Απαραίτητη ησυχία

"Ησυχάστε, και γνωρίστε ότι εγώ είμαι ο Θεός· θα υψωθώ ανάμεσα στα έθνη· θα υψωθώ στη γη". Ψαλμός 46:10.

Είναι αλήθεια ότι για να εκτελέσει κανείς το θέλημα του Θεού χρειάζονται δυνάμεις και θάρρος. Όμως, τι γίνεται από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι έχει εξαντλήσει όλες του τις δυνάμεις; Μήπως πρέπει να καθίσει ήσυχα και να αναπαυτεί μέσα στην αγάπη Του; Μήπως να αφεθεί με εμπιστοσύνη στα δυνατά Του χέρια;

Σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο. Έχουμε μάθει ανεπαίσθητα πάντα κάτι να κάνουμε για να λύνουμε τα ζητήματά μας, είτε χρησιμοποιώντας ανθρώπινους τρόπους είτε χρησιμοποιώντας "πνευματικούς τρόπους". Αρκεί να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα: τη λύση του προβλήματος. Συχνά, η προσευχή, η νηστεία, η μελέτη της Βίβλου δεν είναι παρά "δρόμοι" για να βγούμε από το αδιέξοδό μας. Δεν είναι κακό αυτό. Λάθος είναι να μην καταφέρνουμε να αναπαυτούμε όταν, παρά τις αγαθές προσπάθειές μας, ο Κύριος δεν επεμβαίνει και σιωπά.

Στο παρελθόν, συνειδητοποίησα ότι όταν είχα κάνει το μέρος μου και δεν είχε μείνει τίποτα άλλο να κάνω, εξακολουθούσα να έχω αγωνία. Μέχρι που κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν είχε κανένα νόημα η όποια προσπάθεια. Ο Θεός δεν μου ζητούσε τίποτα να κάνω, αλλά να αφεθώ και να ησυχάσω. Κυρίως να σιωπήσω! "Αλλά, εσύ, ω ψυχή μου, στον Θεό αναπαύου, επειδή απ' αυτόν κρέμεται η ελπίδα μου" (Ψαλμός 62:5). Αναπαύομαι δεν σημαίνει μόνο ξεκουράζομαι και ηρεμώ. Αναπαύομαι σημαίνει επίσης σιωπώ.

Να σιωπάς. Πόσο δύσκολο είναι να βρεθείς στην παρουσία του Θεού και να μη μιλάς. Να μη ρωτάς πώς και γιατί, να μην παραπονιέσαι, να μη ζητάς. Απλά να ησυχάζεις. Κι αν περνούν από το μυαλό σου σκέψεις και ενδεχόμενα, προβλήματα και φόβοι, εσύ να παραμένεις ήσυχος. Εφόσον έχεις φέρει όλα σου τα ζητήματα στον Θεό, εφόσον έκανες ό,τι έπρεπε να κάνεις  ενώπιον Του, μπορείς τώρα να ησυχάσεις. "Αναπαύου στον Κύριο, και πρόσμενέ τον" (Ψαλμός 37:7). Μην εξαντλείς τις δυνάμεις σου. Ησύχασε, σιώπησε και εμπιστεύσου Τον. Όταν πρέπει, Αυτός θα ενεργήσει.