Μα, γιατί; Τι νόημα έχει όλ' αυτό;

" [...] τώρα γνώρισα ότι εσύ φοβάσαι τον Θεό, δεδομένου ότι δεν λυπήθηκες τον γιο σου τον μονογενή για μένα". Γένεση 22:12

«Μα, γιατί; Τι νόημα έχει να περνάω όλα αυτά; Αυτός ο δρόμος δεν βγάζει κάπου…». Δεν μπορεί να μην έχετε σκεφτεί έτσι. Και αν δεν έχετε βρεθεί ποτέ σ’ αυτή τη θέση, μπορεί κάποτε να χρειαστεί να αντιμετωπίσετε παρόμοια ερωτήματα.

Είναι άλλο πράγμα να επιτρέπει ο Θεός δυσκολίες και θλίψεις στη ζωή μας και εντελώς διαφορετικό να μην μπορούμε να καταλάβουμε πού βγάζουν όλα αυτά που ο Θεός επιτρέπει.

Το να μην καταλαβαίνουμε είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζουμε μέσα στις δοκιμασίες. Διότι όταν κάτι το κατανοούμε, συνεργαζόμαστε καλύτερα με τον Θεό.

Ωστόσο, είναι όταν τα πράγματα στερούνται νοήματος για μας που δείχνουμε τι γνώμη έχουμε τελικά για τον Κύριο που επιτρέπει να μας συμβαίνουν τα ακατανόητα. Το θέμα στις θλίψεις δεν είναι τόσο να καταλάβουμε γιατί γίνονται όλα αυτά. Το θέμα είναι να δει ο Θεός τι έχουμε στην καρδιά μας. Ποια είναι τα βάθη των σκέψεών μας. Ποιους δρόμους θα επιλέξουμε όταν θα πιεζόμαστε πολύ και οι λύσεις δεν θα έρχονται. Όταν όλα και όλοι μπορεί να είναι εναντίον μας.

Είναι σε τέτοιες στιγμές που όλος ο εσωτερικός μας κόσμος έρχεται στην επιφάνεια. Είτε με μια παρατεταμένη δοκιμασία (ο Ιώβ, ο Δαβίδ εκείνα τα χρόνια που ζούσε κυνηγημένος από τον Σαούλ) είτε με μια μεγάλης έντασης δοκιμασία (η θυσία του Ισαάκ στον Αβραάμ). Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η αγωνία και ο πόνος συνδέονται με χιλιάδες ερωτηματικά. Ωστόσο, ο Θεός μπορεί να μην απαντήσει. Μπορεί στην πορεία να μην μας δοθούν πολλές εξηγήσεις σχετικά. Γιατί ας το θυμόμαστε: ο στόχος δεν είναι η εξήγηση, αλλά η φανέρωση της καρδιάς και των επιλογών μας.

Μέσα σε όλες τις παράλογες συνθήκες είναι η υπακοή και η πίστη μας στον Θεό, ανεξάρτητα από την κατανόησή μας, που θα μας βοηθήσει να μη βουλιάξουμε… ακόμη και όταν βουλιάζουμε! Μπορεί να περάσουμε μέσα από άσκημες δοκιμασίες και να νιώθουμε ολοκληρωτικά κλονισμένοι, αλλά ο Θεός θα μας κρατήσει, αν η πίστη μας και η υπακοή μας μείνουν έστω λυχνάρι που καπνίζει για τη δόξα Του.