"O Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφρονισμού." Β' Τιμόθεον 1:7.
Η απόφαση που είχε πάρει ο πρωταθλητής Έρικ Λίντελ, όταν αρνήθηκε να τρέξει την Κυριακή, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1924, δεν του ήταν δύσκολη, γιατί ήταν βαθιά πεπεισμένος ότι η Κυριακή ήταν η ημέρα του Κυρίου, ημέρα λατρείας και ξεκούρασης.
Ο Λίντελ είχε αντιμετωπίσει ένα πραγματικά αγωνιώδες δίλημμα ένα χρόνο νωρίτερα, όταν του ζητήθηκε να μιλήσει για την πίστη του στο Χριστό σε μία ομάδα ανθρακωρύχων. Προκειμένου να το κάνει, χρειάστηκε να περάσει έναν εσωτερικό αγώνα, για τον οποίο εξομολογήθηκε τα εξής: "Πέρασα ολόκληρη τη ζωή μου προσπαθώντας να αποφύγω δημόσια καθήκοντα, αλλά ο Χριστός έμοιαζε τώρα να με σπρώχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση, και αντιμετώπισα μεγάλη δυσκολία να προχωρήσω μπροστά. Τελικά, κατέληξα στην απόφαση να τα αναθέσω όλα στο Χριστό - σε τελική ανάλυση, αν με καλούσε να κάνω κάτι τέτοιο, θα μου έδινε και την απαραίτητη δύναμη. Και είναι όταν αποφάσισα να προχωρήσω μπροστά που η δύναμη μού δόθηκε".
Την επόμενη μέρα που είχε δεχτεί να μιλήσει για την πίστη του δημόσια, ο Έρικ έλαβε ένα γράμμα από την αδελφή του, που βρισκόταν στην Κίνα. Το είχε γράψει εβδομάδες νωρίτερα και το έκλεινε με το εδάφιο: "Μη φοβάσαι· επειδή, εγώ είμαι μαζί σου· μη τρομάζεις· επειδή, εγώ είμαι ο Θεός σου· σε ενίσχυσα· μάλιστα, σε βοήθησα· μάλιστα, σε υπερασπίστηκα με το δεξί χέρι τής δικαιοσύνης μου" (Ησαΐας 41:10).
Κάθε κάλεσμα από τον Κύριο, είτε για να πάρουμε κάποια πνευματική θέση είτε για να κάνουμε κάποια ενέργεια, είναι μία ευκαιρία για μας να βάλουμε στην άκρη τον εαυτό μας -που συχνά είναι αδύναμος- και να πούμε "Ναι" στο Θεό, υπολογίζοντας στη δική Του δύναμη και όχι στη δική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου