Καλλιτεχνικές προσευχές

"Και όταν προσεύχεστε, μη επαναλαμβάνετε τα ίδια και τα ίδια, όπως οι Εθνικοί· επειδή, νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν". Ματθαίος 6:7.

Παίρνω τον όρο από μια συζήτηση που είχα πάνω σε ζητήματα τα οποία μπορεί να απασχολούν τους χριστιανούς και για τα οποία προσευχόμαστε.  Αλήθεια, πόσο χρόνο δίνουμε στην προσευχή; Τι λέμε σ' αυτήν; Πόσο πρέπει να επιμένουμε; 

Δεν υπάρχει κανόνας. Η Βίβλος είναι γεμάτη από τόσα πολλά και διαφορετικά παραδείγματα προσευχών που μπορεί να διαλέξεις όποιο θέλεις, ανάλογα με τις ανάγκες σου και τις περιστάσεις που βρίσκεσαι. Μπορεί να αφιερώσεις ώρα και ώρες μέσα στη μέρα και στη διάρκεια του χρόνου. Μπορεί το αίτημά σου να είναι τόσο επιτακτικό που μ' αυτό να ξυπνάς και μ' αυτό να κοιμάσαι. 

Μπορεί, επίσης, να αφιερώσεις λίγα λεπτά  στο πρωινό σου, ή να ζητήσεις τη δύναμη και τη σοφία του Θεού για τη μέρα σου σιωπηλά, καθώς οδηγείς προς τη δουλειά σου.

Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, λίγο ή πολύ, όσο θέλεις και όσο μπορείς, ο Κύριος σ' ακούει. Η καρδιά είναι που δίνει το στίγμα. Άλλοτε διψά και πονά, γι' αυτό και σπαταλιέται στην προσευχή. Άλλοτε είναι κουρασμένη και ο χρόνος λίγος και πιεστικός, γι' αυτό και είναι σύντομη. Ο Θεός συνεννοείται  πρωτίστως με την καρδιά μας και την ποιότητα των προθέσεών μας, όχι με την ποσότητα και τις καλλιτεχνικές μας εκφράσεις.

Καλλιτεχνικές προσευχές έχουμε όλοι κάνει. Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της πίστης, θεωρούμε ότι μια σωστή προσευχή έχει πρόλογο, έχει συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει και θέλει να ακούσει ο Θεός. Έχει σωστά επιχειρήματα και επίλογο.

Οι προσευχές πολυλογίας είναι συχνά προσευχές που δεν χαρακτηρίζονται από γνήσια εμπιστοσύνη και ανάθεση, αλλά από κουραστική επανάληψη.  Τα νήπια επαναλαμβάνονται. Τα παιδιά γίνονται φορτικά, γιατί δεν ξέρουν αν εισακούστηκαν και με το πες πες πες θεωρούν ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν την πολυπόθητη απάντηση. 

Δεν έχω καμιά πρόθεση να υποδείξω ένα μοντέλο προσευχής. Εξακολουθώ να εφαρμόζω όλα τα μοντέλα, και γνώμονας είναι οι ανάγκες μου, ο διαθέσιμος χρόνος και οι όποιες θεϊκές εμπνεύσεις για μένα, τους αγαπητούς μου, τον κόσμο. Με τον καιρό, όμως, ξέχασα την αρχιτεκτονική, τη σωστή θεολογία και τις καλλιτεχνικές εκφράσεις,  γιατί κατάλαβα ότι παίρνουμε πάντα δια του Χριστού και μόνο. Με τον καιρό έμαθα ότι στον Θεό αφήνουμε τα βάρη και φεύγουμε ξεκούραστοι, γιατί Αυτός θα φροντίσει. Μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε το ίδιο βάρος ξανά και ξανά πολλές φορές μες τη μέρα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολυλογία και επανάληψη. Είναι αναγκαιότητα σε έναν δύσκολο κόσμο και σ' ένα σώμα που παραμένει αδύναμο και τρωτό.