Χαρούμενο και δημιουργικό το 2018

Στο κατώφλι της νέας αυτής χρονιάς, πολλές ευχές για έναν νέο χρόνο ειρηνικό, χαρούμενο και καρποφόρο! Χαρές και λύπες, ελπίδες και απογοητεύσεις, αυτά και τόσα άλλα γήινα υλικά της ζωής μας έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα και αξία όταν ο Θεός είναι ο ποιμένας μας. Χαρούμενη χρονιά σε σας, τις οικογένειές σας και τους αγαπημένους σας!

" Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου· τίποτε δεν θα στερηθώ [...] Σίγουρα, χάρη και έλεος θα με ακολουθούν όλες τις ημέρες τής ζωής μου· και θα κατοικώ στον οίκο τού Κυρίου σε μακρότητα ημερών. " Ψαλμός 23:1,6.

 

 

                       

Ποτέ δεν είναι αργά!

" Καλύτερο το τέλος τού πράγματος, παρά η αρχή του". Εκκλησιαστής 7:8.

Οι απολογισμοί στο τέλος του έτους και τα πλάνα για την επόμενη χρονιά είναι απαραίτητη και έξυπνη κίνηση για τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς. Και εμείς, όμως, κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς στο κλείσιμό της. Αναπόφευκτο, το τέλος τους έτους, σαν νοητή γραμμή, οριοθετεί τον χρόνο που πέρασε και αυτόν που έρχεται. Μας θυμίζει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, τις χαρές και τις λύπες μας και μας δίνει τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε, ακόμη και να ονειρευτούμε το μέλλον.

Ο χρόνος που πέρασε, πέρασε. Πολλοί μπορεί να είναι ευχαριστημένοι με όσα τους συνέβησαν στη διάρκειά του. Κάποιοι μπορεί να πουν με χαρά ότι ήταν μια ευλογημένη χρονιά. Άλλοι μπορεί να έχουν γευτεί την απογοήτευση ή την απώλεια. Άλλοι την αδυναμία ν' αλλάξουν τις συνθήκες. Και κάποιοι ν' αναζητούν ακόμη τι φταίει και τα πράγματα όλο στραβώνουν στη ζωή τους.

Όπως είχε πει ο C. S. Lewis, "Δεν μπορείς να πας πίσω και ν' αλλάξεις την αρχή, όμως μπορείς να ξεκινήσεις από εκεί που είσαι και ν' αλλάξεις το τέλος".

Για όσους χρειάζονται κάτι ν' αλλάξει αυτή τη χρονιά, για όσους έχουν κουραστεί και απογοητευτεί από τη ζωή τους, για όσους έχουν αποτύχει σε πράγματα που κάποτε ξεκίνησαν καλά αλλά τώρα έχουν πάρει άσκημη τροπή, το ν' αναμασούν σφάλματα και αποτυχίες του παρελθόντος, προσθέτει στενοχώρια παρά ενθάρρυνση. Το ό,τι είμαστε ακόμη στη ζωή, το ό,τι έχουμε ακόμη και σήμερα επιλογές και χρόνο για να τις πραγματοποιήσουμε σημαίνει ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε πάλι από το σημείο που βρισκόμαστε και ν' αλλάξουμε το τέλος.

"Καλύτερο το τέλος τού πράγματος, παρά η αρχή του" (Εκκλησιαστής 7:8). Ποτέ δεν είναι αργά όσο υπάρχει χρόνος. Μην αφήνεστε αν μπορείτε να κάνετε κάτι. Είναι δείγμα πίστης και δύναμης να ακουμπάτε με ειρήνη τα πάντα στον Θεό. Αλλά δείγμα πίστης είναι εξίσου να είστε και εσείς πρόθυμοι από την πλευρά σας να προσπαθήσετε, ώστε να δείτε μερικά πράγματα ν' αλλάζουν στη ζωή σας. 

Χριστουγεννιάτικη αναζήτηση για απλούς

 "Και κοντά στην ίδια περιοχή υπήρχαν ποιμένες, που διανυκτέρευαν στα χωράφια, και φύλαγαν βάρδιες τής νύχτας στο κοπάδι τους.  Και τότε, ένας άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ' αυτούς ξαφνικά, [...] Και ο άγγελος είπε σ' αυτούς: Μη φοβάστε· επειδή, δέστε, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος ". Λουκάς 2:8-11.

Η αναζήτηση των σοφών μάγων από την Ανατολή τούς οδήγησε στη Βηθλεέμ και στον Σωτήρα Χριστό. Όποιος ζητάει, βρίσκει, ακόμη κι αν χρειαστεί "να ταξιδέψει" μακριά. 

Όμως και μια άλλη παρέα ανθρώπων βρέθηκε στη Βηθλεέμ και στον Σωτήρα από έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο. Ήταν οι βοσκοί, άνθρωποι συχνά αμόρφωτοι, απλοϊκοί και πρακτικοί. Εν ολίγοις, φτωχοί βιοπαλαιστές και όχι πλούσιοι διανοούμενοι.

Οι βοσκοί φυλούσαν τη νύχτα τα κοπάδια τους τριγύρω από τη Βηθλεέμ όταν ξαφνικά οι άγγελοι τούς ανήγγειλαν τα καλά νέα της γέννησης του Σωτήρα. Αυτά τους έγιναν γνωστά όχι χάρη στη δική τους έρευνα, αλλά χάρη στην πρόθεση του Θεού να δώσει το χαρμόσυνο άγγελμα στους πιο απίθανους ανθρώπους. 

Ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις, γιατί βλέπει τις καρδιές και δίνει στον καθένα ανάλογα. Οι μάγοι κινητοποιήθηκαν βλέποντας το αστέρι και μελετώντας σοφά κείμενα, γιατί έψαχναν κάτι βαθύτερο από την ξερή γνώση. Κουράστηκαν στη διαδρομή τους, σπατάλησαν από τη σκέψη, τον χρόνο και τους θησαυρούς τους, αλλά βρήκαν τελικά τον Χριστό.

Οι ποιμένες δεν χρειάστηκε παρά μόνο να πάνε! Το μήνυμα ήρθε ξεκάθαρο στ' αυτιά τους, χωρίς να ψάχνουν τα πώς και τα γιατί της ζωής. Έτυχε να βρίσκονται δύο βήματα από τη Βηθλεέμ και ήταν γι' αυτούς πολύ πιο εύκολο σε σχέση με τους σοφούς μάγους να βρουν τον Σωτήρα. Οι βοσκοί δεν ξοδεύτηκαν σε δώρα, ούτε σκέφτηκαν να πάρουν κανέναν πρόβατο από το κοπάδι τους για να το προσφέρουν στον Μεσσία. Δεν χρειαζόταν, εξάλλου. Το πρόβατο ήταν ήδη Αυτός που μόλις είχε γεννηθεί και θα γινόταν ο ίδιος θυσία.

Δεν έχει σημασία από πια διαδρομή αναζήτησης φτάνεις στον Χριστό. Ούτε έχει μεγάλη σημασία το πώς βιώνεις τη σχέση σου μαζί Του στην κάθε σου μέρα. Μπορεί να είσαι διανοητικός, αναλυτικός και σύνθετος ή να είσαι εντελώς απλός και πρακτικός. Όπως κι αν είσαι, για να βρεις τον Χριστό, πρέπει να πας σ' Αυτόν. Και να συνεχίζεις να Τον ψάχνεις στην κάθε σου μέρα: αναλυτικά ή απλά! 

Χριστουγεννιάτικη αναζήτηση για σοφούς

" [...] ξάφνου, ήρθαν στα Ιεροσόλυμα μάγοι από ανατολάς, λέγοντας:  Πού είναι αυτός που γεννήθηκε, ο βασιλιάς των Ιουδαίων; Επειδή, είδαμε το αστέρι του στην ανατολή, και ήρθαμε για να τον προσκυνήσουμε ". Ματθαίος 2:1-2.

Όταν διαβάζω την ιστορία της γέννησης του Χριστού, ομολογώ ότι θα προτιμούσα να ήμουν στην παρέα των μάγων. Οι μάγοι ήταν σοφοί άνθρωποι, επιστήμονες-αστρονόμοι του καιρού τους και το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους το περνούσαν στραμμένοι στα σύμπαντα και σκυμμένοι πάνω στους παπύρους. Μελέτη, παρατήρηση και ανάγκη κατανόησης του σύμπαντος και των πραγμάτων που τους περιέβαλλαν ήταν ουσιαστικά η καθημερινότητά τους. Βαρετό για κάποιους; Περιττό για άλλους; Κουραστικό; Το θέμα είναι ότι όποιος ψάχνει, βρίσκει, ακόμη κι αν χρειαστεί "να ταξιδέψει" μακριά.

