Είτε θάλλεις είτε έχεις ξεραθεί σαν το χορτάρι, είσαι το παιδί Του

 

Όταν περνάς δύσκολα είναι πολύ εύκολο να γίνεις στόχος των επιθέσεων του Σατανά. Σκέψου ότι αυτό που θα προσπαθήσει να κάνει μαζί σου είναι να σου αφαιρέσει, μεταξύ άλλων, την ισορροπημένη ματιά που ο Θεός θέλει να σου χαρίσει στη ζωή σου.

Από τη μία πλευρά, ο εχθρός μπορεί να σε σπρώξει στην απελπισία και την κατάθλιψη. Όταν ψιθυρίζει διαρκώς στο αυτί σου : «Αυτή είναι η ζωή. Αυτό σου αξίζει. Τι περιμένεις, τώρα, ποιος Θεός; Αν ήταν, θα είχε ενεργήσει….» σε σπρώχνει στην αφαίρεση κάθε ελπίδας και πίστης σ’ Αυτόν. Έτσι, γιγαντώνεται μέσα σου η παραίτηση και η μιζέρια. Δεν μένουν κάποτε ούτε καν δυνάμεις για να προσευχηθείς.

Από την άλλη, μπορεί να ψιθυρίζει στο αυτί σου ότι θα έπρεπε να είχες μεγαλύτερη πίστη, ακόμη και να χαίρεσαι στις θλίψεις σου. Θα όφειλες να μην κλονίζεσαι στις δοκιμασίες. Μα, τι είδους χριστιανός είσαι; Πού είναι ο Κύριος σου;

Η σύγχυση και η ενοχή μπορεί να σε φθείρουν, μέχρι να καταλάβεις ότι η πνευματική ζωή έχει πολλές πλευρές. Έχει ώρες ξεραΐλας και ώρες δροσιάς. Περιόδους δυνάμεως αλλά και αδυναμίας. «Οι ημέρες μου παρέρχονται σαν σκιά, και εγώ ξεράθηκα σαν το χορτάρι» (Ψαλμός 102:11) μπορεί να είναι μια κατάσταση στην οποία θα βρεθείς. Αποδέξου αυτήν την πραγματικότητα. Ανήκει στη φύση της γήινης και φθαρτής ζωής από την οποία όλοι θα περάσουμε και έχει να κάνει με το χοϊκό σώμα που κουβαλάμε, ανεξάρτητα από το βαθμό της αγάπης και της εμπιστοσύνης που έχουμε στον Θεό.

Επίσης, μπορεί να σου πουν ή να διαβάσεις στη Γραφή σου: «Ευλογημένος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο, και του οποίου ο Κύριος είναι η ελπίδα. Επειδή, θα είναι σαν δέντρο φυτεμένο κοντά στα νερά, που απλώνει τις ρίζες του κοντά στον ποταμό, και δεν θα δει όταν έρχεται το καύμα, αλλά το φύλλο του θα θάλλει· και δεν θα μεριμνήσει στη χρονιά τής ανομβρίας ούτε θα παύσει από το να κάνει καρπό» (Ιερεμίας 17:7-8). Και εσύ ν’ αναρωτηθείς γιατί δεν θάλλεις, αλλά νιώθεις ξερός και έρημος;

Στην πνευματική ζωή ισχύουν και τα δύο. Η απογοήτευση και η στέρηση, η δύναμη και η αφθονία Και καθώς συχνά εναλλάσσονται, με συνδετικό κρίκο τη χάρη και την αγάπη του Θεού, ας τα αποδεχτούμε και ας κρατήσουμε την ισορροπημένη ματιά Του. Ας μην επιτρέψουμε στον εχθρό να μας ταλαιπωρήσει με τα είσαι, δεν είσαι, θα έπρεπε να είσαι, και τώρα … κοίτα τελικά που είσαι! Είσαι παιδί του Θεού, είτε θάλλεις είτε έχεις ξεραθεί σαν το χορτάρι.