Εμπιστεύεσαι τη σιωπή Του;

"Τότε, λοιπόν, ο Ιησούς είπε σ' αυτούς ανοιχτά: Ο Λάζαρος πέθανε. Και χαίρομαι για σας, για να πιστέψετε, επειδή δεν ήμουν εκεί· αλλά, ας πάμε σ' αυτόν". Ιωάννης 11:14-15.

Νομίζω ότι η σιωπή δεν είναι αυτό που επιθυμούμε περισσότερο όταν καιγόμαστε από την ανάγκη να βρούμε μια λύση, ν’ ακούσουμε μια συμβουλή, να λάβουμε μια παρηγοριά. Είναι απογοητευτικό έως και φοβερά επώδυνο σε μια σχέση ενώ περιμένεις ο άλλος να καταλάβει το θέμα σου και να σε βεβαιώσει για το ενδιαφέρον του, ενώ περιμένεις να κάνει ή να πει κάτι, αυτός σιωπά.

Φανταστείτε τώρα να είναι ο Θεός το πρόσωπο εκείνο που σιωπά και το οποίο «δεν νοιάζεται» να κάνει άμεσα γνωστή την παρουσία Του σε κάποιες συγκεκριμένες περιστάσεις της ζωής μας. Απέχει, σιωπά, ξεχνά.

Όταν ο Λάζαρος,  οικείος φίλος του Χριστού, αρρώστησε σοβαρά, οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία, οι οποίες είχαν επιπλέον υπηρετήσει τον Χριστό, Τον ενημέρωσαν και ζήτησαν την επέμβασή Του. Ωστόσο, ο Χριστός έκρινε σωστό να μην πάει, παρόλο που ειδοποιήθηκε έγκαιρα. «Καθώς, λοιπόν, άκουσε ότι ασθενεί, τότε έμεινε ακόμη δύο ημέρες ακόμα στον τόπο όπου ήταν» ( Ιωάννης 11:6). Το αποτέλεσμα ήταν ο Λάζαρος να πεθάνει.

Ναι, όλα έχουν αναπόφευκτα την λήξη τους όταν ο Θεός που είναι ο μόνος που μπορεί να επεμβαίνει και να σώζει, αφήνει κάποια πράγματα για εντελώς ακατανόητους για μας λόγους να πάρουν τον δρόμο του θανάτου. Σκεφτείτε τι θλίψη θα κατέτρωγε τις πονεμένες αδελφές στο ρημαγμένο σπίτι της Βηθανίας. Πόσα ερωτηματικά, πόσο βαριά και ασήκωτη ήταν αυτή η σιωπή του Χριστού για τις δυστυχισμένες αυτές ψυχές.

Και τι θα συμβεί, άραγε, αν ο Θεός επιτρέψει μια παρατεταμένη σιωπή στη δική μας ζωή; Να το διατυπώσω αλλιώς: Πώς θα αντιδράσουμε αν ο Θεός μάς εμπιστευτεί μια σιωπή με τόσο τραγικό νόημα; Θα έχει αξία για μας μια τέτοια σιωπή; Θα σκεφτούμε ότι και η σιωπή μπορεί να είναι ευλογία, γιατί μάς οδηγεί σε μια καλύτερη γνώση και αποκάλυψη του προσώπου Του; Θα πιστέψουμε, τέλος, ότι όταν ο Θεός μάς εμπιστεύεται μια παρατεταμένη σιωπή μάς κάνει την τιμή, μέσα στην θλίψη μας, να γίνουμε μέρος των θεϊκών σχεδίων Του;