"Ο Κύριος, βέβαια, θα δώσει το αγαθό· και η γη μας θα δώσει τον καρπό της ". Ψαλμός 85:12
Έχω ακόμη στο μυαλό μου τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004, που ήμουν εθελόντρια στη θέση του ακόλουθου πρωτοκόλλου ενός μέλους της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Όσοι υπηρετούσαμε σ' αυτό το πόστο, είχαμε λάβει μια λεπτομερέστατη εκπαίδευση, δεδομένου ότι ο καθένας μας θα συνόδευε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και γαλαζοαίματους.
Όταν έλαβα στα χέρια μου το φάκελο με το βιογραφικό του ατόμου που έπρεπε να συνοδεύσω, απογοητεύτηκα. Ό,τι διάβασα, δεν άλλαξε την εικόνα του ηλικιωμένου άντρα, γύρω στα ογδόντα πέντε, που έβλεπα στη φωτογραφία. Ωχ, είπα μέσα μου... Και το ωχ, έγινε βοήθεια στην πρώτη μας συνάντηση. Γιατί στη φωτογραφία δεν φαινόταν ότι ο Αθάνατος κρατούσε και μπαστούνι! Αλλά δεν είχα καμιά επιλογή... Οι φίλοι μου με "συλλυπήθηκαν" με χιούμορ, γιατί θεώρησαν ότι ο παππούς δεν θα μπορούσε να κάνει σπουδαία πράγματα. Έτσι, κινδύνευα να χάσω όλη τη χαρά και τον παλμό των αγώνων, υπομένοντας έναν ηλικιωμένο.
Στη διάρκεια της εκπαίδευσης, επίσης, είχαμε ενημερωθεί για τις μεγάλες ιδιοτροπίες και τα νεύρα που μπορούσαν να δείξουν οι υψηλά ιστάμενοι, γι' αυτό είχα προσευχηθεί στον Θεό να με στείλει σε κανέναν καλό άνθρωπο, να περάσει αυτός καλά αλλά και εγώ επίσης! Φυσικά, δεν περίμενα ότι ο καλός άνθρωπος ήταν αυτός ο γεράκος με το μπαστούνι που είχα μπροστά μου.
Ωστόσο, ο Θεός δεν είχε κάνει λάθος. Παρά τα φαινόμενα, ο Θεός είχε ετοιμάσει το καλύτερο για μένα. Γιατί ο παππούς με το μπαστούνι είχε τόση ζωντάνια που δεν άφησε άθλημα για άθλημα. Με έτρεχε από το πρωί έως το βράδυ στα στάδια και στα πιο special events, ενώ πολλοί φίλοι μου την έβγαζαν στους καναπέδες του ξενοδοχείου, περιμένοντας να τελειώσουν τα meetings, ή έτρεχαν στα μαγαζιά για να κάνουν τα ψώνια τους οι επίσημοι. Επιπλέον, κάποιοι απ' αυτούς ήταν αγενείς, ενώ ο δικός μου παππούς ήταν απλός, γεμάτος κέφι και χιούμορ, ένας γνήσιος gentleman που διασκέδαζε να μου ανοίγει την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου (απαγορευόταν αυστηρά από το πρωτόκολλο να κάθεται ο εθελοντής πίσω ή να μην ανοίγει αυτός την πόρτα στο επίσημο μέλος) για να καθίσω σαν κυρία μαζί με τη σύζυγό του, ενώ αυτός φλυαρούσε μπροστά για όλους και για όλα.
Θα το πω ξανά, γιατί το πιστεύω και είναι αλήθεια: Τις καλύτερες απαντήσεις τις παίρνει αυτός που μπορεί να αφήσει εντελώς τον έλεγχο στα χέρια του Θεού και να συνεχίσει τη ζωή του με εμπιστοσύνη σ' Αυτόν, σαν να ήταν όλα τέλεια λυμένα. Αυτός τα παίρνει πράγματι όλα τέλεια λυμένα από τα χέρια Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου