«Το πνεύμα είναι εκείνο
που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι
πνεύμα και είναι ζωή». Ιωάννης 6:63.
Είναι κατανοητό ότι με τη λέξη σάρκα εννοούμε το
ανθρώπινο σώμα με τις ανάγκες και τις επιταγές του. Είναι και αυτό κομμάτι της
ανθρώπινης φύσης από την οποία μας έφτιαξε ο Θεός, μαζί με το πνεύμα και την
ψυχή μας. Η σάρκα έχει πολλές ανάγκες και σχεδόν όλες ζητούν ικανοποίηση. Αλλά
δεν είναι όλες προς ικανοποίηση. Ανάμεσα στις αναγκαίες, στις ευχάριστες και
τις λογικές μέχρι τις παράλογες και τις διεστραμμένες υπάρχει ένα
απαράβατο όριο που όλοι κατανοούν στη συνείδησή τους, ακόμη κι όταν επιλέγουν
να το καταπατούν.
Ωστόσο, σήμερα θα ήθελα να μιλήσω γι’ αυτή τη σάρκα
την τόση κρυφή και χαϊδεμένη που όλο ζητά ικανοποίηση και όλο δεν βρίσκει,
γιατί κάτι τη χαλάει. Εκείνη τη σάρκα που έχει συνηθίσει να γκρινιάζει και να
διεκδικεί. Παράδειγμα: ξεκινάς να πας βόλτα με τους φίλους σου, πράγμα που
ήθελες, αλλά κάποιος άργησε και άρχισες να νευριάζεις. Πάτε στο μέρος που
διαλέξατε, αλλά έχει κόσμο και δεν βρίσκετε εύκολα να παρκάρετε και ο
εκνευρισμός ανεβαίνει. Ήθελες να φας στα πεταχτά ένα club sandwich το
μεσημέρι, αλλά οι άλλοι θέλουν να φάνε κανονικά σε εστιατόριο. Δεν ήθελες
ξαπλώστρες αυτή τη φορά γιατί παραείναι μεγάλη η σαρδελοποίηση, αλλά οι άλλοι
ούτε ν’ ακούσουν για κάτι άλλο. Ήθελες να γυρίσεις νωρίτερα, αλλά η παρέα δεν
το κουνάει από τη θάλασσα. Και η εσωτερική ή εξωτερική γκρίνια έχει χαλάσει τη
μέρα σου, μπορεί και των άλλων επίσης. Κι όμως, ήθελες τόσο πολύ αυτή τη βόλτα!Το
παράδειγμα μοιάζει τραβηγμένο, αλλά δεν είναι.
Όλοι έχουμε σίγουρα τις παραξενιές μας και συχνά
υπάρχουν μέρες που η διάθεσή μας είναι στραβή και μας φταίνε πολλά. Ωστόσο,
παρατηρήστε πόσα άτομα στην εποχή μας έχουν συναρτήσει την αντίληψη περί
ευτυχίας με την ικανοποίηση ανούσιων λεπτομερειών που επιβάλλονται από τη σάρκα.
Αν ως χριστιανός βλέπετε ότι ρέπετε προς αυτή την
κατηγορία, σταματήστε να ασχολείστε με τις ψεύτικες ανάγκες της σάρκας. Θα
γιατρευτείτε και θα χαρείτε όλο και περισσότερο τη ζωή που σας δίνει ο
Θεός αν βάλετε στόχο να μην ικανοποιείτε διαρκώς μερικές ανόητες επιταγές της.
Η ειρήνη και η χαρά στο πνεύμα σας έχει πολύ μεγαλύτερη αξία. Η όμορφη σχέση
σας με τον Θεό και η καλή επικοινωνία με τους ανθρώπους γύρω σας αξίζουν πολύ
περισσότερα. Αλλά πώς αυτά να καρποφορήσουν όταν διαρκώς λέτε: Έχει ζέστη εδώ,
ήθελα να φάω κάτι άλλο, ήθελα να φύγουμε νωρίτερα, δεν μου αρέσει αυτό το
μέρος, δεν ήθελα και αυτούς μαζί μας, δεν μπορώ να ψάχνω για πάρκινγκ, δεν
μπορώ να περιμένω τα λεωφορεία, δεν θέλω να χάσω χρόνο στα τηλέφωνα, δεν θέλω
τα παιδιά να μου προσκαλούν όποιον τους έρθει σπίτι και να μας αναστατώνουν το
πρόγραμμα, δεν ήθελα να φάω πάλι αυτό το φαγητό και πάει λέγοντας.
Δεν ήθελα, δεν μου άρεσε, δεν… Αν σ' ένα τέτοιο τέμπο
δυσαρέσκειας και γκρίνιας γυρίζει άθελά σας η καθημερινότητά σας, σκεφτείτε ότι
μάλλον είστε και θα παραμείνετε ανικανοποίητοι για μια ζωή. Όσο δεν κάνουμε
κάτι για να περιορίσουμε όλη αυτή την κρυφή και χαϊδεμένη σάρκα που μολύνει με
δυσφορία τη ζωή μας, το πνεύμα μας δεν πρόκειται να ηρεμήσει, να ζωοποιηθεί και
να χαρεί όχι τη ζωή του Χριστού αλλά ούτε και την απλή καθημερινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου