"Όλοι παρεξέκλιναν, μαζί εξαχρειώθηκαν· δεν υπάρχει κανένας που να πράττει το αγαθό· δεν υπάρχει ούτε ένας". Ψαλμός 14:3
"Όχι πια πόλεμος, όχι άλλο αίμα αθώων παιδιών..." Ήταν ένα μήνυμα που κάλυπτε ένα τεράστιο πανό και που το διάβαζε κανείς καθώς περπατούσε. Στηριγμένο ψηλά, από τη μια ως την άλλη πλευρά του δρόμου, ήταν μια πράξη διαμαρτυρίας για την αιματοχυσία και τις συγκρούσεις που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή.
Φυσικά και προκαλεί αντίδραση ο πόλεμος και η αδικία μεταξύ λαών και εθνών. "Γιατί οι άνθρωποι σκοτώνονται μεταξύ τους; Τι έχουν, επιτέλους, να χωρίσουν;" Θα έχετε αντιδράσει και διαμαρτυρηθεί για παγκόσμιες αδικίες. Αλλά για σκεφτείτε: πώς είναι δυνατόν να αποφευχθούν τέτοια γεγονότα όταν η αδικία, η εκμετάλλευση, η σκληρότητα και η καταπίεση είναι μέσα στο πετσί του ανθρώπου;
Κοιτάξτε μέσα στα σπίτια και θα καταλάβετε. Πώς συμπεριφέρονται οι σύζυγοι μεταξύ τους; Τσακίζοντας συχνά ο ένας τον άλλον μήπως; Πόσα παιδιά ταλαιπωρούνται από γονείς αδιάφορους που τα βασανίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο; Πόσοι για την καλοπέρασή τους και την ικανοποίηση των επιθυμιών τους διέλυσαν τα σπίτια τους και άφησαν "άμαχα θύματα" να αιμορραγούν από τη θλίψη και τη δυστυχία; Και μετά το ονομάσαμε αυτό: "Δικαίωμα στη ζωή" ή "Δικαίωμα αυτοδιάθεσης και αυτοπραγμάτωσης".
Πόσοι αδιαφορούν για τους γονείς τους, τους εκμεταλλεύονται, τους φέρονται άσπλαχνα προκειμένου να περάσουν οι ίδιοι καλά; Τι γίνεται στη δουλειά, στη γειτονιά, στη συγγένεια; Αυτές τις πληγές, αυτές τις μάχες, ποιος τις υπολογίζει;
Χωρίς να είμαστε δίκαιοι, ζητάμε δικαιοσύνη. Χωρίς να είμαστε αληθινοί, ζητάμε αλήθεια. Χωρίς να είμαστε άνθρωποι ειρήνης, ζητάμε ειρήνη. Μακάρι ο Θεός να μας δείξει την αμαρτία και το κακό μέσα μας και όχι γύρω μας...
(Φωτογραφία: Via Adele Burgess)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου