Ποιον εμπιστεύομαι τελικά;

" [...] όταν έρθει ο Υιός τού ανθρώπου, άραγε θα βρει την πίστη επάνω στη γη;" Λουκάς 18:18.

Πολλοί από μας λέμε ότι εμπιστευόμαστε τον Θεό, αλλά τι σημαίνει αυτό; Συχνά κάποια πιστεύω μας μπορεί να είναι κενά περιεχομένου και να μην ανταποκρίνονται τελικά στην πραγματικότητα. Είναι θεωρητικά πιστεύω όταν δεν έχουν άμεση σχέση με την καθημερινή μας πορεία και τις επιλογές που κάνουμε. Τα θεωρητικά πιστεύω μπορεί να καταλήξουν σε ψεύτικα πιστεύω, αν δεν αλλάξουν από θεωρία σε πράξη.

Αρκετοί από ανάμεσά μας θα σοκαριζόμασταν αν κάτω από καταστάσεις πιεστικές ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα πιστεύω μας. Για παράδειγμα, αν αναγκαζόμασταν από τις συγκυρίες να δοκιμάσουμε την αντοχή των πιστεύω μας στην πρακτική καθημερινότητά μας,  ίσως μέναμε με το στόμα ανοικτό από το είδος της εμπιστοσύνης που έχουμε στον Θεό.

Τι αξία έχει να καυχιέμαι στον Κύριο και να λέω ότι Τον αγαπώ και Τον εμπιστεύομαι όταν δειλιάζω να εξαρτώμαι ολοκληρωτικά απ’ Αυτόν; Όταν προτιμώ να ελπίζω στις δυνάμεις μου και τις ικανότητές μου. Όταν μετρώ τους φίλους μου και τις εφεδρείες των πηγών μου για να δω τι έχω να περιμένω και μέχρι πού φτάνουν οι δυνατότητές μου. Όταν γνωρίζω ότι υπάρχουν λύσεις για μένα, γιατί απλά ξέρω μόνος μου ν’ ανοίγω δρόμους και να βρίσκω περάσματα για τους στενωπούς της ζωής.

Τα παραπάνω περιγράφουν μια ψεύτικη πίστη που θα γίνει γρήγορα  αντιληπτή. Αυτού του είδους η πίστη μπορεί πάντοτε να βρίσκει διέξοδο από μόνη της. Έχει πάντα ένα σχέδιο λύσης για την περίπτωση που ο Θεός «αποτύχει να... » Για όσους απ’ εμάς έχουν πέσει σ’ αυτήν την παγίδα, έρχεται κάποτε η ώρα που δεν μας μένει τίποτα άλλο παρά μόνο ο Θεός. Δεν υπάρχει κανένα άλλο στήριγμα γύρω μας -αλλά δεν υπάρχει πλέον ούτε και η επιθυμία να βρεθεί ένα τέτοιο στήριγμα κάπου αλλού-, εκτός από Εκείνον.

Μια  «θεωρητική» πίστη θα βρει μια τέτοια στάση τρομακτική. Να εξαρτώμαι απόλυτα και μόνο από τον Θεό; Και αν δεν…; Όμως, για όσους θέλουν να ζήσουν μια αληθινή πίστη, τα πράγματα καταλήγουν κάπως έτσι: Από τη μια πλευρά, στέκεις μόνος σου εσύ και ο Θεός, και από την άλλη, στέκει απέναντί σου η τέλεια κατάρρευση. Ένα από τα δύο θα επικρατήσει. Ο Θεός ή η κατάρρευση. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα εδάφιο μέσα στη Αγία Γραφή που να λέει ότι ο Θεός απέτυχε να είναι αληθινός και πιστός  σε όσους Τον εμπιστεύτηκαν!

Σε μια εποχή που μας μαθαίνει να είμαστε αυτάρκεις και ικανοί, που μας πείθει ότι πρέπει να στηριζόμαστε μόνο στις δικές μας δυνάμεις και να υπακούμε τυφλά στη λογική και στα σχέδιά μας, είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτείς απόλυτα τον Θεό για κάθε σου αγωνία και  ανάγκη. Ωστόσο, ο Θεός είναι αυτό ακριβώς που ζητάει από μας όταν μιλάει για την πίστη. Μια απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό αποδεικνύεται τέτοια μόνο με τον όρο ότι δεν έχει κανέναν άλλον να εμπιστευτεί και από κανέναν άλλον να περιμένει παρά μόνο απ’ Εκείνον.