Πριν σκεφτείς τον πόλεμο, σκέψου τις σχέσεις σου

 

Και ποιος δεν αισθάνεται σοκαρισμένος από την τραγωδία που παίζεται μπροστά στα μάτια μας λόγω του πολέμου; Από όποια πλευρά και αν σταθείς, νιώθεις ανείπωτη θλίψη, απορία, ακόμη και εξέγερση. Δεν είναι δυνατόν, λες, αυτά που ακούγαμε από τους παλιότερους και διαβάζαμε στα βιβλία της ιστορίας να διαδραματίζονται πάλι μπροστά μας και να μη ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει το μέλλον.

Ωστόσο, νιώθω ότι ο πόλεμος είναι αρκετά μακριά μου, και εκτός από λίγη ανθρωπιστική βοήθεια και ένθερμη προσευχή, δεν μπορώ να κάνω περισσότερα. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να μην προβληματιστώ, ώστε να διορθωθώ, για ό,τι συμβαίνει μέσα μου και γύρω μου. Γιατί εφόσον θέλω να κάνω κριτική για τον πόλεμο, τις συγκρούσεις, τις αδικίες, το αυθαίρετο «δίκαιο» του όποιου δυνατού, τα συμφέροντα, τη διπλή γλώσσα της διπλωματίας –ή της υποκρισίας- και τόσα άλλα ακόμη, πρέπει ταυτόχρονα να αναγνωρίσω ότι αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση είναι αποκαλυπτική των γενικότερων σχέσεων που διέπουν την κοινωνία μας, τις οικογένειές μας, τις φιλίες μας, τις συνεργασίες μας, τις εκκλησίες μας!

Φαντασιαζόμαστε έναν κόσμο μάλλον ειρηνικό, ανεκτικό, με προσφορά και επιείκεια, με κανόνες δικαίου, αξιοπρέπεια και ήθος. Στην ουσία αποτελούμε έναν κόσμο ατομικιστικών πλασμάτων, ασυμβίβαστων, όλο και περισσότερο επικεντρωμένων στα θέλω και στις ανάγκες μας, με ναρκισσιστικές ή επιθετικές διαθέσεις όταν διακυβεύονται τα δικά μας «όρια» και συμφέροντα.

Η καθημερινή πραγματικότητά αντικατοπτρίζει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων που αργά διαμορφώνουμε γύρω μας όλοι μας. Ο Θεός έξω από το προσκήνιο. Ο αληθινός σεβασμός στο πρόσωπό Του και στις δίκαιες αρχές Του έξω από τις καρδιές των και τις διευθετήσεις μας. Στο επίκεντρο, γιατί όχι, η διπλή γλώσσα και το ψεύδος. Η προσωπική αλήθεια του καθενός, με τα συμφέροντα και τις δικαιολογίες μας, για να μπορούμε να τα ικανοποιούμε. Από θεωρία «διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο» (Ματθαίος 23:24). Βλέπουμε καλύτερα το ξυλαράκι που είναι στο μάτι τού αδελφού μας, ενώ το δοκάρι που είναι μέσα στο δικό μας μάτι δεν το παρατηρούμε (Ματθαίος 7:3).

Κλείνοντας, πριν σκεφτείς τον πόλεμο, σκέψου τις σχέσεις σου. Στις έσχατες μέρες που οι καιροί θα είναι κακοί, «οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, ενώ μεν έχουν μορφή ευσέβειας, όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμή της…» (Β΄Τιμόθεο 3:2-5). Αν είμαστε ειλικρινείς, πολλοί θα αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας εδώ μέσα.