Σαρκικός χριστιανός; Πότε τελικά συμπεριφέρομαι σαν τέτοιος;

Η λέξη σαρκικός χριστιανός προκαλεί το μειδίαμα αρκετών χριστιανών και κοσμικών ανθρώπων, γιατί στην προσπάθεια να αποδοθεί πνευματική χροιά σε όλες τις σφαίρες της ζωής, να αγιοποιηθούν όλες οι πτυχές της ύπαρξης και να ρυθμιστούν όλες οι ανθρώπινες συμπεριφορές μας, έχασε τη βαθύτερη σημασία της.

Λοιπόν, είμαι σαρκικός/ή χριστιανός/ή αν φορέσω συγκεκριμένα ρούχα, αν πάω σε συγκεκριμένα μέρη, αν κάνω παρέα με συγκεκριμένους ανθρώπους, αν συζητώ συγκεκριμένα σαρκικά θέματα. Αντίθετα, θεωρούμαι πνευματικός άνθρωπος όταν έχω εξοβελίσει από τη σκέψη και τη συμπεριφορά μου μια σειρά απαγορευμένων πραγμάτων που χαρακτηρίζουν το κοσμικό σύστημα ζωής.

Η σαρκική συμπεριφορά των χριστιανών σαφώς σχετίζεται με επιθυμίες και στάσεις ζωής. Πρωτίστως, όμως, καθορίζεται από ηθικές αστοχίες και παραβάσεις του νόμου του Θεού. Είμαι σαρκικός/ή όταν έχω μέσα στην καρδία μου έχθρες, διχόνοιες και φιλονικίες. Συμπεριφέρομαι σαρκικά όταν θυμώνω και ζηλεύω. Έχω σαρκική στάση όταν φθονώ και πετώ το φαρμάκι και τις πικρίες μου δεξιά και αριστερά. Διαπράττω σαρκικά αμαρτήματα εξίσου όταν μοιχεύω και πορνεύω, είμαι ακόλαστος, ειδωλολάτρης, γλεντοκόπος.

Υπάρχουν χριστιανοί που πιστεύουν αληθινά στον Θεό, όμως δεν περπατούν κατά το πνεύμα. Αντίθετα, ζουν σύμφωνα με τη σάρκα όπως ακριβώς ο λόγος του Θεού το  τονίζει. Δυστυχώς, βάλαμε στο ίδιο τσουβάλι τη σαρκική συμπεριφορά, η οποία έχει βαθύτατες ηθικές προεκτάσεις επειδή μολύνει το άτομο και τους γύρω του, μαζί με άλλες υποτιθέμενες «σαρκικές» συμπεριφορές που εμπίπτουν σε θέματα κουλτούρας, γούστου, ντυσίματος, προσωπικών επιλογών.

Ένα απλοϊκό παράδειγμα : είμαι σαρκικό άτομο όταν μακιγιάρομαι, αλλά δεν θεωρούμε σαρκική όταν δεν μπορώ να καταπιώ κάποιον αδελφό/ή και τον/την απαξιώνω. Είμαι σαρκικό άτομο όταν βλέπω ποδόσφαιρο στον ελεύθερό μου χρόνο, αλλά δεν θεωρούμαι σαρκικός όταν ανήκω σε μια κλίκα (του Παύλου ή του Απολλώ;) και δημιουργώ εντάσεις, θυμούς, διαπληκτισμούς, ή και διχοστασίες.

Κλείνοντας, δεν γνωρίζω ακριβώς με ποιο μέτρο ο Θεός κρίνει την σαρκική μας συμπεριφορά. Γνωρίζω όμως ότι όποιος ζει σύμφωνα με τη σάρκα -είτε κάνοντας σαρκικές επιλογές σύμφωνα με τις αμαρτωλές ροπές του είτε διαπράττοντες ηθικές παραβάσεις και αστοχίες) ζει μια μίζερη και αδύναμη χριστιανική ζωή. Χάνει ευλογίες και δεν έχει δυνατή μαρτυρία. Δεν ζει μια καρποφόρα ζωή, δεν έχει χαρά και ειρήνη.

Η Αγία Γραφή είναι ξεκάθαρη: «ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει· για τον λόγο ότι, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά· αλλά, εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή». Γαλάτες 6: 7-8.