Ένα ευλογημένο όνομα

 

«Ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένο» είναι μια πρόταση που πολλές ανθρώπινες ψυχές μπορούν να αναπέμψουν στον Θεό σαν έκφραση ευγνωμοσύνης για όλες τις ευεργεσίες που χαρίζει, για κάθε δώρο Του, και κυρίως για την αιώνια σωτηρία που μας πρόσφερε δια του Χριστού.

«Ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένο» είναι μια πρόταση που μόνο κάποιες ανθρώπινες ψυχές μπορούν να αναπέμψουν στον Θεό όταν κάθε τι το προσφιλές χάνεται. Είναι τόσο δύσκολο ο ανθρώπινος νους μας να δεχτεί πράγματα που η λογική μας δεν καταλαβαίνει. Πώς να συμφιλιωθούμε με καταστάσεις που δεν φαίνονται να ταιριάζουν με τον σπλαχνικό χαρακτήρα του Θεού; Πώς να δεχτούμε ότι κάποιες επιλογές που ο Θεός έκανε για μας ήταν σοφότερες, καλύτερες και ανώτερες απ’ όσα αντιλαμβανόμαστε;

Όταν ο Ιώβ άκουγε απανωτά τη μία συμφορά μετά την άλλη, χωρίς να έχει καν χρόνο να τις χωνέψει, βρήκε τη δύναμη να πει: «Ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε• ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου» (Ιώβ 1:21). Καθώς έφευγαν από τα χέρια του η περιουσία του, τα παιδιά του, η χαρά και η ασφάλεια της οικογένειάς του, ακόμη και η υγεία του, σκέφτηκε ότι το όνομα του Κυρίου άξιζε και πάλι να είναι ευλογημένο… Ευλογημένο για όσα δίνει ή παίρνει, για τα αγαθά ή τα κακά.

Αδυνατώ εντελώς να κατανοήσω τη στάση αυτού του πιστού ανθρώπου. Πάντα εκπλήσσομαι με την αντίδρασή του Ιώβ. Ακόμη και όταν κουρασμένος εξέφραζε τα βάσανα και τα ερωτηματικά του, τα λόγια του εξακολουθούσαν να φανερώνουν μια δυνατή σχέση αγάπης, αναμονής και προσδοκίας του Κυρίου του.

Άραγε, μπορεί η ανθρώπινη ψυχή μας να αναγνωρίζει ταπεινά τη μηδαμινότητά της και να λέει: «Ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε, ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου», αν δεν έχει ποτιστεί από την αγάπη του Θεού; Μπορεί να αποδέχεται το εφήμερο της ύπαρξης, των προσώπων και των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, να δεν έχει ποτέ γευτεί τη βεβαιότητα της αιωνιότητας; Όχι, δεν γίνεται, ακόμη κι αν προσπαθήσουμε. Εκτός κι αν η χάρη του Θεού έχει αγγίξει την καρδιά μας, την ποτίζει διαρκώς με την αγάπη Του και με την προοπτική της αιωνιότητας, μπορούμε ίσως να σταθούμε στην πλευρά του Ιώβ. Όλη μας η θλίψη, όλα εκείνα τα ερωτηματικά, οι προσδοκίες μας, μπορούν να βρίσκουν νόημα μόνο στο ευλογημένο όνομα του Κυρίου, με τον οποίο θα μοιραστούμε την αιωνιότητα.