Οι μαθητές τα ξέρουν πάντα όλα!

"Εγώ, λοιπόν, πρόφερα εκείνο που δεν καταλάβαινα· πράγματα υπερθαύμαστα για μένα, που δεν τα γνώριζα. Άκουσε, παρακαλώ· κι εγώ θα μιλήσω· θα ρωτήσω, κι εσύ δίδαξέ με". Ιώβ 42:2-3.

Αν συμβαίνει να διδάσκετε μαθητές, θα γνωρίζετε μάλλον από πρώτο χέρι ότι οι περισσότεροι μαθητές τα ξέρουν όλα! Τους λες ότι χρειάζονται περισσότερη μελέτη, σου λένε ότι δεν έχουν άλλο χρόνο από τα τόσα πολλά που έχουν στο κεφάλι τους. Τους λες ότι η πρόοδός τους χρειάζεται βελτίωση, σου απαντούν ότι είναι από τους καλύτερους (ναι, δυστυχώς υπάρχουν πάντα κάποιοι λιγότερο διαβαστεροί για να συγκριθούν). Τους λες ότι δεν πρόκειται να προλάβουν να βγάλουν την ύλη όπως πρέπει μέχρι το τέλος της χρονιάς και σου λένε ότι ζητάς πάρα πολλά, ότι είσαι απαισιόδοξος και επιπλέον τους αγχώνεις. 

Αλλά δεν χρειάζεται να είστε καθηγητής για να γνωρίζετε τα παραπάνω. Αρκεί να είστε γονιός και είναι το ίδιο. Γιατί τα παιδιά σας θα σας έχουν σίγουρα πει παρόμοια πράγματα. Λοιπόν, οι μαθητές και τα παιδιά τα ξέρουν όλα!  Ναι, βέβαια... Μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι ξέρουν μάλλον τα μισά, μπορεί και ούτε.

Κι αν αυτή η στάση σάς φαίνεται αφελής και αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν η αλεπού να είναι 100 χρονών και το αλεπουδάκι 101, απλά σκεφτείτε ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα κάνουμε και εμείς στη σχέση μας με τον Θεό. Δύσκολα συνεργαζόμαστε με όλη μας την καρδιά. Δεν υπακούμε με την πρώτη και κοιτάζουμε πώς θα γλιτώσουμε την παιδεία. Συχνά ψάχνουμε αν υπάρχει ένας πιο εύκολος δρόμος που να μας εξασφαλίζει όμως τα ίδια άριστα αποτελέσματα. Συγκρινόμαστε σχεδόν πάντα με τους πιο χαλαρούς και άτακτους (χριστιανούς) μαθητές. Και όταν αντιδρούμε και τα χάνουμε, επειδή δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο που υποφέρουμε ή τον λόγο που τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα στη ζωή μας, τότε πάλι κάποιο πρόβλημα υπάρχει με τον Δάσκαλο.

Ο Ιώβ, παρόλο που ήταν ο πιο δίκαιος άνθρωπος πάνω στη γη στην εποχή του, είχε και αυτός πρόβλημα με τον ουράνιο Δάσκαλο. Δυστυχώς, και αυτός όπως και εμείς, νόμιζε ότι τα ήξερε όλα. Αλλά τελικά ήταν πολλά πράγματα που δεν ήξερε και πολύ περισσότερα εκείνα που δεν μπορούσαν να χωρέσουν στο μυαλό του. Ως μαθητές του Χριστού, δεν τα ξέρουμε όλα. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που γνωρίζουμε καλά και σ' αυτό πρέπει να ησυχάζει η ψυχή μας. Αυτός που κυβερνά το σύμπαν και στον οποίο έχουμε εμπιστευτεί τη ζωή μας κυβερνά τα πάντα μια χαρά. Δεν χρειάζεται να Τον ελέγχουμε για τη "διδακτέα ύλη" μας, ούτε να Του γκρινιάζουμε όλη την ώρα . Το μόνο που μας ζητάει ο Κύριος είναι να εμπιστευτούμε τη σοφία και την αγάπη Του. Θέλουμε να το κάνουμε αυτό;