Κάποιο πολύτιμο μύρο μας ξοδέψαμε για τον Κύριο

Όταν διαβάζουμε τα Ευαγγέλια μάς συνεπαίρνει η αγάπη του Χριστού. Ο Κύριος πάντα έδινε από τον πλούτο Του. Ποτέ δεν ήταν τόσο κουρασμένος, ώστε να μη βοηθήσει. Ποτέ τόσο απασχολημένος, ώστε να ξεχάσει ή να μην ικανοποιήσει τις πνευματικές ή φυσικές ανάγκες των ανθρώπων.

Η μεγάλη πλειοψηφία λάμβανε απ’ Αυτόν θεραπεία, συγχώρεση, φαγητό και διέξοδο στα αδιέξοδά της, ενώ, αντιστρόφως, λίγοι έδιναν στον Χριστό. Υπήρχαν κάποιες γυναίκες που Τον υπηρετούσαν από τα υπάρχοντά τους. Άλλες παρείχαν φαγητό και φιλοξενία, ενώ άτομα με θέση και αξία, αλλά και ταπεινότερα, άνοιγαν το σπίτι τους για να Τον υποδεχτούν και να Τον ακούσουν.

Η γυναίκα εκείνη που βρέθηκε σε κάποιο σπίτι που ο Χριστός καθόταν και έσπασε το αλάβαστρό της, γεμάτο από καθαρό μύρο νάρδου, θέλησε να Του δώσει ό,τι πιο πολύτιμο και ακριβό διέθετε. Λοιπόν, είναι εκείνη που έδωσε στον Γιο του Θεού! Σίγουρα, δεν είναι εκείνη που Του έδωσε πρώτη, γιατί ο Χριστός πρόσφερε πρώτος στην κάθε ψυχή συγχώρεση, παρηγοριά, και ελπίδα. Ωστόσο, η γυναίκα έδωσε αφειδώς στον Σωτήρα κάτι που Εκείνος δεν της ζήτησε. Με μια κίνηση αγάπης και ταπείνωσης περιέχυσε το μύρο πάνω Του, ενώ διάφοροι παριστάμενοι έκριναν λάθος για ακόμη μια φορά. Η  «πνευματική» λογική τους έβρισκε ως περιττή σπατάλη την απώλεια ενός τόσο πολύτιμου και δυσεύρετου αγαθού που θα μπορούσε να είχε πουληθεί, προκειμένου να καλυφτούν οι ανάγκες φτωχών ανθρώπων.

«Γιατί αυτή η απώλεια του μύρου; Προς τι αυτή η σπατάλη;» (Μάρκος 14:4, Ματθαίος 26:8), είναι ερωτήσεις που ακόμη και σήμερα πολλοί μπορεί να κάνουν σε εσένα -ή μέσα τους- όταν βλέπουν τη ζωή σου. Υπήρξαν πράγματα που έδωσες, για τα οποία ξόδεψες και ξοδεύτηκες. Αρκετοί ίσως να σκέφτονται –ή εσύ να σκέφτεσαι- ότι δεν χρειαζόταν τόση προσφορά για πράγματα που σε τελική ανάλυση κανείς δεν στα ζήτησε. Δεν πειράζει. Ό,τι μπορούσες το έκανες για τον Κύριο! Τη «ζημιά» σου, ο Θεός δεν τη βλέπει σαν τέτοια. Αντίθετα, βλέπει ότι από αγάπη ξόδεψες πολύτιμο μύρο, το οποίο θα μπορούσες να είχες  κρατήσει για τον εαυτό σου. Λοιπόν, ακόμη κι αν όλοι το ξεχάσουν, ο Κύριος δεν θα το ξεχάσει ποτέ αυτό.