Αγαπώντας σωστά

Δεν ξέρω αν μπόρεσα ποτέ να αγαπήσω σωστά και με ισορροπία, είτε τον εαυτό μου είτε τους άλλους. Δεν ξέρω, επίσης, αν και οι άλλοι με αγάπησαν σωστά. Ίσως να λέτε και εσείς το ίδιο… Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν κυρίως με το μυαλό. Είναι η ξερή λογική που τους οδηγεί για τα ποια άτομα πρέπει ν’ αγαπήσουν και με ποιον τρόπο. Υπάρχουν άλλοι που αγαπούν με την καρδιά και δίνουν όλα τους τα συναισθήματα. Παρακινούνται από έναν ευαίσθητο στις ανάγκες των άλλων ψυχικό κόσμο και κωφεύουν σε κάθε ένδειξη της λογικής που τους δείχνει ότι δεν χρειάζεται να ξεπεράσουν όρια.

Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αγαπούν ισορροπημένα: με λογική και συναίσθημα σε σωστές δόσεις. Ωστόσο, μάλλον αγνοούν ότι δεν είναι εύκολο να δώσουμε μια αγάπη σε σωστές αναλογίες. Μια σωστή αγάπη για τους άλλους και τις ανάγκες τους, μια σωστή αγάπη για τον εαυτό μας, γιατί και αυτόν οφείλουμε να τον αγαπάμε.

Ο Θεός αγαπά με την καρδιά και το νου Του σε τέλεια ισορροπία! Η σύνεσή Του είναι αμέτρητη και ξέρει πάντα τους λόγους για τους οποίους επιλέγει να κάνει ή να μην κάνει πράγματα στη ζωή μας. Είναι αυτός που μέσα στη σοφία Του «ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει• και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει» (Αποκάλυψη 3:7). Ταυτόχρονα, ο Θεός μάς αντιμετωπίζει με μια άδολη καρδιά προσφοράς, γεμάτη σπλαχνικά συναισθήματα. «Ναι, σε αγάπησα με αιώνια αγάπη• γι' αυτό σε έλκυσα με έλεος» (Ιερεμίας 31:3). Ο Κύριος ζυγίζει πάντα στις ενέργειές Του τη σύνεση και την αγάπη, επειδή θέλει το καλύτερο αποτέλεσμα για μας.

Μια τυφλή λογική που προσθέτει συν και πλην, με βολεύει ή με ζημιώνει δεν χαρακτηρίζει μια αληθινή σχέση, αλλά είναι συμφωνία με όρους. Μια καρδιά γεμάτη προσφορά και συναισθήματα, χωρίς, όμως, σύνεση μπορεί να είναι καταστροφική για τον προσφέροντα και τον αποδέκτη εξίσου. Ας αφήσουμε τον Θεό να μας διδάξει τη σωστή αγάπη για τον εαυτό μας και τους άλλους.