" Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος· θα κάνω σ' αυτόν βοηθόν όμοιον μ' αυτόν ". Γένεση 2:18.
Δεν ξέρω με ποιον τρόπο καταλήγει κανείς να παντρευτεί. Διαδρομές υπάρχουν
πολλές και ο Θεός δουλεύει με όλους τους τρόπους. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά
κομμάτια μέσα στην Αγία Γραφή που δείχνουν έναν αρκετά ασφαλή δρόμο για να
καταλήξει κανείς στον γάμο. Βέβαια, το να καταλήξεις παντρεμένος, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι θα ευτυχίσεις κιόλας, αν στην
πορεία της διαδρομής σου δεν σεβαστείς τις ίδιες αρχές με τις οποίες ξεκίνησες
το ταξίδι σου.
Και έρχομαι στο θέμα: Καλούμαστε να παντρευτούμε έναν φίλο/ μία φίλη και
να καλλιεργήσουμε αυτή τη σχέση φιλίας
για όλη μας της ζωή. Συζητώντας με φίλες / φίλους έχω
πάντα την αίσθηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν το συναίσθημα και τις εξάρσεις.
Ψάχνουν αυτό το «κάτι» που θα τους ωθήσει να «βουτήξουν» με ένταση στα νερά
μιας σχέσης, η οποία θα τους δώσει πάθος και δύναμη. Αυτή η κινητήριος δύναμη λέγεται
έλξη, ή ακόμη και έρωτας. Κι αν κάποιος ανήκει στο αντρικό φύλο, αυτό το αίτημα
γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό.
Γέλασα με κάποιον χριστιανό φίλο μου που σ’ ένα ταξίδι του στο εξωτερικό
μού μίλησε για μια κοπέλα που δούλευε σε μια chocolaterie και που για χάρη της,
όπως μου σχολίαζε γελώντας, θα άλλαζε και χώρα! Κάποια μόνο λεπτά εμπορικής
συναλλαγής και έχε βρει αυτό το «κάτι»
που έψαχνε, αλλά ήταν μάλλον μακριά!
Η έλξη έχει τη σημασία της και είναι απαραίτητη στην οικοδόμηση μιας
σχέσης. Ωστόσο, όταν ξεκινάς από την έλξη, αυτό το «κάτι» -για να μη νομίσει κανείς ότι
μιλάμε μόνο για τη σεξουαλική έλξη- και μετά ψάχνεις τα υπόλοιπα, ξεκινάς από λάθος
δρόμο. Αυτό το «κάτι», αν δεν το δεις
στην καθημερινότητά του, δεν συναναστραφείς στενά μαζί του, αν δεν του δώσεις
χρόνο να δεις πόσο ταιριάζεις μαζί του, πόσο μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μ’
αυτό το κάτι, πόσο σε καταλαβαίνει και σε κάνει ελεύθερο αυτό το κάτι (και
αντίστροφα), μπορείς να γελαστείς.
Γιατί; Γιατί μέσα στο ζευγάρι η φιλία είναι μια αξία από μόνη της, που
ούτε οι συζυγικές σχέσεις ούτε καν η κοινή πίστη μπορούν να την οικοδομήσουν.
Υπάρχουν αντρόγυνα που έχουν σεξουαλικές σχέσεις, όπως επίσης υπάρχουν αντρόγυνα που μοιράζονται την ίδια
χριστιανική πίστη και υπηρετούν μαζί στο έργο, αλλά
φίλοι πραγματικοί δεν είναι. Ο Θεός δεν έβαλε τον Αδάμ και την Εύα μέσα σε μια
κρεβατοκάμαρα, ούτε μέσα σ’ έναν ναό. Ο Θεός τούς έβαλε σ’ έναν κήπο. Και αυτό
σημαίνει ηρεμία, απόλαυση, χρώματα, λουλούδια, φρούτα, περιπάτους, συζήτηση…
φιλία! Αυτή ήταν η πρωταρχική ανάγκη που ο Θεός θέλησε να καλύψει στον Αδάμ
όταν του έδινε την Εύα. Του έδωσε έναν βοηθό, έναν όμοιό του άνθρωπο για να τον
καταλαβαίνει και να μοιράζεται μαζί του πράγματα. Και για την Εύα το ίδιο.
Κλείνοντας, η φιλία, ως το άκρως
απαραίτητο συστατικό για έναν γάμο, δεν είναι πανάκεια. Η φιλία δεν είναι σχέση
απαίτησης, αναγκαιότητας ή απειλής. Η φιλία προϋποθέτει ένα διαρκές άνοιγμα στον
άλλο, μια σταθερή πρόθεση να είσαι μαζί του. Και φυσικά θέλει χρόνο. Θέλει πολύ
χρόνο μάλιστα. Η φιλία εύκολα χάνεται και μαραίνεται, αν δεν την καλλιεργήσουμε
και αφήσουμε έγνοιες, κούραση, παράπονα, δυσκολίες του χαρακτήρα μας και εγωισμούς να τη φθείρουν. Γι’ αυτό
πολλά ζευγάρια βουλιάζουν στον γάμο τους,
γιατί αν και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, δεν είναι το παν.
Κλείνοντας, θα το επαναλάβω και ας μοιάζει ντεμοντέ: Παντρευόμαστε έναν φίλο/ μία φίλη, αλλά καλούμαστε να κρατήσουμε
αυτή τη φιλία για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου