις την πρόσκαιρη χάρη, θα βουλιάξεις αύριο στα προβλήματα. Ο γάμος δεν είναι παντρευόμαστε για να υπηρετήσουμε στο πνευματικό έργο. Ο γάμος σημαίνει ψάχνω βασικά στοιχεία που κάνουν έναν γάμο ευτυχισμένο. Σημαίνει ότι αναζητώ άνθρωπο που καλύπτει συγκεκριμένα κριτήρια: σταθερότητα, ενσυναίσθηση, ψυχολογική ισορροπία, προσωπική αυτονομία, δέσμευση και ευθύνη σε αποφάσεις και έργα, ικανότητα διαλόγου, αποδοχής και συνεργασίας, ικανότητα επαφής με άλλα άτομα, αντοχή σε ματαιώσεις και απρόβλεπτα. Τέλος, επειδή είσαι χριστιανός, ψάχνεις να συνδεθείς με άτομο που αγαπά τον Θεό και όχι μια εκκλησιαστική ρουτίνα.

Διαφορετικά, είναι σαν ξεκινάς να πας να φας σ’ ένα εστιατόριο κοιτώντας μόνο τη θέα, ή μόνο τις τιμές (ή τη θέα και τις τιμές μαζί!) ξεχνώντας να αναρωτηθείς αν είναι καλό αυτό που θα φας, αν μπορείς λίγο να συζητήσεις μέσα στη βοή. Και ίσως κάποια ακόμη πράγματα που μπορεί να μην είναι αμελητέα για την επιτυχία της ζωής…

«Με τη σοφία οικοδομείται ένα σπίτι, και με τη σύνεση στερεώνεται». Παροιμίες 24:3.

 

Η Αίγυπτος ευλογία;

 

Υπάρχει περίπτωση η γη της Αίγυπτου, με την πνευματική έννοια του όρου -ως η γη της δουλείας, του πίσω και κάτω-, να είναι ευλογία ; Ναι, υπάρχει η περίπτωση να χρειαστεί να ζήσεις σε συνθήκες που θυμίζουν "Αίγυπτο", χωρίς, ωστόσο, η Αίγυπτος να ζήσει μέσα σου, όπως ακριβώς συνέβη με τον Ιωσήφ.

Η ιστορία του Ιωσήφ είναι πονεμένη και δοξασμένη. Όταν τη διαβάζουμε, νιώθουμε δέος για το σχέδιο του Θεού και θαυμασμό για τη στάση του παιδιού του, από τη φυλακή έως στον θρόνο. Εντούτοις, ποιος θα ήθελε να τραβήξει όσα τράβηξε, ακόμη κι αν του βεβαίωναν ότι στο τέλος θα γινόταν μεγάλος και τρανός και θα έσωζε και όλη του την οικογένεια; Όμως αυτά δεν τα επιλέγουμε, ο Θεός τα σχεδιάζει στη ζωή μας, χωρίς καν να μας ρωτήσει αν συμφωνούμε.

Ο Ιωσήφ θα είχε πολλά στο μυαλό του όταν πουλήθηκε ως δούλος στην Αίγυπτο. Μπορεί να κατηγορούσε τα αδέλφια του για τη ζήλια και την αδικία που υπέστη. Καθώς και για το παρακινδυνευμένο περιβάλλον στο οποίο κλήθηκε να ζήσει. Τον είχαν φθονήσει γιατί ήταν σωστός γιος και ο πατέρας τους τον αγαπούσε χωρίς να το κρύβει. Τον αντιπαθούσαν γιατί ανέφερε την κακή τους φήμη. Τέλος, είχε κάτι ενοχλητικά όνειρα για το μέλλον του. Μήπως είχε και αυτός κάποια ευθύνη για όσα τον βρήκαν; Ίσως στον απολογισμό του ο Ιωσήφ να κατηγορούσε τον εαυτό του. Μπορεί να τους είχε ερεθίσει με τη συμπεριφορά του. Δεν έπρεπε να τους διηγείται πράγματα που δεν μπορούσαν να δεχτούν. Ίσως έπρεπε να κάνει τα στραβά μάτια σε όσα έκαναν.

Ό,τι και να πούμε, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Ο Ιωσήφ βρέθηκε στην Αίγυπτο, γιατί ο Θεός το σχεδίασε, και η Αίγυπτος ήταν τελικά γη ευλογίας για τον Ιωσήφ. Στην αρχή στο σπίτι του Πετεφρή και ύστερα, άδικα πάλι, στη φυλακή. Τέλος, στον θρόνο της Αιγύπτου, ο υψηλότερο αξιωματούχος μετά τον Φαραώ. Στην Αίγυπτο παντρεύτηκε, εκεί έκανε οικογένεια. Εκεί αυξήθηκε πνευματικά και υλικά. Εκεί υποδέχτηκε αργότερα τα αδέλφια του και τον πατέρα του όταν η πείνα εκπλήρωνε τα όνειρα του Ιωσήφ και επισφράγιζε τα αγαθά θεϊκά σχέδια για τη ζωή όλων.

Κάθε φορά που κάτι σπέρνει αμφιβολία μέσα μου και γύρω μου σκέφτομαι τα λόγια ενός ύμνου του Frederick Faber : «Νικάει αυτός που τάσσεται με τον Θεό, γι’ αυτόν δεν χάνεται καμιά ευκαιρία. Το θέλημα του Θεού είναι γι’ αυτόν γλυκύτερο, όταν υπερνικάει, κι ας είναι όποιο το κόστος. Η αρρώστια που εκείνος ευλογεί είναι για το καλό μας, και κάθε καλό, χωρίς ευλογία, είναι αρρώστια. Και είναι σωστό ό,τι φαντάζει λάθος, αν είναι μέσα στο γλυκό του το θέλημα».

«Τώρα, λοιπόν, δεν με αποστείλατε εσείς εδώ, αλλ' ο Θεός …»  Γένεση 45:8.

 

 

 

 

Ο Θεός πραγματοποιεί αυτά που υπόσχεται

« […] ναι, μίλησα, και θα κάνω να γίνει· βουλεύθηκα, και θα το εκτελέσω». Ησαΐας 46:11.

Αν με ρωτούσε κάποιος τι βρίσκω εκνευριστικό στους ανθρώπους, θα έλεγα η έλλειψη σοβαρότητας στη δέσμευση και η αταξία. Γι’ αυτό χαίρομαι όταν διαβάζω στην Αγία Γραφή ότι ο Θεός είναι Θεός τάξης και επίσης Θεός που δεσμεύεται σοβαρά γι’ αυτά που λέει.

«Η τάξη είναι ο πρώτος νόμος των ουρανών», έγραψε ο Alexander Pope σε ένα έργο του το 1836. Το ρητό αυτό, αποτυπωμένο μεταξύ πολλών άλλων στους τοίχους της βιβλιοθήκης του κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών, θυμίζει στους θαμώνες ότι για να λειτουργήσει κάτι σωστά και με ακρίβεια μέσα στο χρόνο χρειάζονται μαζί με τις ιδέες και τα σχέδια, η σειρά και η τάξη. Ο Θεός έχει και για τη δική μας επίγεια ύπαρξη ένα τέλειο σχέδιο να πραγματοποιήσει και το εκτελεί με σοφία και τάξη, όσο κι αν θέλαμε κάποια πράγματα να είχαν γίνει με άλλη σειρά στην αλυσίδα της ζωής μας.

Ο Θεός δεσμεύεται  γι’ αυτά τα οποία λέει και όταν δεν τα εννοεί πραγματικά, δεν τα λέει καν. Έτυχε να διαβάσω για κάποιον εκλιπόντα ακαδημαϊκό ότι όταν έλεγε στην οικογένειά του ή στους φίλους του τι θα κάνει, ή όταν δεσμευόταν για πράγματα, τα έφερνε πάντα εις πέρας. Ταυτόχρονα συνήθιζε να προσθέτει: «Η μόνη περίπτωση για να μην το κάνω, είναι να έχω πεθάνει…»! Είναι πολύτιμο να υπάρχουν τέτοια άτομα γύρω μας, να είμαστε εμείς άτομα σοβαρότητας και δέσμευσης. Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει μάλλον να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που ξεστομίζουν από ευγένεια και βιασύνη πράγματα που δεν τα εννοούν ή δεν πρόκειται να τα κάνουν ποτέ. Οι άλλοι, ωστόσο, τα λαμβάνουν υπόψη τους. Περιμένουν, και είναι λυπηρό αυτοί να ματαιώνονται στην αναμονή και εμείς να καταλήγουμε αναξιόπιστοι. Ε, λοιπόν, ο Θεός δεν είναι τέτοιος!

Ο Θεός σέβεται πάντα την τάξη και τον χρόνο που όρισε μέσα στη σοφία του. Ακόμη και στα λάθη μας ή τις καθυστερήσεις εξαιτίας άλλων, ο Θεός εκτελεί τα σχέδιά Του. Επίσης, ο Θεός σέβεται τον λόγο που βγαίνει από το στόμα Του. Δεν θα πει λόγια από βιασύνη, μόνο και μόνο για να μας ανακουφίσει ή να μας δώσει ελπίδα. Μπορεί η ροή των γεγονότων στη ζωή μας να δείχνει αταξία. Μπορεί να φαίνεται ότι ο Θεός άλλαξε γνώμη ή πιθανόν εμείς να μην καταλάβαμε κάτι καλά. Εντούτοις, αν έχουμε ακούσει τον Θεό να μας μιλά μέσα στα χρόνια, αν Τον έχουμε αφήσει να ακολουθήσει τη δική Του τάξη, είναι αδύνατον να μην εκτελέσει το δικό Του τέλειο σχέδιο.

(Photo: QuotesLyfe)