Μετρώντας και ζυγίζοντας τη ζωή με σωστή μνήμη και κρίση

Νομίζω ότι όλοι μας κάποτε σταματάμε για να κάνουμε έναν απολογισμό στη ζωή μας, να μετρήσουμε τα σωστά και τα λάθος, να ζυγίσουμε πού πετύχαμε και πού αποτύχαμε. Επίσης, αναλογιζόμαστε ευκαιρίες που είχαμε ή χάσαμε, ακόμη θυμόμαστε την οικογενειακή μας ιστορία ή την ιστορία φίλων και αδελφών μας. Ανεξάρτητα με το αν ζυγίζουμε σωστά και δίκαια τη ζωή μας, ο Θεός το κάνει επίσης, φέρνοντας στο φως τη δική Του κρίση για μας.

Ο βασιλιά της Βαβυλώνας Βαλτάσαρ έδινε ένα σπουδαίο συμπόσιο με χίλιους μεγιστάνες, παρουσία ωραίων γυναικών και παλλακίδων. Πάνω στο μεγάλο γλέντι διάταξε να του φέρουν τα σκεύη που είχε αφαιρέσει από τον ναό του Θεού στην Ιερουσαλήμ ο παππούς του, ο Ναβουχοδονόσορας. Ήταν ευκαιρία να κάνει επίδειξη μεγαλείου αλλά και ανόητης περηφάνιας και αυτοπροβολής. Στην ουσία, προκαλούσε τον Θεό, γιατί διέπραττε ένα είδος βλασφημίας και ειδωλολατρίας. Τι άλλο σημαίνει να παίρνεις αυτά που ξέρεις ότι ανήκουν στην υπηρεσία του Θεού και μ’ αυτά να διασκεδάζεις αμέριμνος, αποδίδοντας λατρεία σε ψεύτικους θεούς;

Ακριβώς εκείνη την ώρα ένα χέρι γράφει στον τοίχο ένα μήνυμα και όλοι παγώνουν. Ο Δανιήλ είναι ο μόνος στο βασίλειο της Βαβυλώνας που μπόρεσε να διαβάσει και να ερμηνεύσει τη βαριά θεϊκή κρίση για τον Βαλτάσαρ. Γιατί ενόσω ο Βαλτάσαρ απολάμβανε τις επιτυχίες του, έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, την ίδια ώρα ο Θεός είχε μετρήσει τη βασιλεία του, τον είχε ζυγίζει και τον είχε βρει ελλιπή και είχε αποφασίσει τη διαίρεση της βασιλείας στους Μήδους και στους Πέρσες. Δυστυχώς, κανένας χρόνος μεταμέλειας και επανόρθωσης δεν δόθηκε στον Βαλτάσαρ, όπως συνηθίζει μέσα στην αγάπη Του ο Θεός. Όλα είχαν τελειώσει μέχρι το ξημέρωμα με τη δολοφονία του Βαλτάσαρ και την αναρρίχηση στον θρόνο νέου βασιλιά.

Η ουσία του μηνύματος του Δανιήλ στον Βαλτάσαρ ήταν ότι είχε ξεχάσει ενώ ήξερε! Αυτό που είχε ξεχάσει ήταν η τραγική ιστορία πτώσης του παππού του Ναβουχοδονόσορα όταν, φουσκώνοντας από έπαρση, θεώρησε τα επιτεύγματά του αποτέλεσμα των δικών του ικανοτήτων και όχι της συνδρομής του Θεού. Την ιστορία αυτή ξαναθύμισε ο Δανιήλ στον Βαλτάσαρ και του υπογράμμισε ότι ενώ γνώριζε τι είχε συμβεί στο οικογενειακό του περιβάλλον, η καρδιά του ούτε διδάχτηκε απ’ αυτά ούτε ταπεινώθηκε.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι, και χριστιανοί επίσης, που λησμονούν τα μαθήματα του παρελθόντος, που τους λείπει η σύνεση όταν πρέπει να ερμηνεύσουν το παρόν και τις επιλογές του και είναι εντελώς απροετοίμαστοι για τις συνέπειες που θα προκύψουν στον μέλλον, εξαιτίας της έλλειψης σεβασμού στον Θεό.

Λοιπόν, μέτρησε τη ζωή σου με δίκαιη κρίση. Ζύγισε τη με σωστή μνήμη. Αξιολόγησε τις πιθανές συνέπειες. Διδάξου από το παρελθόν το δικό σου και των γύρω σου. Σεβάσου τον Θεό, μην παίρνεις αυτά που σου έδωσε και Του ανήκουν για να λατρέψεις άλλα πράγματα ή τον εαυτό σου και δεν θα έχεις να φοβάσαι το κακό.

«Κι εσύ, ο γιος του, ο Βαλτάσαρ, δεν ταπείνωσες την καρδιά σου, ενώ τα γνώριζες όλα αυτά…». Δανιήλ 5:22.