Ο Θεός έχει χιούμορ τελικά!

" Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς· και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά·  και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι". Α' Κορινθίους 1:27-28. 

Αγαπώ ιδιαίτερα τον τρόπο σκέψης και ενέργειας του Θεού. Είναι τόσο προβλέψιμος όσο και απρόβλεπτος! Με τον Θεό το ταξίδι της ζωής είναι γεμάτο εντάσεις και εκπλήξεις, αλλά είναι πάντα ασφαλές και ευλογημένο. 

Για παράδειγμα, πίστευες ότι θα παντρευόσουν νωρίς-νωρίς και καταλήγεις να κάνεις οικογένεια μετά τα σαράντα. Θεωρούσες δεδομένο ότι θα έκανες τη δουλειά που είχες σπουδάσει, αλλά βρίσκεσαι να ασχολείσαι με εντελώς διαφορετικό πράγμα. Ήσουν ταλαντούχος, αλλά δεν κατάφερες να πετύχεις αυτά που ονειρευόσουν.

Από την άλλη μεριά, μπορεί ως μαθητής να ήσουν μόνιμος πονοκέφαλος για τους καθηγητές και τους γονείς σου, αλλά καταλήγεις να είσαι ο αριστούχος των εξετάσεων. Και όλοι σταυροκοπιούνται! Έλεγες -και άλλοι έλεγαν- ότι δεν επρόκειτο να παντρευτείς ποτέ με τα μυαλά που σήκωνες και τα ωραία χρονάκια σου, αλλά παντρεύεσαι και απορρείς ακόμη και εσύ ο ίδιος πώς έγινε αυτό. Σκεφτόσουν ότι δύσκολα θα κατάφερνες πράγματα, αλλά πήγες πολύ πιο ψηλά απ' όσο νόμιζες. 

Και πάνω απ' όλα: έλεγες ότι ο Θεός είχε τελειώσει με σένα. Τόσο πεισματάρης, ξεροκέφαλος, και άστατος ήσουν που είχες πάρει απόφαση ότι τίποτα δεν μπορούσε να κάνει ο Θεός με τον δικό σου χαρακτήρα. Όμως ο Θεός ασχολήθηκε με υπομονή μαζί σου και έκανε θαυμαστά που δεν περίμενες ούτε εσύ ούτε οι γύρω σου. 

Ναι, ο Θεός έχει χιούμορ τελικά! Εκεί που οι άνθρωποι βλέπουν μια κλειστή πόρτα, ο Θεός βλέπει μία διάπλατα ανοικτή. Εκεί που βλέπουν έναν ανόητο, ο Θεός βλέπει έναν σοφό. Εκεί που βλέπουν έναν φοβισμένο άνθρωπο, ο Θεός βλέπει έναν δυνατό χαρακτήρα. Εκεί που βλέπουν άχρηστο ανθρώπινο υλικό, χωρίς καμιά ελπίδα, ο Θεός παίρνει αυτό το τίποτα, το μεταπλάθει και μ' αυτό καταισχύνει όσους νομίζουν ότι είναι κάτι. 

Γιατί κάθεσαι και περιμένεις;

" Πόσο μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε! Με σοφία έφτιαξες τα πάντα [...] ". Ψαλμός 104:24.

Μήπως το σπίτι σας  μοιάζει λίγο με "καράβι που φεύγει"; Αυτό άκουγα συνέχεια στην εφηβεία μου από τους δικούς μου, γιατί δεν ήξερα σχεδόν ποτέ που είχα βάλει τα πράγματά μου ή γιατί μονίμως ρούχα μου έκαναν βόλτες μέσα στο σπίτι. "Καράβι που φεύγει":  πράγματα, τσάντες, ανακατωσούρα, δηλαδή... Δεν ξέρω, αλλά μεταλλάχτηκα σε άτομο τάξης και οργάνωσης σιγά-σιγά. Νομίζω ότι ο Θεός ανέστησε κάποιο γονίδιο με θαυμαστό τρόπο όταν πίστεψα σ' Αυτόν!

Θεωρώ ότι δεν μπορεί να επιβιώσει κανείς μέσα στην αταξία. Αταξία σημαίνει χάσιμο χρόνου, γιατί ψάχνεις και δεν ξέρεις που έχεις βάλει πράγματα με αποτέλεσμα να εκνευρίζεσαι. Αταξία σημαίνει επίσης οπτική κούραση και ψυχική αναστάτωση. Γυρίζεις σπίτι, αφήνεις βιαστικά όπου βρεις την τσάντα σου. Βγάζεις τα ρούχα σου και τα αφήνεις κάπου για να τα τακτοποιήσεις αργότερα, αλλά τελικά δεν το κάνεις. Το απόγευμα που θα ξαναβγείς, προσθέτεις κι άλλα, και οι υπόλοιποι που θα γυρίσουν κάνουν το ίδιο. Όποιοι μπουν στην κουζίνα, θα αφήσουν την πινελιά τους και κάποιοι δεν θα θελήσουν να βάλουν σε τάξη κάτι που βρήκαν ήδη ακατάστατο. Στο τέλος της μέρας, όλοι έχουν κουραστεί από την ανακατωσούρα που επικρατεί στο σπίτι, αλλά πιθανόν να μην φαντάζονται ότι γι' αυτό φταίει η ακαταστασία. 

Ξέρετε γιατί μας ξεκουράζει η φύση; Γιατί σ' αυτήν ο Θεός έχει βάλει τάξη. Αρμονία και τάξη είναι αποτυπώματα της θεϊκής σοφίας. Φανταστείτε έναν φυσικό κόσμο ανοργάνωτο και ακατάστατο. Θα ήταν αφόρητα κουραστικός στη ματιά και θα ερέθιζε αρνητικά τα συναισθήματά μας. Θα ήταν ταυτόχρονα μη παραγωγικός και επιβιώσιμος.

Γι' αυτό, ακολούθησε τη θεϊκή σοφία, την τάξη και την αρμονία του Θεού στο σπίτι σου. Μην κάθεσαι να περιμένεις κάποιος άλλος να κάνει αυτά που εσύ πρέπει να κάνεις. Μην ψάχνεις ποιος θα σε βοηθήσει ή θα σε απαλλάξει από τη βαρετή ασχολία να τακτοποιήσεις τις ντουλάπες σου, τα ντουλάπια σου, τα έγγραφά σου, τα εργαλεία σου.  Διευκόλυνε τη ζωή σου και τη ζωή των άλλων. Μπορεί να είσαι κουρασμένος ή να προτιμάς ν' ασχοληθείς με κάτι πιο ευχάριστο. Ωστόσο, αν κάθε μέρα βάζεις πράγματά σου που περιφέρονται εδώ και κει σε τάξη και βοηθάς λίγο στην καθαριότητα του σπιτιού, θα απολαμβάνετε όλοι σας την αρμονία του σπιτιού σας.

Δευτέρα, ευλογημένη μέρα

" Σε όλα να ευχαριστείτε· επειδή, αυτό είναι το θέλημα του Θεού σε σας εν Χριστώ Ιησού ". Α' Θεσσαλονικείς 5:18.

Σήμερα Δευτέρα, δουλειά και βιοπάλη. Λίγο ο προϊστάμενος που θα μας πρήξει πάλι με τις απαιτήσεις του, λίγο οι πελάτες που δεν ξέρουν τι θέλουν, λίγο οι τρελοί ρυθμοί που δεν αντέχονται και η ζέστη (ή το κρύο το χειμώνα) και η Δευτέρα καταντά μια από τις χειρότερες μέρες της εβδομάδας. Και πέστε μου τώρα ότι δεν γκρινιάζουμε όταν λέμε Δευτέρα, παρεκτός κι αν ξεκινά η άδειά μας τότε...

Αρχίζω τελικά να πιστεύω ότι αδικούμε την ημέρα, τους εαυτούς μας και τον Θεό. Η Δευτέρα μπορεί να γίνει μια ευλογημένη μέρα, αρκεί εγώ να δω αρκετές από τις ευλογίες που ο Θεός μού χαρίζει αυτή την ημέρα και όλες τις άλλες φυσικά.

Δευτέρα και έχω ακόμη δουλειά. Δευτέρα και θ' ανοίξω το ψυγείο να διαλέξω από τα διάφορα πράγματα που έχει μέσα για να απολαύσω το καλό πρωινό μου, βιαστικά έστω. Δευτέρα και η ντουλάπα μου έχει πολλά ωραία ρούχα να επιλέξω (ακόμη κι αν κάποια κρέμονται εκεί μέσα πάνω από δεκαετία). Δευτέρα και θα σηκωθώ στα πόδια μου, μπορεί να βάλω και τη μουσική μου να με συνοδεύει καθώς θα προσπαθώ να γίνω όμορφη/όμορφος. Δευτέρα και θα αφήσω πίσω πολλές ατέλειωτες δουλειές να με περιμένουν, αλλά θα τις τρέξω εγώ που έχω υγεία και όχι κάποιος άλλος. Δευτέρα και ίσως πτώμα στο τέλος της ημέρας, αλλά ακόμα μάχιμος/μάχιμη στη ζωή!

Θυμάμαι ένα διάστημα που με φιλοξενούσαν κάποιοι φίλοι στη Γαλλία.  Η σύζυγος είχε διάφορα προβλήματα με τη μέση της και περνούσε μεγάλα διαστήματα στο κρεβάτι. Κάποια μέρα που ετοίμαζα κάτι στην κουζίνα, εκείνη με κοιτούσε παραπονεμένα από τον καναπέ και έλεγε: "Και τι δεν θα έδινα να έκοβα όρθια μια σαλάτα..." Κι εμείς ίσως να είμαστε μέσα στα νεύρα που πρέπει να μαγειρέψουμε, να κουβαλήσουμε τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ, να πάμε στο γραφείο ή σε διάφορες υπηρεσίες για δουλειές. Τα παιδιά θα είναι πάλι στο κεφάλι μας και οι γονείς μας –ή όποιος άλλος- θα περιμένει τη βοήθειά μας, ενώ οι υποχρεώσεις θα μας κυνηγούν.

Δευτέρα και είμαι ευγνώμων. Είμαι ακόμη ζωντανή και υγιής. Νιώθω όμορφη έσω και έξω, παρά τα χιλιόμετρα που έχει γράψει όλα τα χρόνια το κοντέρ της πλάτης μου. Έχω ακόμη σπίτι να μείνω, αυτοκίνητο να κινηθώ και άτομα που με αγαπούν. Δευτέρα: ο Θεός με ευλόγησε και Τον ευχαριστώ.

Τα βασίλεια της ελευθερίας

 " Μπείτε μέσα από τη στενή πύλη· επειδή, πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που φέρνει στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα απ' αυτή ". Ματθαίος 7:13.

Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα Του και την ομοίωσή Του. Ο άνθρωπος είναι μέτοχος, μέσα σε συγκεκριμένα όρια, των δικών Του θεϊκών ιδιοτήτων. Για παράδειγμα, ο Θεός είναι ένα σκεπτόμενο και ελεύθερο ον, που αισθάνεται, δημιουργεί, έχει προθέσεις και σκοπούς. Ο άνθρωπος επίσης. Το πιο σημαντικό δώρο που έκανε ο Θεός στον άνθρωπο ήταν η ελευθερία. Και  ο άνθρωπος έκανε χρήση αυτής της ελευθερίας μέσα στην Εδέμ. Ο Θεός δεν παρενέβη για να "προλάβει" την έκφραση της ανθρώπινης ελευθερίας, ούτε ανάγκασε τον άνθρωπο να ακολουθήσει τα δικά Του σχέδια.

Από τότε όλοι μας μπορούμε να επιλέγουμε μόνοι μας τους σκοπούς μας και τα μέσα για να τους πραγματοποιούμε. Είμαι ελεύθερος σημαίνει ότι μπορώ, τουλάχιστον μέσα στα πλαίσια του νόμου και του κράτους, να διαλέγω ελεύθερα τι είδους ζωή θέλω να ζήσω όσο υπάρχω.

Στον χώρο του ουρανού κυρίαρχος είναι ο Θεός. Εκεί έχει το απόλυτο δικαίωμα να εκφράζει τη δική Του ελεύθερη βούληση και να θέτει τους δικούς Του όρους. Και εδώ στη γη έχει βέβαια αυτό το δικαίωμα. Ωστόσο, συνειδητά αυτοπεριοριζόμενο λόγω της ελευθερίας που χάρισε στον άνθρωπο, ο οποίος εξακολουθεί να πραγματώνει ελεύθερα τους σκοπούς του. Ακόμη και όταν κάποτε καταλήγουν εγωιστικοί, μοχθηροί, ακόμη και σατανικοί.

Θα μπορούσαμε να πούμε γενικευτικά και απλουστευτικά ότι η γη είναι το βασίλειο της ελευθερίας του ανθρώπου, ενώ ο ουρανός είναι το βασίλειο της ελευθερίας του Θεού. Πολλοί άνθρωποι θα χαθούν αιώνια - και χριστιανοί δυστυχώς- γιατί δεν θέλησαν να λάβουν ποτέ σοβαρά υπόψη τους Εκείνον που τους έδωσε τη ζωή και την ελευθερία. Έζησαν για τους εαυτούς τους και όπως τους άρεσε. Έζησαν επιλέγοντας βολικά. Κάποιοι άλλοι, αρκετοί θέλω να πιστεύω, θα ζήσουν μαζί Του αιώνια. Δόθηκαν στον Χριστό, τους συνέφερε δεν τους συνέφερε. Γι' αυτούς, η στενή πύλη δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει φαρδιά.

Δεν θα μπουν όλοι στον ουρανό. Ας μη μας κακοφαίνεται ο διαχωρισμός, γιατί είναι δίκαιος και από τις δύο πλευρές. Ο Θεός επιλέγει ποιος και με ποιους όρους θα μπει στον χώρο που Του ανήκει απόλυτα. Αλλά και ο άνθρωπος επιλέγει εδώ κάτω, λέγοντας ναι ή όχι στον Θεό κάθε μέρα και με πάρα πολλούς τρόπους.

Κι αν συνεργαζόμασταν;

" Καλύτεροι οι δύο παρά ο ένας· επειδή, αυτοί έχουν καλή αντιμισθία στον κόπο τους [...] και το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα ". Εκκλησιαστής 4:9,12.

Πριν λίγο καιρό παρακολούθησα ένα σεμινάριο για νέους τρόπους διδασκαλίας στην εκπαίδευση και είπα να κάνω ένα πείραμα στα παιδιά που διδάσκω. Έτσι, σε μια επανάληψη έδωσα σε μια ομάδα μια μετάφραση στον υπολογιστή και τους ζήτησα να συνεργαστούν για να την κάνουν. Τούς άφησα να μοιράσουν τους ρόλους και να δουλέψουν μόνοι τους, επεμβαίνοντας μόνο όταν η ομάδα δεν μπορούσε να αποφασίσει για τη σωστή έκφραση ή όταν ο πιο θαρραλέος "διόρθωνε" με λάθη τα σωστά που κάποιος άλλος ντροπαλός έλεγε. Δεν θα σας πω ότι διασκέδασαν μόνο, θα σας πω ότι δεν γκρίνιαξαν για τη δυσκολία και τον όγκο της δουλειάς. Ζήτησαν μάλιστα να το ξανακάνουν!

Οι έφηβοι συνεργάστηκαν. Είναι παιδιά και δεν έχουν ακόμη δομήσει πολύπλοκη σκέψη. Συνεργάστηκαν γιατί είχαν ένα κοινό γραπτό να παραδώσουν και δεν θα σπαζοκεφάλιαζαν μόνοι τους, αλλά θα συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον στις ελλείψεις του. Συνεργάστηκαν, τέλος, γιατί δεν είχαν να ανταγωνιστούν για την πρωτιά. Αν και είχα δισταγμό για το χάος που θα μπορούσε να προκύψει και για τα λάθη που θα μπορούσαν να γίνουν από τους λιγότερο καλούς - ή τους "έξυπνους"-, το πείραμα πέτυχε.

Εμείς, οι μεγαλύτεροι, δυσκολευόμαστε να συνεργαστούμε σε κοινούς στόχους. Κι όμως, έχουμε τόση ανάγκη ο ένας τον άλλο. Ανάγκη να πάρουμε από το δυναμικό του άλλου. Ανάγκη να διδαχτούμε από τον άλλο. Ανάγκη να είμαστε δίπλα-δίπλα και όχι απέναντι, ή μόνοι, σ' έναν πολυκερματισμένο και συγκρουσιακό κόσμο.

Αλλά θα πει κανείς ότι δεν ταιριάζουμε με όλους. Θα πει, επίσης, ότι είναι ζήτημα διαφορετικών θεμελιακών αρχών. Θα πει ότι δεν μπορούμε να εκτελέσουμε τους στόχους μας όταν δεν συγκλίνουν με τους στόχους άλλων χριστιανών της κοινότητάς μας. Όμως, μήπως πίσω απ' όλα αυτά που προτάσσουμε υπάρχουν δικές μας πολύπλοκες σκέψεις και ανασφάλειες; Μήπως υπάρχει καχυποψία και όχι εμπιστοσύνη; Τέλος, μήπως αισθανόμαστε αυτάρκεις; Το "γραπτό", το γράφουμε και μόνοι μας, δεν χάλασε ο κόσμος. Δεν έχει σημασία αν θα είναι μέτριο. Δεν πειράζει αν σκοτωθούμε για να πετύχουμε αυτή τη μετριότητα. Τουλάχιστον δεν θα έχουμε κανέναν "έξυπνο" πάνω από το κεφάλι μας να διορθώνει "τα σωστά μας". Παρεκτός κι αν τολμήσουμε να κάνουμε και εμείς ένα πείραμα, βάζοντας κάποια πράγματα στην άκρη.

Ευτυχισμένος : Με ή χωρίς ανθρώπους;

 "Μαρκάριος  καθένας που φοβάται τον Κύριο [...] Η γυναίκα σου θα είναι σαν εύκαρπη άμπελος, στα πλάγια του σπιτιού σου· οι γιοι σου σαν νεόφυτα ελιόδεντρων, ολόγυρα στο τραπέζι σου". Ψαλμός 128: 1, 3.

Ευτυχισμένος, με ή χωρίς ανθρώπους; Μα, φυσικά με ανθρώπους, θα πείτε. Ποιος μπορεί να ευτυχήσει μόνος του; Ναι, θεωρητικά έτσι είναι. Ωστόσο, η πράξη δείχνει ότι όσο περισσότερο επικοινωνούμε με τους ανθρώπους, τόσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματά μας! Και ξέρετε γιατί; Γιατί είμαστε άνθρωποι με διαφορετικούς χαρακτήρες, με διαφορετικό τρόπο ανατροφής και σκέψης, με διαφορετικές εμπειρίες. Και το κυριότερο: Γιατί μας έπλασε διαφορετικούς ο Θεός και δεν πήρε ένα "πατρόν", ένα και μοναδικό τέλειο σχέδιο, και πάνω σ' αυτό να κόψει και να ράψει όλους μας.

Ευτυχώς, θα ήταν ελλιπής και αφόρητα μονότονος ο κόσμος. Τελικά, είναι χάρη σ' αυτή τη διαφορετικότητα των χαρακτήρων που μπορούμε να δημιουργούμε κάτι το ξεχωριστό και το ολοκληρωμένο. Βέβαια, είναι πάλι εξαιτίας της ανθρώπινης πολυμορφίας που ερχόμαστε σε σύγκρουση και δυσανασχετούμε με τους γύρω μας σ' έναν κόσμο που δεν είναι παράδεισος.

Μια έρευνα για την ευτυχία και τη μακροημέρευση κατέληγε στο συμπέρασμα ότι μακροημερεύουν και ευτυχούν όχι οι πλούσιοι ή οι πετυχημένοι, αλλά τα άτομα εκείνα που διατηρούν όμορφες σχέσεις με τον/τηνσύζυγό τους, την οικογένειά τους και τους φίλους τους. 

Όμορφες σχέσεις, πολύ καλό ακούγεται! Έχω πράγματι όμορφες σχέσεις με όλα τα μέλη της οικογένειάς μου και τα άτομα που αγαπώ, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει καθόλου να εκνευρίζομαι και ενίοτε να συγκρούομαι μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι αρκετές φορές μού τη δίνουν και θέλω τον χώρο και τον χρόνο μου -όπως και αυτοί τον δικό τους αντίστοιχα- για ν' ανανεωθούμε. Φυσιολογικό, αφού κανείς μας δεν μοιάζει με τον άλλο, ούτε είναι "αυτοκόλλητος" με τον άλλο. Αλλά χάρη στον Θεό, ναι, οι σχέσεις καταλήγουν όμορφες, παρά την παροδική ασυνεννοησία.

Ο Θεός ξέρει ότι δεν είμαστε ίδιοι, εφόσον δεν μας έφτιαξε όλους ίδιους. Ο ένας είναι της βόλτας και της συναναστροφής, ενώ ο άλλος είναι του σπιτιού και του βιβλίου. Ο ένας επιθυμεί την τάξη και την οργάνωση, ο άλλος ονειροπολεί και δεν ξέρει σχεδόν ποτέ που έχει βάλει τα πράγματά του. Ο ένας θέλει να κάνει οικονομία και ο άλλος θέλει να σπαταλάει μικροποσά που κάνουν τον οικονόμο να γκρινιάζει. Ο ένας δίνει συμβουλές και ο άλλος κάνει τα δικά του. Πιστεύω ότι οι συγκρούσεις και οι διαφωνίες δεν είναι το βασικό πρόβλημα των ανθρώπων. Όλα αυτά έρχονται όχι για να συγκρουόμαστε εσαεί, αλλά για ν' αλλάζουμε. Αυτό είναι το κλειδί των πετυχημένων σχέσεων. Ο Θεός μάς μαθαίνει διαρκώς ν' αφήνουμε για χάρη του άλλου κάτι από τον εαυτό μας, και αυτός με τη σειρά του να αφήνει για χάρη μας κάτι από τον εαυτό του. Μόνο τότε οι σχέσεις μας γίνονται όμορφες. Και μόνο τότε μπορούμε να ευτυχήσουμε και να μακροημερεύσουμε.

Φίλε μου Ιωνάθαν, να με θυμάσαι...

" Σε κάθε καιρό αγαπάει ο φίλος ..." Παροιμίες 17:17.

Αν θέλεις να ξέρεις πόσους πραγματικούς φίλους έχεις, δες ποιοι στέκονται δίπλα σου στις δυσκολίες σου. Ποιοι είναι κοντά σου χωρίς να τους εκλιπαρήσεις την αγάπη τους και τη συμπαράστασή τους. Μην τους μετρήσεις με τα χρόνια της φιλίας. Μην κοιτάς με ποιους τηλεφωνιέσαι κάθε τόσο ή ποιοι συνομιλούν μαζί σου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μη μετρήσεις τους φίλους σου με όσους συμμετέχουν στις χαρές και στις επιτυχίες σου. Οι περισσότεροι θα είναι παρόντες σε τέτοιες στιγμές. 

Θα καταλάβεις ποιοι πραγματικά σε νοιάζονται όταν δεν θα έχεις και πολλά πράγματα να τους προσφέρεις. Θα δεις ποιοι ήταν και είναι αληθινοί φίλοι σου όταν θα είσαι άνεργος, μόνος, χωρισμένος, χήρος, πονεμένος. Θα το καταλάβεις, γιατί θα είναι οι μόνοι που θα είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν κάτι για σένα. Και μάλλον η λίστα σου θα περιέχει λίγα ονόματα και ονόματα που ίσως δεν περίμενες να είχε. 

Ο Θεός κατάλαβε οριστικά ότι ο Αβραάμ ήταν ένας πραγματικός φίλος Του, που θα μπορούσε να εμπιστευτεί, όταν ο Αβραάμ προσέφερε θυσία τον Ισαάκ. Ο απόστολος Παύλος συνειδητοποίησε πόσοι ήταν πραγματικοί φίλοι του (αφήνω τη λέξη αδελφοί, γιατί τέτοιοι σίγουρα υπήρχαν), όταν έγραψε στον Τιμόθεο ότι κατά την πρώτη του απολογία δεν του παραστάθηκε κανένας, αλλά όλοι τον εγκατέλειψαν (Β' Τιμόθεο 4: 15). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είχαν κάποιους λόγους. Αλλά δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι πραγματικοί φίλοι του δεν ήταν. Ο Παύλος ευχόταν να μην τους λογαριαστεί η "απουσία τους" (Β' Τιμόθεο 4: 15).  Μάλλον δεν είχαν και πολύ σοβαρούς λόγους για να μην παρασταθούν στις δύσκολες στιγμές του φίλου τους.

Πόσους αληθινούς φίλους έχεις; Και το αντίστροφο : είσαι πραγματικός φίλος;

Δεν πιστεύω σε εξωκοσμικές δυνάμεις... Αλήθεια, τι λέει το ζώδιό μου σήμερα;

" Δύο κακά έπραξε ο λαός μου· εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό ". Ιερεμίας 2:13.

Μια από τις συνήθειές μου είναι η καθημερινή ενημέρωση για την παγκόσμια και εθνική επικαιρότητα. Αλλά δεν περιμένω φυσικά όταν πλοηγούμαι στην αρχική σελίδα μιας σοβαρής εθνικής εφημερίδας να ξεκινήσω την ενημέρωσή μου με τις συμβουλές των ζωδίων!

Μα, ναι, γιατί το είχα ξεχάσει αυτό; Πώς είναι δυνατόν ν' αρχίσω επιτυχημένα την ημέρα μου και να διαχειριστώ κρίσιμες αποφάσεις και συναντήσεις, χωρίς να ξέρω πρώτα τι κάνει η Σελήνη στον Τοξότη; Λοιπόν, αφήνω την πρωινή επικαιρότητα που ήθελα να διαβάσω και πάω στον Τοξότη...

Ξέρετε πόσοι άνθρωποι διαβάζουν τα ζώδια; Φυσικά και ξέρετε. Πάρα πολλοί το κάνουν για πλάκα, ενώ άλλοι τα παίρνουν στα σοβαρά. Αυτή είναι η εποχή του ορθολογικού ανθρώπου που απομάγευσε τον κόσμο και δεν πιστεύει πλέον σε εξωκοσμικές και μυστικιστικές δυνάμεις.

Τηλεοράσεις, ψηφιακά μέσα, περιοδικά, όλα είναι "αθώα" στρατευμένα να σε συμβουλέψουν με τους "ειδικούς" τους πώς να διαχειριστείς καλύτερα τη ζωή σου. Θα χάσεις μόνο δύο-τρία λεπτά χρόνο για να μάθεις τι λέει το ζώδιό σου. Ίσως γελάσεις κιόλας, γιατί κάποια απ' αυτά ταιριάζουν γάντι στην περίπτωσή σου... Περίεργες πράγματι αυτές οι "ανύπαρκτες" δυνάμεις. Ωστόσο, δεν θα σκεφτόσουν μάλλον ποτέ να χάσεις δύο-τρία λεπτά χρόνο για να ζητήσεις από τον Θεό να φροντίσει τη μέρα σου και να οδηγήσει τις αποφάσεις της ζωής σου. Γιατί, άραγε;

Ανάμεσα στα επιχειρήματα που προτάσσονται είναι : Τι λόγο έχει ο Θεός για το μέλλον ; Μη χάνεις χρόνο να σκεφτείς τι μπορεί να κάνει ο Χριστός στη ζωή σου. Μην μπεις  καλά-καλά στον κόπο να Τον συμβουλευτείς. Είσαι λογικός άνθρωπος και ορίζεις μόνος σου τη μοίρα σου. Άσε στην άκρη  τις "αόρατες" δυνάμεις.

 Αν έβαζαν έναν κήρυκα να δώσει χριστιανικές συμβουλές στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες, όπως ακριβώς γίνεται με τα ζώδια, θα γινόταν επανάσταση. Τέτοια οπισθοδρόμηση; Πού ζούμε, στον Μεσαίωνα; Τι ανάγκη τα έχουμε αυτά; Ποιος ασχολείται με εξωκοσμικές δυνάμεις; Πολλοί ασχολούνται, αλλά ασχολούνται δυστυχώς με τις λάθος δυνάμεις.

Η επιτυχία σου είναι σίγουρη όταν…

Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις έχουν ήδη αρχίσει και χιλιάδες υποψήφιοι θα προσπαθήσουν αυτές τις μέρες να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, προκειμένου να πραγματοποιήσουν το όνειρο για το οποίο κόπιασαν τόσα χρόνια.

Το άγχος, η συσσωρευμένη κούραση, η πιθανότητα να μην καταφέρουν τελικά να επιτύχουν τον προσωπικό τους στόχο, αλλά να βρεθούν σε μια άλλη σχολή απ’ αυτή που είχαν ονειρευτεί, κάνουν τις Πανελλήνιες εξετάσεις να μοιάζουν σαν την αρχή και το τέλος του κόσμου για τους μαθητές.

Γιατί επιτυχία σημαίνει να πετύχεις αυτό ακριβώς που ήθελες, που σχεδίαζες και για το οποίο αγωνίστηκες… Σωστό, ναι, γιατί όχι;

Η επιτυχία, όμως, δεν ορίζεται μόνο μ’ αυτό τον τρόπο. Επιτυχία σημαίνει, επίσης, να ξέρεις ότι είσαι μέσα στο θέλημα του Θεού, του μόνου ικανού και σοφού να ξέρει το μέλλον σου και το καλό σου.

Επιτυχία σημαίνει να περάσεις σε μια σχολή που μπορεί να μην είναι η πρώτη σου επιλογή και να ανακαλύψεις στην πορεία ότι ήταν ό,τι το καλύτερο για σένα.

Επιτυχία σημαίνει να κάνεις μια δουλειά που δεν σε εκφράζει απόλυτα ή δεν ανταμείβεσαι όπως θα έπρεπε και να ανακαλύψεις ύστερα ότι κάτι ήξερε ο Θεός που σε έσπρωξε σ’ αυτήν.

Επιτυχία σημαίνει να παντρευτείς έναν άνθρωπο που μπορεί να μην ήταν ό,τι είχες ονειρευτεί και να ανακαλύψεις στη συνέχεια ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάλληλος για εσένα.

Επιτυχία είναι να εμπιστευτείς τον Θεό όταν κατευθύνει τη ζωή σου.

Καλή επιτυχία στους υποψήφιους των Πανελληνίων Εξετάσεων.

Ένα μεγάλο έλλειμμα για τη χώρα μας

" Αν κάποιος υπερισχύσει ενάντια στον έναν, οι δύο θα του αντιταχθούν· και το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα". Εκκλησιαστής 4:12.

Οι λέξεις έλλειμμα, χρέος, μεταρρυθμίσεις, αλλαγή νοοτροπίας είναι στην ημερησία διάταξη του πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου της χώρας μας. Τα πράγματα προχωρούν τόσο αργά και απρόθυμα που αισθάνεσαι ότι όλο κάτι γίνεται, αλλά στο τέλος τίποτα δεν γίνεται!

Τι γίνεται με τις πολιτειακές αρετές και υποχρεώσεις όλων ανεξαρτήτων των πολιτών;  Οι χριστιανοί δεν εξαιρούνται, διότι οφείλουν ως πολίτες αυτής της χώρας και αυτής της ζωής (μέχρι να αναχωρήσουν τουλάχιστον) να έχουν άποψη και συμμετοχή για ό,τι γίνεται στην εποχή τους. Υπογραμμίζω, λοιπόν, αυτό που όλοι ξέρουν: ένα μεγάλο έλλειμμα για τη χώρα μας είναι η έλλειψη κουλτούρας συνεργασίας και εμπιστοσύνης. Δεν ακούς εύκολα το "εμείς" αλλά το "εγώ". Το "εμείς": δηλαδή, η χώρα μας. Ακούς το "εγώ" : δηλαδή, ΕΓΩ, εγώ και η οικογένειά μου. Δεν έχουμε μάθει να συνεργαζόμαστε ισότιμα, ενώ με τη συνεργασία συχνά εννοούμε : Ακολούθησε το σχέδιο μου, δεσμεύσου στο όραμά μου. Μη διαφωνείς. Κατάληξε κορόιδο... Μήπως δεν το ξέρουμε ότι είναι έτσι; Γι' αυτό οι περισσότεροι ακολουθούν την πορεία του "μοναχικού καβαλάρη", ο καθένας για τον εαυτό του και το σπίτι του.

Κάποιες παγιωμένες νοοτροπίες και στάσεις ζωής χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους μιας περιοχής ή μιας χώρας. Ο Απόστολος Παύλος επιβεβαίωνε τον 1ο μ.Χ αιώνα για τους Κρητικούς τη ρήση ενός δικού τους προφήτη και φιλοσόφου του 6ου αιώνα, του Επιμενίδη, που είχε πει : «Οι Κρητικοί είναι πάντοτε ψεύτες, κακά θηρία, οκνηροί αδηφάγοι» (Τίτος 1:12). Πόσους αιώνες μετά κι όμως, στερεότυπα και νοοτροπίες δεν είχαν αλλάξει!

Είναι μεγάλο το έλλειμμα της χώρας, γιατί το "εγώ" του μικρόκοσμού μας και η καχυποψία δεν λένε να ξεπεραστούν. Αλλαγή νοοτροπίας δεν έρχεται μόνο με πολιτειακά νομοθετήματα που θα "εξαναγκάσουν" τους πολίτες να συνεργάζονται και να εμπιστεύονται. Αυτό αποτελεί ταυτόχρονα  απόφαση προσωπικής επιλογής και ευθύνης.

Και στις χριστιανικές μας κοινότητες, μήπως λειτουργούμε ως "μοναχικοί καβαλάρηδες" και εκεί; Δεσμευμένοι στο "εγώ" της τοπικής μας συνάθροισης και του έργου μας. Κλεισμένοι στο "εγώ" του σπιτιού μας. Στο "εγώ" που δεν θέλει άλλα αφεντικά ή κριτική πάνω από το κεφάλι του. Στο "εγώ" που δεν θέλει να συσχετιστεί με τον άλλον, που μας ξεβολεύει και μας εκνευρίζει. Γιατί είναι πολύ "αυστηρός" και "νομικιστής". Γιατί είναι πολύ "χλιαρός" και "συμβιβασμένος". Γιατί δεν συγκλίνουν τα συμφέροντά μας. Γιατί μας κοιτάει περίεργα τέλος πάντων!

Αναρωτιέμαι πόσοι θα ήθελαν ν' αλλάξουν... Ο "μοναχικός καβαλάρης"  είναι ο καλά κρυμμένος μας εγωισμός στον θρόνο. Και αυτόν δεν θέλει να τον κατεβάσει κανείς από εκεί. Καλά αρμενίζουμε. Έχουμε στη ζωή αυτό που μας αξίζει και αυτό που επιλέγουμε.

Να ήξερα τι να μπορούσα να κάνω για σένα

" Ο μεν Πέτρος φυλασσόταν, λοιπόν, μέσα στη φυλακή· όμως, από την εκκλησία γινόταν γι' αυτόν ακατάπαυστη προσευχή προς τον Θεό ". Πράξεις Αποστόλων 12:5.

Λοιπόν, δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω για σένα. Σ' αγαπώ τόσο πολύ και στενοχωριέμαι που βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Στενοχωριέμαι που η ζωή σου έχει ερωτηματικά. Λυπάμαι που υπάρχουν τόσες πολλές ώρες που είσαι μόνος/μόνη. Αν περνούσε κάτι από το χέρι μου, αν μπορούσα να σε βοηθήσω, αν είχα τη δυνατότητα να σε ανακουφίσω...

Κι όμως, μπορώ να κάνω πράγματα για σένα! Και εσύ μπορείς να κάνεις πράγματα για μένα. Τι; Να προσεύχομαι. Και να προσεύχεσαι. Τουλάχιστον αυτό μπορούμε να το κάνουμε  όλοι μας, έτσι δεν είναι;

Αλλά το να προσευχόμαστε δεν σημαίνει να ψελλίζουμε μια βιαστική προσευχή όποτε το θυμηθούμε, λέγοντας : "Κύριε, ευλόγησε τον τάδε, την τάδε. Κάνε κάτι γι' αυτούς. Αμήν". Αν θέλουμε να βοηθήσουμε πραγματικά τους άλλους με την προσευχή μας, θα δεσμευτούμε να προσευχόμαστε συστηματικά, φέρνοντας συγκεκριμένα αιτήματα που τους απασχολούν.

Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν φορές που η καλύτερη πρόθεση για βοήθεια δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, γιατί υπάρχουν θέματα που δεν λύνονται με ανθρώπινες επεμβάσεις. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να παραιτηθούμε. Υπάρχει πάντα μια πηγή ανεξάντλητης βοήθειας και αυτή είναι ο Θεός. Αν ξέρουμε ότι "πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου που γίνεται ένθερμα" (Ιάκωβος 5:16), και αν πέρα από τη γνώση μας, το πιστεύομε κιόλας, γιατί να μην το κάνουμε;

Ο Πέτρος δεν ελευθερώθηκε από τη φυλακή χάρις στις ολονύκτιες και ένθερμες προσευχές του. Φυσικά, θα έκανε το μέρος του. Ωστόσο, την τελευταία του -θεωρητικά- βραδιά τον βλέπουμε να κοιμάται, όταν μια ολόκληρη εκκλησία (δηλαδή, οι φίλοι του) προσευχόταν. Ότι ένας άγγελος τού άνοιξε δρόμο προς την ελευθερία την τελευταία εκείνη νύχτα είναι κάτι που κανένας δεν το περίμενε.

Οι απαντήσεις του Θεού στα δικά μας ζητήματα ή τις κλειστές πόρτες είναι απίθανες, απρόβλεπτες και ανεξάντλητες. Να είστε σίγουροι ότι τέτοιου είδους απαντήσεις περνούν από κάποια υψωμένα σε προσευχή χέρια. Τα δικά μου, τα δικά σου. Τα δικά μας.