"[...] κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής". Ιάκωβος 1:17.
Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που απασχολεί τους εφήβους, το οποίο τους ταλαιπωρεί κατά την ενηλικίωση, είναι η επιλογή συντρόφου. Τα αγόρια και πολύ περισσότερο τα κορίτσια ονειρεύονται εκείνην/εκείνον που θα αλλάξει τη ζωή τους και θα εκπληρώσει τα όνειρά τους.
Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι σε νεαρή ηλικία, είναι όμως άστοχο να παγιδεύεσαι μέσα στα όνειρα και τους φόβους σου. Τα όνειρα του τύπου: "Θέλω να ζήσω για πάντα μαζί του/της". "Θέλω οπωσδήποτε να είμαι ζευγάρι". "Θέλω και εγώ κάποιον να μου κρατάει το χέρι και να με φροντίζει" -όσο σωστά και δίκαια και αν είναι- χρειάζονται και τις κατάλληλες συνθήκες και τη σωστή ώρα. Από την άλλη πλευρά, διαρκείς φόβοι όπως: "Θα μείνω στο ράφι", "Θα προλάβουν άλλοι και για μένα δεν θα μείνει τίποτα", " Μα, τι είμαι εγώ, παραπεταγμένος/η που δεν έχω σχέση;", "Και πώς θα γεμίζει ο χρόνος χωρίς ταίρι;" είναι φόβοι που μπορεί να σπρώξουν τα άτομα σε επιλογές άκαιρες και ακατάλληλες.
Αν και αυτός ο κανόνας δεν ισχύει για όλους, ας σκεφτούμε: Με ποια κριτήρια διαλέγει κανείς στην εφηβεία και τη νεαρή ηλικία ; Τι ξέρει για τον εαυτό του; Πόσο καλά γνωρίζει τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες του; Ποια χαρακτηριστικά εκτιμά στο αντίθετο φύλο; Τι μέτρο σύγκρισης έχει και πώς οι εμπειρίες της ζωής έχουν διαπλάσει την προσωπικότητά του και τις αξίες του; Συμβαίνει συχνά να ερωτεύεται κανείς την ιδέα του έρωτα, τα έντονα συναισθήματα, την εμφάνιση, ακόμη και την ιδέα του γάμου, και λιγότερο τον πραγματικό χαρακτήρα του ατόμου με το οποίο συνδέεται. Εξιδανικεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Εμπλέκεται γιατί νιώθει την ανάγκη να έχει κάποιον/κάποια στο πλευρό του. Κάποτε ίσως πληρώσει τον λογαριασμό, αλλά η κοινωνία μας έχει βρει τρόπους να κάνει τον λογαριασμό να φαίνεται ανώδυνος, ώστε να μπορεί κανείς με ελαφρά την καρδία και τη συνείδηση να πηγαίνει παρακάτω.
Αν είσαι χριστιανός έφηβος/έφηβη και νεαρός/νεαρή ενήλικας, έχεις και έναν Θεό να ρωτήσεις για τις επιλογές σου, το πρόσωπο και τη στιγμή για να ξεκινήσεις μια βαθύτερη γνωριμία. Είναι μάλλον πονηρό να έχεις λειτουργήσει με το παραπάνω σκεφτικό, αφήνοντας συνειδητά τον Κύριο στο περιθώριο σε όλες τις κρίσιμες στιγμές, και μετά να ζητάς ευλογίες από τον Θεό. Ευλογία δεν είναι μόνο ο γάμος, ο άντρας ή γυναίκα. Ευλογία δεν είναι μόνο τα παιδιά. Αυτά τα δώρα του Θεού είναι δεδομένα για το μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου. Τέλειο δώρημα από τον Θεό είναι, παρά τα προβλήματα, τις αντιθέσεις και τις δυσκολίες, να είσαι τελικά ευτυχισμένος και ικανοποιημένος μέσα στο σπίτι σου. Αγαθή δόση είναι, ακόμη και στα 80, να κοιτάς τον σύντροφό σου και να νιώθεις ευγνώμων στον Θεό, γιατί περπάτησες μαζί του και όχι με κάποιον άλλο στη χαρά και τη λύπη. Βέβαια, στα είκοσι όλοι σχεδόν πιστεύουν ότι έχουν βρει το ιδανικό, στα ογδόντα πόσοι εξακολουθούν να το πιστεύουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου