" Ελέησέ με, Κύριε, γιε τού Δαβίδ· η θυγατέρα μου δαιμονίζεται σκληρά. Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε έναν λόγο. Και οι μαθητές του ερχόμενοι κοντά τον παρακαλούσαν, λέγοντας: Απόλυσέ την, επειδή κράζει πίσω μας ". Ματθαίος 15:22-23.
Ξεκάθαρη απόρριψη. Τέλεια αδιαφορία. Ολοκληρωτική περιφρόνηση ... Πώς αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να συνοψίσει τη στάση του Χριστού και των μαθητών Tου στις τραγικές παρακλήσεις για θεραπεία της Συροφίνοισσας γυναίκας, της οποίας η κόρη δαιμονιζόταν;
Η γυναίκα είχε σοβαρό πρόβλημα. Ήξερε από πρώτο χέρι τις ενέργειες του δαιμονίου και θα είχε κλάψει για την "ατυχία" της. Έτσι, όταν συνειδητοποίησε ότι ο Χριστός, ο μόνος που θα μπορούσε να της δώσει πραγματική λύση, βρισκόταν στα μέρη της, έτρεξε σ' Αυτόν για θεραπεία. Το μόνο που δεν μπορούσε να φανταστεί, βέβαια, ήταν η συμπεριφορά του Κυρίου απέναντί της. Ας το ξανασκεφτούμε: απόρριψη, αδιαφορία και περιφρόνηση...
Είναι τραγικό να βρεθείς σε παρόμοια κατάσταση. Να αντιλαμβάνεσαι ότι πίσω από τις όποιες εμφανίσεις το σατανικό επιτελείο δουλεύει ζωηρά και ακούραστα για να καταστρέφει ό,τι οικοδομείς, να σε εξουθενώνει σπέρνοντας εμπόδια στους δρόμους σου, να μπερδεύει τις σχέσεις σου, και όταν πηγαίνεις στον μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει, να εισπράττεις απόρριψη και προσβολή. "Δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών, και να το ρίξει στα σκυλάκια" (Ματθαίος 15:26) ήταν μια απάντηση που θα είχε κάνει και τον πιο δυνατό και πιστό από εμάς να σκύψει το κεφάλι του από πόνο και ντροπή.
Οι μαθητές ήταν το τελειωτικό χτύπημα! Γιατί αν υπήρχε ποτέ περίπτωση κάποιοι να υπερασπιστούν τη βασανισμένη γυναίκα, αυτοί θα έπρεπε να ήταν οι μαθητές. Ακόμη αναρωτιέμαι τι θα πάθαιναν αν αντί να έλεγαν: "Απόλυσέ την, επειδή κράζει πίσω μας" (Ματθαίος 15:23), είχαν πει: "Δεν της κάνεις τη χάρη Κύριε, τι σου κοστίζει; Έχεις κάνει θαύματα και θαύματα..."
Το γεγονός ότι Χριστός δοκιμάζει την πίστη μας με ανεξήγητες καθυστερήσεις και μακρόσυρτες σιωπές, το ότι αγαπημένοι χριστιανοί φίλοι μας δεν καταλαβαίνουν την αγωνία μας, ούτε μοιράζονται το αδιέξοδο των αιτημάτων μας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε το μόνο μας όπλο, που είναι η προσευχή. Σκεφτείτε τις απογοητεύσεις που συνάντησαν η αγάπη και οι παρακλήσεις της γυναίκας. Σκεφτείτε από πόσα διαφορετικά χείλη εισέπραξε: "Όχι". Και σκεφτείτε το τελικό αποτέλεσμα όταν ο Χριστός έκλεισε την υπόθεση με τα λόγια: "Ω, γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου· ας γίνει σε σένα, όπως θέλεις" (Ματθαίος 15:28). Σκεφτείτε, πριν παραδώσετε το όπλο της προσευχής στην απογοήτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου