Μήπως κάποιος αγαπημένος σας κινδυνεύει;

«Έτσι, λοιπόν, όταν ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις της περιχώρου, θυμήθηκε ο Θεός τον Αβραάμ, και εξαπέστειλε τον Λωτ από μέσα από την καταστροφή, όταν κατέστρεφε τις πόλεις, στις οποίες κατοικούσε ο Λωτ». Γένεση19:29.

Ο Αβραάμ είχε κάνει τις επιλογές του και ο ανιψιός του, ο Λωτ, τις δικές του. Για ένα διάστημα είχαν συμπορευθεί μαζί, αλλά έφτασε κάποια στιγμή που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν άλλο και υποχρεώθηκαν να χωρίσουν, διαλέγοντας ο καθένας τον δικό του δρόμο. Ο Αβραάμ έδωσε στον Λωτ πρώτα τη δυνατότητα επιλογής και δεν διεκδίκησε τίποτα για τον εαυτό του. Ο Λωτ ακολούθησε τη λογική και τις αισθήσεις του και τα κριτήριά του τον οδήγησαν  στην πόλη των Σοδόμων.  

Η περιοχή των Σοδόμων –πλούσια και δυναμική- έμοιαζε με παράδεισο. Ήταν μια εγγυημένη επιτυχία και μάλλον δεν είχε σχέση με το ήσυχο περιθώριο στο οποίο έστησε τελικά τις σκηνές του ο Αβραάμ. Ωστόσο, ο παράδεισος δεν ήταν παράδεισος. Τα όποια θετικά στοιχεία της εύφορης γης των Σοδόμων δεν αντιστάθμιζαν την αδικία, την υποκρισία, την κακία και την ακολασία που βασίλευε στην πόλη. Αναπόφευκτα, ο Λωτ άρχιζε να κουράζεται απ’ όλα όσα έβλεπε και άκουγε. Κατά βάθος δεν ήταν σάπιος, αλλά δίκαιος (Β΄Πέτρου 2:7-8). Ωστόσο, κάποιες επιπόλαιες επιλογές του τον είχαν παγιδέψει σε πνευματική και ψυχική κατάπτωση.

Από την άλλη μεριά, ο Αβραάμ ήταν φίλος του Θεού και υπηρέτης Του και μοιραζόταν τα μυστικά και τις αποφάσεις του Θεού. Ταυτόχρονα, παρέμεινε ένας πραγματικός συγγενής του Λωτ και ένας άνθρωπος γεμάτος ενδιαφέρον για όσα του συνέβαιναν, έστω κι αν βρισκόταν σε απόσταση. Δύο φορές ο Αβραάμ κινήθηκε από αγάπη για να γλιτώσει τον Λωτ. Την πρώτη φορά επενέβη να τον σώσει όταν, μαθαίνοντας ότι είχε αιχμαλωτιστεί, εφόπλισε τους δούλους του και απελευθέρωσε τον ανιψιό του και τα υπάρχοντά του. Την δεύτερη τον έσωσε με τη θαρραλέα μεσιτεία του στον Θεό. Ο Αβραάμ προσευχήθηκε ένθερμα για την πόλη των Σοδόμων όταν έμαθε ότι ο Θεός θα την κατέστρεφε, γιατί αγωνιούσε για τον Λωτ και την οικογένειά του, και η αγωνία του αυτή δεν τον άφησε να ησυχάσει. Τελικά, ο Θεός γλίτωσε τον Λωτ ως δια πυρός, αφενός, γιατί δεν είχε σβήσει μέσα του η σπίθα της δικαιοσύνης και, αφετέρου, γιατί ο Θεός θυμήθηκε τον Αβραάμ και τον έσωσε για χάρη του.

Μήπως κάποιος δικός σας κινδυνεύει, χωρίς ο ίδιος να το ξέρει; Μήπως κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο βλέπει ότι έχει μπερδευτεί σε κακές επιλογές, αλλά ντρέπεται να αναγνωρίσει τα λάθη του; Μήπως για κάποιον η έλλειψη θάρρους ή και η συνήθεια δεν τον αφήνουν να ξεφύγει από τα δεσμά του; Το να μεσιτεύουμε για κάποιον χαμένο αμαρτωλό όπως επίσης και για κάποιο παγιδευμένο πρόσωπο που συμπονάμε είναι υψηλό και άγιο προνόμιο για να υπηρετήσουμε αυτούς που αγαπάμε.