Το λαμπρό αστέρι που έλαμπε στον ουρανό της Ανατολής έκανε τους μάγους να πιστεύουν ότι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός είχε συμβεί και το μεγάλο ταξίδι τους κατάληξε στην Ιουδαία, προκειμένου να προσκυνήσουν έναν νέο βασιλιά που είχε γεννηθεί! Η αναζήτησή τους δεν είχε να κάνει με τα φαινόμενα, αλλά με τη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων. Οι μάγοι δεν έψαχναν απλά να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για γνώση, αλλά έψαχναν το νόημα της ζωής και την αλήθεια για την ψυχή τους.

Πραγματικά, δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και γραφών. Δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του να αναζητάς τη γνώση και την αλήθεια και να θέλεις να λατρεύεις και τον Σωτήρα.  Δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του να θέλεις να πιστεύεις και να θέλεις να καταλαβαίνεις πράγματα γι' αυτά που πιστεύεις. «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου» (Ματθαίος 22:37) Όλες οι πλευρές της ανθρώπινης υπόστασης συμμετέχουν στην λατρεία του Θεού. 

Όταν οι μάγοι έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, το αστέρι τούς οδήγησε στις γραφές! Ψάχνοντας, βρέθηκαν στο παλάτι του Ηρώδη, ο οποίος ακούγοντας ότι γεννήθηκε ένας ανταγωνιστής του, κάλεσε τους αρχιερείς και τους γραμματείς για να πάρει τις πληροφορίες του. "Στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, επειδή, έτσι είναι γραμμένο διαμέσου τού προφήτη" (Ματθαίος 2:5) Και άλλοι ήξεραν την αλήθεια, αλλά παρ' όλα αυτά, όταν ήρθε η ώρα, δεν έκαναν τη διαδρομή των 9,5 χιλιομέτρων για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τον Μεσσία. Κρίμα γι' αυτούς! Ωστόσο, το ταξίδι των σοφών μάγων είχε αίσια κατάληξη όταν το αστέρι έβαλε τέλος στην αναζήτησή τους και τους οδήγησε απευθείας στη φάτνη και στον Σωτήρα! Όποιος ψάχνει, βρίσκει, ακόμη κι αν χρειαστεί "να ταξιδέψει" μακριά.

Επειδή εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ έξυπνοι...

" Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου· σε όλους τους δρόμους σου γνώριζε αυτόν, κι αυτός θα διευθύνει τα βήματά σου. Μη φαντάζεσαι τον εαυτό σου σοφό ". Παροιμίες : 3:5-6.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανθρώπινη σύνεση είναι πολύτιμη. Όποιος δεν την λαμβάνει υπόψη του, κάνει γκάφες και περιπλέκει ακόμη και την ίδια του ζωή. Ωστόσο, μπορείτε να είστε σίγουροι για τη σωστή ανθρώπινη κρίση σας για όλα τα πράγματα και τις συνθήκες;

Η Αγία Γραφή δεν καταργεί την ανθρώπινη σύνεση, εφόσον ο Θεός είναι ο δημιουργός της, αλλά θέλει να επιστήσει την προσοχή στο να στηρίζεται κανείς αποκλειστικά και μόνο σ' αυτήν. Απογυμνώστε την ανθρώπινη κρίση από τον γνήσιο και ειλικρινή σεβασμό στον Θεό και θα δείτε τα αποτελέσματα.

Και αυτό γιατί,

Η ανθρώπινη κρίση μπορεί να σφάλει, παρά τη σοφία και τα επιχειρήματά της.

Η ανθρώπινη κρίση είναι βιαστική και ανυπόμονη.

Η ανθρώπινη κρίση είναι συχνά επιλεκτική και αλλήθωρη.

Η ανθρώπινη κρίση δεν έχει ποτέ όλα τα δεδομένα.

Η ανθρώπινη κρίση είναι ευάλωτη στα συναισθήματα και στον εγωισμό.

Η ανθρώπινη κρίση επηρεάζεται από τις απόψεις των άλλων και τα στερεότυπα της κοινωνίας.

Εμπλέξτε τον Θεό στις αποφάσεις σας και ρωτήστε Τον αν πράγματι η κρίση σας είναι ορθή. Ίσως σας πάρει λίγο χρόνο παραπάνω, ίσως σας πάρει και λίγο κόπο παραπάνω, αλλά το να ζητάτε συμβουλή από τον Θεό, δεν θα σας ζημιώσει ποτέ. Ο Θεός ανταμείβει τον χρόνο που Του δίνουμε, τον κόπο που καταβάλλουμε και, κυρίως, την ταπεινοφροσύνη εκείνη που ξέρει... ότι δεν τα ξέρει όλα!

Καταπληκτικοί άντρες και πάλι!

"Και ο άνδρας της, ο Ιωσήφ, επειδή ήταν δίκαιος, και μη θέλοντας να την εκθέσει δημόσια, θέλησε να τη διώξει κρυφά.  Και ενώ αυτός τα συλλογίστηκε αυτά, ξάφνου, ένας άγγελος του Κυρίου, παρουσιάστηκε σ' αυτόν σε όνειρο, λέγοντας: Ιωσήφ, γιε τού Δαβίδ, μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Μαριάμ, τη γυναίκα σου ..." Ματθαίος 1: 19-20.

Στην ιστορία των Χριστουγέννων κυρίως εστιάζουμε στη Μαρία, τη μητέρα του Χριστού, και φυσικά στον Ιησού, που με την ενσάρκωσή Του έγινε ο υποσχεμένος από τον Θεό Σωτήρας που δόθηκε στον κόσμο για να σηκώσει τις αμαρτίες μας. Όμως, υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο και μεταξύ αυτών ξεχωρίζω τον Ιωσήφ. 

Ο Ιωσήφ, ο άντρας της Μαρίας, ήταν ένας καταπληκτικός άντρας! Αν ρωτήσεις γενικά τις γυναίκες για το ποιον θεωρούν κελεπούρι, μάλλον θα σκεφτούν κάποιον που έχει όλο το πακέτο ... της καταπληκτικότητας: ομορφιά, κοινωνική θέση και αναγνώριση, εργασία, οικονομική άνεση, μεγάλη δόση αγάπης, υπομονής, στήριξης, δηλαδή όλα! Ωστόσο, οι πραγματικά καταπληκτικοί άντρες ξεχωρίζουν από άλλους "καταπληκτικούς" άντρες.

Οι καταπληκτικοί άντρες αγαπούν τη δικαιοσύνη και την ευθύτητα, πριν αγαπήσουν τη γυναίκα  τους. Η δικαιοσύνη είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους. Δικαιοσύνη σημαίνει το να δίνουμε στον καθένα αυτό που του αξίζει. Συχνά οι άντρες δίνουν μεγάλη αξία και σημασία σε γυναίκες που δεν αξίζουν σπουδαία πράγματα και αδιαφορούν ή υποτιμούν άλλες που πραγματικά αξίζουν. Επίσης, κάποιοι σύζυγοι περιφρονούν τις άξιες και ικανές συζύγους  τους και άλλοι έχουν στα ουράνια γυναίκες που τους βγάζουν το λάδι. Αν αυτό δεν είναι πλήγμα στη δικαιοσύνη, τι είναι; 

Ο Ιωσήφ ήταν δίκαιος άντρας. Ήξερε τη Μαρία πριν την αρραβωνιαστεί. Ήξερε την αξία της, την πίστη και την καλή της συμπεριφορά στο περιβάλλον που ζούσαν. Όταν η Μαρία βρέθηκε έγκυος πριν το γάμο τους, ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε να το εξηγήσει. Αλλά ήξερε μέσα στη δικαιοσύνη του ότι μια τέτοια γυναίκα δεν έπρεπε ούτε να γίνει θέατρο στον κόσμο ούτε να λιθοβοληθεί, όπως o ιουδαϊκός νόμος προέβλεπε. Γι' αυτό σκέφτηκε να χαλάσει κρυφά τoν αρραβώνα τους.

Οι καταπληκτικοί άντρες δεν είναι πεισματάρηδες, εγωιστές και ξεροκέφαλοι άντρες. Ούτε στυγνοί ορθολογιστές. Οι καταπληκτικοί άντρες βλέπουν σωστά μέσα στις περιστάσεις το χέρι του Θεού και είναι έτοιμοι να πάρουν ρίσκο όταν ο Θεός τούς πει ότι αξίζει να το πάρουν. Όταν στο όνειρό του ο Ιωσήφ διαβεβαιώθηκε από τον Θεό για το παιδί που έμελλε να γεννηθεί, δεν συζήτησε περαιτέρω το ζήτημα. Οι σκέψεις του κάμφθηκαν από την πίστη του, γι' αυτό πήρε την απόφαση να δώσει στη Μαρία το στάτους της παντρεμένης γυναίκας στην κοινωνία του Ισραήλ, προτού βρεθεί στην τραγική θέση της ανύπαντρης μητέρας.

Ευτυχώς που ακόμη υπάρχουν γύρω μας καταπληκτικοί χριστιανοί άντρες και γυναίκες ουσίας και αξίας, που θέλουν να πάρουν από κοινού μέρος στα θαυμαστά σχέδια του Θεού.

Καταπληκτικοί άντρες που θα ήθελες δίπλα σου

"Και τώρα, θυγατέρα, μη φοβάσαι· θα κάνω σε σένα ό,τι πεις· επειδή, ολόκληρη η πόλη τού λαού μου ξέρει ότι είσαι ενάρετη γυναίκα". Ρουθ 3:11.

Το να παντρευτείς τον σωστό άντρα- ή τη σωστή γυναίκα- δεν είναι θέμα τύχης. Υπάρχουν φορές που κάποιοι λένε: "'Ετυχε ο άντρας μου (ή η γυναίκα μου) να βγει καλός/καλή". Δηλαδή, σαν να τράβηξες έναν κλήρο και σου έτυχε το σωστό νούμερο. Αλλά πόσες άλλες δεν "έτυχε" να σου τύχει ο λάθος άνθρωπος και χωρίς να το πολυκαταλάβεις, βρέθηκες σε προβληματικό γάμο.

Δυστυχώς, δεν ελέγχουμε απόλυτα τη ζωή, ούτε καν σαν πιστοί χριστιανοί. Ωστόσο, στο βαθμό που μπορούμε να βάλουμε κάποιες αξίες και αρχές όταν μιλάμε για καταπληκτικούς άντρες, επιλέγω τον Βοόζ. Ο Βοόζ είναι ένα εξαιρετικό μοντέλο ανδρός και ένας τύπος που προεικονίζει τον Ιησού Χριστό. 

Βοόζ σημαίνει "Σ' αυτόν είναι η δύναμη"! Ο Βοόζ είναι άντρας δυνατός, πλούσιος και με υπόληψη στην πόλη της Βηθλεέμ. Κατά γενική ομολογία, ένας πλούσιος, δυνατός και ευυπόληπτος άντρας δεν θα έψαχνε ποτέ να παντρευτεί μια χήρα και φτωχιά γυναίκα από το πουθενά, η οποία, επιπλέον, είναι μετανάστρια της κακιάς ώρας. Αυτή ακριβώς ήταν η Ρουθ: μια γυναίκα ξένη, ξεκρέμαστη και πονεμένη, μ' έναν γάμο ήδη στην πλάτη της και ... Μωαβίτισσα. Στοιχείο απαγορευτικό για έναν Ισραηλίτη! 

Αλλά η Ρουθ δεν είναι μόνο αυτά. Η Ρουθ είναι μια γυναίκα που έκανε μια επιλογή σε μια καθοριστική στιγμή της ζωής της και η επιλογή της - να αφήσει την πατρίδα της και την οικογένειά της και να ακολουθήσει την πεθερά της, τον λαό της και τον Θεό της (Ρουθ 21: 16-17)- ήταν ένα άλμα στο κενό.  Δεν υπήρχε, ανθρωπίνως, περίπτωση να ευτυχίσει με τον μοναδικό τρόπο που ευτύχισε, αν ο Θεός, που είδε την ανιδιοτελή καρδιά και την πίστη της, δεν είχε προετοιμάσει τα πάντα για τη Ρουθ και δεν είχε, μέσα στα σχέδια της χάρης Του, ετοιμάσει έναν Βοόζ.

Τον Βοόζ, με τη γενναιόδωρη καρδιά, τη σωστή κρίση και την εκτίμηση για τη Ρουθ, της οποίας η προσωπικότητα και οι αρετές τον έκαναν να την αγαπήσει. Ο Βοόζ ήξερε να κερδίζει την καρδιά μιας γυναίκας. Από την πρώτη στιγμή, ασχολείται μαζί της μ' έναν πολύ διακριτικό αλλά και γενναιόδωρο τρόπο. Της δίνει να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να πάει να σταχυολογήσει ( να ψάξει...) αλλού. Δίνει εντολές στους εργάτες του να τη σεβαστούν ως γυναίκα. Τους λέει επίσης ν' αφήνουν να πέφτει για χάρη της λίγο σιτάρι παραπάνω. Της δίνει να φάει και να πιει. Την προστατεύει με τρυφερότητα και ευγένεια. Την παρηγορεί με τα λόγια του και τη  συμπεριφορά του, κάνοντας την καρδιά της να σκιρτήσει.Φροντίζει για τη φήμη της και, τέλος, είναι έτοιμος να κάνει ό,τι αυτή του πει: δηλαδή να την παντρευτεί! Και θα το κάνει όντως, τελειώνοντας ο ίδιος αυτό που ξεκίνησε η Ρουθ.

