Η δίκαιη και αληθινή κρίση ακούει και βλέπει αλλιώς

Πόσο ανάγκη έχουμε από μια δίκαιη και αληθινή κρίση. Μια κρίση φωτισμένη και άγια που μπορεί να βλέπει πέρα από γεγονότα και ενέργειες και που δεν λαμβάνει υπόψη προσωπικές προτιμήσεις και στοχεύσεις, ούτε φόβους, υποκρισίες και προκαταλήψεις.

Τέτοια ακριβοδίκαιη κρίση είχε ο Ιησούς Χριστός. Αν θαυμάζουμε μέσα στα Ευαγγέλια την ομορφιά της συμπεριφοράς Του είναι μεταξύ άλλων γιατί ο Κύριος δεν έκρινε ποτέ σύμφωνα με τη θεωρία των ματιών Του, ούτε έλεγχε σύμφωνα με την ακρόαση των αυτιών Του. Στην παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου ο Ιησούς τόνισε ότι ο άθλιος τελώνης, με την βαριά από αμαρτίες ζωή του και την άδεια ψυχή του, βρήκε τελικά δικαίωση. Τη βρήκε, γιατί αυτό κατά βάθος έψαχνε!

Από την άλλη, ο Φαρισαίος, σωστά τακτοποιημένος μέσα στην πνευματικότητά του και ίσως άψογος στη σημερινή χριστιανική επάρκειά του, έχασε τη δυνατότητα να γευτεί τη θεραπεία και το έλεος του Θεού στην περήφανη ψυχή του. Ακόμη περισσότερο, να μεταμορφωθεί από τον ανόητο εφησυχασμό του που τον έκανε να πιστεύει ότι εφόσον εκπληρώνει το εξωτερικό θρησκευτικό τελετουργικό και πραγματοποιεί αρκετές ηθικές εντολές του Θεού, έχει το δικαίωμα να μπαινοβγαίνει με παρρησία στον ναό του Θεού, να μιλά από θέση ισχύος και να κρίνει τους γύρω του. Άραγε, δεν πήρε το μάτι του τον καημένο τον τελώνη που χτυπούσε το στήθος του και προσευχόταν για έλεος; Δηλαδή, μόνο τον τακτοποιημένο εαυτό του είδε δίπλα στην ελλιπή αθλιότητα;

Δυστυχώς, υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί που, από φόβο μήπως εξοκείλουν σε συμβιβασμό, κρίνουν βασανισμένους αμαρτωλούς που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, επειδή δεν τηρούν μια μορφή θρησκευτικότητας που οι ίδιοι κατέστησαν σαν τελικό κριτήριο πίστης. Και το ανάποδο: πολλοί χριστιανοί, από φόβο μην τυχόν τους κατηγορήσουν για Φαρισαϊσμό, σπεύδουν να δικαιώσουν και να εξευμενίσουν (περήφανους) αμαρτωλούς που έρχονται στην εκκλησία, έτοιμοι να κρίνουν το φαρισαϊκό της σύστημα παρά να ταπεινωθούν για τις αμαρτίες τους. Ωστόσο, η δίκαιη και αληθινή κρίση ακούει και βλέπει αλλιώς.

 «Και θα βγει ράβδος από τον κορμό τού Ιεσσαί, και κλάδος θα ανέβει από τις ρίζες του· και το πνεύμα τού Κυρίου θα αναπαυθεί επάνω του, [...] ώστε δεν θα κρίνει σύμφωνα με τη θεωρία των ματιών του ούτε θα ελέγχει σύμφωνα με την ακρόαση των αυτιών του· αλλά, θα κρίνει τους φτωχούς με δικαιοσύνη, και θα υπερασπίζεται τους ταπεινούς τής γης με ευθύτητα…» Ησαΐας 11:1, 2-4.