Ευλογημένος αυτός που μοιράζεται

«Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα». Ματθαίος 25:40.

Και τι να μοιραστείς σήμερα, ώστε να είσαι ευλογημένος; Την καρδιά σου! Θ’ ανοίξεις το «κουτί» της και θα βγάλεις από μέσα όλα τα όμορφα συναισθήματα αγάπης, συμπόνιας, συγκατάβασης, αγαθοσύνης,θυσίας και θα τα μοιράσεις σε όσους τα έχουν ανάγκη σήμερα.

Ως άνθρωποι τείνουμε να μετράμε την ευλογία με τους όρους του «εγώ». Δηλαδή, τα πράγματα περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό μου, έχω απαντήσεις και επεμβάσεις, αυτό μαρτυρεί ότι ο Θεός ευαρεστείται στα έργα μου. Εντούτοις, σίγουρα ευλογημένος/η είμαι όταν ανοίγω την καρδιά μου για τους άλλους.

Όταν ο Χριστός έρχεται στη δόξα Του και κρίνει τα έθνη μπροστά στο θρόνο Του (Ματθαίος 25:31-46), ένα κριτήριο που ξεχωρίζει τους ευλογημένους από τους καταραμένους είναι το κατά πόσο ... άνοιξαν «το κουτί» της καρδιάς τους για τους άλλους. Ας το ονομάσουμε «κουτί», γιατί όντως η καρδιά μας είναι ένα κλειστόμκομμάτι του εαυτού μας (για κάποιους κλειστό και κλειδωμένο κιόλας !) του οποίου έχουμε την απόλυτη κυριότητα. Μας ανήκει απαράβατα και απαραβίαστα και κανείς από κει μέσα δεν μπορεί να πάρει κάτι, αν εμείς δεν του το δώσουμε.

Είναι δύσκολο ν’ ανοίξουμε την καρδιά μας για να δώσουμε σε κάποιον να φάει ή να πιει σήμερα; Πέρα από το φαγητό και το νερό της βρύσης, κάποιος θα διψάει για λίγη προσοχή, ένα λόγο ευχαριστίας, μια πράξη ευγνωμοσύνης, ένα βλέμμα εκτίμησης. Επιπλέον, ας σκεφτούμε τον ξένο, τον πραγματικά ξένο, αλλά και τον «ξένο» ως προς εμάς ή την παρέα μας.

Υπάρχουν στη λίστα που αναφέρει ο Χριστός ο άρρωστος, ο φυλακισμένος, και αν στρέψουμε τα μάτια μας γύρω μας, θα βρούμε κι άλλους με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε την καρδιά μας και να γίνουμε οι «ευλογημένοι του Πατέρα», για τους οποίους η βασιλεία του Θεού ετοιμάζεται. Αυτοί οι σε ανάγκη άνθρωποι δεν είναι μακριά μας, αλλά επειδή είναι «ελάχιστοι» και μικροί, μπορεί να μην μας τραβήξουν το ενδιαφέρον για να τους προσεγγίσουμε. Δεν χρειάζεται να πέσουμε κι εμείς στην παγίδα των καταραμένων, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να διαβάσουν καμιά ανάγκη γύρω τους. Ανάγκες υπάρχουν και ευλογημένοι είμαστε αν τις διαβάσουμε και τις απαντήσουμε