Είναι και αυτό από τα μαθήματα που κάποιοι αργήσαμε
πολύ να μάθουμε. Αν είστε και εσείς άνθρωπος της λογικής, της κρίσης και της
επιχειρηματολογίας, θα λέτε καθαρά τη γνώμη σας και θα δίνετε τα έλλογα
επιχειρήματά σας. Θα πιστεύετε ότι οφείλετε να επιμένετε όταν έχετε δίκαιο, να
γανιάζετε να λέτε τα ίδια και τα ίδια μήπως κάτι διορθωθεί ή κάποιος αλλάξει.
Μήπως η ορθή κρίση και οι αδιάσειστες αποδείξεις δεν υπερισχύουν τελικά της
ανοησίας, της εγωιστικής συμπεριφοράς και των κακών έξεων;
Ωστόσο, είναι μάλλον δείγμα χριστιανικής και
διανοητικής ωριμότητας να μη χάνουμε χρόνο λέγοντας πολλά λόγια. Οι άνθρωποι
δεν αλλάζουν με τα λόγια. Δεν πείθονται επειδή θα τους δώσουμε τους λόγους για
τους οποίους πρέπει να αλλάξουν συμπεριφορά, όταν οι ίδιοι προτιμούν τους δικούς
τους λόγους για να δικαιολογούν ενέργειες που δεν επιθυμούν κατά βάθος ν’
αλλάξουν.
Δέστε τον Κύριο. Δεν κραύγασε, ούτε ακούστηκε η φωνή
του στις πλατείες. Δεν ίδρωσε να πείσει κανέναν. Δεν ξεκινούσε μάταιες
συζητήσεις με τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους για να μεταπείσει ή να βγει
από πάνω. Ο Ιησούς ήξερε ότι μόνο όσοι είχαν πραγματικά αυτιά για να ακούνε, θα
άκουγαν.
Ακόμη και στους μαθητές Του έδωσε παρόμοιες οδηγίες
για τη μελλοντική τους διακονία. Αν θα πήγαιναν σε ένα μέρος που δεν θα τους άκουγαν,
δεν τους έδωσε παραγγελία να κηρύττουν σφυροκοπώντας με τα επιχειρήματά τους,
μέχρι να πειστούν οι παραστρατημένοι άνθρωποι. Αντίθετα, τους είπε να φύγουν
και να τινάξουν και τη σκόνη από τα πόδια τους (Ματθαίος 10:14), υπονοώντας ότι
η ευθύνη βαραίνει μάλλον τον αποδέκτη του μηνύματος.
Tο να θέλεις να αλλάξεις, είτε σου μιλά ο Χριστός είτε
μιλούν οι γονείς είτε οι αδελφοί είτε η ίδια η λογική, είναι θέμα προσωπικής
επιλογής και ευθύνης την οποία κανένα άτομο δεν θα αναλάβει παρά μόνο αν
πραγματικά επιθυμεί να αλλάξει, γιατί βλέπει την αναγκαιότητα.
Tο παράδειγμα του Χριστού είναι πιο συνετό από το δικό
μας. Ας μη χάνουμε χρόνο και δυνάμεις, παρά μόνο αν βλέπουμε μια κάποια
ανταπόκριση που φανερώνει ότι ο άλλος έχει αφήσει έστω μια χαραμάδα να μπει η
αλήθεια και η σύνεση.
«Δέστε! ο δούλος μου, που έκλεξα, ο αγαπητός μου, στον
οποίο ευαρεστήθηκε η ψυχή μου• θα βάλω επάνω του το Πνεύμα μου, και θα
εξαγγείλει κρίση στα έθνη• δεν θα αντιλογήσει ούτε θα κραυγάσει• ούτε θα
ακούσει κάποιος τη φωνή του στις πλατείες…». Ματθαίος 12:18-19.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου