Τα κίνητρα πιο σημαντικά από την ίδια την πράξη

"Μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Κύριος· ο οποίος και θα φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών· και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό». Α’ Κορινθίους 4:5.

Όταν κρίνουμε ανθρώπους, τις περισσότερες φορές μένουμε στις εξωτερικές εντυπώσεις. Είναι λογικό να ενεργούμε έτσι μιας και δεν μπορούμε να δούμε εκ των έσω τα βαθύτερα κίνητρα των ατόμων. Εντούτοις, όσο αξιόπιστες κι αν είναι οι εξωτερικές εμφανίσεις, δεν είναι αρκετές, ούτε πάντα ασφαλείς.

Οι Φαρισαίοι της εποχής του Χριστού είχαν ένα και μόνο «τεστ» να περάσουν: εκείνο της εξωτερικής ηθικής, της υπόληψης και του σεβασμού των κανόνων. Καθόλου περιττά όλα αυτά, αλλά ποτέ αρκετά για να γεφυρώσουν το εξωτερικό με το εσωτερικό χάσμα της καρδιάς τους.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι κρίνουν αν είμαστε σωστοί χριστιανοί από τις θέσεις που υιοθετούμε σε διάφορα ζητήματα και από τον τρόπο ζωής μας. Πώς ντυνόμαστε, πού πηγαίνουμε, πώς ζούμε μέσα στις οικογένειες μας, αν πηγαίνουμε στην εκκλησία, τι πιστεύουμε για το κράτος, τα ναρκωτικά, τις αμβλώσεις, την ομοφυλοφιλία, τις ελεύθερες σχέσεις και τόσα άλλα.

Φυσικά και η χριστιανική θεώρηση της ζωής, όπως περιγράφεται μέσα στη Βίβλο, δίνει πλαίσια και απαντήσεις για τη ρύθμιση της ζωής εδώ κάτω στη γη, τα οποία κάθε πιστός χριστιανός θέλει ν’ ακολουθεί, γιατί ακολουθεί τον Σωτήρα Του που τα όρισε. Αλλά χριστιανός δεν είναι απλά αυτός που ακολουθεί μια δέσμη θεολογικών αρχών. Αυτό είναι καθαρή παραποίηση του μηνύματος του ευαγγελίου, γιατί το ευαγγέλιο δεν στοχεύει ν’ αλλάξει την εξωτερική συμπεριφορά μας, αλλά την καρδιά μας.

Το ευαγγέλιο θίγει και απαντά το εξής ερώτημα: Πώς στεκόμαστε μπροστά στον Θεό; Τι είδους άνθρωποι είμαστε και τι κάνουμε έχει πρωτίστως νόημα στη σχέση μας με τον Θεό και έπειτα στη σχέση μας με τους άλλους. Είναι ο εσωτερικός μας άνθρωπος, τα βάθη μας, τα κίνητρα και οι στόχοι μας που μετράνε. Τα κίνητρά μας έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις πράξεις μας. Και σε αντίθεση με τους Φαρισαίους, αυτό που δεν φαίνεται έχει μεγαλύτερη αξία απ’ αυτό που φαίνεται. Το μόνο πράγμα που έχει πραγματική αξία είναι πώς στεκόμαστε μπροστά στον Θεό, είτε μας βλέπουν οι άλλοι είτε όχι. Αν μπροστά στον Θεό στεκόμαστε σωστά, θα είναι πολύ δύσκολο να μη φερόμαστε σωστά και στην υπόλοιπη ζωή μας.