Και όλα αυτά όχι γιατί ο Βοόζ είναι απλά ένας τέλειος τζέντλεμαν με καλούς τρόπους συμπεριφοράς, αλλά γιατί έχει μάθει να εκτιμά στους ανθρώπους αυτά που αξίζουν να εκτιμηθούν πρώτα. Ο Βοόζ ήταν ο άνθρωπος που αν δεν υπήρχε η Ρουθ, μάλλον δεν θα είχε παντρευτεί, όντας ίσως αμελής ή αυτάρκης στο να αποκατασταθεί. Ωστόσο, η αποκατάσταση δεν είναι το παν: ο Βοόζ ήταν ο άνθρωπος που χάρισε στη Ρουθ ανάπαυση, ευτυχία και ευλογία και η Ρουθ τα ίδια ακριβώς σ' αυτόν!

Όχι με δύναμη, ούτε με ισχύ

"Αυτός είναι ο λόγος τού Κυρίου προς τον Ζοροβάβελ, λέγοντας: Όχι με δύναμη ούτε με ισχύ, αλλά με το Πνεύμα μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων.  Ποιος είσαι εσύ, το μεγάλο βουνό, μπροστά στον Ζοροβάβελ; Πεδιάδα ..." Ζαχαρίας 4:6-7. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από την επιτυχία κρύβεται σχεδόν πάντα η δύναμη. Πίσω από κάθε περάτωση έργου, υπάρχει θέληση και επιμονή. Οι αδύναμοι και απαισιόδοξοι άνθρωποι αποτυγχάνουν πολύ συχνά στη ζωή τους, γιατί βλέπουν παντού εμπόδια και ενώ ξεκινούν με ενθουσιασμό, γρήγορα παραιτούνται.

Όμως, και οι δυνατοί άνθρωποι κουράζονται κάποτε. Η ίδια η ζωή και οι συνθήκες μέσα στις οποίες βρισκόμαστε μπορεί να μας εμποδίσουν από το να φτάσουμε στον στόχο μας. Αδιέξοδα, εμπόδια και κούραση γίνονται συχνά η αιτία ώστε να μην μπορούμε να ολοκληρώσουμε αυτό που ο Θεός θα ήθελε για τη ζωή μας. Μπορεί να είμαστε χριστιανοί που έδωσαν μάχες, εμπιστεύτηκαν τον Κύριο και εργάστηκαν γι' Αυτό, αλλά ίσως τώρα δεν αντέχουμε άλλο και θέλουμε να παραιτηθούμε απ' ό,τι μας φαίνεται αδύνατο να επιτευχθεί.

Όταν νιώθουμε εντελώς απογοητευμένοι και κουρασμένοι, ας θυμόμαστε ότι ο Θεός και μόνο Αυτός μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να τελειώσουμε ότι μας εμπιστεύτηκε. Είναι αστείο να κοιτάμε μέσα μας και να εξαρτόμαστε από τη δύναμη, τη θέληση και την εμπειρία μας. Αυτές δεν θα είναι ποτέ αρκετές για να φέρουμε εις πέρας όλα τα μεγάλα και θαυμαστά σχέδια τα οποία έχει ο Θεός για τη ζωή μας. Ο Θεός είναι αυτός "που μπορεί με υπερπερίσσιο τρόπο να κάνει παραπάνω από όλα όσα ζητάμε ή αντιλαμβανόμαστε με τον νου, σύμφωνα με τη δύναμη που ενεργείται μέσα μας..." (Εφεσίους 3:20).

Όταν νιώθουμε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε, ας θυμόμαστε ότι η απιστία κάνει τα μικρά εμπόδια τεράστια βουνά, ενώ η πίστη κάνει τα βουνά να γίνουν πεδιάδες μπροστά μας. Ο Θεός έχει πάντα μια πόρτα ανοικτή για μας και έχει πάντα έναν δρόμο που οδηγεί σ' αυτήν μ' έναν δικό Του απρόσμενο τρόπο.

Τέλος, ο Θεός δίνει υποσχέσεις και τις κρατάει. Όταν νιώθουμε ότι απιστούμε, ο Θεός μένει πιστός, "να αρνηθεί τον εαυτό του δεν μπορεί" ( Β' Τιμόθεο 2:13). Αυτός θα επιτελέσει το καλό έργο που άρχισε μέσα μας (Φιλιππησίους 1:6). Επίσης, Αυτός θα τελειώσει και κάθε άλλο έργο που άρχισε στη ζωή μας. Μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε ακόμη και μέσα στα εμπόδια και τις διαψεύσεις. Κι αν καθυστέρησε -σύμφωνα πάντα με το δικό μας ρολόι- κι αν δυσκόλεψε τους δρόμους της ζωής μας, τίποτα και κανένας δεν θα Τον εμποδίσει από το να εκτελέσει τα δικά Του σχέδια σε μας. 

