Στην ανυπακοή και την αμαρτία κάποιου, πώς να φερθώ ;

 

Ωραία, είναι σαν να ζητά κανείς να του πουν γενικευτικά τι διαιτολόγιο να ακολουθήσει κάποιος καρδιοπαθής. Υπάρχουν γενικές κατευθύνσεις για τη δίαιτα των καρδιοπαθών - όπως και για την αντιμετώπιση της αμαρτίας-, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί να κάνεις πολύ περισσότερες ερωτήσεις, προκειμένου να αξιολογήσεις σωστά την εικόνα του όποιου «ασθενούς» και κυρίως αν έχει την πρόθεση ν’ ακολουθήσει τα όσα θα του υποδείξεις.

Αν στην ανυπακοή και την αμαρτία δείξεις αγάπη, χωρίς όμως αλήθεια, δικαιοσύνη και κρίση, κινδυνεύεις να σπρώξεις τον αμαρτάνοντα στη μη συνειδητοποίηση της κατάστασής του, καθώς  και στη συνήθεια. Ποια συνήθεια; Ότι δεν τρέχει τίποτα σοβαρό: ο Θεός ξέρει ότι έχει να κάνει με αμαρτωλούς, αθεράπευτα αμαρτωλούς, χριστιανούς και μη, οπότε, δέχεται τις συμπεριφορές τους.

Ο Ιωνάς ήταν άνθρωπος του Θεού που δεν υπάκουσε στην αποστολή που του δόθηκε, γι’ αυτό αντιμετώπισε μια δεινή κατάσταση. Ο Ιωνάς δέχθηκε την παιδαγωγική του Κυρίου και την αγάπη Του! Ρίχτηκε στη θάλασσα, παρόλο που οι συνταξιδιώτες του προσπάθησαν μάταια να τον σώσουν. Κατέληξε να αγωνιά στην κοιλιά του κήτους, όπου έμεινε για τρεις μέρες,  μέχρι να συνειδητοποιήσει τα γεγονότα, σε μια απόπειρα αγάπης του Θεού να τον φυλάξει και να τον παιδαγωγήσει.

Το γρήγορο χάδι, η βιαστική πλατιά αγκαλιά, η πληθωρική αγάπη, πριν τη συνειδητοποίηση και τη μεταμέλεια, είναι ανθρώπινο σφάλμα κρίσης.  Ο θλιμμένος πατέρας αγκάλιασε αμέσως το άσωτο παιδί του, αλλά ο άσωτος γιος είχε προλάβει το κήρυγμα του πατέρα του! Το είχε κάνει ο ίδιος πολλές φορές νωρίτερα στον εαυτό του. Ο άσωτος γιος δεν είχε  μόνο γευτεί τους καρπούς τις αμαρτίας του, αλλά είχε κατανοήσει στο πετσί του όλα όσα ο πατέρας του θα του έλεγε. Είχε προηγηθεί στην μετάνοια του, την οποία έκανε και μπροστά στον ίδιο, οπότε τα λόγια περίσσευαν και έμενε μόνο η ζεστή αγκαλιά του πατέρα.

Αν με πρόδωσαν, πώς να φερθώ; Αν με υποτιμούν, πώς να φερθώ; Στην ανυπακοή και την αμαρτία κάποιου, πώς να φερθώ;  Δες την πρόθεση καρδιάς του ανθρώπου, τι κατάλαβε το άτομο από όσα συνέβησαν ή είπατε, τι εσύ διδάσκεσαι εσύ μέσα απ’ αυτό. Ζήτησε από τον Θεό να σου δώσει σπλάχνα αγάπης και ορθής κρίσης, διότι τα τυποποιημένα «διαιτολόγια», για να ξαναπάμε την αρχή, δεν βοηθούν όλους τους πάσχοντες.  

«Όποιος αγαπάει παιδεία, αγαπάει γνώση· όποιος, όμως, μισεί τον έλεγχο, είναι άφρονας». Παροιμίες 12:1.

 

Φέτος τα Χριστούγεννα μοιράσου τον Χριστό που βρήκες

 

Και ενώ οι μάγοι έχουν ολοκληρώσει την αναζήτησή τους να βρουν και να προσκυνήσουν τον νεογέννητο Χριστό, και ενώ οι ποιμένες έχουν ακούσει το χαρμόσυνο μήνυμα των αγγέλων και έχουν υπακούσει, υπάρχει μια ομάδα ατόμων τόσο κοντά στον Ναό, τόσο γαλουχημένων στις υποσχέσεις του Θεού και τόσο ικανών στις ερμηνείες των Γραφών, που, όμως, αποτυγχάνουν παντελώς να δουν: Οι αρχιερείς και οι γραμματείς!

Τους λυπόμαστε για την πώρωση της καρδιάς τους. Ωστόσο, αυτή φαίνεται είναι η μοιραία αργή κατάληξη όλων εκείνων που συνηθίζουν να παίρνουν δεδομένα πράγματα, έχοντας συνηθίσει τους εαυτούς τους σε πνευματικές (χριστιανικές) ρουτίνες.  Όλων εκείνων που παύουν να αναρωτιούνται για τους εαυτούς τους, που ξεχνούν να εξετάσουν τη ζωή τους, που δεν λαχταρούν ζωντανές αποκαλύψεις του Θεού, που παύουν να συμμερίζονται τις αναζητήσεις τους με τους άλλους. Αρκούνται περισσότερο να γίνουν μέρος ενός συστήματος που κινείται πάνω στις ράγιες της συνήθειας.

Οι γραμματείς και οι αρχιερείς είχαν αποτύχει στην αποστολή τους γιατί είχαν επικεντρωθεί σε λάθος στόχο. Είναι απλό: όταν επικεντρώνεσαι στον εαυτό σου και στην πνευματικότητά σου [όλα αυτά γίνονται πρωτίστως για μένα], όταν γραπώνεσαι σε κανόνες και σε τύπους για να καθορίσεις την πνευματική σου σχέση, κινδυνεύεις να αμελήσεις τη ζωντανή σχέση σου με τον Θεό. Αξία δεν έχει πλέον να γνωρίσεις βαθύτερα τον Κύριο και μετά να Τον μοιραστείς με τον έξω κόσμο. Αξία καταλήγει να γίνει ένα κλειστό, εσωστρεφές σύστημα, θρησκευτικής και ηθικής τάξης που το υπηρετείς απαρέγκλιτα για να υπάρχεις και να αναγνωρίζεσαι

Έχετε αναρωτηθεί γιατί ενώ όλη η πόλη ταράχτηκε από την έρευνα των μάγων, οι γραμματείς και οι αρχιερείς  δεν συγκλονίστηκαν; Έδωσαν όλες τις ορθές πληροφορίες σύμφωνα με τις Γραφές για το πού γεννιέται ο Χριστός, αλλά δεν κούνησαν το πόδι τους ένα χιλιοστό για δική τους προσωπική αναζήτηση. Η αναζήτησή τους είχε κλείσει στις μελέτες, τους τύπους και στη συνήθεια.

Και φέτος τα Χριστούγεννα, πολλοί θα κηρύξουν τον Μεσσία και τη σωτηρία. Άλλοι θα συμμετάσχουν στα κάλαντα, θα οργανώσουν γιορτές, ποικίλα εκκλησιαστικά προγράμματα θα τρέξουν. Όμως,  οι ζεστοί προσκυνητές θα κάνουν ένα βήμα ακόμη: Θα τρέξουν να συναντήσουν προσωπικά τον Σωτήρα, να Του δώσουν τα δώρα της ψυχής τους και να μοιραστούν τις αλήθειες Του  με όσους πραγματικά Τον ψάχνουν.  

“Και καθώς ο βασιλιάς Ηρώδης το άκουσε, ταράχτηκε, και μαζί του ολόκληρη η Ιερουσαλήμ, και αφού συγκέντρωσε όλους τούς αρχιερείς και τους γραμματείς τού λαού, ρωτούσε να μάθει απ' αυτούς, πού γεννιέται ο Χριστός. Και εκείνοι τού είπαν: Στη Βηθλεέμ τής Ιουδαίας· επειδή, έτσι είναι γραμμένο διαμέσου τού προφήτη…” Ματθαίος 2:3-5.

Ο Θεός που ευλογεί, χωρίς να κρύβει την αλήθεια

Κανείς δεν θα ήθελε να έχει στο παρελθόν του, ή σ’ εκείνο της οικογένειάς του, μελανά σημεία που τον εκθέτουν και βλάπτουν τη φήμη του. Εμείς οι άνθρωποι θέλουμε να φανερώνουμε ένα όμορφο προφίλ, κρύβοντας όσο πιο βαθιά τα σφάλματα και τις ντροπές μας. Παράλληλα, προβάλουμε τις επιτυχίες μας και τις ευλογίες των οικογενειών μας.

Στο γενεαλογικό δέντρο του Χριστού, όπως το καταγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, υπάρχουν αρκετοί ευλογημένοι πρόγονοι αλλά και άλλοι που η ιστορία τους δεν είναι η καλύτερη. Υπάρχουν επίσης αναφορές σε τέσσερις γυναίκες-εκτός από τη μητέρα του Χριστού-, που ξεφεύγουν από το τυπικό ευλογημένο πλαίσιο που είναι οικείο στο νου μας. Η Θάμαρ, η Ραχάβ (Ραάβ) ειδωλολάτρισσα πόρνη, η Ρουθ, η άλλη εθνική-ειδωλολάτρισσα νύφη και τέλος η Βηθ-σαβεέ, η γυναίκα του Ουρία. Βέβαια στη συνέχεια, κατόπιν μοιχείας και φόνου, γυναίκα του βασιλιά Δαβίδ και μητέρα του διαδόχου του θρόνου, Σολομώντα.

Ο Θεός τολμά να λέει αλήθειες ακόμη και όταν αυτές εκθέτουν τα άτομα, ακόμη και όταν προκαλούν μια αμήχανη στάση για τον χαρακτήρα του Θεού και τη δικαιοσύνη Του. «Ο βασιλιάς Δαβίδ γέννησε τον Σολομώντα από τη γυναίκα τού Ουρία…» (Ματθαίος 1:6). Όσοι αιώνες και αν είχαν περάσει η Βηθ-σαβεέ δεν έπαψε να ήταν μπροστά τα μάτια του Θεού η γυναίκα του τίμιου Ουρία και το μελανό σημείο αμαρτίας του βασιλιά Δαβίδ.

Φυσικά, ο Δαβίδ, όπως όλοι μας, προσπάθησε να κρύψει την τραγική πτώση του και να κουκουλώσει την "ιστορική αλήθεια". Ωστόσο, ο Θεός την έφερε στο φως, την τιμώρησε και την κατέγραψε στον Λόγο του. Και όχι μόνο! Διότι είναι τόσο παρήγορο και θαυμαστό ότι ο Θεός μέσα στη χάρη Του πήρε την αμαρτία του Δαβίδ (για την οποία ο ίδιος μετανόησε και θέρισε στο τετραπλάσιο) και την έκανε «μνημείο» ελέους, συγχώρεσης και ενθάρρυνσης, καθώς και απαρχή αιώνιων ευλογιών.

Αυτό που καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας τη Γραφή είναι ότι ο Θεός δεν μπαίνει σε καλούπια, ακόμη και καλούπια ευλογιών που ένα και ένα κάνουν δύο. Συχνά ο Θεός σιωπά όταν εμείς περιμένουμε ότι θα ευλογηθούμε, ενώ άλλοτε γίνεται Θεός  πλούσιου ελέους και θαυμαστών ευλογιών όταν εμείς κατεβάζουμε το κεφάλι από ντροπή ή παραίτηση.   

 

 

Την ελπίδα που σβήνει ο χρόνος την αναγεννά ο Θεός

 

« […] όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο· για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία». Γαλάτες 4:4-5.

 

Ο Θεός έχει συγκεκριμένο σχέδιο και χρόνο.

Εμείς βλέπουμε διάψευση, εκείνος βλέπει ατράνταχτη ολοκλήρωση.

Εμείς βλέπουμε καθυστέρηση, Εκείνος βλέπει την ακρίβεια του χρόνου.

Εμείς βλέπουμε αδυναμία, Εκείνος βλέπει ισχύ.

Εμείς βλέπουμε ότι όλα τελείωσαν. Εκείνος βλέπει μια καινούργια αρχή.

 

Με τον Θεό, αναγεννιέται πάντα η ελπίδα, εκεί που η ελπίδα έχει διαψευστεί και σβήσει.

 

Ευλογημένος ο άντρας που σκεπάζει, η ψυχή που σκεπάζει

Και ποιος δεν θαυμάζει τον Ιωσήφ; Αφενός, ήταν ταπεινός και υπάκουος στα σχέδια του Θεού, αφετέρου, οι πράξεις του φανερώνουν έναν ευγενή και γεμάτο έλεος χαρακτήρα.

Όταν ο Ιωσήφ έμαθε για την εγκυμοσύνη της ευλογημένης μητέρας του Χριστού δεν σκέφτηκε το σενάριο της εκδίκησης ή της διαπόμπευσης. Περίεργο για την αυστηρότητα και τα ήθη της εποχής. Πόσο μάλλον στις μέρες μας που νιώθουμε σοκαρισμένοι ως κοινή γνώμη με την τόση εκμετάλλευση, κακοποίηση και εξόντωση αθώων συχνά γυναικών από τους άντρες τους.

Κατά γενικό κανόνα, όταν είσαι δίκαιος, πράττεις με τιμιότητα και αλήθεια, κάνεις το μέρος σου με αγάπη, το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι τι θα υποστεί ο άλλος που σε έχει ταλαιπωρήσει. Όταν θεωρείς τον εαυτό σου προδομένο ή ξεγελασμένο, θα φαινόταν δίκαιο να ανταποδώσεις στον καθένα την ποινή που του αξίζει.

Λοιπόν, ο Ιωσήφ δεν σκέφτηκε με ποιον τρόπο θα παραδειγματιζόταν η Μαρία, που είχε βρεθεί έγκυος πριν το γάμο τους. Η δίκαιη καρδιά του δεν ολίσθησε προς την τυφλή και εκδικητική δικαιοσύνη του νόμου. Αντίθετα, προσπάθησε να βρει λύση που πήγαινε πολύ πιο πέρα από την τιμωρία της αμαρτίας: ο Ιωσήφ σκέφτηκε να τη διώξει κρυφά, έως ότου ο Θεός τον σταμάτησε, αποκαλύπτοντάς του τη θεϊκή αλήθεια.

Ο τρόπος συλλογισμού του Ιωσήφ είχε στοιχεία που αντανακλούν την πλατιά καρδιά του Θεού, τη γεμάτη έλεος και οικτιρμούς. Ο Θεός έψαξε να βρει λύση να καλύψει την αμαρτία μας, στέλνοντας τον Χριστό στη γη και τιμωρώντας Τον στη θέση μας. Ο Ιωσήφ είναι παράδειγμα όχι μόνο για το πώς σκέφτεται ένας δίκαιος και ευγενής άντρας (που μπορεί να νομίζει ότι είναι αδικημένος) αλλά για το πώς ένα άτομο που έχει την καρδιά του Θεού ενεργεί σ’ αυτά που θεωρεί ότι τον προσβάλλουν και τον βλάπτουν.

«Και ο άνδρας της, ο Ιωσήφ, επειδή ήταν δίκαιος, και μη θέλοντας να την εκθέσει δημόσια, θέλησε να τη διώξει κρυφά». Ματθαίος 1:19.

Κανείς δεν μπορεί να εκτελέσει τα σχέδια του Θεού μόνος του

 

Όταν διαβάζεις την Αγία Γραφή αντιλαμβάνεσαι ότι στα θεϊκά σχέδια, το άτομο ως μονάδα δεν υπάρχει αυτόνομο, ανεξάρτητο και αυτεξούσιο. Ο άνθρωπος έχει ύπαρξη και νόημα πάντα σε συνάρτηση με κάποιον άλλον / άλλους και πρωτίστως με τον Θεό.

Τα σχέδια του Θεού περιλαμβάνουν κοινωνίες ανθρώπων, την ανθρωπότητα και φυσικά την ένδοξη εκκλησία Του. Μερικές φορές το ξεχνάμε αυτό και ενεργούμε ως μονάδες, ενώ δεν είμαστε μονάδες. Οι επιλογές οι δικές μας και οι ενέργειές μας έχουν αντίκτυπο- φανερό ή μη- στη ζωή των άλλων. Πολλά σχέδια του Θεού θα πραγματοποιηθούν αν εμείς βρεθούμε στη θέση που ο Θεός θέλει. Πολλά ίσως καθυστερήσουν, τροποποιηθούν, ακυρωθούν, ακόμη και γελοιοποιηθούν, αν πάρουμε τους δρόμους του δικού μας θελήματος.   

Περίοπτη θέση στις χριστουγεννιάτικες αφηγήσεις έχει η μητέρα του Χριστού η Μαρία, το βρέφος Ιησούς, οι μάγοι, ακόμη και ο Ηρώδης. Ωστόσο, πώς να μην υπογραμμίσεις το μεγαλείο του Ιωσήφ, του πιστού και αφιερωμένου άντρα της Μαρίας; Ο Ιωσήφ ήταν μια ευγενής ψυχή, δίκαιη, υπάκουη στο θέλημα του Θεού και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα είχαν εξελιχθεί τα σχέδια του Θεού αν ο Ιωσήφ δεν είχε συναινέσει σ’ αυτά που ο Θεός τού ζήτησε να κάνει. Κάνουμε λάθος να πιστεύουμε ότι όλα έγιναν «ερήμην» της ελεύθερης βούλησης των ανθρώπων και  ήταν όλοι καλοκουρδισμένες μαριονέτες στα χέρια Του.

Ο Ιωσήφ έχει πολλά να μας διδάξει. Το πρώτο ότι ο καθένας μας είναι πολύτιμος στα σχέδια του Θεού και ότι κανείς δεν μπορεί να εκτελέσει τα σχέδια Του μόνος του. Ο Θεός χρειάζεται τον Ιωσήφ. Η Μαρία χρειάζεται τον Ιωσήφ. Ο Ιησούς Χριστός ως παιδί χρειάζεται τον Ιωσήφ και μια σταθερή οικογένεια μέσα στην οποία θα μεγαλώσει. Και ο Ιωσήφ επωμίστηκε όλη αυτή την ευθύνη.

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς σχέδια για τον εαυτό σου, σκέψου λίγο πιο πλατιά, βάζοντας τον εαυτό σου δίπλα σε κάποιον/ κάποιους άλλους που σε έχουν ανάγκη, στον Κύριο που σε έχει ανάγκη για τα μεγάλα και ευλογημένα σχέδια Του.

 

 

Η δίκαιη και αληθινή κρίση ακούει και βλέπει αλλιώς

Πόσο ανάγκη έχουμε από μια δίκαιη και αληθινή κρίση. Μια κρίση φωτισμένη και άγια που μπορεί να βλέπει πέρα από γεγονότα και ενέργειες και που δεν λαμβάνει υπόψη προσωπικές προτιμήσεις και στοχεύσεις, ούτε φόβους, υποκρισίες και προκαταλήψεις.

Τέτοια ακριβοδίκαιη κρίση είχε ο Ιησούς Χριστός. Αν θαυμάζουμε μέσα στα Ευαγγέλια την ομορφιά της συμπεριφοράς Του είναι μεταξύ άλλων γιατί ο Κύριος δεν έκρινε ποτέ σύμφωνα με τη θεωρία των ματιών Του, ούτε έλεγχε σύμφωνα με την ακρόαση των αυτιών Του. Στην παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου ο Ιησούς τόνισε ότι ο άθλιος τελώνης, με την βαριά από αμαρτίες ζωή του και την άδεια ψυχή του, βρήκε τελικά δικαίωση. Τη βρήκε, γιατί αυτό κατά βάθος έψαχνε!

Από την άλλη, ο Φαρισαίος, σωστά τακτοποιημένος μέσα στην πνευματικότητά του και ίσως άψογος στη σημερινή χριστιανική επάρκειά του, έχασε τη δυνατότητα να γευτεί τη θεραπεία και το έλεος του Θεού στην περήφανη ψυχή του. Ακόμη περισσότερο, να μεταμορφωθεί από τον ανόητο εφησυχασμό του που τον έκανε να πιστεύει ότι εφόσον εκπληρώνει το εξωτερικό θρησκευτικό τελετουργικό και πραγματοποιεί αρκετές ηθικές εντολές του Θεού, έχει το δικαίωμα να μπαινοβγαίνει με παρρησία στον ναό του Θεού, να μιλά από θέση ισχύος και να κρίνει τους γύρω του. Άραγε, δεν πήρε το μάτι του τον καημένο τον τελώνη που χτυπούσε το στήθος του και προσευχόταν για έλεος; Δηλαδή, μόνο τον τακτοποιημένο εαυτό του είδε δίπλα στην ελλιπή αθλιότητα;

Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί που, από φόβο μήπως εξοκείλουν σε συμβιβασμό, κρίνουν βασανισμένους αμαρτωλούς που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, επειδή δεν τηρούν μια μορφή θρησκευτικότητας που οι ίδιοι κατέστησαν σαν τελικό κριτήριο πίστης. Και το ανάποδο: πολλοί χριστιανοί, από φόβο μην τυχόν τους κατηγορήσουν για Φαρισαϊσμό, σπεύδουν να δικαιώσουν και να εξευμενίσουν (περήφανους) αμαρτωλούς που έρχονται στην εκκλησία, έτοιμοι να κρίνουν το φαρισαϊκό της σύστημα παρά να ταπεινωθούν για τις αμαρτίες τους. Ωστόσο, η δίκαιη και αληθινή κρίση ακούει και βλέπει αλλιώς.

 «Και θα βγει ράβδος από τον κορμό τού Ιεσσαί, και κλάδος θα ανέβει από τις ρίζες του· και το πνεύμα τού Κυρίου θα αναπαυθεί επάνω του, [...] ώστε δεν θα κρίνει σύμφωνα με τη θεωρία των ματιών του ούτε θα ελέγχει σύμφωνα με την ακρόαση των αυτιών του· αλλά, θα κρίνει τους φτωχούς με δικαιοσύνη, και θα υπερασπίζεται τους ταπεινούς τής γης με ευθύτητα…» Ησαΐας 11:1, 2-4.