Άλλαξε τους τρόπους σου αν χρειαστεί, όχι τον χαρακτήρα σου

 

Ο Θεός είναι αναλλοίωτος, άναρχος, αιώνιος, αληθινός, πιστός, δίκαιος. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τo πώς είναι ο Θεός αναφερόμενοι στην Τριαδική Θεότητα -Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

Η προσωπικότητα του Θεού εκφράζεται μέσα στη Βίβλο. Εκεί βλέπουμε έναν ενιαίο και συγκροτημένο χαρακτήρα που δεν αλλάζει μέσα στους αιώνες. Βλέπουμε την Αγία Τριάδα να κρατά αυτήν την ενότητα του χαρακτήρα της, αλλά να διατηρεί ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα των ενεργειών της, αλλάζοντας διαρκώς τους τρόπους και τις μεθόδους στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας.

Δέστε, λοιπόν, τους τρόπους του Θεού μέσα στην ιστορία του λαού Ισραήλ από τον Αβραάμ, στην έξοδο και την κατάκτηση της γης Χαναάν. Ακολουθεί η εδραίωση του έθνους για να φτάσουμε έως την ηθική κατάπτωση που οδήγησε στη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία. Ο Θεός επεμβαίνει με την επιστροφή και την ανοικοδόμησή τους. Η ιστορία κορυφώνεται με τη γέννηση και τον σταυρικό θάνατο του Ιησού Χριστού. Ακολουθεί το κλείσιμο του κύκλου με την απόρριψη του ευαγγελίου από τον λαό Ισραήλ και το άνοιγμα στα έθνη. Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο, η διασπορά του λαού Του στα έθνη και η σχετικά πρόσφατη ανασύσταση του έθνους του Ισραήλ είναι ένα άλλο κομμάτι των ενεργειών του Θεού. Ο αναλλοίωτος χαρακτήρας του Θεού εξακολουθεί να γράφει την ιστορία αλλάζοντας τους τρόπους και τις μεθόδους.

Φυσικά, δεν είχα πρόθεση να δώσω ένα βαρετό ιστορικό μάθημα. Τα παρέθεσα αυτά για να τονίσω το γεγονός ότι αν ο Θεός συναλλάσσεται μαζί μας με διαφορετικούς τρόπους και μεθόδους κρατώντας αναλλοίωτες τις αρχές και τις ιδιότητές Του, είναι μάλλον λανθασμένη νοοτροπία για έναν χριστιανό να είναι ο ίδιος και ο ίδιος και ο ίδιος μέσα στο πέρασμα του χρόνου, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί ότι κάτι από τους τρόπους του και όχι από τον χαρακτήρα του πρέπει να αλλάξει. Αναφέρομαι πάντα στους γνήσιους χριστιανούς.

Απλά παραδείγματα: ο χριστιανός που πάντα συγχωρεί και δεν ξέρει τι του γίνεται και γατί πρέπει να συγχωρήσει.

Ο χριστιανός που θα κάνει πάντα το δεύτερο μίλι, χωρίς κριτήριο για το τι είδους μίλι είναι αυτό.

Ο χριστιανός που οφείλει να είναι πάντα στην εκκλησία με μια αγκαλιά για όλους, ακόμη κι αν ταλαιπωρείται ή είναι μια αδιάφορη μονάδα, ενώ σε κάποια ιστορική συγκυρία ακόμη και ο ίδιος ο Θεός εγκατάλειψε τον ναό Του και τον λαό Του.

Ο χριστιανός «συνταγή» και «ποίημα», που το έμαθες απέξω και ξέρεις ήδη πώς θα λειτουργήσει ή τι θα πει. Ο ανελεύθερος χριστιανός που πρέπει να αφομοιώνει τύπους και κανόνες για να μην απορριφθεί. Ο χριστιανός «φασόν» που τον έκοψαν και τον έραψαν πανομοιότυπο σε κάθε συγκεκριμένη εποχή (συντηρητική ή πολύ μοντέρνα) σύμφωνα με τα κριτήρια της εποχής. Αντιθέτως, ο χριστιανός θα πρέπει να έχει προσωπική κρίση, μεγάλη καθοδήγηση από το Πνεύμα το Άγιο, ατομική συνείδηση, προσωπικό απολογισμό ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Ο χριστιανός θα πρέπει να αλλάζει τους τρόπους και τις μεθόδους του, χωρίς ποτέ να αλλάζει τον χαρακτήρα του.