Και για να είμαστε ειλικρινείς δεν τη βρίσκουμε πουθενά, όσο κι αν ψάξουμε. Ούτε στην πραγματική ζωή οι άλλοι μας προσφέρουν μια τέτοια αγάπη. Ούτε εμείς είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τέτοιου είδους αγάπη σε κανέναν. Αλλά ούτε και ο Θεός της Βίβλου δίνει ποτέ μια αγάπη χωρίς όρους στους ανθρώπους.
Η αγάπη είναι σχέση που προϋποθέτει δύο ή και περισσότερα μέρη. Αυτά τα πρόσωπα θέλουν να είναι μαζί, παρά τα προβλήματα, τις κακές στιγμές, τα λάθη. Μπορεί κανείς να μιλήσει για «αγάπη χωρίς όρους» μόνο όταν αυτή η συνθήκη εκπληρώνεται :θέλω να είμαι μαζί σου/θέλω να περπατάω με τον Θεό, δεδομένου ότι ο Θεός θέλει πάντα να περπατά μαζί μας, παρά το κόστος που πρέπει να καταβληθεί από κάθε μεριά της σχέσης.
Ο Θεός θέλησε να περπατήσει με τον άνθρωπο, τον ενέταξε στα σχέδιά Του. Όταν αυτά διαταράχθηκαν στην Εδέμ, ήταν ο Θεός που πήρε την πρωτοβουλία και, θέλοντας να αποκαταστήσει τη σχέση, έδωσε τον Χριστό στον σταυρό να πληρώσει για τις αμαρτίες μας. Δεν υπήρχαν αρχικές προϋποθέσεις ή όροι να τηρηθούν από τον άνθρωπο, προκειμένου ο Θεός να δώσει το Γιο Του. Η αγάπη Του ήταν και είναι άνευ όρων, ώστε να ξεκινήσει μια σχέση σωτηρίας και πορείας με το δημιούργημά Του.
Αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι στη συνέχεια, όταν πιστέψουμε στο έργο του Θεού και μετανοήσουμε, η αγάπη του Θεού εξακολουθεί να είναι άνευ όρων στη ζωή μας; Μήπως Θεός παραιτείται από κάθε απαίτηση ή αξίωση για δικαιοσύνη, ταπείνωση, έλεος, αλήθεια, αγάπη, υπακοή, και τόσα ακόμη, γιατί έχει για μας μια αγάπη χωρίς όρους ; Δηλαδή, η αγάπη του Τον καταντά τυφλό, σιωπηλό και άδικο;
Μέσα στη Βίβλο δεν υπάρχει πουθενά τέτοια σχέση Θεού – ανθρώπου. Υπάρχει αμοιβαιότητα : θέλει να είμαι μαζί μας, θα συγχωρεί τα λάθη μας, θα μας διδάσκει, θα μας βοηθά. Θα πρέπει και εμείς να θέλουμε να είμαστε μαζί Του, σεβόμενοι τις προϋποθέσεις που ο Θεός θέτει για να λειτουργήσει μια τέτοια σχέση. Όταν αυτές δεν εκπληρώνονται, πράγμα που μας συμβαίνει συχνά, δυστυχώς, ο Θεός μάς παιδαγωγεί και μας καθαρίζει, γιατί επιθυμούμε να περπατάμε μαζί Του. Όμως, όταν για κάποιους λόγους η καρδιά μας σκληρύνει και αδιαφορεί συνεχώς στις προτροπές Του για μετάνοια και υπακοή, μας απορρίπτει.
Από την Παλαιά
έως την Καινή Διαθήκη υπάρχουν ένα σωρό παραδείγματα που φανερώνουν ότι η σχέση
(όχι η πρόσκληση) Θεού/ ανθρώπου υπόκειται σε προϋποθέσεις. Ο Κάιν απορρίφθηκε,
ο Άβελ έγινε δεκτός. Η Σαούλ απορρίφθηκε, ο Δαβίδ συγχωρήθηκε. Ο Ιούδας δεν βρήκε τόπο μετάνοιας, ο Πέτρος, ωστόσο, βρήκε
μετάνοια και αποκατάσταση.
«Εγώ, εκείνους που
με αγαπούν, τους αγαπώ· κι εκείνοι που με ζητούν, θα με βρουν». Παροιμίες 8:17.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου