Προβλήματα, προβλήματα! …. Προβλήματα;

«Τέλος, αδελφοί μου, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, όσα είναι καθαρά, όσα είναι προσφιλή, όσα έχουν καλή φήμη, αν υπάρχει κάποια αρετή, και αν υπάρχει κάποιος έπαινος, αυτά να συλλογίζεστε». Φιλιππησίους 4:8.

Τον τελευταίο χρόνο έκανα μια μεγάλη διαπίστωση που άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό τη ζωή μου. Θα μπορούσα να μην την είχα κάνει τόσο καθυστερημένα, αν είχα απλά εμπιστευτεί τον Λόγο του Θεού. Αλλά ξέρετε, όταν μιλάει ο Θεός άλλες φορές παίρνουμε τη στάση του ξερόλα, άλλοτε ξεχνάμε τις προτροπές Του και άλλοτε αμφιβάλλουμε για την αγάπη Του.

Η διαπίστωση λέει ότι όλοι αρεσκόμαστε να ανακυκλώνουμε στις συζητήσεις μας προβλήματα. Επιπλέον, να βλέπουμε προβλήματα τα μικροπροβληματάκια και να κάνουμε τα μικρά θέματα τεράστια.Έτσι, όταν έρχονται τα τεράστια προβλήματα δεν έχουμε μεγάλη δύναμη να τ’ αντιμετωπίσουμε!

Πας ν’ ανοίξεις μια κουβέντα κάπου, να επικοινωνήσεις, και αρχίζει το κατεβατό των "προβλημάτων". Παλιότερα ήμουν και εγώ μπλεγμένη στη νοοτροπία αυτή, όμως την περιόριζα στους οικείους μου και τους στενούς φίλους μου. Λοιπόν, δεν κοιμήθηκα καλά, έτρεχα να προλάβω και ξέχασα τα μισά χαρτιά σπίτι, από τη βιασύνη έκανα ζημιά στο αυτοκίνητο, έτρεχα όλη τη μέρα για δουλειές άλλων…. Προσθέστε σ' αυτά τη γκρίνια για μεγαλύτερα ζητήματα, οικογενειακά, εργασιακά ή και εκκλησιαστικά. Ως άνθρωποι κουραζόμαστε οι ίδιοι μέσα στην ανακύκλωση τέτοιων συζητήσεων και κουράζουμε ο ένας τον άλλον.

Οι έρευνες λένε ότι κατά μέσο όρο μεταφέρουμε 3 φορές τα θετικά και 19 φορές τα αρνητικά! Συνεπώς, ξεχνάμε ότι ήπιαμε με ησυχία το καφεδάκι μας, ότι ήταν μια χαρά το μπανάκι μας και ανακυκλώνουμε το στραβό της μέρας.

Έχετε όρεξη ν’ ακούτε ελάσσονα προβλήματα; Κι όμως, αυτό κάνουμε κατά κόρον. Από τη μια ακούμε, από την άλλη μεταφέρουμε τα δικά μας. Ήταν απόφαση ζωής του τελευταίου χρόνου να μην μου λένε αρνητικά και να μη λέω αρνητικά. Το διαμήνυσα προς όλες τις κατευθύνσεις ως απόφαση ενώπιον του Θεού σε σημείο που ίσως παρεξηγήθηκα. 

Δηλαδή; Θα λέμε μόνο ευχάριστα; Χαζοχαρούμενοι θα καταντήσουμε; Δεν θα μοιραστούμε τα βάρη και τις έγνοιες μας;  θα πείτε. Φυσικά. Ο Θεός μάς καλεί ν’ ακούσουμε και να σηκώσουμε τα βάρη των άλλων, να μοιραστούμε τις δυσκολίες τους, όπου μπορούμε και όπου χρειάζεται. Ωστόσο, ο Θεός δεν μας καλεί να γκρινιάζουμε ή ν’ αναπαραγάγουμε τη δυσφορία μας. Ούτε ν’ ακούμε τη γκρίνια και τη δυσαρέσκεια των άλλων. Ο Θεός μάς καλεί να σκεφτόμαστε και να λέμε πράγματα δίκαια, αληθή, προσφιλή, επαινετικά, καθαρά. Αν σκεφτόμαστε μιζέρια, θα ανακυκλώνουμε μιζέρια, θα βλέπουμε μιζέρια. Και θα μεταφέρουμε παράπονα. Όλα αυτά είναι εξίσου απωθητικά σε Θεό και ανθρώπους.