Ακούγεται
παράτολμο ότι ο Θεός της τάξης, της λογικής, της σειράς, των ξεκάθαρωνγραμμών,
του μέτρου, έχει σχέδιο για τη ζωή σου
να σε καλέσει κάποτε να ζήσεις έξω από τη «φυσιολογία», αναγκάζοντάς σε να
βιώσεις μια παθολογία που σε ξεπερνά ή σε παραλύει.
Διαγνώσεις;
Πολλές!
Ψάξε
να δεις τι έφταιξε…
Επέστρεψε
και μετανόησε…
Δες
τι αμέλησες…
Κοίταξε
τι είδους έπαρση έκρυβες μέσα σου και δεν την αντιλήφθηκες, γι’ αυτό υποφέρεις
και βασανίζεσαι…
Ναι,
υπάρχουν φορές που τα πράγματα έχουν έτσι. Τα παραπάνω ακούγονται σωστά, μου τα έχουν πει
επανειλημμένα για τη ζωή μου, τα έχω πει κάποτε η ίδια στον εαυτό μου, τα έχω
επίσης σκεφτεί για άλλους.
Αλλά
είναι και αυτά μέρος από τα κουτάκια μας. Τα κουτάκια εκείνα που πίσω από κάθε
συνέπεια κρύβεται απαραιτήτως μια αιτία. Γιατί, εεε… δεν μπορεί, ο Θεός δεν
ενεργεί άδικα και αυθαίρετα, κάποια εξήγηση θα έχει!
Και
βέβαια έχει: να φέρεις σε πέρας το τελικό σπάσιμο του ανθρώπινου εγώ, της «υποταγμένης»
αυτάρκειάς μας (ή από την ανάποδη της μεταμφιεσμένης υπερηφάνειας μας).
Λοιπόν,
για τόλμησε να αποδεχτείς για την πορεία σου, αυτό που η φύση, η λογική, αλλά και
η πνευματική τάξη, θεωρεί παθολογία και παραλογισμό!
Γιατί
είναι αλήθεια ότι πολλά πράγματα συνθλίβουν τα ωραία τακτοποιημένα στο μυαλό
μας κουτάκια αναφορικά με την παθολογία ή τη φυσιολογία, αναφορικά με την
ευλογία ή την αποδοκιμασία, αναφορικά με το κέρδος και το χάσιμο, τη δόξα ή την
ατιμία.
Τι
θα διαλέξουμε τελικά; Τα κουτάκια μας ή τον Κύριο;
Ο
Αβραάμ βγήκε από τα κουτάκια του, οι δικοί του έμειναν σ’ αυτά. Ο Ιωσήφ βγήκε
από τα κουτάκια του, τα αδέλφια του έμειναν τακτοποιημένα σ’ αυτά. Η Ραάβ η
πόρνη βγήκε από τα κουτάκια της, ο λαός της έμενε κλειδωμένος μέσα σ’ αυτά. Ο
Ιώβ βγήκε από τα κουτάκια του, οι φίλοι του επέμειναν σ’ αυτά. Ο Ιερεμίας βγήκε
από τα κουτάκια του, ο λαός του και το ιερατείο λάτρεψαν αυτά. Ο Παύλος βγήκε
από τα κουτάκια του, πολλοί συμπατριώτες τους εγκλωβίστηκαν σ’ αυτά…
Αν
ο Θεός σκεφτόταν κάποτε να σε βγάλει από
τα κουτάκια σου, πώς θα αντιδρούσες;