Θα σε οδηγήσει στο επιθυμητό λιμάνι

"Τότε, κράζουν προς τον Κύριο, μέσα στη θλίψη τους, και τους βγάζει μέσα από τις ανάγκες τους.  Κατασιγάζει την ανεμοζάλη, και τα κύματά της σιωπούν. Και ευφραίνονται, επειδή ησύχασαν· και τους οδηγεί στο επιθυμητό λιμάνι τους". Ψαλμός 107:28-30.

Ο Δαβίδ κέρδισε πολλές μάχες στον πόλεμό του με τον Σαούλ, που τον κυνηγούσε να τον σκοτώσει από φόβο μήπως του πάρει τη βασιλεία. Ωστόσο, δεν κατάφερε να κερδίσει τη μάχη της απελπισίας. Τέτοια συναισθήματα είναι συνηθισμένα. Κάποτε μετά τις βουνοκορφές, υπάρχουν και οι κοιλάδες. Στις κοιλάδες νιώθουμε παγιδευμένοι και καταλήγουμε σε θλιβερούς μονολόγους απελπισίας...  "Και Δαβίδ είπε μέσα στην καρδιά του: Σίγουρα μια ημέρα θα χαθώ από το χέρι τού Σαούλ· δεν υπάρχει καλύτερο για μένα, παρά να διασωθώ γρήγορα στη γη των Φιλισταίων... (Α' Σαμουήλ 27:1).

Όταν νιώθεις απογοητευμένος και σε αδιέξοδο, είναι παρακινδυνευμένο πράγμα να μιλάς στον εαυτό σου. Ακόμη χειρότερο είναι να παίρνεις σημαντικές αποφάσεις σε τέτοιες στιγμές. Ο Δαβίδ δεν ρώτησε τον Θεό πώς να συνεχίσει την πορεία του, όπως συνήθιζε πάντα. Φαίνεται ότι είχε κουραστεί και είχε πιστέψει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ησυχάσει με τον Σαούλ. Αργά ή γρήγορα θα έπεφτε στα χέρια του.  Βουλιάζοντας σε απαισιόδοξες σκέψεις, δεν συμβουλεύτηκε τον Θεό και κατάληξε σε μια ανόητη απόφαση. Καλύτερα, σκέφτηκε, στην εχθρική γη και "ασφαλής" παρά στη γη του κυνηγημένος.

Το αποτέλεσμα τού να πάψεις να εμπιστεύεσαι τον Θεό και τους δρόμους Του, που είναι οι καλύτεροι και οι ασφαλέστεροι για σένα, είναι να οδηγηθείς σε μέρη που θα αναγκαστείς να επιβιώσεις μόνος σου. Αυτό που βρήκε ο Δαβίδ στη γη των Φιλισταίων δεν ήταν η ασφάλεια και η ευρυχωρία, αλλά τα πολύπλοκα σχέδια, οι υποκρισίες, τα ψέμματα, οι σκοτωμοί και οι λεηλασίες. Αναγκάστηκε να μπει σ' όλα αυτά προκειμένου να επιβιώσει. 

Και να΄ταν μόνο αυτό! Η τραγωδία της Σικλάγ τού δίδαξε ότι ασφαλής είναι κανείς μόνο μέσα στο θέλημα του Θεού, και όχι στις συνθήκες ή τα δεδομένα που παρουσιάζονται ως πιθανές λύσεις στο αδιέξοδο.

Όταν νιώθεις απογοητευμένος, μην κάνεις ενστικτώδεις κινήσεις. Μην παίρνεις σημαντικές αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα. Αν νιώσεις κουρασμένος σε κάποια διαδρομή σου, μη λειτουργήσεις σπασμωδικά, από φόβο ή και εγωισμό ακόμη. Βρες έναν/μία χριστιανό/ή φίλο/η που εμπιστεύεσαι και ξέρεις ότι θέλει το καλό σου και ζήτησέ του/της να προσευχηθεί μαζί σου. Μοιράσου το φορτίο σου, έτσι θα έχεις μια καθαρότερη εικόνα για το τι πρέπει να κάνεις. Και πάνω απ' όλα: ζήτησε τη συμβουλή του Θεού. Ο Θεός μάς οδηγεί πάντα σε ασφαλή λιμάνι όταν Τον επικαλεστούμε αληθινά στο πρόβλημά μας (Ψαλμός 107: 28-30).

Α, ναι; Σου χρωστάω...;

" «Ποιος, πρώτος, έδωσε κάτι σ' αυτόν, για να του γίνει ανταπόδοση;». Επειδή, απ' αυτόν, και διαμέσου αυτού, και σ' αυτόν είναι τα πάντα· σ' αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες ". Ρωμαίους 11:35-36.

Η χρονιά σχεδόν τελειώνει, ήσουν ένα υπάκουο και συνεργάσιμο παιδί (ήσουν στ' αλήθεια εκατό τοις εκατό;) και έτσι κάνεις όνειρα για το δώρο που σε περιμένει τα Χριστούγεννα. Αν είσαι και λίγο απαιτητικό παιδί, μπορεί να μην αρκεστείς απλώς στα όνειρα, αλλά να έχεις ήδη υποδείξει τι δώρο περιμένεις να σου αγοράσουν οι γονείς σου. 

Η χρονιά τελειώνει, και μάλλον για σένα, που είσαι ενήλικας, πάνε χρόνια που περιμένεις κάποιο δώρο να σου κάνει ο Θεός. Αν είσαι και χριστιανός ενήλικας και ήσουν όλα αυτά τα χρόνια υπάκουος στη φωνή του Θεού και συνεργάσιμος στα σχέδιά Του (ήσουν στ' αλήθεια εκατό τοις εκατό;) κάνεις όνειρα για το δώρο που θα ήθελες ο Θεός να σου κάνει.

Είναι όμορφο να παίρνουμε δώρα. Τα δώρα μάς δίνουν χαρά, μας δείχνουν ότι κάποιος μας νοιάζεται και μας αγαπάει. Κάποτε το δώρο δεν είναι καθόλου περιττό, αλλά είναι μια πραγματική ανάγκη που δυστυχώς καθυστέρησε να καλυφθεί. Ναι, δεν βρίσκω υπερβολικό ή  κακό να περιμένουμε δώρα, είτε από τους αγαπημένους μας είτε από τον Θεό. 

Όμως, βρίσκω κακό -επειδή το ξέρω εκ πείρας-, να πιστεύεις ότι ο Θεός σού χρωστάει ένα δώρο. Δηλαδή, σου χρωστάει ευλογίες! Δεν Τον έβαλες πρώτο στη ζωή σου; Δεν έμεινες πιστός - εντάξει όσο καλύτερα μπορούσες- τις δύσκολες ώρες; Δεν έχασες για χάρη Του πράγματα και χαρές της ζωής; Δεν πλήρωσες το τίμημα να Του ανήκεις; Ε...δεν πρέπει να έρθει και η ώρα του μισθού και το γραμμάτιό σου να ξεχρεωθεί; 

Πάρα πολλοί χριστιανοί σκεφτόμαστε έτσι όταν ξεκινάμε την πνευματική μας ζωή: "Εγώ κάνω το μέρος μου και ο Θεός θα κάνει το δικό Του". Ή ακόμη χειρότερα: "Εγώ θα κάνω το μέρος μου και ο Θεός ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να μην κάνει το δικό Του"! Γιατί ο Θεός χρωστάει! Χρωστάει να φανεί πιστός στις υποσχέσεις Του! "Αν, ναι; Σου χρωστάω; Δεν το νομίζω..." Αυτή είναι η απάντηση του Θεού σε όσους περιμένουν ένα δώρο στη βάση της σχέσης: εγώ κάνω - Εσύ, Κύριε, δίνεις. Ο Θεός είναι υπέρτατος και δεν έχει ανάγκη από κανέναν μας. Καμιά υπηρεσία και καμιά υπακοή δεν Τον δεσμεύει να φανεί γενναιόδωρος, γιατί απλά δεν Του προσφέρει κάτι που δεν έχει. 

Αν ο Θεός δίνει, είναι γιατί το θέλει ο ίδιος. Γιατί είναι καλός! Γιατί η καρδιά Του έχει μεγάλη αγάπη και πλούσια χάρη. Ο Θεός πρώτος μας αγάπησε. Και πρώτος έδωσε και εξακολουθεί να δίνει! Κάθε δώρο και ευλογία είναι μια επιβεβαίωση της γενναιόδωρης θεϊκής καρδιάς. Μετά ίσως και να είναι μια ζεστή ενθάρρυνση εκ μέρους Του στο χτίσιμο μιας σχέσης αμοιβαίας αγάπης και εμπιστοσύνης μαζί Του.