Όταν χτίζεις με πιθανότητες και ενδεχόμενα

«Καθένας που ακούει τα λόγια μου αυτά, και δεν τα πράττει, θα εξομοιωθεί με έναν άφρονα άνθρωπο, που οικοδόμησε το σπίτι του επάνω στην άμμο·  και κατέβηκε η βροχή, και ήρθαν τα ποτάμια, και φύσηξαν οι άνεμοι, και χτύπησαν με ορμή επάνω στο σπίτι εκείνο, και έπεσε· και η πτώση του ήταν μεγάλη». Ματθαίος 7:26-27.

Στις αποφάσεις της ζωής μας δεν αποφασίζουμε αξιολογώντας πάντοτε σωστά τα δεδομένα. Γι’ αυτό, κάποιες επιλογές μπορεί να μας οδηγήσουν σε απρόοπτες δυσκολίες. Υπάρχει μια νοοτροπία σε μερικούς ανθρώπους οι οποίοι ποτέ δεν μπορούν να σκεφτούν τα πράγματα σωστά και προχωρούν στηριζόμενοι σε πιθανότητες και ενδεχόμενα.

Ο ανόητος άνθρωπος που έχτισε το σπίτι του στην άμμο, χωρίς θεμέλια, δεν θα σταμάτησε να σκέφτεται, όσο καιρό το οικοδομούσε, τι θα μπορούσε να του συμβεί. Πόσο εφικτό είναι το ποτάμι, που είναι τόσο ωραίο να απολαμβάνεις τη θέα του τις  ξέγνοιαστες καλοκαιρινές μέρες, να ξεχειλίσει και να σε πνίξει τον χειμώνα; Πόσο δυνατές μπορεί να καταλήξουν οι καταιγίδες και πόσο ξεσηκωμένοι οι άνεμοι; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά θα περνούσαν από το μυαλό του όσο καιρό έχτιζε εκεί πάνω.

Συχνά θέλουμε να χτίσουμε «ένα όμορφο σπίτι» (όνειρα, ιδέες, στάσεις ζωής, επιλογές) σε μια πολύ συγκεκριμένη τοποθεσία, που μας αρέσει και μας ευχαριστεί. Και σκεφτόμαστε πώς θα τα καταφέρουμε, χωρίς όμως να λαμβάνουμε υπόψη πολλά πράγματα που αφορούν τους ανέμους  και τις τρικυμίες της ζωής. Γιατί, δηλαδή, να έρθουν καταπάνω στο «σπίτι» μας με σφοδρή ένταση;

Αν τύχει κάποιος να μας συμβουλέψει ότι δεν είναι η καλύτερη ιδέα να χτίσουμε εκεί, αν μας πει: «Μα, καλά δεν σκέφτεσαι τι μπορεί να συμβεί αν οικοδομήσεις σ’ αυτό το σαθρό έδαφος; Μπορείς να ξέρεις πόσο ορμητικός θα είναι ο ποταμός και πόσο απρόβλεπτες οι θύελλες; Γνωρίζεις πόσες καταιγίδες ρήμαξαν τα ομορφότερα και τα πιο καλοχτισμένα σπίτια που οικοδομήθηκαν στην άμμο; Καλύτερα να σκάψεις βαθύτερα. Καλύτερα να πας να χτίσεις εκεί στον βράχο και ας κουραστείς λίγο περισσότερο, και ας χάσεις και κάτι από την ομορφιά του τοπίου…».

Ο ανόητος δεν είναι πρόθυμος ν’ ακούσει συμβουλές. Θα επιμένει να κάνει αυτό που εκείνος νομίζει καλύτερο για τον εαυτό του. Εν ολίγοις, ο ανόητος δεν θα λάβει σοβαρά υπόψη τι λέει η Βίβλος. Δεν θα φοβηθεί απ’ αυτά που έχουν συμβεί σε άλλα «σπίτια» γύρω του. Θέλει να το κάνει ακριβώς όπως το έχει φανταστεί, χωρίς να συμβουλευτεί σχέδια και οδηγίες. Δεν θα κοιτάξει ιδιαίτερα το μέλλον, βάζοντας στον λογαριασμό και τα αναπόφευκτα τεστ που θα έρθουν πάνω στο «σπίτι» που έχτισε. Αυτή είναι η μοίρα του ανόητου. Μπορούμε να μην ακολουθήσουμε αυτή τη μοίρα.