"Κάποια μέρα αποφάσισα να τα εγκαταλείψω όλα. Ναι, να τα εγκαταλείψω όλα...
Να αφήσω τη δουλειά μου, την οικογένεια μου, την πνευματική μου ζωή... Και έτσι πήγα στο δάσος για να έχω μια τελευταία κουβέντα με τον Θεό.
Είπα: "Θεέ μου, μπορείς να μου δώσεις έναν καλό λόγο για να μην εγκαταλείψω;".... Έμεινα έκπληκτη από την απάντησή Του...
Και ο Θεός μού είπε: " Κοίτα γύρω σου, βλέπεις τη φτέρη και το μπαμπού; - Ναι.
- Όταν φύτεψα τους σπόρους της φτέρης και του μπαμπού, τους περιέβαλα με πολλή φροντίδα. Τους έδωσα φως. Τους έδωσα νερό. Η φτέρη μεγάλωσε γρήγορα και βγήκε από τη γη. Το πράσινο ζωηρό χρώμα της κάλυπτε το έδαφος, ενώ τίποτα δεν είχε φανεί από το σπόρο του μπαμπού. Όμως, δεν εγκατέλειψα το μπαμπού."
"Τον δεύτερο χρόνο, η φτέρη μεγάλωνε, άφθονη και δροσερή. Και από τον σπόρο του μπαμπού τίποτα ακόμη. Όμως, δεν εγκατέλειψα το μπαμπού. Την τρίτη χρονιά, τίποτα πάλι. Το ίδιο και την τέταρτη. Δεν εγκατέλειψα το μπαμπού. Έπειτα, τον πέμπτο χρόνο, ένας πολύ μικρός βλαστός ξεπρόβαλε από το έδαφος. Συγκρινόμενος με τη φτέρη ήταν ασήμαντος. Όμως 6 μήνες αργότερα το μπαμπού έφτασε το ύψος των 30 μέτρων.
Πέντε χρόνια χρειάστηκαν για να μεγαλώσουν και να δυναμώσουν οι ρίζες του. Αυτές οι ρίζες το έκαναν δυνατό και του έδωσαν ό,τι είχε ανάγκη για να επιβιώσει. Δεν θα δώσω σε κανένα από τα δημιουργήματά μου ένα έργο που δεν θα μπορούσε να εκτελέσει".
Ο Θεός μού είπε: "Ξέρεις, παιδί μου, όλο αυτό το διάστημα που βρισκόσουν μέσα στη δυσκολία άπλωνες ρίζες. Δεν θα εγκαταλείψω το μπαμπού. Δεν θα το εγκαταλείψω ποτέ. Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Το μπαμπού είχε έναν διαφορετικό σκοπό από εκείνον της φτέρης. Κι όμως, και τα δύο αποτελούν μέρος αυτού του πανέμορφου δάσους".
Ο Θεός μού είπε επίσης: " Όταν θα έρθει ο καιρός σου, θα υψωθείς ακόμη πιο ψηλά".
Ρώτησα: "Σε τι ύψος πρέπει να φτάσω;
- Σε τι ύψος φτάνει το μπαμπού;
- Όσο ψηλά μπορεί; ρώτησα.
- Ναι. Δώσε μου δόξα φτάνοντας όσο ψηλότερα μπορείς".
"Άφησα το δάσος και έγραψα στη συνέχεια αυτήν την ιστορία. Ελπίζω αυτά τα λόγια να σε βοηθήσουν να καταλάβεις ότι ο Θεός δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Μην αφήσεις και εσύ τον εαυτό σου. Κράτησε το χαμόγελο, και πάνω από όλα, κράτησε την πίστη!"
Άγνωστη
Μεταφρασμένο από τα γαλλικά
Να αφήσω τη δουλειά μου, την οικογένεια μου, την πνευματική μου ζωή... Και έτσι πήγα στο δάσος για να έχω μια τελευταία κουβέντα με τον Θεό.
Είπα: "Θεέ μου, μπορείς να μου δώσεις έναν καλό λόγο για να μην εγκαταλείψω;".... Έμεινα έκπληκτη από την απάντησή Του...
Και ο Θεός μού είπε: " Κοίτα γύρω σου, βλέπεις τη φτέρη και το μπαμπού; - Ναι.
- Όταν φύτεψα τους σπόρους της φτέρης και του μπαμπού, τους περιέβαλα με πολλή φροντίδα. Τους έδωσα φως. Τους έδωσα νερό. Η φτέρη μεγάλωσε γρήγορα και βγήκε από τη γη. Το πράσινο ζωηρό χρώμα της κάλυπτε το έδαφος, ενώ τίποτα δεν είχε φανεί από το σπόρο του μπαμπού. Όμως, δεν εγκατέλειψα το μπαμπού."

Πέντε χρόνια χρειάστηκαν για να μεγαλώσουν και να δυναμώσουν οι ρίζες του. Αυτές οι ρίζες το έκαναν δυνατό και του έδωσαν ό,τι είχε ανάγκη για να επιβιώσει. Δεν θα δώσω σε κανένα από τα δημιουργήματά μου ένα έργο που δεν θα μπορούσε να εκτελέσει".
Ο Θεός μού είπε: "Ξέρεις, παιδί μου, όλο αυτό το διάστημα που βρισκόσουν μέσα στη δυσκολία άπλωνες ρίζες. Δεν θα εγκαταλείψω το μπαμπού. Δεν θα το εγκαταλείψω ποτέ. Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Το μπαμπού είχε έναν διαφορετικό σκοπό από εκείνον της φτέρης. Κι όμως, και τα δύο αποτελούν μέρος αυτού του πανέμορφου δάσους".
Ο Θεός μού είπε επίσης: " Όταν θα έρθει ο καιρός σου, θα υψωθείς ακόμη πιο ψηλά".
Ρώτησα: "Σε τι ύψος πρέπει να φτάσω;
- Σε τι ύψος φτάνει το μπαμπού;
- Όσο ψηλά μπορεί; ρώτησα.
- Ναι. Δώσε μου δόξα φτάνοντας όσο ψηλότερα μπορείς".
"Άφησα το δάσος και έγραψα στη συνέχεια αυτήν την ιστορία. Ελπίζω αυτά τα λόγια να σε βοηθήσουν να καταλάβεις ότι ο Θεός δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Μην αφήσεις και εσύ τον εαυτό σου. Κράτησε το χαμόγελο, και πάνω από όλα, κράτησε την πίστη!"
Άγνωστη
Μεταφρασμένο από τα γαλλικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου