"Επειδή, «κάθε σάρκα είναι σαν χορτάρι και κάθε δόξα ανθρώπου σαν άνθος τού χορταριού· ξεράθηκε το χορτάρι, και το άνθος του ξέπεσε· ο λόγος, όμως, του Κυρίου μένει στον αιώνα». Α' Πέτρου 1:24-25.
Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Σουητώνιο, όταν ο αυτοκράτορας Τίτος είχε περάσει μια μέρα χωρίς να βρει την ευκαιρία να κάνει το καλό ή να δώσει χάρη, είχε τη συνήθεια να λέει: "Έχασα τη μέρα μου!"
Αυτά τα λόγια του Ρωμαίου αυτοκράτορα είναι σοφά και αξίζει να τα σκεφτούμε. Μπορούμε να χάσουμε τη μέρα μας όντας πολύ απασχολημένοι! Ο μοντέρνος άνθρωπος βιάζεται τόσο που τις περισσότερες φορές τού διαφεύγει η ουσία. Θα σκεφτεί κανείς, βέβαια, ποια είναι η ουσία. Η ουσία δεν είναι ο χρόνος που τρέχει και χάνεται, αλλά εκείνος που δεν περνάει και παραμένει ένα διαρκές παρόν: δηλαδή, η αιωνιότητα.
Αν δεν έχεις γνωρίσει τον Χριστό ως Σωτήρα σου και σήμερα κάνεις αυτό το βήμα, ούτε η μέρα σου ούτε η ζωή σου ούτε η αιωνιότητά σου θα είναι χαμένες.
Απ' την άλλη πλευρά, και ο χριστιανός έχει κάτι να μάθει από τη στάση αυτού του εθνικού αυτοκράτορα. Ο αριθμός των ημερών μας είναι καθορισμένος εδώ στη γη και αυτές περνούν ταχύτερα "από την κερκίδα τού υφαντή" (Ιώβ 7:6). Ούτε να τις παρατείνουμε μπορούμε ούτε να ξαναζήσουμε μια μέρα από την αρχή. Ας τις ζήσουμε με σοφία, υπηρετώντας τον Κύριο μας.
Ας μην είναι χαμένες οι μέρες μας. Χαμένες μέρες σημαίνει χαμένα χρόνια. Χαμένα χρόνια για την ψυχή μας, για τους ανθρώπους γύρω μας, για τον ίδιο τον Κύριο τελικά! Για τη διαχείριση των ετών που ο Θεός μάς χαρίζει, το ξέρουμε ότι θα δώσουμε λόγο. Επειδή, λοιπόν, θα μας ζητηθεί ο απολογισμός τους, ας κάνουμε τις μέρες μας εδώ στη γη χρήσιμες. Έτσι, η σύντομη ζωή μας θα έχει καρπό που θα μένει αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου